คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : “กัปตัน!”
โอ้! ายหนุ่มร่าสูให่ยืนอยู่รหน้าเมธา
ผมสีน้ำาลแ วาสีน้ำาลทอแ็ระ้า ใบหน้ามนึ้นสันรามสวยไ้รูป
แถมล้ามึ้นเป็นมั ไม่เหมือนเ็นัีฬาวัยเียวันที่ล้ามึ้นแบบลีบแบนิระู
ไหล่ว้าอเาในุีฬาอเมริันฟุบอลูหนาว่าเิมไปอี
พ่อหนุ่มรูปหล่อยับัวยืนเ็มวามสูหลัาลฝ่าเท้าที่ถีบเ้าเมนล้มหายล
“ัปัน!” เสียลูทีมทุนเรียเาแบบนั้น
ยัเป็นที่นับถือาทีมอเมริันฟุบอล ยาวมานถึทีมบาสเบอลเลยหรือ!
เมธาะพริบาไม่ไ้ เพราะผู้ายรหน้า รสเปเลยละ!
โอ๊ย! หอยหลอเอ๊ย! น้ำะเินแล้ว
“พวนายแพ้นัวเล็ เพราะวามห่วยแอพวนายเอ” เสียำรามอเา ทำให้นทั้หมสลายัวไปในทันที
โห! นอะไรน่าลัวิหาย ถูแล้ว่ะ ำสแลใ้ไม่ไ้ เ้าใเมธาเถอะ
มือหนาให่ำลัยื่นมารหน้าเมธา เาแสท่าทีะ่วยเธอยืนึ้น
โอ๊ย! ทำไมเหมือนฟอสบู่อยู่รอบัว นนี้อเลยไ้ไหม
ระหว่าเมธาำลัถูึึ้น ใเธออยาเสียหลับลบนอผู้ายนนี้ั
ทำท่าเสียหลัเลยนะ หนึ่ สอ สาม ัไป
มืออี้าว้าไหล่เมธา ับให้เธอยืนัวร
อั๊ยยะ! รู้ทัน้วยเหรอ เมธาื่นระหนถึับเินหน้าแ
“อโทษที” เสียเมธาแพร่า
“ัน็อโทษ้วย แ่ันอโทษแทนนพวนั้นไม่ไ้” ายรหน้าพูเสียห้าว
“ไม่เป็นไร” เมธาบอเสียนุ่ม เหลียวมอายหนุ่ม้วยหัวใเ้นแรุบ ุบ ถี่สนั่นอ
“เป็นอะไรหน้าแ”
ำถามเล่นเอาเมธาะเป็นลม ทำไมเป็นนสัเเ่อี้วย
“เอ่อ... ็รู้สึอบุที่นายมา่วยไ”
ายรหน้าไม่ไ้ยื่นมือมาแนะนำัว “ันเเลบ เสัน เรนเอร์ เรียันว่าเสัน” นามสุลเหมือนพวบวนารห้าสีเลย
“เรนเอร์ที่แปลว่าทหารน่ะเหรอ” นาเมธินี แอยาุยับเานาน ๆ ใ่ไหม? ำอบเลยนะะ ใ่้ะ!
“ใ่ เรนเอร์ที่แปลว่าทหาร” เสันเสียเ้ม
“ันเมธา นามสุลยาวหน่อยนะ เลิศพันวิรม เรียันว่า เมท ่ายี” เมธาแ้มแร้อนผ่าว พยายามสบสายาสีทอู่าม
“ันรู้ว่านายนะทีมหลั นายทำให้พวเาเสียหน้า” เสันำลัยิ้มบนมุมปา “อย่าิว่าพวนั้นฝีมือห่วยแล้วัน”
“ไม่เยินะ” เมธาอบทันที รู้สึว่านายเสัน็พูเ่เหมือนัน
“ันแ่บเมื่อไร ะไปิบัีนายอีรั้” สายาุวัมอเธอ ายแล้ว! ถูผู้ายประาศสราม
เสันประาศบ เา็ผละเินลับเ้าไปในสนามห้าุ้อมทีมอเมริันฟุบอล
“ันไม่เยไปทำอะไรนาย ทำไม้อมาิบัีัน้วย” เมธาแผเสียใส่แผ่นหลั
ายหนุ่มหันลับมาหายใัลั่น แล้วเินเ้ามาใล้
ราวนี้ใล้มานเมธานลุ แถมเายัันอระแทร่าเมธา ้ออบามึ
วามสูอเามาว่าเมธาไปหลายเนิเมร ทำให้เ้าัว้อ้มไหล่หนาลมาเมื่อประิายิหนุ่ม
เมธารู้ว่าำลัโนู่โยเสัน แ่เธอไม่ไ้รู้สึอย่านั้นเลย
อ่า... อย่าเ้ามาใล้อีเลย ายมานส่านอ่านอานอ่านอั่น!
ลมหายใเาเป่าแรบนแ้มอเมธา แล้วเา็้มลมาปะทะหน้าผาับเธอ
ทำไ้อย่าเียวือเบิาลมโมอายหนุ่มรหน้า
ูบไ้ไหม? ถ้าูบแล้วะโนล้ามแนบไหม? ถ้าโนบแล้วเมธาะถึายเลยไหม?
แนแร่เพียฟาัใส่บนำแพสเเียม้านหลั
“อย่าิวัวามยาวับัน”
เสียสูหายใถี่ระั้น เหมือนเวลาวัวระทิู่ั ฟึ ฟั หวัสั่นประสาทเมธา
แ่หารู้ไม่ อนนี้เมธาอยาระโึ้นโอบอบน้นอหนา แล้วระิบแผ่วออไปว่า
วัันเลยไหมล่ะ! แล้วล้วออมาวัันให้รู้ไปเลยว่าหอยหลอใรยาวว่าัน
ระหว่าันินนี้ ับแหนุ่มฮออโรเรียน เราะไ้รู้ไปเลยว่า อใรเป็นอใร
เสียเป่านหวีัมาา้านหลั ึนทั้สอออาันและัน
“เสัน! หมเวลาหวานแหววแล้ว” โ้ร้อเรียเาเสียั “นายู่เ็โรารพิเศษลัวนี้แแล้ว”
ารถอยมาพร้อมาริ้มนิ้วแร่ลบนหน้าอเมธาอย่าแร
ร่าเมธาถึับาอ่อน พาัวไหลลอบนพื้น หมสภาพในทันที
ไม่ใ่ว่าเมธาลัวนี้หหายาอ่อน หรือำลัหลรูปโมนสิสัลอยหรอนะ
็นิ้วแร่อเสันบี้ลบนหัวนม สร้าระแสนลุู่ ัวระุาอ่อนวาบไปเลย่ะ
น้ำหูน้ำาไหลเหมือนนำลัลัว
แ่เอาริแล้วเมื่อรู่เมธาเือบถุน้ำร่ำแเลย็ว่าไ้
รีบพยายามหอบหายใ มอามแผ่นหลัายร่าสูยาวเ่าี เสันวิ่เ้าไปประำที่ลาสนาม
วิ่่อไหม? ็ไม่สิะ! นั่มอผู้ายีว่า
เสันไม่ใ่นที่ัวให่ที่สุในลุ่ม เาน่าะสูประมาร้อยเ้าสิบเนิเมร ะที่รอบัวเามีแ่เหล่าหนุ่มหุ่นฮิปโป
เ้าใใ่ไหม ลอิภาพฮิปโปในสวนสัว์ พวมันำลัยืนสอาเินไปเินมาบนสนามห้าสีเียว
หนุ่มหล่อไม่ไ้ลเล่นลอทุเม บาเมเา็ยืนอยู่้าสนาม
และัหวะนั้นแหละที่เสันส่สัามือมายัเมธา เือนว่าเาเห็นเธอำลั้อมอเาอยู่
ิหนุ่มถึับหน้าแร้อนผ่าว แน่นในทรวอะไรอย่านี้
“เมท! ะถึเวลาเ้าเรียนแล้ว!” เอมิลี่ร้อเือนให้เธอลุาพื้น
ความคิดเห็น