คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เจสัน!
xxxxxxxx
วาสีทอเป็นประายแพร่า ร่าายเร็ระุ ระแทแรันเ้ามาสุายนเมธาเ็บหน่วบนสะโพ
เสียเสันถอนหายใัพร้อมล้ามเนื้อแนระุหลายรั้ วาปรือหลับทรุลแนบูบลบนลำอเมธา
“ันรันายนะเสัน” เมธาโอบอายายผู้ปลปล่อยทุอย่าให้เธอ แนเมธาโอบอเาเ้าแนบาย
ายหนุ่มำลัหลับัวอ่อนลบนร่าอเมธา สัพัเสัน็ทิ้ัวนอนหายล้าน้า
เสียรนแผ่วเบา แสว่าหลับไปแล้วสินะ เมธาพยายามยับไปนอนในอ้อมออเา
สัมผัสร่าอบอุ่นหอมลิ่นบุรุษเพศและใบไม้ ลิ่นใบสนที่เสันอบ ปนไปับลิ่นน้ำในทะเลสาบ
“ันรันายเหลือเิน” เมธาลูบแผอายหล่อ สัมผัสเส้นนบาเ็ี่อเสัน
วามเพลียทำให้หลับไป้วยวามฝันแห่วามสุสม
แสอาทิย์แยา ปลุเมธาในยามเ้า อนนี้เือบเ้าโมแล้ว ไม่มีเสียนาฬิาปลุในวันอาทิย์
เรื่อเมื่อืนนี้เหมือนวามฝัน แ่เมธาำลันอนอยู่บนอเสัน
ายผู้นอนหาย ลมหายใเ็มไป้วยลิ่นหอมแอลอฮอล์อ่อนบา เมธาึไม่อยาลุเลย อยาให้เาื่นึ้นมาแล้วพบเธอเป็นนแร ะไ้ถามว่าเรื่อเมื่อืนเาพอในาไหน
แ่ราบเลือบนเียทำให้เธอัวล แล้วยัมีอาารเ็บอี้วย ึ้อเ้าห้อน้ำไปล้าทำวามสะอาีว่า
หลัอาบน้ำแปรฟันเรียบร้อย เมธา็เรียมลับไปนอน พอลับเีย็เห็นแ่เสันำลันั่อยู่ปลายเีย
เาำลั้มหน้ามอมือทั้สอ นิ่เียบไม่พูอะไร ไม่แม้แ่หันมามอเมธา
ทำไมบรรยาาศ่าไม่เหมือนที่หวัไว้เลย เมธาอยาไ้อะไรล่ะ เธออยาไู้บอรุสวัสิ์าเสันเหรอ?
“เสัน เป็นยัไบ้า”
เสียถอนหายใัมาพร้อมับารมอเมธาวาแ็ร้าวุัน
ไม่ใ่แล้ว... ไม่ใ่เสันนเมื่อืนเลย! เาำลัหรี่าลมอเมธาั้แ่หัวรเท้า
แล้ว็วิ่ออไปที่ระเบีย ไปทำอะไรน่ะเหรอ ็เสันำลัอ้วออมาอให่
เมธารีบวิ่เ้าไป่วย แ่เสันยมือบอไม่ให้เธอเ้าไปใล้
ไม่มีารพูุยเรื่ออะไรันอี เสันลไปยัห้อพัเาทาระเบียโยไม่ผ่านัวเมธาอี่อไป
เาไม่ินแน์วิที่เมธาทำ าแฟ หรือน้ำที่เมธาเรียมให้็ไม่แะ้อ
ารเินทาลับเียบเหมือนเป่าสา ไม่มีารพูุยอันใ มีแ่ารมอออไปนอทา
ลิ่นัวเสันำลัออ ไม่รู้ว่าเาไ้อาบน้ำหรือเปล่า แ่ผมเาเปีย เมธาำไ้อนที่เินเ็บอ เสันหายไปเือบั่วโมเลยนะเา็้อไปอาบน้ำสิ
รถมาถึบอสัน เมธา็หมวามอทนอี่อไป “เสัน นายเลียันเหรอ”
เาไม่ไ้อบ ายหนุ่มเพียแ่เร่รถไปิอยู่หลัรถอีันนูน่าหวาเสียว เาทำเพื่อให้เมธาไม่ถามเหรอ
น้ำาเมธาไหลออมาเอเพราะปวร้าวในใ เหมือนวามฝันและวามหวัทุอย่าไ้พัหายไปับา
ทุอย่าเป็นไปเพราะฤทธิ์แอลอฮอล์สินะ ลายเป็นว่าทุำพูและารระทำือารทำให้เสันเลีย
“อ้าหน้านี้ให้ันหน่อย” เมื่อเ้าเเมือบอสัน เมธา็ไม่รออี่อไป มันอึอันไม่อยาทนอี่อไป
ายใำไม่ไ้ปิเสธ เาหันรถเ้าอทันที เมธาระโลารถ หยิบเอาระเป๋าลเินบนทาเท้า
เห็นแ่รถเสันับออไปรวเร็ว ไม่เหลียวหลัมอเมธาอี
ะไม่ร้อไห้ เธอ้อโรธเสันเหรอ เสียบันสมเสร็แล้วแยทา แ่นี้ริสินะ อีอย่าเสัน็บอแล้วว่าเาไม่ใ่นที่อบเย์ ีแล้วที่เาไม่พูออมาอีรั้ ถ้าเสันพูออมาะรับไ้หรือเปล่า ีไม่ีารนั่รถลับมา็อาะอึอันทนไม่ไหวันพอี แ่นี้็บีบหัวใแทบแย่แล้ว
ลอสามสัปาห์ เสันพยายามหลบเลี่ยารพบเมธาทุวิถีทา แน่ละเมธารู้และเห็น ็ยัเห็นหลัเาแวบไปแวบมาในโรเรียน ไม่มีทาอ้าว่าไป้อมรบอะไรพวนั้น แล้วเมธา้อาม้อเหรอ
็ไม่มีทาเสียหรอ เอาเ้าริแล้วเมธายัไม่รู้เลยว่าวามสัมพันธ์อเธอและเสันเหลือมานาไหน
ิหนุ่มถอนหายใแผ่ว พยายามเ็บหนัสือที่นำมาิวให้เสันลับั้นหลัาืนห้อสมุ ็เล่นยืมแบบไม่มีทะเบียน หรือภาษาบ้านเราือิ๊ออมาอ่านเลย เพราะรูในห้อสมุทุนรู้ว่าเมธาไม่โมยอลับบ้าน อยาอ่านี่เล่ม็หยิบไปไ้แล้ว็เอามาืนามเวลา
ทำไมั้นวาหนัสือำลัสั่น เมธาแปลใ ระหว่าวาหนัสือเ็บ็เินไปูอีฟา
เห็นแ่แผ่นหลัุ้นเยำลัโอบอร่าบาอใรบานไว้
ใ่แล้ว! นนั้นือเสัน! เาำลัเล่น้ำี้มะเือยาวเสียบับใร?
เมธารีบถอยหลบ่อนแม่นนั้นะเห็น โอ้ แม่เสสิ้าน่ะสิ! เสียหายใแบบอนที่เสันสุสมบนร่าเมธา
พ่อเสันำลัเ็บแ้มเหรอ! เมธาเินหลบออไป่อน เธออยู่รนี้ไม่ไ้แล้ว มันมาเินไป
อารม์อเธอมันมาเินไป เินว่าะวบุมไ้แล้ว เมธาทำเป็นำลัเลือหนัสือ เห็นแ่แม่เสสิ้าำลัวิ่หน้าบานออาห้อหนัสือไป
เสันเินามออมาทีหลั สายาอเาไม่มีท่าทีใเมื่อเห็นเมธา
“เสัน” เมธาับ้อมือเาเพื่อหยุายหนุ่มไว้ แ่เสันัมือออทันที
“อย่ามาแะ้อัน” เสันบอพร้อมยมือบอให้เมธาถอยัวออไป
“โอเ ไ้...” เมธาบอเสียแผ่ว “ทำไมนายทำัวแบบนี้”
“ันะบับใรมัน็เรื่ออัน” เสันพูเสียห้าว
“แทนที่นายะเรียมัวสำหรับแผนูัวในอีสอสัปาห์้าหน้า ทำไมไม่เ้า้อม”
“นายไม่ใ่แม่ัน!” เสันำรามแล้วผลัไหล่เมธาออให้พ้นทา
ความคิดเห็น