Oh my secret !! ความทรงจำแสนทรมาน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (100%)

บทนำ

ยามเช้า น้ำค้างปรอยๆ แสงอาทิตย์อ่อนๆ แหม่.. ทุกคนอาจบอกว่า โอ้ ! โรแมนติกมาก !!

หึ แต่ฉันขอบอกเลยว่า ฉันไม่ชอบเอาซ่ะเลย !! อะไรเนี่ย !! น้ำค้างมันทำให้รู้สึกชื้นๆ แสงอาทิตย์อ่อนๆนั่นมันก็มา

แยงตาฉัน !! โอ้ย ! พอๆ ฉันทนนอนเล่นอยู่แบบนี้ไม่ได้ละ ไปอาบน้ำดีกว่า เฮ้อ~


ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~

อืม... มันนานแล้วใช่ไหมนะ ที่ไม่ได้มานั่งเล่นในห้องน้ำน่ะ = =

ประสาทกินหัวหมดแล้วมั้งเนี่ย !! หึ... ก็คงตั้งแต่โดน 'หมอนั่น' มา 'หักอก' ละมั้ง ฮ่าๆๆ...

อืม~ ตัวจะเปื่อยและ ลุกดีกว่า... หวา~ แม่ช่วยหนูด้วย!!!!!


โครม !!!!!!

อูย~ เจ็บเป็นบ้า !! ทำไมพื้นห้องน้ำมันแข็งงี้ว้า~ = =* (แกมันไร้สาระไปแล้วละ)

เอ๊ะ !? วันนี้วันอะไรน้อ~ เอ๊อะ !!! O__o!!!

แย๊ก !!! ต้องไปที่ม.นี่หว่า !!


ปี๊น~~ !!! ปี๊น~~ !!!

เสียงรถลีมูซีนคันย๊าว~ ยาว~ มาจอดอยู่หน้าบ้านของฉัน =0=

"เบลล์~ เสร็จยัง~ ช้าจริง~"

เสียงของเพื่อนเลิฟๆ ของฉันตะโกนออกมาจากในรถ

"จ้าๆ มาแล้วๆ >0< "

"ช้าจังนะ เบลล์จัง... - -* "

"ขอโทดค่า~ ท่านโมมิจัง -0- "

"อื้ม ! ไปม.กันป้ะ ! โฮจัง ขับไปเร็วๆเลยน้ะ ! "

อืม... โมมิก็ยังเป็นคุณหนูเอาแต่ใจเหมือนเดิมเลยซินะ... ตั้งแต่ประถมแล้วด้วย... -__-

(โฮจังเป็นคนขับรถน่ะ)


แอ๊ด~~~ 

"ถึงแล้วครับ คุณหนูโมมิ แล้วเย็นนี้จะให้มารับตอนกี่โมงครับ?"

"เดี๋ยวฉันโทรฯบอกละกันนะ"

"ตั้งใจเรียนนะครับคุณหนู อย่าซนนะครับ"

"นี่ ฉันอยู่ปี1 แล้วนะ อย่ามาทำเหมือนฉันอยู่ป.1จะได้ไหม >0< "

"ครับ"

แล้วคุณโฮจังก็ขับลีมูซีนกลับไป 

"แหม่.. โมมิ ก็เธอตัวเล็กขนาดนี้นี่นะ ฮ่าๆๆ"

ฉันพูดแล้วก็เอามือไว้วางไว้บนหัวของโมมิ อิอิ เธอสูงแค่ ไหล่ฉันเองนี่นา ฮ่าๆๆๆ ^0^

"เธอสูงนักแหละ เชอะๆๆ งั้นเย็นนี้ฉันไม่ไปชมรมเป็นเพื่อนเธอแล้ว งอลๆๆๆ"

"โอ๋ๆๆ อย่างอลนะจ้ะ นะๆๆ ปะ ไปเรียนกันนะ"

"ก็ได้ !! "

" ^0^ "


ติ๊ง~~ ต่อง~~ ติ่ง~~ ต่อง~~

"เย้~ หมดซ้าที การเรียนของวันนี้ \(^0^)/ "

"แหม่.. ดีใจไปได้นะ เนี่ย เดี๋ยวต้องไปที่ชมรมอีกน่ะ =0= "

"ชิ... =3= "

"ฮ่าๆๆ ไปเหอะๆ"

แหม... วันหยุดทั้งที เจ๊แคทก็ยังจะให้มาซ้อมบาสอีกน่ะ = =*

นู๋อยากนอน~ !!


ครืด~ ครืด~

แหม่ะ ทำไมประตูโรงยิมมันถึงได้ทั้งหนักทั้งฝืดอย่างเง้~ ที่มหาวิทยาลัยนี่มันอะไรกันนักกันหนาเนี่ย

ไอ้ค่าเทอมแพงๆนั่นเก็บไปทำแป๊ะร๊าย~ ทำไมไม่เอามาบำรุงไอ้ตึกโทรมๆนี่ละยะ !! = =*

"อ้าว~ น้องเบลล์มาและหรา? เอ่อ.. แล้วพาน้องมาด้วยทำไมจ้ะ !?"

"นี่ !! เจ๊ค่ะ หนูไม่ใช่น้องของยัยเบลล์นะคะ !!"

"อ่าว = =!! "

"ฮ่าๆๆ จะแนะนำให้รู้จักนะคะ นี่โมมิ เพื่อนเลิฟๆของหนูเองคะเจ๊ ^0^ "

"ทีนี้รู้จักหนูยังคะ เจ๊.. = =* "

"จ่ะๆ รู้่แล้วจ่ะ เอ้า เบลล์ นี่ เจ๊ก็มีคนที่จัแนะนำให้รู่ช้จักเหมือนกันนะ"

"ใครอีกอะคะเจ๊"

"เอ้า !! โชวว์ตัว เพื่อนร่วมทีมคนใหม่จ้า~ "

เหอะๆ ที่แท้ก็เพื่อนร่วมทีมคนใหม่นี่เอง เหอๆ
 
"หวัดดี..."

เอ๊อะ !! O__o !!

"ทะ ทะ ทะ ทะ.. ทำไมนายถึงมาอยู่ที่เน้~ !!! "

"แปลกมากเหรอหะ ยัยเตี้ย = =* "

"หน็อย.. ไอ้สูง !! "

"ขอบคุณที่ชมนะครับ ฮ่าๆๆ "

ทีมันจะด่าฉันแบบนี้ก็ไม่แปลกหรอกนะ เพราะว่าฉันสูงแค่ 171 ซม.เอง หึ..หึ ส่วนมันน่ะเหรอ..

ปาเข้าไป186นู่น~ จะสูงไปไหนคะพ่อคู๊น~ = =*

"เอ่อ.. ถ้ารู้จักกันแล้วก็กลับไปได้แล้ว ไป ไป๊ !"

แหน่ะ เจ๊ พอเสร็จธุระแล้วก็ไล่เลยเนี่ยนะ - -*

"โห ดูดิเบลล์ พอเสร็จธุระแล้วก็ไล่เลยอ้ะ !! "

โมมิยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูของฉัน เอ่อ.. เขย่งด้วยน่ะ ไม่งั้นไม่ถึง ฮ่าๆๆ

"นี่ !! ยัยโมมิคะ !! ได้ยินนะคะ !! -w-* "

"แย๊กซ์~ !! ได้ยินด้วยออ!? O[]o!! "

"เออ !! โอ๊ยๆๆ !! กลับไปได้ละ ไปๆ"

"ยะ !! "

"โมมิ ไปเหอะๆ นะๆ = = "

"เออๆ ไปก็ไป"

"จ่ะ"


แอ๊ด~~ !!

"ขอบใจนะ ที่มาส่ง ^w^ "

"อืม ไม่เป็นไร เจอกันพรุ่งนี้นะ"

"จ้า กลับดีๆนะ"

"อื้ม บาย ฝันดี"

"จ้า"

แล้วหน้าต่างรถลีมูซีนคันหรูก็ปิดลงพร้อมกับทยานออกสู่ท้องถนน

แหม่~ ฉันนี่โชคดีจังนะ ถึงจะไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยล้นฟ้า แต่ก็มีบุญวาสนาได้นั่งลีมูซีน 

ฮ่าๆๆ โชค 1 ในล้านเลยนะเนี่ย ^0^

เฮ้อ~ เหนื่อยมาทั้งวันและ เข้าบ้านไปเล่นคอมพ์ดีกว่า เอิ๊กๆ 


ตึ้งๆๆ 

หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จ มานั่งกินข้างอยู่หน้าคอมพ์ ก็มีบุคคลปริศนาทักเข้ามาในโปรแกรมแช็ทที่สะดวกสะบาย

ที่มีชื่อว่า !! Windows Live Messenger !! หรือที่ทุกคนชอบเรียกว่า M นั่นเองเหอะๆ

(จะพูดซ่ะโอเวอร์ทำไมกันนะ !? = =*)

หือ? มิเชวเพื่อนเก่าฉันนี่น่า 

[ดีจ้า ^0^ ; มิเชวแอ๊บแบ๊ว~ said (20.23)]

[จ้า มิเชวเพิ่ลเลิฟๆ ; Bellar said (20.23)]

[เปงไงบ้างอ้ะ คิดถึงมากๆน้า ; มิเชวแอ๊บแบ๊ว~ said (20.24)]

เห~? ยัยนี่คิดถึงฉันหรอ? เพิ่งรู้?

[ส.บ.ม.ย.ห. เค้าก้คิดถึงเตงเหมือนกาน~ ; Bellar said (20.25)]

[จร๊ !! เค้าแค่มาทักเฉยๆอ้ะเตง ไปและนะจร๊ บ๊ะ บายคร๊ ; มิเชวแอ๊บแบ๊ว~ said (20.26)]

ไม่เข้าใจเล้ย !! ว่าทำไมเวลาแช็ทกันถึงได้พิมพ์แต่ภาษาวิบัติ = =* (เธอเองก็พิมพ์ไม่ใช่เรอะ!!)

แล้วมิเชวก็ออฟไลน์ออกไปอะนะ =__=

เฮ้อ~ นอนดีกว่า นี่ก็ปาเข้าไป สี่ทุ่มครึ่งและ


'นี่... เบลล์...'

'มีอะไรหรอโฮวา?'

'ถ้าเราจะบอกว่า...'

'ว่าอะไร?'

'...'

'นี่ จะเงียบทำไมกัน บอกมาสิ ว่าอะไร?'

'เรา... เลิกกันนะ...'

'...'

'เราคิดว่าเบลล์ดีเกินไป... คงไม่เหมาะกับเรา...'

'...'

'ลาก่อนนะ... เบลล์...'

ทำไม... ทำไม.... นายต้องทำกับฉันแบบนี้โฮวา...



"เฮื๊อก !! "

อืม... ฝันแบบนี้อีกแล้ว... โฮวา... สุดท้าย.. ฉันก็ตัดใจจากเธอไม่ได้สินะ...

"ฮึก.. ฮึก.. โฮวา.. ฮึก.. ฮึก.. โฮวา.."

สุดท้าย ฉันก็ปล่อยโฮออกมาเหมือนทุกครั้ง ที่ฝันถึง 'เขา' 

"โฮวา.. ฮึก.. ฉันรักนายนะ..."

*{ใบไม้ยังพลัดใบ... เปลี่ยนผันตามฤดูกาล... แต่ชีวิตยังไม่เปลี่ยนไป... ยังเหมือนเดิมอย่างนั้น...
 
เข็มของนาฬิกา... ไม่เคยบอกเวลา... นานแค่ไหนก็เหมือนเดิมเสมอ... ตั้งแต่เราจากกันจนในวันนี้...

ก็มีเพียงเธอ... ยังเก็บรักนั้น อยู่ในหัวใจ... เธอจะรู้ไหมฉันยังคงพร่ำเพ้อ... หลับตาทุกครั้ง...

ก็ยังเห็ยเพียงแต่เธอ... ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ... ไม่เคยจะลบเลือน...}

แล้วเสียงของเพลงที่ดังออกมาจากวิทยุที่เปิดไว้ก่อนหน้านี้ก็เลือนหายไปกับพวังของเด็กสาว...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*เพลง นาฬิกาตาย ; Bodyslam