คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เกาะเริ่มต้น 2 : ชาจีนกับประสบการณ์ออนไลน์ครั้งแรก 2 (แก้ไข)
เกาะเริ่มต้น 2 : ชาจีนกับประสบการณ์ออนไลน์ครั้งแรก 2
ไข่พูดได้!?
“ว้าว ไข่นี่ดูสวยจัง” ชาจีนอุ้มเจ้าไข่ใบยักษ์ไว้ในอ้อมแขน ขณะที่ได้ยินเสียงจากระบบประกาศว่า
ผู้เล่นชาจีน ได้รับไข่ไม่ทราบสายพันธุ์ 1 หนึ่งใบ ไข่ใบนี้เป็นไอเทมพิเศษติดตัวผู้เล่น ไม่สามารถโอนขายได้
“จริงสิคะ พี่ครอฟ ปกติในเกมจะให้มีสัตว์เลี้ยงคู่หูเพียงแค่หนึ่งใช่ไหมคะ”
“อะ..อะ..อืม” ครอฟตอบโดยที่ยังมีอาการตกใจไม่หาย
“งั้นแบบนี้ ถือว่าชาทำภารกิจสำเร็จแล้วสินะค่ะ”
“อันนี้พี่ไม่แน่ใจนะ เพราะมันไม่เคยมีกรณีแบบนี้มาก่อน” ครอฟที่เรียกสติกลับมาได้แล้วตอบอย่างไม่มั่นใจเท่าไร
ชาจีนมองคนพูดอย่างงงๆ ก่อนจะลองกดปุ่มดูสถานะภารกิจดู พบว่าภารกิจรับไข่อสูรยังไม่ได้หายไป นั่นทำให้เธองงเข้าไปอีก ก็เธอมีไข่อยู่ในมือแล้วนี่น่า มันยังอุ่นๆอยู่ในมือเลย
“อ้าว แล้วแบบนี้ชาจะมีสัตว์เลี้ยงสองตัวหรือคะ พี่ครอฟ”
ครอฟส่ายหัว ก่อนจะตอบว่า “เป็นไปไม่ได้ เกมครีเชอร์ อนุญาติให้ผู้เล่นมีสัตว์เลี้ยงได้แค่ตัวเดียวเองนะ”
ชาจีนมองเจ้าไข่ตาปริบๆ แล้วแบบนี้ไอ้เจ้าไข่ใบนี้จะทำไงดีเนี่ย
“งั้นชาจะทำยังไงดีล่ะคะ”
“...”
แม้แต่ครอฟเองก็ยังไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ สิ่งที่ชาจีนทำก็คือปล่อยมันไปก่อน รอมันฝักออกมาแล้วค่อยคิดอีกทีล่ะกัน แต่ชาจีนไม่รู้วิธีฝักไข่นี่สิ นี่แหละปัญหา
‘พี่ก็ไม่รู้จะแนะนำอะไรได้บ้าง ตอนนี้พี่มีธุระด่วน ระหว่างนี้น้องชาจีนลองเลี้ยงมันเล่นๆก่อนล่ะกัน’ ครอฟพูดจบก็หายตัวไปเลย ทิ้งให้ชาจีนอ้าปากพะงาบๆ อย่างเรียกไม่ทัน
นั่นทำให้เธอต้องเดินตามหาโรงฝักไข่สัตว์เลี้ยง เพื่อที่จะหาวิธีเลี้ยงเจ้าไข่หน้าตาประหลาดนี่ ชาจีนเดินอุ้มเจ้าไข่ออกมาจากตึกอาคารเริ่มต้น และสั่งที่นาฬิกาข้อมือให้นำทาง
การมาเดินในเมืองโดยอุ้มไข่หน้าตาประหลาดมาด้วย ไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไรนัก ชาจีนรู้สึกเหมือนตัวตลก แต่จะให้มันทำไงได้ เธอพยายามจะยัดเจ้าไข่กลับเข้าไปในกระเป๋าแล้วแต่มันกลับไม่ยอมลงไป
“เฮ้อ! ถึงสักที” ชาจีนถอนหายใจทันทีที่เห็นโรงฝักไข่สัตว์เลี้ยง
“มีอะไรให้รับใช้คะ”
เสียงถามจาก NPC ทันทีที่ชาจีนเดินเข้าไปในร้าน ภายในโรงฝักไข่สัตว์เลี้ยงนี้เต็มไปด้วยอุปกรณ์สำหรับเลี้ยงสัตว์ ยุทธภัณฑ์ต่างๆ และไข่หลากหลายสีสัน
“เอ่อ... คือฉันเป็นผู้เล่นใหม่ อยากจะได้วิธีฝักไข่ เจ้าไข่นี่อ่ะ” ชาจีนเอ่ยกับผู้ดูแล
“เอ๋!” NPC สาวร้องอย่างตกใจ ทันทีที่เห็นไข่ในมือของชาจีน “คุณไปเอาไข่นี่มาจากไหนคะ ผู้เล่นใหม่ที่เข้ามา ส่วนมากจะยังไม่มีไข่เป็นของตัวเองนะค่ะ แถมทางระบบเองก็ไม่มีระบบดรอฟไข่สัตว์อสูรด้วย”
“เอ่อ... คือเรื่องมันยาวอ่ะ เอาเป็นว่า คุณพอจะมีคำแนะนำในการเลี้ยงไข่บางไหมคะ”
NPC ท้าวคางอย่างใช้ความคิด ก่อนจะอธิบายว่า “ความจริงผู้เล่นจะได้ไข่มาจากที่นี่ พร้อมกับเบาะฝักไข่ ซึ่งพอเอาไข่ไว้บนเบาะฝักไข่ มันจะได้รับความอบอุ่น และฝักเป็นตัวภายในสองวัน ไข่ของคุณก็จะจำเป็นที่จะต้องได้รับการฝักแบบนั้นเหมือนกัน”
“งั้นคุณพอจะมีเบาะฝักไข่ขายไหมคะ”
NPC สาวส่ายหัว ก่อนจะตอบว่า “ไม่มีหรอกค่ะ ความจริงแล้วผู้เล่นจะเลี้ยงสัตว์แค่ตัวเดียวเท่านั้นในเกมนี้ เพราะฉะนั้นบริษัทจึงไม่ออกแบบเบาะฝักไข่ออกมาวางขายค่ะ”
ชาจีนอ้าปากค้าง บรรลัยล่ะสิคราวนี้ แล้วทีนี้จะทำยังไงกับเจ้าไข่นี่ดีล่ะเนี่ย
“แล้วถ้าไม่ใช้เบาะฝักไข่จะเป็นไรไหมคะ”
“เป็นค่ะ เพราะไข่จะไม่ได้รับอุณหภูมิที่พอเหมาะอาจจะฝ่อตายไปเลยก็ได้ค่ะ”
แบบนี้ไม่ดีแน่ ชาจีนไม่ได้เข้ามาเล่นเกมเพื่อที่จะดูสิ่งมีชีวิตที่กำลังจะเกิดนี่ตายนะ
“แล้วถ้าฉันไปขอเบาะฝักไข่จากคนอื่นมาจะได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ค่ะ เบาะฝักไข่เป็นไอเทมเฉพาะ สามารถใช้ได้ครั้งเดียวค่ะ”
ทำไมอะไรๆถึงต้อง ไม่ได้ ไม่ได้ หมดเลยนะ ชาจีนรู้สึกห่อเหี่ยว ขณะที่ไม่รู้จะทำยังไงดีนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาที่สวมอยู่ แล้วเธอก็ได้พบกับหนทางอีกหนทางหนึ่ง
“ฉันยังมีภารกิจรับไข่จากร้านขายสัตว์เลี้ยงอยู่ ถ้าฉันฝักเจ้านี่กับไข่ของที่นี่พร้อมกันจะได้ไหม”
พนักงานขายอึ้งไปสักพัก ก่อนจะตอบว่า “อันนี้ฉันไม่แน่ใจค่ะ เพราะไม่มีกรณีแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน แต่ถ้าคุณลูกค้าอยากจะลองดู ก็ไม่เสียหายนะค่ะ”
“แล้วเบาะมันจะฝักไข่พร้อมๆกันเลยหรือว่าจะเลือกฝักไข่เฉพาะใบ”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คุณลูกค้าต้องลองทดลองดู”
ชาจีนพยักหน้า ยังไงก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
“งั้นเชิญคุณลูกค้า เลือกไข่ใบหนึ่งได้เลยค่ะ”
ไข่ที่วางอยู่ในร้านแม้จะไม่ได้มีลวดลายสวยงามเหมือนกับไข่ในมือของเธอ แต่ก็มีความงดงามไม่แพ้กันกันเท่าไร ชาจีนจ้องอยู่สักพัก ก่อนจะเลือกไข่สีเขียวอ่อนๆปนสีเหลืองครีมไข่นวลๆ มา เหตุผลคือ มันเป็นไข่ใบที่เล็กที่สุดในกองนี้แล้ว โดยขนาดของมันใหญ่กว่าไข่ไก่เบอร์ศูนย์มาเท่าหนึ่ง
“เอ่อ... แล้วเบาะฝักไข่จะมีขนาดเท่ากับไข่ไหมคะ”
“ตามปกติคงต้องแบบนั้นค่ะ แต่เห็นคุณลูกค้ามีไข่ขนาดใหญ่อยู่ก่อนแล้ว เดี๋ยวฉันจะเอาเบาะขนาดใหญ่ที่สุดให้ก็แล้วกันค่ะ”
ชาจีนรู้สึกขอบคุณพนักงานคนนี้จริงๆ
เบาะที่ชาจีนได้มานั้น มีขนาดเท่ากับไข่ใบยักษ์ที่ชาจีนอุ้มอยู่พอดี และพอเหลือที่ว่างนิดหน่อยให้เจ้าไข่ตัวเล็กวางได้
ชาจีนวางไข่ลงไปทั้งคู่ทันทีที่ไข่สองใบวางลงไป ก็เกิดแสงสว้างจ้าแวบหนึ่งก่อนที่เบาะวางไข่จะกลายเป็นตะกร้าขนาดใหญ่ที่ใส่ไข่ทั้งสองใบเอาไว้ แม้มันจะเป็นตะกร้าที่ดูใหญ่มาก แต่พอชาจีนลองยกขึ้นดู ปรากฎว่ามันไม่หนักเลย แถมกลับดูเบากว่าตอนที่เธอหิ้วเจ้าไข่ยักษ์มาที่นี่ด้วยซ้ำ
“ผู้เล่นชาจีน ปฎิบัติภารกิจที่ 1 สำหรับผู้เล่นมือใหม่ รับไข่สัตว์อสูร สำเร็จ ได้รับผลของภารกิจ ได้ไข่สัตว์อสูรไม่ทราบสายพันธุ์ 1 ใบ ได้รับเบาะฝักไข่ 1 ใบ เป็นไอเทมติดตัวผู้เล่นไม่สามารถโอนขายได้ ได้รับค่าประสบการณ์ 2000 แต้ม ขอแสดงความยินดีคุณระดับเลเวลเลื่อน 1 2 3 4 ระดับ 5 และได้รับเหรียญทองแดง 10000 เหรียญ”
เสียงจากระบบประกาศให้ชาจีนได้ยิน พอชาจีนลองกดปุ่มที่นาฬิกาดู พบว่าภารกิจของเธอเปลี่ยนไปแล้ว
-ภารกิจที่ 2 สำหรับผู้เล่นมือใหม่-
ฝักไข่สัตว์อสูร
-สถานที่ส่งภารกิจ โรงฝักไข่สัตว์เลี้ยง
-ผลสำเร็จของภารกิจ
ได้รับสัตว์อสูรที่ฝักแล้ว
ได้รับกระเป๋าเก็บสัตว์เลี้ยง 1 ใบ
ได้รับอาหารสัตว์เลี้ยง 20 ห่อ
ได้รับค่าประสบการณ์ 3000 แต้ม
ได้รับเหรียญทองแดง 15000 เหรียญ
ชาจีนมองดูภารกิจที่ตัวเองได้ ก่อนจะหันไปถามพนักงานโรงสัตว์เลี้ยงว่า
“ถ้าสมมุติว่าฉันฝักไข่ได้จะต้องมาที่โรงสัตว์เลี้ยงนี่ใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ” พนักงานพยักหน้ารับ แล้วอธิบายต่อว่า “ทางโรงสัตว์เลี้ยงจะให้สัตว์เลี้ยงทำพันธะสัญญากับผู้เล่น และตั้งชื่อสัตว์สัตว์เลี้ย’ได้ที่นี่ค่ะ”
ชาจีนพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยขอบคุณและขอตัว
ชาจีนเดินออกมานอกโรงสัตว์เลี้ยง หลังจากเดินออกมาได้ไม่นาน หญิงสาวก็นึกขึ้นมาได้ว่า แล้วระหว่างที่ฝักเจ้าไข่นี่มันจะมีการผิดพลาดไหม ขณะที่กำลังจะเดินกลับไปที่โรงสัตว์เลี้ยงอีกรอบเพื่อถามคำถามนี้ ก็มีเสียงประหลาดดังขึ้น
“นี่เจ้า เลิกแกว่งข้าไปมาจะได้ไหม ข้ามึนหัวจะแย่อยู่แล้ว”
“ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมครับ ว่าทำไมถึงมีผู้เล่นที่ใช้ไอเทมกิจกรรมซื้อหนังสือแลกไอเทม แล้วได้ไข่สัตว์อสูรมา” เสียงของครอฟดังก้องไปทั่วห้องประชุม
ครอฟนั่งอยู่บนหัวโต๊ะของโต๊ะประชุม แสดงให้เห็นถึงตำแหน่งหน้าที่ทางการงานของเขาที่น่าจะเป็นมากกว่า GM ธรรมดา
บรรดาผู้คนที่ร่วมประชุมมองหน้ากันอย่างเลิ่กลัก ส่งสายตาทำนองว่า แกนั่นแหละ อธิบายดิ... ส่วนอีกฝ่ายก็ตอกกลับว่า เฮ้ย ได้ไง แกนั่นแหละ
ครอฟ หรือ พัทธวิท สุตตภานนท์ ผู้รักษาตำแหน่งผู้บริหารของเครือครีเอจเดอร์ ผู้ผลิตเกมชื่อดังอย่าง ครีเจอร์ แอดเวนเจอร์ ออนไลน์ แม้ว่าจะอายุแค่ยี่สิบห้าปี แต่ความสามารถในการบริหารงานของเขาเรียกได้ว่าเป็นมือโปรของแท้ เขาเริ่มเข้ามาบริหารงานตอนอายุ 18 ในตำแหน่งเล็กของบริษัท ใช้เวลาแค่เพียงสี่ปี เขาก็ขึ้นมาถึงระดับรองผู้บริหารของบริษัท หลังจากที่เรียนจบ ท่านประธานใหญ่ พันธวัฒน์ สุตตภานนท์ ก็ถ่ายโอนอำนาจมาที่ลูกชายคนเดียวอย่างเต็มที่ เป็นถึงตำแหน่งผู้รักษาตำแหน่งประธานผู้บริหาร
ส่วนการบริหารงานของพัทธวิท ก็เป็นที่ขยาดสำหรับลูกน้องในบริษัทอย่างมาก เขาไม่เคยไว้หน้าอินทร์หน้าพรหม ไม่ว่าจะเป็นคนเก่าคนแก่หรือเด็กที่เพิ่งเข้ามาทำงาน หากทำงานผิดพลาดและไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ ก็เป็นอันจบกัน คุณถูกไล่ออก แบบไม่เกรงฟ้าดิน เรื่องเส้นสายฝากเข้า เป็นไม่มี กฎระเบียบของที่นี่เข้มงวด แต่สวัสดิการและเงินเดือนของบริษัทครีเอจเดอร์ดีมาก ทำให้เป็นที่หมายปองของคนทั่วไป
และในวันนี้ จู่ๆก็เรียกประชุมด่วนเข้ามา ทำให้บรรดาคณะผู้บริหารเหงื่อซึมกันเป็นแถบๆ ยิ่งพอเปิดประเด็น ก็ยิ่งทำให้บรรดาผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหลายหวินจะหัวใจล้มเหลวไปหลายรอบเหมือนกัน
“เรื่องนี้อาจจะเป็นการผิดพลาดของระบบมั้งครับ” หนึ่งในบรรดาผู้บริหารคนหนึ่งพูดขึ้น
“งั้นผมก็จำเป็นที่จะรู้ให้ได้ว่า อะไรทำให้มัน ‘ผิดพลาด’ ครับ” พัทธวิทเอ่ยเสียงหนัก เขาไม่ชอบความผิดพลาด ยิ่งทางสายธุรกิจแบบนี้ หากก้าวพลาดเป็นแค่เพียงเสี้ยวเล็กๆ ก็อาจจะทำให้จบเกมได้เหมือนกัน
พัทธวิทอาจจะเป็นคนที่เข้มงวด แต่ความจริงแล้วหากอยู่นอกจากโต๊ะทำงาน เขาก็ยังเป็นคนหนุ่มทั่วไป ที่อยากจะมีอิสระเสรีและทำตามใจตัวเอง แต่โลกนี้มันโหดร้าย พัทธวิทรู้ดีกว่าใคร แม้จะอายุยังน้อย แต่ประสบการณ์ที่ได้มามันอาจจะมากกว่าผู้เฒ่าหัวงอกบางคนที่ดีแต่กินเงินเดือนไปวันๆ แถมบางทีอาจจะเอาความลับของบริษัทไปขายเพื่อแลกกับสิ่งที่พัทธวิทเรียกว่าเศษเงินเพียงเล็กน้อย แล้วทำให้บริษัทที่พ่อของเขาสร้างมาเองกับมือล่มจม ซึ่งมันทำให้เขายอมไม่ได้เด็ดขาด
บรรดาผู้บริหารเหงื่อซึม หนนี้พวกเขาไม่รู้จริงๆ เรื่องความผิดพลาดในไอเทมพวกนี้ก็ยังได้ยินเป็นครั้งแรกด้วย จะเอาเหตุผลที่ไหนไปรายงานล่ะ เผลอๆถ้าไม่มีเหตุผลที่น่าพอใจ อาจจะโดนเด้งยกเซต หรือไม่ก็โดนพักงานไปแบบคนอื่นๆที่เคยคิดจะทุจริตโดนก็ได้
ขณะที่บรรยากาศกำลังจะมาคุ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ทันทีที่เห็นว่าใครเป็นคนเดินเข้ามา สีหน้าของบรรดาคณะผู้บริหารแต่ละคนแทบจะกู่ร้องด้วยความยินดี คนเรานั้นเล่าลือกันว่าจำเป็นต้องมีดาวข่มประจำตัวกันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นยาจกธรรมดา พระราชาหรือเทพเจ้า แล้วจะสาอะไรกับพัทธวิทล่ะ แถมดาวข่มของเขายังเป็นสิ่งที่เตะไม่ได้ง่ายๆซะด้วยสิ
“ขออภัยที่เข้ามาประชุมช้า” หญิงสาวที่เพิ่งเข้ามาในห้องเอ่ย
เธอสวมชุดกาวน์เหมือนพวกนักวิทยาศาสตร์ ผมที่รวมเป็นหางม้าไว้ข้างหลัง ชี้โด่ชี้เด่ไม่เป็นทรง สวมแว่นทรงสีเหลี่ยมสีดำสนิท เบ้าตาเบื้องหลังแว่นทรงสีเหลี่ยม ลึกโหลเป็นสีดำอย่างเห็นได้ชัด สภาพเหมือนกันพวกซอมบี้คืนชีพมากกว่าที่จะเป็นผู้ที่จะยุติการประชุมอันน่าหวาดเสียวหัวใจ
หญิงสาวเดินมานั่งที่ตรงเก้าอี้ว่างใกล้กับพัทธวิท ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“คุณพัทธวิท มีเรื่องด่วนอะไรหรือคะ”
พัทธวิทถอนหายใจ ก่อนจะบอกว่า “มีคนได้ไข่สัตว์เลี้ยงจากกิจกรรม ซื้อหนังสือแลกไอเทม ผมสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
หญิงสาวที่เข้ามาใหม่พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะตอบว่า “ดิฉันมีเหตุผลที่จะอธิบายได้ค่ะ แต่ดินฉันอยากได้ความเป็นส่วนตัว ช่วยปิดการประชุมหน่อยได้ไหมคะ”
พัทธวิทเอ่ยให้คณะผู้บริหารออกไปจากห้อง ซึ่งสร้างความโล่งใจเป็นอย่างยิ่งแก่บรรดาผู้บริหาร แม้อยากจะรู้บทสรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกับระบบของเกม แต่เพื่อความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สิน การเดินออกไปจากห้องประชุมจึงจะเป็นการดีที่สุด
หลังจากห้องประชุมเหลือแค่พัทธวิท กับนักวิทยาศาสตร์สาว สีหน้าของเขาก็อ่อนลงนิดหน่อย ก่อนจะถามว่า
“พิณ ถามจริงเหอะ เธอไปวิจัยระบบให้ของครีเชอร์ หรือว่าไปฟัดกับสัตว์อสูรในเกมมาเนี่ย”
พิณ หรือ พิรัญดา ค้อนใส่ชายหนุ่ม “เหอะ ให้ฉันไปฟัดกับสัตว์อสูรยังจะดีซะกว่าเลย ไอ้พวกนักวิจัยพวกนั้น สร้างแต่ปัญหาให้ฉันจริงๆ”
พัทธวิทหัวเราะ เขารู้จักกับพิรัญดามาตั้งแต่เด็ก เรื่องนิสัยใจคอของเพื่อนสนิทคนนี้เขารู้ดี พิรัญดาเป็นเด็กอัจริยะที่จบด็อกเตอร์ตั้งแต่อายุ 15 ในเอกสาขาด้านวิจัยการทำงานของคลื่นสมองของมนุษย์ พัทธวิทเลยดึงตัวตัวมาทำงานในฐานะหัวหน้าคณะวิจัยเรื่องระบบโลกเสมือนจริง และระบบสมองเทียม
พิรัญดาหาวออกมา เธอง่วงจริงๆ ความจริงช่วงนี้เธอแทบจะไม่ได้นอนกับการพัฒนาระบบใหม่ของเกม หรือที่เรียกกันว่าแพทนั่นเอง ความจริงถ้าไม่จำเป็นพิรัญดาจะไม่ยอมออกมาจากห้องวิจัยเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยเพราะนิสัยการทำงานของเพื่อนสนิทอย่างพัทธวิทที่ทำเอาเธอรู้สึกปวดกบาลจี้ดๆทุกครั้งที่นึกถึง ทำให้เธอจำเป็นที่จะต้องออกมาประชุมในการทำงานด้วย เพื่อไม่ให้เพื่อนสนิทเกิดอาการ... เอ่อ... ไล่คนออกอย่างไม่ไว้หน้า หรือไม่ก็อาจจะทำให้บรรดาคนเฒ่าคนแก่เกิดอาการหัวใจวายตายเลยก็ได้ ซึ่งเธอไม่อยากจะให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเท่าไรนัก
“รีบๆเข้าเรื่องเหอะ ดราฟ สรุปนายอยากจะรู้เรื่องไหม”
“อยาก”
“งั้นรบกวน หมุนโทรศัพท์ไปหาพ่อนาย แล้วนายจะรู้ทุกอย่างเอง” พิรัญดาตอบอย่างง่ายๆได้ใจความ แต่ทำให้คนฟังรู้สึกงงแบบสุดๆ
“หมายความว่ายังไง พิณ”
“จะไปรู้หรือยังไง พ่อนายเป็นคนมาสั่งให้ฉันทำนี่น่า นายแค่โทรกลับบ้านไปถามก็รู้แล้ว” พิรัญดาถอนหายใจออกมา “นายเองก็หัดเป็นคนใจกว้างไว้หน่อยก็ดีนะ นายประชุมแต่ละที บรรดาผู้บริหารก็พกยาแก้โรคหัวใจกำเริบกันมาเป็นแถบ”
“แต่ก็ยังไม่มีใครหัวใจวายสักคนซะหน่อย” พัทธวิทถอนหายใจ
“แต่ก็เกือบล่ะนะ” พิรัญดาว่าขณะที่หันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้องประชุม หญิงสาวเหมือนจะคิดเรื่องสำคัญออก หันมาถามกับหัวหน้างานและเพื่อนสนิทของตนว่า “เพิ่งรู้ว่าแกหม้อหญิงเป็นด้วย คุยกันไม่ถึงยี่สิบนาที ก็ขอเป็นเพื่อนแล้ว”
พัทธวิทสะดุ้ง ยิ้มแห้งๆตอบกลับ กระแอ่มไอเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า “เรื่องของฉันน่า ว่าแต่แพทใหม่ถึงไหนแล้ว”
“ขอลองทดสอบก่อน” พิรัญดาว่า “ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะเปิดทดสอบในสัปดาห์หน้า และเปิดใช้แพทอย่างเป็นทางการหลังจากการทดสอบ”
“ก็ดี” พัทธวิทถอนหายใจอย่างโล่งอก
“พักงานบ้างก็ดีนะ ดราฟ ไปเล่นเกมสักพัก นายอาจจะรู้สึกดีขึ้น” เพื่อนสนิทแนะนำ
“ก็กะอยู่ แต่ต้องรอให้พ้นแพทก่อนแหละ ถึงจะเล่นได้อย่างวางใจหน่อย”
หญิงสาวมองใบหน้าที่ดูอิดโรยของพัทธวิท ก่อนจะพูดว่า “นายพักร้อนสักหน่อยดีกว่านะดราฟ เอาเป็นอาทิตย์ในช่วงทดลองแพทไปจนครบสองเดือนดีไหม นอกจากนายจะได้พักแล้ว ยังได้ตรวจสอบความสมบูรณ์ของแพทด้วย”
“ได้ไง” เสียงของคนบ้างานโวยวายทันที
พิรัญดายักไหล่ “เดี๋ยวงานในบริษัทฉันจะดูให้ หรือนายไม่ไว้ใจฉัน”
พัทธวิทมองหญิงสาวที่เปรียบเสมือนมือขวาของตน และยังเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันมานาน รูปการณ์แบบนี้คงมีอะไรที่ไม่ธรรมดาซ่อนอยู่ในการพักร้อนแน่
และอะไรที่ว่าไม่ธรรมดา น่าจะเกี่ยวข้องกับไข่สัตว์อสูรที่ผู้เล่นคนหนึ่งได้รับแน่นอน...
ชาจีนหันซ้ายหันขวากับเสียงประหลาดที่เธอได้ยิน แถบที่ชาจีนเดินอยู่ถือเป็นแถบที่ไม่ค่อยมีคน อาจจะพอมีร้านขายของเล็กๆน้อยอยู่บ้างแต่ระยะห่างก็ค่อนข้างที่จะมากเกินกว่าจะมีเสียงส่งมาถึง
“หูฝาดเหรอ” ชาจีนบ่นพึมพำเบาๆ แล้วเดินแกว่งแขนที่มีเจ้าไข่ เดินต่อไปตามเดิม
“หยุดซะที ช่วยถือข้าไปดีๆหน่อยได้ไหม ยัยเด็กบ้า” เสียงด่าดังขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้ชัดมาก ชาจีนหันขวับ สมองวิเคราะห์สิ่งที่เสียงประหลาดพูดทีละนิด ก่อนจะพูดออกมาว่า
“นายเป็นใคร”
“ข้าก็เป็นไอ้สิ่งที่เจ้าถืออยู่นี่ไงเล่า จะให้เป็นอะไรเล่ายัยเด็กบ้า สมองอ่ะมีไหม” เสียงประหลาดตอบออกมาพร้อมกับคำด่าที่ทำเอาแสบไปถึงทรวง แต่นั่นทำให้ชาจีนรู้ทันทีเลยว่า เสียงที่ได้ยินมาจากเจ้าไข่ประหลาดฟองใหญ่นี่เอง
“นายพูดได้ด้วย” ชาจีนยกไข่ขึ้นมาดูพลางโมเมมันไปเลยว่าเป็นผู้ชาย เพราะเสียงอันดูทุ้มต่ำของมันนั่นเอง
“ก็เออสิ ทีนี้เลิกแกว่งข้าไปมาซะที ถือมันดีๆหน่อย ข้าบอบบางนะเฟ้ย เกิดตกแตกขึ้นมาจะเป็นยังไง” เอิ่มแต่น้ำเสียงดูเหมือนจะไม่ได้อ่อนแอเลยนะเจ้าค่ะ
“ทำไมนายพูดได้อ่ะ แล้วทำไมเจ้าไข่ใบเล็กๆนี่ถึงพูดไม่ได้เหมือนนาย”
“นี่เจ้าไม่รู้สึกอายบ้างหรือยังไง ต่อให้แถวนี้ไม่ค่อยมีคน แต่ข้าก็อายนะเฟ้ย ไปหาที่คุยที่มันสะดวกหน่อย”
ชาจีนทำหน้าแบบ อ้าวเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย
“แต่ฉันไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีนี่”
“โง่จริง” มันด่าอีกรอบ “ไปที่โรงแรมหรือไม่ก็ป่านอกเมืองสิ จะได้คุยกันสะดวกหน่อย แต่เจ้าเป็นผู้เล่นใหม่ เงินยังไม่มี เอาเป็นว่าเจ้าไปที่ป่านอกเมืองล่ะกัน”
ชาจีนมองเจ้าไข่อย่างงงๆ เจ้าไข่นี่มันช่างปากเสียได้ใจจริงๆเลย แต่ก็ยอมที่จะทำตามที่มันว่า
พอพ้นจากตัวเมืองเริ่มต้น เข้าสู่ป่าเริ่มต้น ชาจีนเลือกทำเลเหมาะๆที่ใกล้เมือง และไม่มีสัตว์อสูรโผล่มาให้ตกใจเล่น
เธอวางเจ้าไข่ปากเสียลงกับพื้น พลางถามมันว่า
“แล้วสรุป ทำไมนายถึงพูดได้ล่ะ”
“ก็ข้าเป็น GM ลับน่ะสิ ถึงพูดได้”
“หา” ชาจีนจ้องเจ้าไข่ “หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความว่าข้าเป็นคนยังไงเล่า โง่จริง” เอิ่มจะพูดดีๆโดยไร้คำด่ามันจะตายหรือไร ชาจีนหมั้นไส้เจ้าไข่
“แล้วนายทำไมต้องมาเป็นไข่นี่ด้วยล่ะ”
“ก็เพราะบริษัทจะอัพเกรดแพทใหม่ ข้าเองเป็นเจ้าหน้าที่ก็ต้องมาดูความพร้อมของแพทด้วยน่ะสิ เลยแฝงมากับผู้เล่นอย่างเจ้าไงล่ะ”
“นี่มันเป็นความลับไม่ใช่หรือไง ทำไมนายจะต้องมาบอกฉันด้วย”
“เพราะข้าต้องการความสะดวกในการทำงานน่ะสิ เจ้าก็จำเป็นที่จะต้องรู้แล้วเก็บเงียบไว้เลยนะ”
“ถ้านายเป็นคนจริง แล้วทำไมนายจะต้องแทนตัวเองด้วยภาษาแบบนั้นล่ะ คุยกันธรรมดาไม่ได้หรือไง”
“ข้าก็พูดธรรมดาของข้านี่แหละ แต่ระบบมันแปลงมาให้แบบนี้ เจ้าจะให้ข้าทำยังไงล่ะ”
ชาจีนไม่ค่อยเชื่อเจ้าไข่เท่าไรนักเพราะมีหลายคำถามและหลายเหตุผลที่ขัดแย้งกับอยู่กับคำพูดและคำอธิบายของเจ้าไข่ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ซักไซ้ต่อ เสียงคำรามจากทางด้านหลังก็ทำให้ขนภายในร่างกายลุกขึ้นซู่อย่างพร้อมเพรียงกัน
โฮกกกกกกกกกกกกก
“ราชาอสูรแดนเริ่มต้น สุนัชป่าจันทรา ระดับ 20 สถานะคลั่ง” เสียงจากระบบประกาศในเธอและเจ้าไข่ได้ยิน ชาจีนตัวแข็งค้าง หันหลังกลับไปอย่างช้าๆ ก็พบกับ สุนัชป่าจันทราที่ยืนสองขาสูงกว่าเธอสองเท่า และห่างจากเธอไปไม่ถึง 10 เมตรดี ดวงตาสีแดงก่ำจ้องมองมาที่เธอซึ่งเป็นเหยื่อของมันด้วยความเคียดแค้นสุดกระดูกดำ ราวกับชาจีนไปทำอะไรให้มันโกรธมาสามสี่ชาติได้
ชาจีนอ้าปากค้าง สมองหยุดประมวลผลไปชั่วขณะด้วยความกลัวสุดขั้วหัวใจ
ปกติอสูรระดับราชาในเกมนี้จะไม่ค่อยสนใจผู้เล่นเท่าไร มักจะอยู่อย่างสงบ ไม่ค่อยจะยุ่งกับใครเท่าไร หรือถ้าโจมตีก็ไม่ติดสถานะคลั่งที่ทำให้พลังการโจมตีคูณ 10 เท่า
ดังนั้นกรณีเจ้าราชาสุนัชป่านี่ มีสาเหตุที่ทำให้สาวน้อยผู้แสนเรียบร้อยกับเจ้าไข่ปากจัดมีความเห็นพ้องต้องกันว่า แค้นนี้ 10 ปีชำระ ก็ไม่สาย!! โดยเฉพาะแค้นที่ทำให้ถึงชีวิตแบบนี้ ต่อให้ต้องตายอีกสิบรอบก็ต้องล้างแค้นให้จงได้
................................................................................................................................................................................................
มาอัพแก้ตอนเก่า ตอนใหม่ดองต่อไป 55+ (โดนตบ)
ความคิดเห็น