คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มือหยาบจับใบหน้าเธอ
มือหยาบับใบหน้าเธอ
I am sorry
เอรีนไม่ไ้หมสิ แ่เธอปว้นา้ายมาว่า
สสัยละสิว่าทำไมรถนวาแล้วปวา้าย
็พอรู้สึว่ามีอะไรระแท้นาวา เอรีน็รีบระโ ลอยัวลบนพื้นถนน ็บอแล้วไะ ว่าลอยริ ๆ
สะโพและ้นา้ายึรับรรมแทน ไม่น่าระโเลย เพราะรถเา็เบรพอี
พ่อฝรั่นับรถทรทหารันให่ำลัุเ่าอยู่้าเธอ
มือให่หยาบร้านสัมผัสับลูบผิวแ้มเอรีน “เธอ! นอนล!” เาเรียเธอ้วยเสียทุ้มห้าวราวำรามสั่
เี๋ยวนะ ันเป็นผู้บาเ็บไม่ใ่เหรอ!
“ันโอเ” เอรีนะพริบาถี่อบนายน่าาิเสียุ
็แสแแรแสบาัน้อะพริบา พอเายับัวบัแ วาู่าม็ส่สายาหวานสบแววาสีฟ้าใ้หัวิ้วย่นเป็นสัน
เาำลั้อมอเธอ สายาเหมือนเอรีนำลัถูุรูุเลย
“สลบไหม อย่าเพิ่ยับ” ำถามาหนุ่มาว่าาิระหว่าเาำลัประอหัวเธอเอาไว้แนบพื้นถนน แถมออแรลนเอรีนยับไม่ไ้
“หัวันสบายี แ่ปวา” เอรีนเสียแพร่า มอายรหน้าที่เยหน้าให้เห็นแ่ไรเรา
หนุ่มาวะวันทำทีำลัปมพยาบาลเธอ
ผู้หิสวยอีนำลัโทรศัพท์ิ่อโรพยาบาล
“ันไม่เป็นไรริ ๆ” เอรีนส่เสียหวานพยายามบอเาว่าเธอสบายี
หนุ่มให่ลสายามอเธออีรั้ เาเพียย่นหัวิ้วแล้วหรี่ามออบเธอ เมไ้เ้ามาบัวอาทิย์นสายาอเธอมอเห็นใบหน้ามไ้ัเน
หัวใเอรีนเ้นรัวสนั่นอ อ่า...ไม่ไหวแล้ว ร่าายหวิวอ่อนยวบลนอนแนบพื้น
ทำไม้อมารู้สึอะไรอนนี้
็ผู้ายอะไร ทำไมถึหล่อแบบนี้นะ! หล่อรสเปเินไปแล้ว ใบหน้ายาว าเป็นสันเ้ารูปับวาเรียวใ้ิ้วหนา รับับสันมูให่ และริมฝีปาว้า ับไรเราสั้นพอสั่นอารม์เมื่อิถึสัมผัส รอบหน้าเ่นัเพราะผมสีน้ำาลเ้มเป็นเาสีทออ่อน ๆ เมื่อ้อแสแ
ุรู้ัหน้าโหลแบบอเมริันไหม?
ลอลับไปูหน้าารานัแสาวอเมริันะเห็นหน้าโหลพิมพ์นิยม
แ่ทำไมเอรีน่าโร้าย้อเอนหล่อมาับเมีย้วยนะ!
“อันไม่เป็นอะไร” เอรีนเสียุ้ิ้ ไม่ไ้อ่อยนะ มันไปเอ “ันระโหลบรถุเท่านั้นเอ” เธอพยายามอธิบายายหนุ่มหล่อลาไส้รหน้า
เอาริอนนี้ ไส้พุเอรีนหล่นหายถูลานลามถึปอแล้วล่ะ
โอ๊ย!... อยู่รนี้่อไม่ไ้แล้ว! ใมันสั่น หน้าร้อนผ่าว
พอเาปล่อยมือออ เอรีน็รีบลุึ้นนั่
วาสายามอไทมุ ็มุริ ๆ
เสียรถพยาบาลำลัมาใล้แล้ว เธอึนั่รออยู่ลาสามแย
หันไปอีทีพ่อฝรั่นหล่อ็หายไปไหนแล้ว เอรีนรีบวาามอรอบัว ็เห็นเาึ้นรถทรทหารยับไปเทียบฟุพาท นาเห็นแ่หลัยัหล่อเลย
นำลัเลิ้ม็ถูั้วยเสียแรบีบัหลายรั้เร่รีบ
รถหรูอีันเปิระแล้วร้อำรามเสียเียวว่า “ไม่าย็ยับออไปไ้แล้ว นะไ้ไปธุระ ยิ่รีบ ๆ อยู่”
เอรีนพยายามลุึ้นแ่มันเ็บสะโพ้าย เธอเลยพลิไป้าวาันัวึ้น
ผมที่เล้า้านหลัเสียทร ยารัผมาปล่อยผมยาวำสลวยเป็นลอนทิ้ัวลเือบถึเอวเมื่อเอรีนยับ
ะ้ออบุมวยผมยาวที่ทำหน้าที่เป็นหมวันน็อ รับแรระแท่วยีวิเธอเอาไว้
แ่ผมยุ่เ้ารรมำลัวาารมอเห็น นไม่ทันรู้ัว
แรึระารั้เียวพาร่าเอรีนึ้นยืน
็พ่อฝรั่นหล่อำ้อมือเธอึึ้น
อาารเ็บแล่นบนสะโพวิ่ลบน้นา เอรีนร้อรี๊แผ่ว ร่าเสียหลัไม่รู้ะล้มไปทาไหนี
แนล่ำไ้ึเธอเ้าหาัวเา แล้วใ้ร่าให่้ำเอรีนไว้ ใบหน้าบระแทแนบแ้มับแผ่นอ
เป็นโมเมน์ที่เอรีนหน้าร้อนผ่าวหนัว่าเิม
“อบุ” เอรีนล่าวเสียหวานสั่นเรือ
ิไ้แ่เยหน้าสบแววาเ้มุ ร่าบาทิ้ัวแนบิสัมผัสล้ามเนื้อแ็แน่น มือำสันล้ามบน้นแนเพื่อใ้้ำร่าพยุัวไม่ให้ไหลลไปอบนพื้น
ลมหายใอุ่นรลบน้นอสั่นประสาทสัมผัส เอรีนนลุู่ไปทั้ัว
ำถามผุึ้นมาเ็มหัว...
...เาสูเท่าไรัน?
...เาสูถึสอร้อยไหมนะ?
...เาอายุเท่าไรแล้ว?
ถามัวเอวนไปสิะ หัวใเ้นุบ ๆ หน้าแร้อนผ่าว ๆ ริมฝีปายับไหว ส่สายาหวานไปให้ายรหน้า
ในห้วสิที่้อแ่มุมปาบูบึ้เอาไว้ เอรีนไม่รู้ว่าเธอยมือึ้นลูบแผออเาเมื่อไร แ่พอรู้ัวสมอ็สั่ารทันทีว่าเธอะมาอบผัวาวบ้านไม่ไ้นะ!
... Ambulance is arrived ...
แอม บู แลน์ อิทสึ อะ ไรท เว
‘รถพยาบาลมาแล้ว’ ุนพ่อระิบแผ่ว
ฮะ!... อะไรนะ พ่อฝรั่พูว่าอะไร เอรีนไม่สามารถแปลำพูเมื่อรู่ไ้ แอม อะไรนะ เธอไปแปลว่า ‘I’m your running to alive’ ... แอม ยูว์ รันนิ ทู อะ ไรฟ์ ...ันะเป็นนที่ทำให้เธอมีีวิ
“รถพยาบาลมาแล้ว” เาพูเสียแ็เรียสิเอรีนาวามเพ้อฝัน
ิสาวลสายามอไปทารถู้พยาบาล เห็นู้ภัยำลัทำมือเหมือนนาวัเรียเธอไปที่รถ
“อีหนู ไปไ้แล้ว อย่าไปรบวนพี่เา ไป ๆ” เสียสำเนียไทยเรียเธอัารถู้ีพ
แหนะ! ุพีู่้ีพ๊ะ นำลัฟินเลย
ฮือ... ไป็ไ้
เอรีนอบุพ่อรูปหล่อแล้วเินะเผลไปึ้นรถพยาบาล
“บาเ็บรไหนบ้า นมแหรือเปล่า?” ู้ภัยถามเสียหวาน
เี๋ยวนะ! พีู่้ภัย๊ะ นมิลิโนไม่ใ่ถุ๊อปแ๊ปเป่าลม
าเ้าู้ับยิ้มยียวนวนประสาท อย่า่อปา่อำีว่า
“บาเ็บรนี้เลย” เอรีนอบ พร้อมี้บนอเธอ
“ระแทพื้นรไหน” มือู้ภัยับบนราวนมเธอ
“ระแทผู้ายนโน้น หััเป๊าะเลย!”
เธออบู้ภัยพร้อมหัวเราะ แล้วยับัวถอยามือ
ู้ภัยเห็นว่าโนแล้ ะยับมารวเอรีนมาึ้น
แ่็้อหยุล เพราะประูเปิึ้นับพลัน ัรึน!
พ่อาฟ้านเิม! ้าวึ้นรถมาหนึ่้าว
สายาแ็ร้าว หรี่มอไปมาระหว่านทั้สอ
เล่นเอาทัู้้ภัยและเอรีนเียบไปาม ๆ ัน
“ไปโรพยาบาลไหน” หนุ่มฝรั่ำรามถามสีหน้าเรียบนิ่
“แ่โรพยาบาลราวิถีใล้ ๆ ่ะ” เอรีนอบเสร็ แล้ว็ถามเป็นภาษาไทยไปหาู้ภัยว่าใ่โรพยาบาลราวิถีใ่ไหม ู้ภัย็พยัหน้า
“ันไม่สามารถไปับเธอไ้” เาล้วอในระเป๋าเสื้อสูทส่มาให้เอรีน “เสร็แล้วให้โรพยาบาลโทรมาเบอร์นี้” เสียเ้มำับ
เอรีนรับนามบัรแล้วรีบอ่านื่อนายฝรั่หน้าุ
มิสเอร์ ริส ริมสัน อนเนล
ริสส่โทรศัพท์มาให้เธอ “เบอร์โทรอเธอ” ริสสั่เสียห้าว
เอรีน็ทำามอย่าว่า่าย “ันื่อเอรีน่ะ” เธอบออนส่โทรศัพท์ืน
ุนท่านพยัหน้า “ันริส” ายหนุ่มับทเพราะแม่สาวนสวยำลัเรีย
ใ่ว่าะมีเยื่อใยอะไรันระหว่าิสาวับหนุ่มให่
เมื่อรบามวาม้อารุนพ่อแล้ว ริส็เินลับไปที่รถัวเอ เาไม่ไ้หันมามอเอรีนอี
“ไ้เบอร์้วยแฮะ” ู้ภัยเปิประเ็นทันทีเมื่อรถออ
“เบอร์บออะไรล่ะ นี่มันเบอร์ที่ทำาน”
เอรีนเหวี่ยมือใส่พีู่้ภัย หวัหยอล้อเล่น้วย
แ่นามบัร็หลุมือปลิวออหน้า่ารถไปับา
“อไหมล่ะ อไหมล่ะ สมน้ำหน้า” ู้ภัยเยาะเย้ยเธอ
ความคิดเห็น