คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : น้ำ น้ำ
น้ำ น้ำ
Water water
เสียริสพึมพำ ปลุเอรีนึ้นาวามฝัน
เธอรีบวิ่ไปเอาน้ำวที่ยัไม่แ่เย็นรินใส่แ้ว แล้วลับมาประอศีรษะให้ริสิบน้ำ
“ริส น้ำ่ะ” เธอระิบบอ
เาิบน้ำ้า ๆ าไม่ไ้ลืมมอ หัวริส่ำไป เอรีนึพยายามแทร้นาหนุนหลัันศีรษะริสให้สูึ้น ริสะไ้ไม่สำลัระหว่าื่มน้ำ
ะระหายมา ริสันมือเธอยแ้วน้ำื่มนหม แล้วเา็ลืมาึ้นมอเธอ
วาสีฟ้าเป็นประายแบบเ็น้อย
เาพยายามยมือึ้นับใบหน้าเธอแ่็หลับไปทันใ สสัยริสะเพลียมา
เอรีนปลสายหนัสีน้ำาลาอออาร่าเา แล้วพยายามึเสื้อสปรออาม
ผ้าสะอาุบน้ำอุ่น บรรเ็ำัราบเลือาว แล้วเปลี่ยนผ้าพันแผลอีรั้
ร่าายริสลับมาสะอาเท่าที่ทำไ้ ายหนุ่มนอนหายใรวยรินหมสภาพ
เอรีนึหาหมอนมาหนุนให้เานอนสบายบนพื้น แล้ว่อยออไปื้ออที่เหลือ
วันนี้้อาเรียนอีแล้ว โีที่เป็นแ่ั่วโมบรรยาย
็วามเป็นวามายำลันอนหายใแผ่วอยู่ในห้อ
มือับโทรศัพท์ระหว่าื้อเสื้อสีทหารโทนอ่อนับสีำ เอาัวให่ ๆ สอสามัว
“แม่! ถ้าเราเสียเลือมา้อทำไ” เอรีนถามแม่ผู้เป็นพยาบาลมาประสบาร์
“็ให้น้ำเลือสิ”
“ใ้อะไรบ้า ะเียนอบใบาน” เอรีนโหแม่ไป
“เ็มเปิเส้น สายน้ำเลือ ปลาสเอร์ น้ำเลือนอร์มอลาไล์” แม่อบเร็วนเธอแทบไม่ทัน
เอรีนีใว่ารู้วิธีเปิเส้นเลือ
็เพราะเยเปิเส้นียาาวับเพื่อนนั่นแหละ
แ่เธอไม่เยรัษานป่วยใล้ายมา่อน
หลัื้ออรบเธอ็รีบลับมาหาหมอยานเิม
พอเอหน้าำถามแรเลยือ ะเอาไปทำแผลี่วัน
อุ๊ย ่ายีเนอะ! เอรีนึบอหมอยาไปเพิ่มว่าเธออยาไุ้ให้น้ำเลือ้วย
ลุเภสัรใี็เรียมให้เธอสอว
ลับมาถึห้อ ริสไ้พลิัวนอนะแอยู่บนพื้นแล้ว
“ริส” เธอเรีย้วยใัวล
เาส่เสียผ่านลำอ ไม่ไ้ลืมามอ แสว่ายัื่นอยู่
“ไปโรพยาบาลเถอะ”
“ไม่” เาอบเสียแผ่ว
“ไม่ไปันะแทน้ำเลือุนะ”
“ไ้” เาไม่ไ้ัืนเสีย้วย
“ไปนอนบนเียไหม”
“ปวไปหมเลย” ริสระิบ มือบบนระเป๋าาเแล้วบอเพิ่มว่า “ยาแ้ปวอยู่ในระเป๋า”
เอรีนมอระเป๋าาเใลุ้ลับ ลืนน้ำลายฝือ
มือไม้สั่นลำลสำรวเริ่มา้าัวริส
เมื่อรู้ว่ามีระปุยาอยู่ริ เธอเลยหยิบออมา
“ินี่เม็”
“สอ” เสียอบแพร่า
เมื่อเอรีนอ่านลายา็รู้ว่าเป็นยามอร์ฟีน แสว่าเาไปหาหมอมาแล้ว
เอรีนส่ยาใส่ปาริส ไม่ทันไ้ป้อนน้ำาม ริส็เี้ยวยา ลืนลไปแล้ว
“ั่วโมหนึ่” ริสอบเสียฝือิโรย
น้ำแ็ในู้เย็นไ้ที่แล้ว เอรีนทุบแล้วห่อ้วยผ้านหนู
ทำมาห้าห้อนเรียมเพื่อประบแผลฟ้ำบนายริส
“ริส เ็ัวนะ” เอรีนบอ่อนลมือ
ริสเพียอบสนอเธอ้วยเสียอืออา
ุนท่านไม่ไ้ปิเสธ เอรีน็เอาผ้าุบน้ำเ็ราบสปร
เาราประท้ว เร็ล้ามเนื้ออบแ่็ยับหนีไม่ไ้
น้ำไม่เย็นยัมีอาารนานี้ เอรีน็ัไม่แน่ใว่าน้ำแ็วาละโนแนริสฟาไหม
“ประบเย็นให้นะะ” เธอส่สัาเือนนำไป่อน
ร่าบอบ้ำไม่อบ เอรีน็วาผ้าเย็นบนุที่ผิว้ำอย่าเบามือ
“โอเ ีั” ริสอบแผ่วเบา สูหายใเสียั
เอรีนมั่นใ็ประบยับไปามรอย้ำบนร่าสูให่
หัวใเ้นหวิว ท้อบิเลียวอีรั้
แม้มีำถามเป็นร้อย ็ยัถามอนนี้ไม่ไ้ ถึริสะอยู่รหน้าเธอแล้ว็เถอะ
เาำลันอนหนุนัเธออย่าสบ หายใแผ่ว
อยาหยุเวลาเอาไว้ ไ้เยมผู้ายหล่อนเียว
หวนิถึืนที่ผ่านมา อนที่ริสูบเธอแล้วบออโทษ
ิแล้วใบหน้าเอรีน็เินึ้นมาเอนร้อนผ่าว
พอมอลับมายัใบหน้าริสอีที
สบวาลมสีฟ้าเป็นประาย
ริสำลัมอาเธอ้วยสีหน้าเรียบนิ่
“ำลัิอะไร” ริสถามเสียแพร่า
เอรีนมอเารู่ให่ ับ้อริมฝีปาหนาที่แเป็นริ้ว
้อิำถามสัอย่าสิเอรีน ิไ้อะไร็ถามไป่อน
“แ่สสัยว่าุหาันเอไ้อย่าไร?”
“พิัโทรศัพท์ไ”
เาล้วเอาโทรศัพท์หน้าอแร้าวึ้นมา
อแสพิัุสีแ แฮสัาโทรศัพท์เธอหรือ!
“ทำไม้อย้ายห้อล่ะ” ริสถามเสียเ้ม
็เพราะุไ! แ่เอรีนะอบแบบนั้นไ้เหรอ
ึทำไ้แ่วามือบนหัวไหล่ริส
“็... แ่ไม่อยามอยู่ในวามรู้สึแย่”
ริสใ้มือลูบบนแ้มวาเอรีน
สัมผัสามือเาไม่ไ้อ่อนนุ่มละมุนประสาทแบบหนุ่มในนิยายอิโริ แ่สัมผัสอเาทำให้เอรีนรู้ว่านรหน้าือวามริ ผู้ายนหนึ่ที่สามารถายาไ้
“ันอโทษ” ริสระิบบอเธออีแล้วนะ
“ไม่เห็น้ออโทษเลย” เอรีนใ้เสียใสอบระหว่าประบน้ำแ็บนหัวไหล่ริส “ุอโทษันหลายรั้แล้วนะ”
ริสไม่ไ้อบ เาเพียุมบนศีรษะเอรีนแล้วึลมาูบริมฝีปาบาเบา
น้ำาบนหาาเอรีนปริ่มวนะทลายล
“ไหวไหม” เอรีนรีบเปลี่ยนเรื่อ
ริสไม่อบ เาะายยืนึ้นเ็มวามสู เินัวเ ะเมายาแ้ปว
เมื่อถึอบเีย เา็ทิ้ัวลนอน
“ริสะ” เอรีนวนเาอีหน่อย
ไม่ไ้มีประส์ะวนเามาุยหรือโ๊ะรึม ๆ ินับันอนนี้นะะผู้อ่าน
ริสปรือามอเอรีน มือเารีบว้าุม้อมือเธอไว้แน่น
“เี๋ยวันเอาน้ำเลือมาแทแล้วนะ” เธอบอ แล้วพอำลัะเินออ ริส็ึเธอลับ “อ้อ เี๋ยวมาทำแผลให้่ะ”
“อย่าไปไหน” เสียริสอร้อแล้วปล่อยมือเธอ
ำอร้อเสียแพร่า ทำให้เอรีนะัไปรู่หนึ่
เธอเินไปเรียมอแล้วลับมาเปิเส้นให้น้ำเลือ
่อ้วยทำแผลให้เา ริส็ยันอนสบไม่ัืน
ภาพวามทรำรั้ที่เาเยอุ้มเธอ ทำให้ไม่อยาเื่อเลยว่านร่าายแ็แร่อย่าเาะหมสภาพไ้
เอรีนนั่เฝ้าบนพื้น้าเียนล้อยหลับไป
ารยับัวทำให้เธอื่นึ้นลาึ เอรีนวาสายาัวเียมอ
“ะไปไหนเหรอ” เอรีนส่เสียัวล เพราะริสลุึ้นนั่อย่ารวเร็ว
วาอิโรยมอเวลาานาฬิาสีำบน้อมือ อนนี้สี่ทุ่มแล้ว ริสยับมาหยิบระป๋อสีาบนหัวเีย เาะเอายามาินเอราวับว่าอาารทุอย่าหายไปแล้ว
“ันะไปเ้าห้อน้ำ” ริสประาศเสียห้าว
ลับมาแล้วสินะ พ่อริสนเิม
“ห้อน้ำไปทาไหน” วาสีฟ้าสใสมอไปรอบ ๆ
เอรีนเลยถือวน้ำเลือเินนำทา
พอถึประูห้อน้ำ ริส็ว้าวน้ำเลือในมือเธอ “เี๋ยวันเยี่ยวไม่ออ”
โอ๊ย! ไม่้อบอ็ไ้ไหม
เ้าไปพัให่ริส็เินออมายิ้มว้า หน้าาสใส
“หายแล้วเหรอ” เธอถามเา
“ยัไม่หายีเท่าไร”
เอรีนเินพาริสมานอนบนเีย พอเธอแวนวน้ำเลือเสร็
ร่าบา็ถูระาลอยมานอนลบนเีย
ความคิดเห็น