คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“อ่อครับผมจะรีบกลับไป”
หลังจากที่รับสายจากคุณแม่บ้านที่อยู่ที่บ้านแล้วดีโอก็รู้แล้วว่าแม่ของเค้ากลับมาจากการทำงานจากต่างประเทศแล้ว มาถึงก็จัดการสั่งให้แม่บ้านโทรเรียกดีโอกลับบ้านมาทันที ฝากแม่บ้านบอกไว้เพียงว่าวันนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว
เพียงแค่นึกดีโอก็เซงแล้วไม่รู้ว่ากลับมาคราวนี้จะเอ็ดเรื่องอะไรเค้าอีก
วันนี้รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะวันนี้ดีโอได้แวะไปหาเรื่องกับเด็กต่างโรงเรียนมานิดหน่อยแล้วเหมือนว่าวันนี้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนจะกลัวหัวหดสะด้วยสิ่ สองเท้าก้าวขายาวๆตรงมายังบ้านเพื่อให้มาทันเวลาที่มารดาสั่งไว้
“สวัสดิ์ดีครับแม่”ดีโอยืนอยู่ตรงประตูบ้านกำลังสะลัดรองเท้าคู่เก่าออกให้พ้นกาย “เบียร์หน่อยไม่ครับแม่” เด็กหนุ่มชูกระป๋องเบียร์ในมือ
ผั๊ว!!!
เสียงกระดาษที่ถูกขยำยู้ยี่ถูกปาลงมาบนโต๊ะตรงหน้าที่ดีโอนั่งอยู่ ใบหน้าขาวใสของสายหนุ่มได้แต่เงยหน้าขึ้นมองคนที่ปากระดาษลงมาด้วยสีหน้าที่สงสัยไม่น้อย
“ดื่มอีกแล้ว..นี่จะเละเทะไปถึงไหนหัดทำตัวให้มันเป็นผู้เป็นคนบ้างสิ่”ยอนจีเข้ามาดงกระป๋องเบียร์ออกจามือ “แล้วดูนี่มันคืออะไรอธิบายด่วน”ยอนจีชี้แล้วจับหัวลูกชายให้หันไปมองกองกระดาษที่ถูกส่งมาที่บ้านเรื่องความประพฤติที่แย่ๆจากทางโรงเรียน
“แม่เข้าใจผมสะที ผมไม่ใช่คนเรียบร้อยนี่โปรดเข้าใจไว้ด้วยแล้วเลิกบ่นสักทีเถอะแม่ก็รู้ว่าบ่นไปก็เท่านั้น”
ดีโอตะคอกใส่ยอนจีอย่างหัวเสีย กลับบ้านมาไม่กี่นาทีหาเรื่องให้เซงอีกแล้วไม่รู้ว่าทำไมตัวเองก็ไม่ชินสักทีที่โดนด่าแบบนี้
ก็ใช่สิ่ ใครจะไปดีแบบเด็กหนุ่มๆหล่อๆของแม่หล่ะ
“ฉันก็พยายามเข้าใจแกนะแต่นี้มันเกินไปแล้วนะ...เงินฉันก็หามาให้ใช้อยากได้อะไรฉันก็หาให้ทุกอย่างนี่จะเอาอะไรอีก นี่มันความผิดของฉันใช่ไหมเนี่ยโอ้วให้ตาย”
ยอนจีเดินวนไปวนมาอยู่กลางบ้าน ใช้มือสองข้างกุมขมับที่รู้สึกว่าปวดตุ๊บๆอยู่เป็นระยะและมันนับวันๆกลับแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ใช่ถ้าผมจะบอกว่ามันเป็นความผิดของแม่หล่ะ มันคือความผิดของแม่ไง...แม่เคยดูแลผมบ้างไหมเคยสนใจผมไหม แล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่อใครตั้งแค่ที่พ่อตายไปผมก็ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”ดีโอลุกขึ้นโว้ยวายลั่นบ้าน ปากเม้นเป็นเส้นตรงขบกรามแน่นด้วยความโมโห...
“ดีโอหุบปากแกเลยนะ!!!”ยอนจีตะโกนกลับสวนด้วยความไม่พอใจเรียวปากเน้นเป็นเส้นตรง
“แม่ครับงั้นผมขอตัวก่อนแล้วกัน..ผมอยู่ไปก็ทำให้แม่ปวดหัวเปล่าๆ”เหมือนว่าจะเริ่มรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป
ให้ตายสิ่ ในเมื่อผมเลวก็ต้องเลวให้ถึงที่สุดแต่ไม่น่าไปพูดแบบนั้นเลย
“นี่แกรู้ตัวด้วยเหรอไง”
“ไม่ต้องบอกผมก็รู้ งั้นผมไปแล้วนะ”
“ไปแล้วกลับมาด้วยหล่ะแม่จะรอแกอยู่”
“ไม่เอาหน่าแม่....แม่จะรอทะเลาะกับผมอีกหรือไงผมไม่อยากขึ้นเสียงกับแม่แล้วนะ”
“มาเถอะถ้าแกไม่มาแม่นะสั่งห้ามแกออกไปเที่ยวข้างนอกทุกที่”
“ได้ๆผมไปก่อนนะ”
บางทีเรื่องเหล่านนี่มันดูโหดร้านเกินไปสำหรับชีวิตของเด็กคนนึง แต่มันคงกลายเป็นเรื่องที่แสนธรรมดาของดีโอไปแล้วหล่ะ สำหรับทุกวันที่ตื่นมาไม่เคยเจอแม่ ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ดูและตัวเองตลอดมาตั้งแต่พ่อตาย ดีโอมาอยู่กับแม่ได้สิบกว่าปีเท่าทีจำได้เค้าก็เห็นแต่ผู้หญิงคนนี้ทำแต่งานบางทีก็ชอบพาผู้ชายหน้าตาฐานะดีมาแนะนำให้รู้จักอยู่บ่อยๆแต่นั่นคงไม่ใช่ประเด็นสำหรับเค้าเท่าไหร่ ยิ่งแม่ไม่ค่อยได้ดูแล
มันยิ่งทำให้ชีวิตกลายเป็นเด็กเกเร...ที่นิสัยแสนติดลบ
แต่ก็นะเอาเถอะชีวิตนี้คงไม่มีอะไรแล้วหล่ะนอกจากเพื่อนกับเงิน....
ดีโอยืนอยู่หน้าบ้านอยู่นานเพื่อดื่มเบียร์กระป๋องนี้ให้หมดก่อนเข้าบ้าน ถึงแม้ว่าวันนี้จะดื่มเยอะไปหน่อยก็ตามแต่สำหรับเค้าแล้ว
แค่นี้มันสบายๆอยู่แล้วหล่ะ...ดื่มมาตั้งแต่เด็กๆจนตอนนี้คอแข็งก็จริงแต่นี้ปาไปเกือบสามสิบกระป๋องแล้วถ้ายืนตรงก็เก่งแล้วสำหรับดีโอ
“อ่าวกลับมาแล้วเหรอ”ยอนจีลดระดับแมกกาซีนลง “มานั่งก่อน” ยอนจะควักมือเรียก
“ดีโอไหว้พี่เค้าสิ่ลูก...เป็กเด็กเป็นเล็กเห็นผู้ใหญ่หัดทำตัวมีมารยาทบ้าง”
“สวัสดีครับ”ดีโอทำตามอย่างว่าง่าย “ว่าไงครับคนนี้หน้าตาเด็กดีนี่...มาไปเก็บมาจากไหนครับ คนนี้ต้องเรียกพี่สิ่นะเรียกพ่อคงไม่ได้ ฮาๆๆ อายุห่างกับผมไม่กี่ปีเอง”
เหมือนปริมาณแอลกอฮอลจะเริ่มทำงานมันทำให้ดีโอพูดจาเลอะเทอะกันไปใหญ่ ยอนจีถอนหายใจด้วยความหนักใจกับลูกของตัวเอง
“ฉันขอโทษแทนลูกด้วยนะจงอิน”หญิงสาวหันมาขอโทษก่อนที่จะเอื้อมมือไปกุมมือของชายหนุ่ม “เอาดีโอขึ้นนอนด้วยนะเดี๋ยวฉันจะพาจงอินไปส่งก่อน”ยอนจีหันมาสั่งกับแม่บ้าน
มัวแต่หันไม่คุยกับแขกผู้ที่มาเยือนยอนจี พอหันมาอีกทีก็พบลกชายตัวดีนอนหลับคอพับคอโซฟาตัวหรูนั่นไปแล้ว
เฮ้ออออ...แม่จะทำไงกับลูกดีนะ ในเมื่อบอกว่าไม่มีคนดูและเองแม่ก็หามาให้แล้วนะ
“ค่ะ”ทำตามอย่างว่างาย
สองร่างชายหญิงลุกขึ้นยืนเตรียมตัวที่จะออกไปขึ้นรถตรงหน้า โดยจียอนเดินนำหน้าไปก่อนแต่จงอินขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่ แต่ก่อนออกจากบ้านก็พบกับแม่บ้านกำลังแบกดีโอที่สลบสไหลอยู่พอดี
“ไงเด็กน้อยหลับไม่รู้เรื่องเลยนะ” จงอินเดินมาลูบปลอยๆผมของดีโอ
“งืออออย่ามายุ่ง”คนเมาครางออกมามือก็ยกปัดสิ่งรบกวนรอบตัวไปด้วย
“ไม่ต้องกลัวหลอกนะ
เราหน่ะจะต้องได้เจอกันอีกนานลูกรัก..”
ความคิดเห็น