คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตึบ ตึบ ตึบ
ึบ ึบ ึบ
เสียเรื่อเฮลิอปเอร์เบาลเมื่อเทียบอบนหลัาสำนัานสี่ั้น นอเปริมล
“มาาม บอสำลัรออยู่” เอบเือนเอรีนว่าริสำลัรออยู่ในสำนัาน
นายสิบเินอยู่้านหลั ผลัไหล่เอรีนให้เินนำไป่อน
ประูสำนัานเปิอออัโนมัิ
แ่อนนี้ หัวใอเอรีนำลัเ้นแรเป็นัหวะไปับทุย่า้าว
เหุเพราะอนนี้เวลาเือบสามทุ่ม... ึไปเหรอ?
ไม่สิ!... ็ริสำลัรอเธออยู่หลัประูนั่น
เธอะทำอย่าไรี อบุเาีไหม
หรือว่าเธอะระโอแทนำอบุเาีไหม?
โถสำนัานเห็นแ่หมออลลินยืนอยู่ับเอน่า ทั้สอมอเอรีนำลัเินเลยหน้าไป
าอบึเป็นนึไหล่เอรีนให้เธอหยุ
“บอส พาเธอมาส่แล้ว” เอบแ้พร้อมทำวามเารพแบบทหาร
หมออลลินพยัหน้า เอบ็ลมือล
“มาาม ยินี้วยนะ” าอบแ้แล้ว็ลับัวเินออาบริเวไป
บอสที่ว่า ือหมออลลินและเอน่าเหรอ! เอรีนเินอาย
“มาาม! เาเรียุว่ามาามเหรอ” อลลินหัวเราะ “ุเป็นเลี้บอยเหรอ” ุหมอถามเสียใส
“อลลิน ุเป็นพวเหยียเย์เหรอ” เสียเอน่าุ
“ไม่...ผมแ่สสัยว่าทสาโพนเป็นมาามอใร” อลลินปัมือว่าเาไม่ไ้ให้วามสนใแล้ว
“ันร้อยโทวันนอร์ร่า เอน่า หัวหน้าทีมพิสูน์หลัาน” เอน่าแนะนำัวอย่าเป็นทาาร้วยารับมือุมแน่นแล้วระุมือหนึ่รั้่อนปล่อยมือเอรีนล
“โอเ...ันร้อยโทนายแพทย์สีวาร์ อลลิน หัวหน้าทีมนิิเว” ุหมอทำามเอน่า
“ันนาย ทศพล สิหาน เรียว่าเอรีน็ไ้่ะ” ิยิ้มว้าแ้เิน ็เธอไม่มียศทาารทหาร
“ันะพาเธอไปพบเพนา้อน” เอน่าบอแล้วเินนำเอรีนไป่อน
“เิเลย ัน้อไปประำแผนแล้ว” อลลินแ้พร้อมโบมือให้เอรีนเินามเอน่าไป
“แผนอเธอือานเลานุาร ันเป็นรัษาารหัวหน้าแผน” เอน่าบอระหว่าเินนำ
เมื่อเ้าโถปลอน สรีมีอายุมาว่า็หันลับมามอาเอรีน
“ันเาว่าเธอับริสรู้ัันใ่ไหม” เอน่าถาม
เอรีนไม่รู้ะอบอะไรี นอายิ้มให้แ้เิน
“นที่เธอ่วยีวิ็ือริสสินะ” เอน่าถอนหายใ แล้วล่าว่อว่า “ันเอ็สสัยว่า ารฝ่าฝืนำสั่แพทย์ รีบออาโรพยาบาลเมื่อืนวันนั้น ือเาไปหาเธอเอสินะ”
เอน่าทำสีหน้าไม่่อยยินีเท่าไร
“เอรีน... ันอยาให้เธอรู้ว่าสิ่หนึ่ที่ทำให้ริสัวนเียวมานถึรนี้ ็เพราะเาไม่เห็นแ่สิ่อื่นในอาภาริ”
เหมือนเป็นำเือนาเอน่าเลย
“อย่าทำให้เธอ้อเ็บเพราะบัับให้เาเลือ” เอน่าเสียริั
ทั้สอเินเ้าไปในห้อพื้นที่แรพบเ้าหน้าที่แผนไอที เาำลัรออยู่ับเรื่อมือบนโ๊ะ
ถ่ายรูป ทำบัร สแนม่านา และสแนลายนิ้วมือ
เอาริ ๆ ลายนิ้วเท้า้วย
“บัรนี้มีวามสำัมา” เอน่ายื่นบัรึวามสนใ
อนเอรีนหยิบบัราเอน่า เ้าหน้าที่ไอที็แอบเินมา้านหลัแล้วยิบาอย่าใส่หัวไหล่เอรีน
“เมื่อรู่ืออะไระ”
“ีพีเอส” เอน่าบอ “เ้าหน้าที่ทุน้อสามารถิามัวไ้”
เอน่าไม่ไ้ใส่ใแผลเล็อเอรีน เธอเพียยื่นลำสีใส่มือบาแล้ว็เิน่อ
“เรามีทั้หมห้าแผนสำั แบุ่ทำานเป็นห้าลุ่ม”
เพนารุป ็ือ เพนาอน นั่นเอ
“หน่วย่าวรอและารสื่อสาร แฟ้มสีน้ำาล” เอน่ายแฟ้มระาษสีน้ำาลระับสายาเอรีน
หน่วยพิสูน์หลัานและห้อปิบัิารอเอน่าแฟ้มสีเียว
แผนันสูรพลิศพและนิิเวอหมออลลินแฟ้มสีแ
หน่วยยุทโธปร์แฟ้มสีเหลือ
“หลัาไ้รายานาทุส่วน เธอ้อนำมาเรียใส่แฟ้มสีน้ำเินเล่มนี้ ่อนนำส่สำนัานหน่วยู่โม” เอน่าบอเธอ
เอรีนทำท่า ็รายละเอียเยอะเิน “อไ้ไหมะ”
“ไ้” เอน่าอนุา้วยท่าทีามสบาย
“แล้วัน้อใสุ่อะไรมาทำาน” เอรีนถาม่อ
“ามสบาย แผนอเราอาะ้อ้อนรับแอสำนัานและเ้าหน้าที่บัาารสูสุ้วย”
“มีหัวหน้าอหัวหน้า้วยหรือะ” เอรีนถามเสียใสื่อ
“มีสิ ึ้นับว่าสถานาร์นั้นเป็นอะไร อ้อ...เธอะใสุ่ผู้หิมาทำาน็ไ้นะ เราอให้เธอเป็นัวอัวเอให้มาที่สุ ันูแล้วถ้าเธอมาุสูท มันูสะุามาว่าุผู้หิแน่”
เย่! อนุาแ่หิ!
เอน่ายมือึ้น ไม่ไ้บอว่าทั้หมือำอนุา
“ำว่าเราเป็นเพียหน่วยานเินเอสารระหว่าประเทศ” เอน่าทำทีุ “เธอถูเลือเ้ามา้วยเหุผลสามอย่า ือ หนึ่ เธอสวยเหมือนผู้หิ สอ วามสามารถสื่อสารภาษาอัฤษแบบนทั่วไป และสาม ถ้าเิเหุาร์ไม่าฝันในอ์รเราึ้นมา เธอสามารถ่วยีวินอื่น ๆ ไ้”
อะไรนะ สวยเหมือนผู้หิเหรอ! เอรีนยัิอยู่้อแรเลย เินนัวม้วนแล้ว
ิสาวถามเสียใสทันใว่า “ุะเอานสวยมาทำไมะ”
“็บอแล้วว่าเราเป็นบริษัททำาน้านเอสารระหว่าประเทศ” เอน่าเปิประูไปยัส่วนหน้าอสำนัาน “่วสี่โมเย็นถึสอทุ่มเธอ้อมารับานอยู่ที่นี่”
เอน่าเินไปที่โ๊ะีุ้เสียบบัรทำาน
“ส่วนให่้อทำอะไรบ้าะ”
“รับเอสารและัส่ให้รประเทศ แ่หลัสอทุ่ม เธอ้อไปแผนอัน เรา้อ่วยันรวหลัาน้ามืนเลยละ” เอน่าแสท่าทีว่ายับอไม่รบ “เยผ่าศพมาหรือยั”
“เยแล้ว่ะ” เอรีนอบาใส
“แผนอหมออลลิน ถ้า้อารวาม่วยเหลือ็้อไป้วย”
เ้าใเลยว่านทำานนี่อย่าับนใ้ริ ๆ
เ้าหน้าที่อีนเินมาพร้อมยื่นใบรายารยาวให้เอรีน
“แผนอเรา้อใ้อินเทิร์นื้ออามรายารนี้้วย”
เอน่าไม่ไ้แสท่าทีห้ามปรามเ้าหน้าที่นนั้น
“็ฝาูแลพวเา้วย” แถมยัให้ท้ายน่ะสิ!
หลัาล่าวบ เอน่า็พาเธอไปยัห้อรวทันสมัย อุปร์ล้ำหน้า
“เอาละ ไปื้ออพวนั้นให้เสร็แล้ว็รีบลับมา เราะมาเรียนารใ้เรื่อีทีเอ็์”
เอรีนรับำเสร็ ็ออไปื้ออยาวเป็นหาว่าว
เี๋ยวนะ! พวเาะินนหมริ ๆ เหรอ
ถุผ้ารุ่น็อปห้าแพลินัมแ สะบัพรึบโป่เ็มที่ในร้านสะวื้อ
น้อนิเินถึับทำหน้าเ็ “พี่! ื้อไปายเหรอ น่อน็มาื้อแบบนี้”
“ไม่รู้สิ พี่ยัไม่รู้ว่าเาะินหมไหม”
เอรีนหอบอุ้มเินลับมาที่ทำาน
พอมาถึหน้าสำนัาน็เห็นีโอในุลำลอำลัเินออาอาาร
“มาาม!” ีโอำรามแล้วรีบเ้ามา่วยเธอถือ
“อบุ่ะ” เอรีนบอ แล้ว็พยายามึอลับ แ่แรเธอสู้ีโอไม่ไ้ “ไม่เป็นไร” เธอพยายามบอีโออีรั้ แ่ีโอ็ึห่ออไปถือเอทั้หม
“ไม่ไ้หรอรับ ถ้าบอสรู้ มีนายแน่”
ริสรู้? หรือหมออลลิน? แ่ไม่ใ่เอน่าแน่ ๆ
“ุเป็นนไทย ทำานที่นี่ไ้อย่าไระ” เอรีนถาม แ่ีโอไม่อบ
โอเ เาไม่ไ้อยาเป็นมิรับเธอนัหรอ ็แ่มา่วยเย ๆ
พอีโอำลัผ่านประูสำนัาน ็มีายาวะวันร่าสูให่อีสอนเ้ามาสมทบ
“อ้อ มาาม” ีโอพูโพล่ึ้น ึวามสนใเอรีนที่มอพ่อหนุ่มาว่าาิทั้สอน “นี่แพรทริ และเสัน หน่วยสื่อสาร” แพรทริพ่อหนุ่มผมำสูโปร่ ับพ่อเสันหนุ่มผมแหุ่นอย่าับนัมวย
เสันมอเอรีนาเป็นประาย ร้อทัึ้น่อนว่า “โห... บอสไปเอไ้ไ”
“มาามเป็นเลี้บอย” ีโอประาศบ ท่าทีทั้แพรทริและเสัน็สบเ็บัวทันที
แ่ีโอ็ส่ห่ออที่ื้อไปให้แพรทริ
“อะไร?” แพรทริำรามถามีโอ
“อินพวหน่วย่าวรอ นายสนิที นาย็ไปส่เป็นเพื่อนมาามเลย” ีโอบอแพรทริ
แพรทริทำท่าไม่อยาไป แ่็รับมา
“ไ้เรื่อแล้ว!” แพรทริร้อั “ไปันมาาม มีอะไรเล่นสนุแล้ว”
เรื่อสนุอแพรทริเริ่มึ้นเมื่อวาอลในห้อแผน่าวรอ
“แพรทริ! นายมาทำอะไร” หน่วย่าวรอเยหน้ามอ
สายาทุนำลัสสัยเมื่อเห็นแพรทริมาพร้อมเอรีน
เป็นเรื่อผิวิสัยอหน่วยู่โมที่ะมา่วยอินเทิร์นเหรอ?
“บอสให้ยอ่วยมาาม”
หน้าทุนในห้อำลัืสี า้า ปาอ้า ีเผือ เมื่อไ้ยินแพรทริเรียเอรีนว่ามาาม
“บอสเหรอ ออภัย ไม่รู้มา่อน” นายนเิมเินมาอโทษเอรีน
“ไม่เป็นไร่ะ” เอรีนยิ้มให้ อีใ็หวั่นว่าแล้พวเาแบบนี้มันโอเไหม
“ไม่อยาายรอบหน้า อย่าไปใ้มาามอี เ้าใ!”
แพรทริู่แล้วเินออไปาห้อ
เอรีนเินามออไป ็เห็นแ่แพรทริำลัหัวเราะ
“เห็นหน้าพวนั้นไหม” แพรทริลั้นหัวเราะไม่อยู่ “แ่รู้ว่าุเป็นมาาม-”
เสียแพรทริัห้วน พร้อมสบสีหน้าทันที
็สายาสีฟ้ามาพร้อมำถามน้ำเสียเย็นยะเยือ “มาาม?”
ความคิดเห็น