คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : St. Lou Lin ตอนที่ 2 :: วันรับน้อง
ตอนที่ 2
วันรับน้อง
"ฮ้าวววว..." ฉันตื่นเป็นคนแรกค่ะ เมื่อคืนเราคุยกันเพลินกว่าจะนอนกันก็ปาไปตีสองครึ่งได้มั้ง แหมมม ขอเห่อเพื่อนใหม่หน่อยเหอะน่า ก็เพื่อนใหม่นิสัยดีน่ารักแถมหน้าตาสวยซะขนาดนี้ เราสี่คนสนิทกันเร็วมากค่ะ พึ่งเจอกันไม่กี่ชั่วโมงก็เล่าเรื่องตั้งแต่เด็กยันโตให้กันฟังจนหมดเปลือกหมดไส้เลยนี่นา>+<
"แกจะรีบตื่นไปไหนแต่เช้าเนี่ย" เนมที่เดินออกมาตอนที่ฉันยกแก้วน้ำเย็นที่พึ่งรินใส่แก้วเมื่อไม่กี่สิบวิเข้าปาก ทำเอาฉันสำลัก ให้ตาย! ตกใจหมด!!
"แค่กๆๆ โอย ย เนม! ไหงแกมาไม่ให้สุ่มให้เสียง ตกใจหมดเลย" ฉันบ่นออกไปหลังจากที่หายจากการสำลักน้ำ งึมม -..-
"ก็ฉันได้ยินเสียงแกเปิดประตูดิ เลยตื่นน่ะ ว่าแต่แกตื่นมาทำไรตีห้ากว่าๆเนี่ย" เนมหาวอีกรอบหลังจากถามจบ
"ออ...ฉันตื่นตอนนี้ประจำแหละตอนอยู่บ้าน ว่าแต่ฉันเปิดประตูดังไปหรอ?"
"เปล่าหรอก ฉันหูดีเองแหละ" เนมว่าแล้วทำหน้าเอือมๆ ประมาณว่ามันเป็นพรสวรรค์ที่ฉันไม่ต้องการอะไรประมาณนั้นน่ะ
"แกไปอาบน้ำเลยไป ฉันจะไปปลุกไอซอกับไนล์ วันนี้พี่หลุ่ยบอกให้ไปโรงยิมอ่ะ" ฉันโบกมือไล่ๆแล้วเดินกลับไปทางห้องนอน
"เฮ้ย! หลิว! แกรู้จักพี่หลุ่ยด้วยหรอ???" เนมถามด้วยหน้าตาประหลาดใจสุดๆ
"อื้อ ฉันเป็นน้องสาวพี่หลุ่ยน่ะ นี่ฉันยังไม่บอกแกหรอ?"
"ยังเลยย แกบอกแต่พี่ชายๆๆ แหมม เป็นน้องสาวประธานนักเรียนเชียวน๊าา หล่อด้วยอ่ะ" เนมลากเสียงยาวๆ "เชื่อเหอะ แกต้องดังเปรี้ยงๆเลยล่ะ" เนมขยิบตาให้ฉันข้างหนึ่งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนฉันก็ส่ายหน้ายิ้มๆแล้วเดินไปปลุกไอซอกับไนล์ที่นอนสลบไสลกันอยู่ สองคนนี้ขี้เซาเหมือนกันจริงๆ หึยย
หลังจากทีเราใช้เวลากับการอาบน้ำแต่งตัวไปราวๆสองชั่วโมงกับอีกเกือบครึ่ง ใช่แล้วว นานน มากก ก็แหมมม เราเป็นผ้หญิงนะ กลับมาปัจจุบันเหอะ_*_ เรากำลังยืนอยู่ห้องสุดท้ายของชั้นห้าเนื่องจาก...
"เพื่อนฉันพักห้องนี้น่ะเลยอยากชวนไปด้วยกันเลย" ก็อย่างที่เนมว่าแหละ ชั้นห้าเป็นชั้นบนสุดของหอพักนี้แล้วเราก็ดันโชคดีได้อยู๋ชั้นบนสุดด้วย แหม อยากถูกหวยรางวัลที่หนึ่งซะจริง แต่ว่าเด็กชั้นนี้ต้องเดินขึ้นบันไดค่ะ ย้ำๆนะ 'เดินขึ้น' ชั้นห้าค่ะ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"จ้าาาาา โทษทีๆ เอ้าเร็วๆสิซี อย่าช้าๆ" ผู้หญิงสวยเป๊ะเว่อร์เปิดประตูแล้วหันไปแวดใส่อีกคน
"รู้แล้วน่า ผูกเชือกรองเท้าแปปเดียวเอง รีบหรอไงห้ะ" ใช่แล้ว รีบ! หิว! แน่นอนฉันไม่ได้พูดออกไปหรอกนะ ฮ่าๆๆๆ
"ใช่รีบ! รีบมากด้วย เร็วๆเลยยัยซี รู้จักมั้ยคนหิวข้าวน่ะ" โว๊ะ ว้าวววว มีคนหิวเหมือนกันด้วย
"โทษทีๆ เสร็จแล้วจ่ะ เสร็จแล้วจ้าาาาา" ผู้หญิงหน้าตาดีไม่หยอกอีกคนลากเสียงยาวตอบเนมอย่างกวนๆ แหม...
"อ้าว แล้วสองคนนี้ใครอ่ะ" ผู้หญิงชื่อซีถาม
"อ่อ...นี่รูมเมดฉันเองคนนี้หลิว คนนี้ซอ แล้วนี่เดย์กับซีนะ" เนมทำหน้าที่แนะนำเราได้อย่าไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว
ฮ่าาาา...ตอนนี้เราเดินมาถึงโรงอาหารแล้วล่ะ ที่นี่เต็มไปด้วยนักเรียน (ก็แน่นอนสิย่ะ) ระหว่างทางทำให้เราได้รู้จักกับเดย์และซีมากขึ้นเยอะสองคนนี้เป็นคนที่เฟรนลี่มากๆพูดตรงไปตรงมาไม่อ่อมค้อมซึ่งฉันถูกชะตากับพวกนี้ซะแล้วล่ะ เห้อออ
พอเราเดินเข้าไปข้างในเท่านั้นล่ะ พวกนักเรียนที่มานั่งกินข้าวก็หันมามองทางเรากันเป็นแถบ คือ...ก็รู้ตัวอ่ะนะว่าสวยแต่ไม่ต้องมองขนาดนี้ก็ได้ หน้าฉันไม่เหมือนหน้าพ่อหรือหน้าแม่ใครในนี้หรอกน่า โด่วว และเหมือนพวกนั้นจะอ่านสายตาฉันออกรึไร ไม่รู้ เพราะอยูดีๆก็กลับไปกินข้าวต่อแล้วซุบซิบกัน ชักอยากรู้แล้วดิพูดเรื่องไรกัน
"พวกนี้นี่ยังไงน่ะ น่าโมโหจริง" ฉันพูดออกมาอย่างหัวเสีย เชื่อสิว่าถ้ามาเป็นฉันแล้วทุกคนจะเข้าใจ หึมมมมม
"ช่างเหอะ พวกนี้ก็เป็นอย่างนี้แหละ เราต้องเจอกับพวกนี้อีกนานเลยล่ะ" ซีที่เดินอยู่ข้างๆพูดอย่างใจดี "แต่ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันละก็แม่จะตวาดให้ลั่นเลย" และมันก็เลือนหายไปโดยมีเจ๊โหดเข้าสิงแทน
"เยอะและๆ แกอ่ะเยอะกว่าฉันอีกซี" ฉันส่ายน้อยๆให้ซีแล้วเดินตามคนอื่นๆไปซื้อข้าวกิน เรานั่งกินข้าวไป เม้าท์ไปตามประสาสาวสวยคนมองเยอะ (เว่อร์อ่ะ) จนผ่านไปเกือบสองชั่วโมงได้ตอนนี้คนในโรงอาหารไม่มีแล้วก็นะใครจะมากินข้าวตอนสิบโมงกันล่ะ เอ๊ะ! เดี๋ยว...
ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูทันทีพบว่าอีกสามนาทีจะสิบโมงเลยรีบบอกกับเพื่อนๆทันทีว่า "แกกก เก็บจานนน ด่วนเลยย อีกสามนาทีสิบโมงแล้วเนี่ยย พี่เค้านัดสิบโมงง" พอฉันพูดจบก็ลุกวิ่งทันทีตามมาด้วยเพื่อนๆอีกห้าคนที่ตอนนี้โคตรซี้ปึ้กเลยล่ะ
และแล้ว...
และแล้ว...
และแล้ว...
เราก็สาย!
"แฮ่กๆๆ" ขอหอบหน่อยเหอะ โห จุกอ่ะนี่วิ่งมาเหมือนวิ่งหนีหมาเลยนะ อะดรีนาลีนพลุ่งพล่านอ่ะ
"ขอโทษที่สายค่ะ" ฉันบอกกับรุ่นพี่เกรดสิบเอ็ดผู้หญิงหน้าตาน่ารักพอดูเลยล่ะ แต่ตอนนี้เจ๊แกกำลังทำหน้าโคตรบูดใส่ฉันล่ะ ขอไรอย่างได้มั้ยค่ะพี่...ขอถีบที ทำไมไม่ให้เข้าไปข้างในสักทีล่ะเนี่ย
"เอ่อ...ขอเราเข้าไปหน่อยสิค่ะ งานรับน้องอยู่ในโรงยิมนี้นี่คะ" ฉันถามอย่างสุภาพโดยพยายามกดอารมณ์โกธรเต็มที่ ถึงจะเป็นพี่ก็เหอะ แต่มาทำตาดูถูกเราแบบนี้ฉันก็กล้าตบนะ ไม่กลัวหรอกย่ะ ใช่แล้วเห็นสวยๆอย่างนี้ไม่ได้ใจดีถึงขั้นยอมโดนข่มขู่หรอกนะ ฉันโหดไม่ใช่นิยายนะย่ะ!
"ก็ใช่ แต่ฉันไม่ให้เธอเข้าไปไง มีอะไรมั้ย"
"อะไรของพี่คะ" ฉันเริ่มเสียงห้วนแล้วดังขึ้นมานิดนึงจนไอซอต้องมาจับบ่าฉันไว้เผื่อฉันกระโจนใส่พี่แก ไอบ้า!
"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละค่ะ" พี่แกพูดเสร็จก็แสยะยิ้มร้ายให้พวกเรา จะเอางี้ก็ไม่บอก
"นี่พี่ต้องการอะไรจากพวกเราคะ" ไอซอถามขึ้นอย่างหมดความอดทน ซอมันก็ไม่ได้ความอดทนสูงกว่าฉันมากมายหรอก ติดน้อยกว่าด้วยซ้ำ
"นั่นสิค่ะ หมั่นไส้เรารึไง" ซีถามได้ตรงเป้ามากก
"หรือว่าแฟนพี่มาตกหลุมรักพวกหนูรึไงคะ" เดย์เองก็จัดต่อจากซีทำเอาพี่แกซีดไปเลย
"ฉันว่านะพี่คงอยากแกล้งเราเพราะเราสวยกว่ารึเปล่าน๊าา" เนมพูดขึ้นทีเล่นทีจริง
"ไนล์ว่าไม่ใช่หรอก อาจจะเป็นแบบในนิยายก็ได้นางร้ายอ่ะ พระเอกไม่เอาหรอก" ไนล์...เด็กติดนิยายรักทำเอาหน้าพี่ผู้หญิงคนนั้นโกธรขึ้นมาทันทีทันใด
"เปล่าหรอกค่ะ แต่ปากดีอย่างนี้พวกเธอคงต้องโดนทำโทษนิดๆหน่อยๆล่ะนะ" พี่แกตอบแล้วยังส่งยิ้มโรคจิตแบบเดิมมาให้ ว่าแต่ทำโทษนิดๆหน่อยๆนี่คือไรอ่ะ??
"อ้าว...หลิว ทำไมไม่เข้าไปในโรงยิมล่ะ ยืนทำไรตรงนี้ล่ะเนี่ย ซอก็ด้วย อ่อ...สวัสดีครับ" พี่หลุ่ยเดินมาจากข้างหลังพวกเราพูดกับฉันแล้วก็ไอซอ สุดท้ายก็รับไหว้พวกเพื่อนๆ
"ก็..."
"เอ่อ...หลุ่ยพอดีเนยถามชื่อแล้วก็ห้องน้องเขาอยู่น่ะน้องเขาเลยยังไม่ได้เข้าไปข้าง" ห้ะ? หลังจากจบประโยคของพี่โรคจิตเราหกคนก็หันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย
พี่แกตอแหลมากอ่ะ...!!!
"อ่าว...หรอ แล้วรู้ยังอ่ะ เดี๋ยวเราพาน้องๆเข้าไปเอง" พี่หลุ่ยเดินมาโอบไหล่ฉัน ฉันว่าจะหันไปบอกพี่หลุ่ยอยู่นะว่าพี่แกพูดอะไรแต่ไม่ดีกว่าเพราะสายตาที่พี่ 'เนย' มองฉันกับพี่หลุ่ยก็รู้เลยล่ะว่าพี่แกต้องมาชอบพี่หลุ่ยของฉันแหงเลย! ฉันส่งสายตาจิกๆไปให้พี่แกบ้าง หมั่นไส้จริงเชียว!
โอ้ โห นี่ คือ โรง ยิม! ใหญ่มากก มีคอร์ดเทนนิสอยู่สองคอร์ด มีคอร์ดแบดมินตันอีกตั้ง หนึ่ง สอง สาม สี่ ... มีแปดคอร์ด ใหญ่เอาโหล่หรอเนี่ยยยยยย แต่ก็ดีเหมือนกันดูแล้วสบายดี
เพราะเราเดินมากับพี่หลุ่ยประธานนักเรียนแสนหล่อใจดีทำให้ทั้งนักเรียนเกรดสิบแล้วก็พี่เกรดสิบเอ็ดที่มารับน้องหันมองกันใหญ่ แล้วก็หันไปซุบซิบกัน โรงเรียนนี้นี่ชอบการพูดคุยเจรจาซะจริงๆเลยนะ
"ไปต่อแถวสิหลิว นั่นๆแถวนั้นห้องอี" ใช่แล้วค่ะฉันอยู่ห้องอี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะโง่ดักดานนะคะอย่าเข้าใจกันผิดเชียวนะ เห็นงี้ก็ท็อปวิทย์คณิตตลอดๆนะ
"อื้อ" ฉันเดินนำเพื่อนๆไปต่อแถวห้องอีโดยมีสายตาของทุกคนในแถวต้อนรับ ขอบคุณค่ะ แหมมม
"เอาล่ะคะ มากันครบแล้วใช่มั้ยคะ" พี่ผู้หญิงเกรดสิบเอ็ดคนหนึ่งถามซึ่งฉันไม่รู้ว่าชื่ออะไร แต่เหมือนจะสนิทกับยัยพี่เนยมากเลยล่ะเห็นคุยกันสนิทสนมแถมมองมาทางเราแบบไม่เป็นมิตรด้วย
"ค่ะ/ครับ"
"เดี๋ยวพวกน้องแบ่งกลุ่มเลยนะคะ กลุ่มล่ะ 12 คน แบ่งเลยค่ะ มีหญิง 6 ชาย 6 นะคะ" พี่ผู้หญิงคนนั้นมองมาที่เราหลังจากพูดเสร็จแหมม
"แกดูเหมือนพี่คนนั้นก็หมั่นไส้เราไม่น้อยเลยนะนั่น" ซีว่างั้นล่ะ
"โหห กลัวอ่ะ กลัวว กลัวหน้าพี่นะคะ" ฉันพูดหลังจากนั้นเพื่อนก็ขำกันใหญ่ยกเว้น ไนล์ รายนั้นกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับนิยายกุ๊กกิ๊กอยู่ แต่ฉันก็ชอบอ่านนะแต่ว่าไม่ถึงขั้นหยิบติดมือตลอดเวลาอ่ะนะ
"แล้วเราจะเอาไงล่ะ หญิงหกชายหกเราก็ต้องได้แยกกันน่ะสิ" เนมว่างั้น
"ไม่เอาอ่ะ ไม่แยกกกก" เจ้าของเสียงนี้คือไนล์ ว่าแต่เลิกอ่านแล้วหรอนิยายอ่ะ แต่ก็จริงไม่อยากแยกกันเลย
"แล้วพวกเธอมีเพื่อนผู้ชายที่เอาการเอางานมั้ยอ่ะ" ไอซอถาม
"ก็มีอยู่หรอกแต่พวกนั้นก็มีกลุ่มกันไปแล้วน่ะ" เนมเป็นคนตอบหลังจากชะเง้อชะแง้ดูอยู่แปปนึง
"งั้นก็อยู่รอสิ ยังไงมันก็ต้องมีพวกที่เหลืออยู่แล้วแหละน่า" เดย์ตอบอย่างนั้นแล้วก้มลงเล่นเกมมือถือต่อ รายนี้ก็ติดเกมน่ะนะ
"จริงสิ เห็นด้วยๆ ตามนั้นละกันนะ" ฉันว่าแล้วนั่งมองคนอื่นๆหากลุ่มกันขวั่กไขว่ จนเวลาผ่านไปสิบนาทีได้พี่ผู้หญิงก็ประกาศให้ทุกคนนั่งลงแต่รอบนี้ไม่ใช่พี่ที่มองเราแปลกๆแต่เป็นคนที่สวย น่ารัก แล้วก็ดูใจดีส่วนคนที่ยืนข้างๆนั่นพี่หลุ่ยน่ะเอง เห
"อ้าว...น้องผู้หญิงกลุ่มนั้นมีอะไรคะ" พี่สวยๆคนนั้นถามพวกฉันที่ยกมือกันยกแก๊งเพราะยังไม่ครบกลุ่ม
"กลุ่มพวกหนูคนไม่ครบค่ะ" ซีเป็นคนตอบคำถามแต่ยังไม่ทันที่พี่คนสวยจะได้พูดอะไรก็มีเสียงเอะอะมาจากหน้าโรงยิมซะก่อน
"โทษทีคร้าบบบบบบ พวกผมสายยยย" เสียงแบบนี้... และพอฉันหันไปมองก็กระจ่างไอ้พวกกวนประสาทหน้าหล่อนั่นไง
"พวกผมพลาดอะไรรึเปล่าครับเนี่ยย" นายซันพูดขึ้นหน้ายิ้มแฉ่งทำให้เกิดปรากฎการณ์...
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี้ดกันใหญ่เลย พวกฉันถึงขั้นต้องเอามือมาปิดหูเดี๋ยวหูแตก อะไรเนี่ย กรี้ดกันทำไม ระเบิดลงรึไงห้ะ!? ผ่านไปเกือบสามนาทีถึงเงียบลง ให้ตายผู้หญิงโรงเรียนนี้นี่หน้ากลัวแหะ ฉันหูอื้อเลยเนี่ย ดูสิพี่คนสวยคนนั้นพูดอะไรก็ยังไม่ได้ยินเลย
"เมื่อกี้พี่คนนั้นพูดไรอ่ะแก" ไอซอหันมาถามฉันคงจะพึ่งหายหูอื้อล่ะมั้ง
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะแก ไม่ได้ยินเลย" ฉันตอบไอซอไปแล้วก็ต้องหันไปตามเสียงกวนๆที่ดังขึ้น
"ยืนบื้อทำอะไรครับ มาเข้าแถวสิครับ"
"นี่นายเตอร์นายมีสิทธิสั่งฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ห้ะ" ฉันแทบจะเท้าสะเอวถามเลยล่ะ หึยย หมั่นไส้คนทั้งวันเลยเนี่ยยยยย
"ไม่ได้สั่งสักหน่อยแค่บอกให้มาต่อแถวพี่เค้าจะได้เริ่มรับน้องสักที อืดอาดยืดยาดอยู่นั่นแหละ โด่ว" นายเตอร์พ่นคำออกมายาวเยียด
"แล้วทำไมฉันต้องไปต่อแถวนายมิทราบย่ะ?" ฉันถามออกไปอย่างหยิ่งๆ
"ก็เราอยู่กลุ่มเดียวกัน ไม่ได้ยินที่พี่ฟ้าบอกรึไง"
"ว่าไงนะ!?!?!?!?" หลังจากที่นายเตอร์พูดจบพวกฉันก็พูดคำเดียวกันขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย โชคร้ายอะไรอย่างนี้เนี่ยยยยยย
ความคิดเห็น