คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ปฐมบทที่ 7 พิธีแต่งงาน
ปมบทที่ 7 พิธีแ่าน
าล์เอฟรอเอมยิ้มผ่านอบปราสาทหินอ่อน
าร์ลพยัหน้ารับนายทหาร่าเมือ “เ้าเป็นัวแทนอใร”
ทหารเบอร์ันีทุบอเบา ๆ แสวามเารพ “ท่านไมาส ผู้เ็บส่วยเมือ”
“แ้ให้เ้ามาพบ้าไ้ใน่วบ่าย” าร์ลโบมือไล่ทหารเบอร์ันีออาโถปราสาท แล้วหันมาสั่เสียุทาเฟอ “เ้าสั่นายทวารรับเรื่อ้วย”
“รับำสั่” เฟอ้าวามผู้เป็นให่ไปยัห้อรับรอ
พ่อ้าะวันออาลมยิ้มว้าให้าร์ลและเฟอทันที “นายท่าน้อารสิ่เลอ่าใ” มืออวบยสายสัวาลทอึ้น
“อพวนี้ไม่เป็นที่นิยมในฟรัเีย” าร์ลเลื่อนสายาไปามถาเรื่อประับพระยศ “้า้อารอสำหรับราา สีม่ว และ...” สายามอวาอีรอบหนึ่ “อที่ทำให้้าูยิ่ให่”
นายลูบานเอรู่หนึ่ วาวามอาร์ลั้แ่ศีรษะเท้า “สำหรับราา” เา้มลไปหาอในล่อ “หมวหนัประับนนระอเทศ”
าร์ลโบมือย่นหน้าเสียเสียปิเสธในลำอ “หมวอะไรน่าเลียสิ้นี”
“ผ้าลุมแห่โรมัน” พ่อ้าึผ้าสีแึ้นมาแสใหู้
“โบราเินไป” าร์ลมอหาอยู่รู่ให่่อนะี้ไปยัำไลวสีทอประับเพรไพลิน้อนให่ “นั่นอะไร”
พ่อ้ายิ้มว้า “ำไลแนสำหรับท่านอเล็านเอร์เียร์” ่อนะย่นหน้า “อสิ่นี้...้าายไม่ไ้เียร์” แล้วรีบเ็บลล่อ “เ้าเมือไบเนธิริสั่ทำพิเศษ”
ว่าที่ราาว้าามือพ่อ้ามาูรายละเอีย “ูสิ ให่เินไปหรือเปล่า” าร์ลสวมบนศีรษะ “้าว่าเป็นมุ” ่อนะหันมาหาเฟอ “เ้าเห็นว่าอย่าไร”
ไพลินเ่นเหนือศีรษะอาร์ล “ราววะวันเลยเียร์” พ่อ้าเอ่ยม
สีหน้าื่นระหนอทหารยามนั้นึวามสนใอาร์ล “มีเรื่ออะไร”
“เรียนท่านาล์ แม่ทัพโยมุสอหารือเรื่อเินทัพ” ทหารยามเสียสั่น
“เฟอ ไปัารเรื่อนี้!” ว่าที่ษัริย์เสียเียว “พวนี้ไม่เ้าใหรืออย่าไร!”
“ทุนัวลับ...” เฟอลืนำพูเพราะพ่อ้าำลัยิ้มแป้นอยู่้าาล์ “้าะไปัารโยเร็ว” รอแม่ทัพส่ายหน้าถี่ระหว่าเินลิ่วไปยัโถลาปราสาท
โยมุสร่าให่บรามนแ้มึ้นสันเ่นว่าใร “แล้วท่านาร์ลเล่า”
“ใเย็น่อน” เฟอยมือปรามอารม์ร้าย “ท่านำลัเลืออาภร์พิธี”
“าร์ลวรระลึว่าเราเินทามาที่นี่เพื่ออะไร” โยมุสถอยัวไปไ้สอ้าว ่อนะถูเฟอึศอเอาไว้
“ท่านโยมุส” เฟอเน้นเสียเ้ม “ารอภิเษรั้นี้สำั ท่านรู้ีว่าใร”
“แ่ไม่ไ้หมายวามว่าะปล่อยปละละเลยารทัพ” โยมุสี้นิ้วระแทลบนแผ่นอเฟอ “ทุนมาเพื่อส่วยสราม”
“เรื่อนั้น ้านาแปรีสเ้าใีที่สุ” เฟอระุศอโยมุสอีรั้
“นอไวิะเินทาลับในรุ่เ้า” โยมุสสูหายใลึ “แ้ท่านาล์่ายสำหรับนอ้า้วย”
“ท่านาล์ะไม่่ายสำหรับนหนีทัพ” เฟอปล่อยมือโยมุส “นั่นือวาาที่ล่อนมาเบอร์ันี”
นัรบหัวแะโนในลำอ เาฝ่ามือนเอหลายรั้แล้วโยมุส็มอเ้าเผ่านอื่นเพื่ออแรสนับสนุน
แ่ทุนลับหลบาเา
“ารศึยัไม่สิ้นสุ” เฟอระิบแผ่วเบา “สรามไม่ไ้มีเพียารหยิบาบมาฟาฟันันเท่านั้น” รอแม่ทัพว้าอเสื้อุนพลร่าให่
ไหล่อโยมุสลู่ล วาเรี้ยวราอ่อนแรล้วยสิที่ลับืนมา
“บารั้ สราม็มาในรูปแบบอพิธีารและารผูมัทา้อสัา” เฟอปัอโยมุสแล้วมอานอื่น “ท่านาล์ำลัเริ่มสรามรั้นี้ เิมพัน้วยื่อเสียอท่าน ผูมัสายโลธาริ่้วยัวท่านเอ พวท่านะหนีทัพหรือเปล่า”
ทุน้มหน้าลไม่อบเฟอ ่อนะหันเหวามสนใไปยัเนีเอลผู้ำลัเินผ่านประูหินอย่าใเย็น
“มีอะไรหรือเปล่า?” เนีเอลถามเสียใส “ท่านาล์เรียประุมทัพหรือ”
“พว้ามาถามเรื่อารัเวรยาม” โยมุสออปาเอ
เนีเอลหรี่าล “ัเวรยาม ็...” มือเรียวี้ไปยัเ้าเผ่าแอน้านหลั “เป็นหน้าที่อเานี่ ้าลืมอะไรไปหรือเปล่า”
“แล้วเรื่อท่านอเล็านเอร์ ว่าอย่าไรบ้า” เฟอัวามให้โยมุส
“ีที่ยัไม่พ้นเฟรอเ ท่านำลัเินทาลับมาเพื่อทำพิธี” เนีเอลยิ้ม
เฟอผ่อนลมหายใ “ถ้าาศาสนุนพล อ้าไ้าามอย่าแน่นอน”
เนีเอลหัวเราะั “แ่อนนี้เ้า้อัเราะท่านาล์ทั้ืนแน่นอน” บำทุน็สลายัวไปาเฟอ
“ให้ายสิ นพวนี้” เฟอบ่นในลำอระหว่าเินลับไปรายานาร์ล
พ่อ้ายิ้มว้ายืนนำหน้า้ารับใ้ถืออมี่า “นายอท่านโียิ่”
เฟอผายมือส่ เามวิ้วระหว่าเินลับไปถึหน้าประู “ท่านาล์” เฟอเือนนายนเอ่อนเ้าไปภายในห้อ
“พวเาเ้าใหรือยั” าล์ำลัถอุเ่าทิ้ลบนพื้น
“เ้าใแล้ว” เฟอลเสีย “แ่...เราไว้ใพระราินีีเนเวียไ้ริหรือ”
าร์ลมอออไปนอหน้า่าึ่เห็นยอปราสาทเบอร์ันีอยู่สุสายา “เนีเอลลับมาหรือยั” เาถามเสียเ้มราวสั่เินทัพพร้อมสายามุ
รอแม่ทัพเปลี่ยนอารม์ไม่ทันนเอะะรู่หนึ่ “เามาแล้ว เาให้แ้ว่าท่านอเล็านเอร์ำลัลับมา”
“เ้านำำลัไปพบท่านอเล็านเอร์” าร์ลเินลอ่าหินอันมีไอน้ำอุ่นโยหอมออมา “นำพวเามาพัในปราสาท”
“ศาสนุนพลย่อมปิเสธ” ทุนรู้ีว่าศาสนุนพลไม่พัในปราสาท
“ใ่ เาะปิเสธ” าร์ลลูบใบหน้านเอแร ๆ “ทำทีไม่รู้ว่าะให้เาพัที่ไหน” แล้ว้อาเฟอ “เาะอบเ้าเอ”
“ามรับสั่” เฟอ้มศีรษะรับำสั่่อนะถอยัวออาห้อไป
เฟอนำหนึ่อร้อยเรียม้อนรับอเล็านเอร์ทาทิศใ้อปราสาท เมื่อราทอำัแสอาทิย์อัสปราแ่สายา สอไหล่็ยเร็พร้อมรับศึ
“แ้นามอเ้า” ทหารนำบวนี้หอใส่เฟอ “ประาศนามอเ้า”
“เฟอ แล็อ รอแม่ทัพแห่ฟรอเ” เฟอส่ามอบศาสนุนพลผู้ัม้าลับไปร่วมทัพให่ ทันในั้น็เิเสียแผ่นินสะเทือนลั่นนหินสั่นทำให้ม้าอเาื่นร้อ เาึรีบ้นหาที่มาอวามื่นระหน แล้ว็ไ้พบร่าอยัษ์บนหลัแรเผือ
“ศาสนุนพลอเล็านเอร์” ยัษ์ให่ทุบอเารพั “เฟอเอเหรอ ้าไม่ไ้รับแ้ว่าะมีบวนทหารมารอ ออภัยหาเสียมารยาทใไป”
“ท่านาล์ให้เิศาสนุนพลเ้าพัในปราสาท” เฟอทุบอเารพอบ
อเล็านเอร์ปัมือในอาาศ “ศาสนุนพลไม่พัแรมในปราสาท นั่นืออเรา” วาสีเพร้อเา “ท่านิว่าเราวรพัที่ไหนี”
“้า” เฟอทำาลอย “้าเป็นนแปรีส เรื่อเบอร์ันีเห็นะไม่ำนา”
ยัษา้มหน้าลมอพื้น “แ้าล์ว่า้าะไปั้่ายแถวายทุ่ธีโอเนล”
“ามรับสั่” เฟอ้มำนับแล้วเินบวนนำศาสนุนพลไปส่ยัายป่า
“ป่านี้เป็นทาเื่อมไปยัปราสาทเบอร์ันี” อเล็านเอร์เล่าระหว่าทา “เส้นทาอราวศ์สำหรับเินทาไปยัวัออสเรีย”
“ป่าอุมสมบูร์มา” เฟอสั่นหน้าเพราะิเห็นุลอบสัหาร
“เมื่อาร์ลึ้นเป็นษัริย์ ท่าน็้อให้เาหาป่าแบบนี้ไว้สัผืน” ยัษายิ้มบนมุมปา “พวท่านอบเนื้อวาันมามิใ่เหรอ”
เฟอหัวเราะฝืร่วมไปับศาสนุนพล “อให้ท่านพัผ่อนหลับสบาย”
“อบใ ้า้ออัวัาร่ายพัแรม” อเล็านเอร์ทุบอเารพลา
“ลาท่านอเล็านเอร์” เฟอทุบออบแล้วมออทัพให่แปรบวน
เาสัเารั้่ายริมป่าอศาสนุนพล แล้วนใว่าทำไมอีฝ่ายึไม่เรลัวว่าะถูลอบสัหาร หรือแม้แ่ถูปล้นสะม
เมื่อวอาทิย์เริ่มล้อยล่ำ เฟอ็ไ้ยินเสียทหารร้อเพลสวรร์เ่นเียวับที่ไ้ยินในเมือเบอร์ันี
เาหัวเราะในลำอ “ูนพวนี้สิ” แล้วส่ายหน้า “พวเาสิไม่ี”
ทหาริาม่าพาันหัวเราะ
รอแม่ทัพัม้าลับ้วยวามเหนื่อยอ่อนับภาริไร้วามหมายทั้วัน พอถึปราสาท็พบอมี่ามามายอนท่วมศีรษะ เหล่า้ารับใ้ัเ็บนะวันินแล้ว็ยัไม่เสร็
“ัไม่ให้มีรอย” าล์ำลัวาทหารรับใ้ั้ามห้อโถ
เมื่อเฟอผ่านประู็เห็นทหารรับใ้ำลันั่ัราบำบนเราะเหล็
สายาุวัมอมายัเา “อเล็านเอร์พัที่ไหน”
“ายทุ่ธีโอเนล แถบอุทยานหลว” เมื่อนายึ้นเสีย เา็ึ้นเสียสวนเ่นเียวัน “ท่านาล์...”
ทว่าลูน้อยัไม่ทันไ้บ่น าล์็เินหนีไปยัระเบียแล้วไล่นพิราบออไปให้พ้นบริเว “อุทยานหลวเหรอ”
รุ่เ้าวันอภิเษ ท้อฟ้าสใสทอแสอบอุ่นลบนลานทุ่ห้าเียวีให่โล่ ทอยาวาวัเลีสัไปถึปราสาทเบอร์ันี วัวหนัเินเป็นลุ่มมอบวนทหารธอลิลลี่าฝั่ะวัน และธสามาบลิบสามปีเทวทูทาทิศะวันออ
าล์สวมุลุมนสิโผิวเป็นมันประายทอวบม้ามานถึลานพิธี
ธศาสนุนพลโบสะบัามแรลมปัเป็นแถวล้อมยัษาผู้สวมเราะเหล็ อเล็านเอร์ยันุ่ผ้าลุมแแห่โรมัน ในมืออเาถืออเินอยู่ึ่ลา
เ้าหิเลเน่ในุผ้าฝ้ายสีธรรมาิผ่อสว่าอยู่ลาแสะวัน เธอเินออารถม้าอันเ้และีเนเวียผู้ลุมใบหน้า้วยผ้าทอำเปล่รัศมี
“าล์แห่ฟรัเีย” อเล็านเอร์ผายมือวาเรียผู้เป็นให่ “ัเสแห่เบอร์ันี” มือ้ายเรียเ็สาวเ้าสู่ลานพิธี
เ้าแห่ฟรอเยื่นมือหนาเิว่าที่ภริยาให้เินร่วมันไปยัศาสนุนพล
มือวาออเล็านเอร์แะลบนอบอเิน “้วยอำนาแห่ไบเนธิริ าล์แห่ฟรัเียะรับัเสแห่เบอร์ันีเป็นภริยาหรือไม่”
วาสีเ้มมอเ็สาวผู้เล้าผมอวอามระห “้ายินีรับนาเป็นภริยา” าล์ยอเินึ้นิบเหล้าอุ่น
“ัเสแห่เบอร์ันี ท่านะยินีเป็นภริยาอาล์แห่ฟรัเียหรือไม่”
“้ายินี” เ้าหิผมแส่ยิ้มสวยพร้อมิบอเินร่วมับาล์
“้วยอำนาแห่สวรร์” วายัษาเปล่ประายพร้อมึเส้นแสาอาาศ “้าอผูมัเ้าทั้สอเป็นสามีและภริยาัน วบนลมหายใสุท้ายอีวิ” สิ้นำพูเส้นแส็ไหลมาผู้อมืออนทั้สอแล้วาหายไปทันใ
าร์ล้อนร่าเ้าหิึ้นบนอ้อมแน้วยรอยยิ้ม เาอุ้มเธอเินลับมายัรถเทียมม้าพร้อมเสียหัวเราะ เมื่อส่ัวเ้าหิึ้นู้รถเทียมม้าเสร็ ว่าที่ราา็หันลับมาระาอเสื้อเฟอแล้วสั่้วยเสีย่ำว่า “่าพวมันให้หม”
ความคิดเห็น