คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไม่ต้องกลัว
เสันประอเมธาเินมาามทาไปยัลานอรถ
“เสัน! เมทเป็นอะไร” เอมิลี่ำลั้อมเ้น พอเธอเห็น็รีบวิ่้ามสนามห้ามา
“าเาบาเ็บ” เสันแ้ พร้อมยมือผลัเอมิลี่ออพ้นทา “ันำลัะพาเมทไปโรพยาบาล”
“ไปห้อพยาบาล่อนไหม” เอมิลี่ร้อสวนเินาม
“ห้อพยาบาลไม่มีหมอเวศาสร์ารีฬา (Sport Medicine)” เสันพูสิ่ที่นอื่นไม่่อยเ้าใเท่าไร แล้วเา็พาเมธามาถึรถทรี๊ปสีำ
“อบุ” เมธาบอายหนุ่ม เมื่อเาส่ึ้นบนเบาะโยสาร
สายาุันสบาแวบเียว แล้วเสัน็ยับไประโนึ้นฝั่นับ
รถออัวเร็ว ับผ่านออารั้วโรเรียน เมธา็รีบายามอ้อเสันไว้
“นายรู้ว่าหัวมิเละ้อลมาฟาพื้นใ่ไหม?” เสันระแทเสียถามทำลายวามเียบ
“ะว่ายัไี” เมธาอธิบายไม่ถู เวลานั้นมันมั่วไปหม
“ถ้าไม่ใ่หัวมิเลลมา านายอาะหัไ้” มีเสียสบถาลำอหนา
“อบุที่มา่วยัน” อนนี้เมธาเินนสบาเาไม่ไ้ “แ่นายมาเห็นั้แ่เมื่อไร?” เมธาถามเสียใส
สายาุอบลับทันใ เอ่อ...ใ้น้ำเสียผิเหรอ หรือ้อเ๊แมนเสียห้าว
“เห็นอนที่นายรี๊ลั่นอย่าับผู้หิ”
หน้าเมธาแเลยสิ แถึพวแ้มเลย ันรี๊ไปเหรอ ายแล้ว เาะรู้ไหมว่าเราเป็นเย์
“ไม่ใ่สิ่ที่วรทำเลยเมท!” เสียเสันำรามุามมา
“อบุที่เือน” เมธาอมยิ้ม แล้วมอออไปนอรถ พอีับารเลี้ยวรถลบนลานอ
หนุ่มนัีฬาึุเสื้อยืสีำมาสวม แล้ว่อยเินลารถไป่อนเมธา
ิว่าเาะมาพยุ่วยเหลือเธอ แบบเินอันเ้าโรพยาบาลเหรอ? ฝัน้ะ
เสันไปามบุรุษพยาบาลมา่วยเธอลารถ แล้วเมธา็ึ้นนั่บนรถเ็น้วยลุบุรุษพยาบาล
“ฝาบอุหมอ้วยรับ ถ้าเาไม่มีเิน่าย ใ้บัีอันไ้”
“ันมีประัน ไม่เป็นไร” เมธาพยายามแสให้เสันเห็นว่าเธอไม่ไ้สิ้นไร้ไม้อ
ายหนุ่มเท้าแนสอ้าบนพนัวาแนแล้ว้มหน้าลมาใล้เมธา “ารที่นาย่วยีวิมิเลไว้ นอื่นไม่รู้ แ่ันรู้ นายสมวรไ้รับำอบุ”
ุหมอหนุ่มวิ่หน้าาแื่นออมาาโรพยาบาล พอเห็นเสัน เา็พุ่เ้ามาหาทันที “เป็นอะไรหรือเปล่า?” ุหมอร้อถามเสียั “ันไ้รับำแ้ว่านายมาิ่อโรพยาบาล”
“ผมไม่เป็นอะไรรับ อบุรับหมอแวนเล” เสันรีบอบพร้อมแสสีหน้าอบุ
“แล้วนนี้ือใร” หมอแวนเลถาม พร้อมี้มายัเมธา
“เมท เพื่อนผมรับ เา่วยีวิมิเลไว้ หัวมิเลฟาลบนาวาอเา ผมไม่แน่ใว่าล้ามเนื้อะีไหม”
ุหมอไม่ไ้อบ เาแ่หัวเราะแผ่ว “เอาล่ะ เี๋ยวันูแลให้”
“ผม้อไป้อม่อแล้ว” เสันทำมือวันทยหัถ์ให้แวนเล
เี๋ยวนะ! เ็น้อยเล่นลเียวละ หมอยัทำวันทยหัถ์อบ้วย
“เสัน! ระวััวเอให้ี เ้าใไหม!” หมอแวนเลร้อเือน่อนเสันะึ้นรถลับโรเรียน “เ้าเ็นนี้ ถ้าเป็นอะไรึ้นมา เ้าอนเนลยิันพรุนแน่” หมอบ่นพึมพำแล้วมอลมายัเมธา
“อนเนลือพ่ออเสันเหรอรับ?” เมธาถามหมอ
ไ้ำอบไหม ไม่้ะ! เบื่อพวอบทิ้ระเบิไว้แล้วหาย๋อมไปับวามสสัย
หมอแวนเลุมาเลยละ เาำรามสั่ให้เธอยืน และนั่ เิน แถมยำล้ามเนื้อ้นาเมธาแรนน้ำาเล็
‘ล้ามเนื้ออัเสบ’ โรที่หมอแวนเลบอ
ไ้ยามาินสอัวและสเปรย์ลปว บิลเรียเ็บสูถึพันห้าร้อยเหรียเลย เวลานี้ิถึหมอเมือไทยเียวละ
บุรุษพยาบาลเ็นเมธามารอที่แผนรับยา สัพัเมธา็เห็นเอมิลี่เินสะบัผมผ่านเ้ามาทาประู
“ันามหาไปทั่ว เ้าเสันพามาโรพยาบาลแห่นี้เอ” เอมิลี่สายาโรธเือ เธอแผเสียไม่พอใ
“ไม่เป็นอะไร” เมธารีบบอ ไม่อยาให้เ็สอน้อมาทะเลาะันเพราะเธอ
“ฮืม... ันะไปัารพวนับาสเอ รับรอว่าพัันเลยทีเียว”
“ไม่เอาน่าเอมิลี่ ็แ่เล่นัน แล้วันพลาเท่านั้นเอ” เมธารีบสบเสียเอมิลี่
เ็สาวมอา แล้ว็ทำมือว่าปล่อยผ่าน็ไ้ “ถ้าเินายาหัไปละ็ ันะไปหัาพวมันทีละนเลย” เ็สาววัปลายเสียแสว่าเป็นแ่ำพูระบายอารม์
“แ่ทุนเป็นห่วเสันมาเลยนะ นาหมอแวนเลยัเป็นห่วเลย” เมธาล่าวเพิ่ม
“โอ๊ย! ็ะอะไร อีไม่ี่สัปาห์ะมีทีมามหาวิทยาลัยทั่วประเทศ พวเามาโรเรียนเราเพื่อูัวเ้าเสัน”
“ันบอแล้วว่าเาเป็นหนุ่มฮออโรเรียน” เมธาพูเิเอานะ แ่แม่เอมิลี่แ่เบ้ปามอบนอบอย่าไม่อบใ
“อีไม่ี่สัปาห์็ะมีหน่วยาน่าประเทศมาูารแสอัน้วยนะ” เอมิลี่ประาศ
“้อยินีล่วหน้าเลยใ่ไหม” เมธาร้อเสียยินีให้เอมิลี่
“ยั... ยั... ถ้านายมาร่วมารแสอเรา ันะมั่นใึ้นเยอะเลย” เอมิลี่วาแผนเอาไว้ยาวเลยสินะ
าสภาพนี้แล้ว ะทำอะไรไ้ล่ะ
“แล้ว้อมแ่สัปาห์เียวะแสไ้เหรอ” เมธาทำเป็นพู ิว่าเอมิลี่เห็นสภาพไม่พร้อมะปิเสธเอ
แม่สาวร้อัึ้นว่า “รินะ!” เอ้า! านอ! ไม่ไ้โนปิเสธ้วยน่ะสิ “ันีใที่สุเลย”
แย่ละสิ ไปทาไหน่อีล่ะ
...มิสเอร์เลิมพาทาไวอม รับยาที่ห้อยา...
เสียาห้อยา่วยีวิเมธาไ้หลายนาที
็ิว่าะเป็นไปามแผน ใระไปิว่าแม่เอมิลี่วาหมาเรียมให้เมธาแส้วยล่ะ
แม่เอมิลี่ยัยิ้มว้า เธอเ็นเมธาออาโรพยาบาลมายัรถเ๋ แล้ว่วยประอเมธาึ้นยืนเรียมเ้ารถ
“เมท นายิยัไับัน” เอมิลี่ถามเสียแผ่ว
“เธอเป็นนสวย และน่ารันะเอมิลี่” เมธาอบสิ่ที่เอมิลี่อยาไ้ยิน
“เมท เรามาเป็นแฟนันนะ” เอมิลี่ำลัหน้าเิน
อั๊ยยะ! อีนาเมธินีเอ๋ย วย้ำ้อน อระท้อนร่วโรยไหมล่ะอีนา
อบอะไรี! ถ้าอบไม่... นอาะเปลี่ยนวามสัมพันธ์าเพื่อนแล้ว นาเมธินีะไ้มีศัรูเป็นถึผู้มีอิทธิพลอันับ้นอห่วโ่โรเรียนอี้วย
“ไ้ เรามาเป็นแฟนัน” นั่นึเป็นำอบที่ถู้อ
ความคิดเห็น