คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ริมฝีปากหยาบบดกลีบปากอ่อนนุ่ม
ริมฝีปาหยาบบลีบปาอ่อนนุ่ม
เอรีนลอยอยู่ในอ้อมอแร่
ริสพาเธอมายัห้อสูทบนั้นสิบแปอนโหรู บ้านพัอเาหรือเปล่า?
รสูบหยอล้อ แลสัมผัสรุไล่ไม่หยุ
ประูบ้านเป็นระบบรวม่านาอี้วย ริสเลยไม่้อลายูบอนพาเธอเ้าบ้าน
เอรีนลอยในอาาศ เหมือนะาใเพราะรสูบูื่มไ้ระาเอาอาาศไปาอเธอ
มึนเมาในรสรันไม่รู้ัวเลยว่าไ้ลอยมาถึเียนอนแล้ว
เรียวปาแยาันอนุนท่านโยนร่าเธอทิ้ลบนเียแร
ริสถอเสื้อออทั้หม แล้วระโนามลมา ำรามฮึมฮัม
ระแสวามไม่พอใมาพร้อมมือหนาที่ปัมือเธอออาุนัศึษา
็เา้อารเป็นนปลเสื้อเิ้สีาวบนัวเธอออเอ
เสียำรามัในลำออีรั้ ะัอัใอะไรอี?
อ้อ... ยทรเหรอ เี๋ยว! เี๋ยว!
มือหยาบว้าึ ไ้ยินแ่เสียัปั๊! อีแล้ว...
“ริสอย่า!” เอรีนราอบ ไม่ทันแล้ว ยทรมูล่าสามวันทำานหลุามมือเาไปแล้ว
“ว่าไนะ?” เาระิบ้าใบหูระหว่าำลัูบบนลำอ
“ันแ่บอุว่า อย่า”
ริสราสบถในลำอ ไม่พอใหรือ?
มือเอรีนอร่าริสไว้แน่น สัมผัสรอยแผลเป็นเบา ๆ
สายามอผ้าปิแผลบนสี้า้ายอหนุ่มให่ เอรีนรู้สึัวล
็เพราะริสำลัยับร่าาย ราวับเาไม่รู้ัเ็บไม่รู้ัปวเลย อาเพราะฤทธิ์ยาแ้ปว็ไ้
“ริส… อย่า” เสียราเธอแพร่านลายเป็น ‘ริส… ทำมันเลย’
หนุ่มใหุ่ม้อมือทั้สออเธอลแนบเีย ริมฝีปาบลบนยอส้มโอ วามื้นโลมเร้าพาิราลั่น แล้วเา็เยหน้าึ้นาารหยอล้อ “พูอีสิ” ริสสั่เสียห้าว
“ริส… ทำมันเลย”
เอรีนพูามอย่าว่า่าย
ริสึเลื่อนมือลัารเสื้อผ้าส่วนที่เหลือ
แล้วเา็ับเธอึ้นนั่ร่อมบนร่าเา
เ่าเอรีนโนผ้าพันแผล ทำให้เธอผวาับบนสี้าเา
เห็นเลือแำลัึมทะลุผ้าพันแผลสีาว
“ริส... แผล” เอรีนร้อผวา
“ไม่้อสนใ” เาำราม
วามสนใเอรีนไปามารึศีรษะเธอลมาูบ
เาและเธอเปลือยเปล่า เอรีนแนบร่าบอบบาสัมผัสแนบผิวร้อนผ่าว ็เอรีนเินอายเินว่าะถอนัวแล้ว เธอลัวว่าะทำใมอร่าายริสไม่ไ้ ลัวว่าเธออาะเป็นลมเพราะวามหล่อระาิ
เสียเป่าลมาหลอเล เหมือนระัเือนรั้สุท้าย
ริสรุรานเธอ้วยนิ้วมือ เอรีนถึับหวีร้อ น้ำาเล็ ร่าายำลัร้อนไป้วยสัมผัส
มันแสบร้อน สุสมและเ็บปว ปนันไปหม ะถอยหรือะ่อี... เอรีนเลือไม่ถูแล้ว
“เื่อใันไหม” ริสระิบแผ่ว้าใบหูเธอ
เอรีนพยัหน้าให้เาหลายรั้ เพราะเาถามเธออีรั้ และอีรั้
วามเ็บปวไม่ไ้เิาิริยารุรานเร่าร้อนาริสเลย เธอำลัเ็บปวที่เาปล่อยให้รออย
ิเสียใว่าน่าะแปลเพศ่อนทำนม
แ่มาถึอนนี้ ปัุบันเท่านั้น เอรีนะมอบให้ริสหมทั้หัวใ
“เื่อ่ะ” เธออบเสียหอบระั้น
ริสึให้เธอออาร่าเา มอสบาันและัน
ทำไมเหรอ เธออบอะไรผิหรือ?
“ไม่้อลัว” ริสบอระหว่าเ็น้ำาบนพวแ้ม
“ริส...” เธอเรียเาเสียอ่อน
“ผมอโทษ” เาึเธอลอแนบาย
ลมหายใอเารลบนลำอเอรีน นำไออุ่นแล่นผ่านแผ่นหลั
วามแ็ึอเาอยู่ใ้ร่าบอบบา ยืนยันว่าเาเอ็ไม่ไ้รัเียเธอ
มือเธอและเา้าหนึุ่มันแน่น ริสบีบเป็นัหวะเบามือ ปลอบประโลม
“อโทษ่ะ” เอรีนรู้สึผิที่ทำให้เาอารม์้าเพราะวามลัวอัวเอ
“ันผิเอ” ริสูบแ้มเธอเบา วาสีฟ้าไร้แวว
“ไม่ใ่นะะ” เอรีนบีบมืออบึวามสนใอเาอีรั้ “ือ... ุเหมือนวามฝันสำหรับันเลย่ะ” เอรีนพูวามริในใ “เหมือนเรื่อทุอย่าไม่ใ่วามริ”
ริสเยาเธอึ้น ูบเล่นบนริมฝีปาหลายรั้
“ถ้าันหลับไป พรุ่นี้ันะพบุอนลืมาหรือเปล่า?”
เอรีนสบาถามเพราะอยารู้ว่าเธอะไม่เ็บ้ำหลัผ่านเรื่อราวทั้หม
Sure ‘แน่นอน’
เป็นำอบสั้นห้วน แ่ทรพลัอะไรเ่นนี้
ะเป็นริอย่าที่รอยยิ้มเาแสบอเธอหรือเปล่า?
เอรีนึยับสะโพอบสนอเาว่าเธอพร้อมแล้ว เธอยอมแล้ว
ริสสูหายใผ่านริมฝีปาัี๊... วาอเาลับมามีประายใหม่
มือบารวบรวมวามล้า ลูบับสำรวใบหน้าแร่
อยาำริสเอาไว้ หาวันหนึ่ที่เาาเธอไป วามริในมือ และวามทรำวันนี้ เอรีนะไม่มีวันลืมเลยว่าเธอไ้ให้หัวใแ่ผู้ายนหนึ่ผู้มีวาสีฟ้าู่ามไปแล้ว
ไม่มีวามีรัในวามสัมพันธ์อลุ่มนอย่าเธอหรอ
เอรีนรวบรวมวามล้าลัวลูบเาอบบ้า
แ่ริมฝีปาอเธอไม่ทันไ้แะบนเรียวปาหยาบ ริส็ผลัร่าเธอสลับลไปอยู่ใ้ายแร่
ริสเป็นฝ่ายบุบริมฝีปาลมาเอ พร้อมวามเ็บปวเินนาไ้แทรบุทะลวผ่านวามบริสุทธิ์อเอรีน
ิสาวหวีร้อลั่น ริมฝีปาแห้ผาทันใ
ความคิดเห็น