คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Wolf 8
...ทางด้านหน้าเวที..
ทางนี้เป็นคิวของจุนฮยองขึ้นพอดี ร่างสูงเดินขึ้นมาอย่างมั่นใจปนอายๆ ก่อนจะยกไมค์ขึ้นและแร๊พใส่คนทั้งงาน ซึ่งจะบอกว่ามันมีสเน่ห์ก็ได้มั้ง แต่สำหรับผม เอิ่ม..ไม่นะ- -‘’
“ค่ะ จริงๆความสามารถพิเศษของฉันก็มีเยอะมากเลย แต่วันนี้แสดงให้ดูเท่านี้ก่อนนะคะ อายอะค่ะ”
จุนฮยองทำท่าแกล้งเขินอายและดัดเสียงได้อย่างตุ๊ดแตกมาก ซึ่ง!ผมที่มีฐานะเป็นเพื่อนของมัน รู้สึกได้อย่างลึกซึ้งว่าแม่งแรดมาก ถ้าอยู่ใกล้ๆ ผมคงโดนถีบหงายตกเวทีไปแล้ว ดูมันทำหน้าโปรยสเน่ห์ แหม...แล้วบอกอายๆ ไอ้นี่ =_=’
“ขอเสียงให้จาง ฮยอนซึงหน่อยค่า > < กรี้ดดดดด!”
อ่า ดีจังพวกแก เปิดเองเล่นเองตบมุกเอง ไหนฟะไอ้เพื่อนที่ร้องแหกปากในรถว่าไม่ลงๆ ตอนนี้ทำเหมือนกับว่าสิ่งที่เป็นนั่นคือตัวตนที่แท้จริง แน่นอนว่าไอ้เด็กสองคนที่นั่งข้างๆผมนะหรอ ขำกันท้องแตกตายแล้ว ยิ่งกวังนะน้ำหูน้ำตาไหลเลยทีเดียว ส่วนดงอุนนะหรอ หึๆ เกร็งจนเป็นง่อยไปแล้วนั่น ส่วนผมรู้สึกเจ็บมือไปหมดเลยอ่า T T (เวลาลุงแกขำ แกชอบทำร้ายร่างกายหรือสิ่งของด้วยการตีค่ะ)
“ขอบคุณ จุนฮยองมากเลยค่ะ ^ ^”
“วี้ดๆ ๆ...”เสียงผิวปากแซวของหนุ่มด้านหน้าดังกันระงม ไงละชะนีทั้งหลายเห็นหรือยังว่าโลกนี้ไม่มีจุดยืนที่แน่นอน หึหึ
“ฉันขอแสดงความสามารถด้านที่ถนัดมากที่สุดนะคะ><”คือการเข้ามิตินะหรอ อย่านะฮยอนซึง-O-
“Let’s Dance!!!!!!”
แล้วนางก็หลุดโลกตามๆกันไปอย่างกู่ไม่กลับนะครับผม โอ้ยยย! ไม่ไหวแล้วอ่ะ ท้องแข็ง น้ำตาคลอหายใจไม่ทัน ถ้าผมนั่งดูมันกันนานกว่านี้ล่ะก็นะ.. ซิกแพกขึ้นแน่ๆ >[ ]<!!!!!!!! 555555
“ดงอุน แกอยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา..”
“ไปไหนอ่ะพี่ ฮ่ะๆๆๆ > <”
“ไปดูงานหน่อย เหลือสามคนสุดท้ายแล้ว”
“โอเคๆ รีบมา ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ ...เอ้อ พี่ไปดูโยซอบด้วยก็ได้นะเผื่อมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”เออ ไม่บอกก็กำลังจะไปอยู่เนี่ยแหละ
ร่างสูงทำพยักหน้ารับๆแบบไม่ใส่ใจ จริงๆก็จะไปหาโยซอบนั่นแหละ ก็ยังเห็นไม่เต็มตาเลยนี่นะโยซอบที่เป็นผู้หญิงนะ ดูจุนเดินเลี่ยงคนในงานไปหลังเวทีก่อนจะเจอกับทีมงานคนหนึ่งที่ดูกำลังยุ่งๆ
“ประธาน! จะไปห้องแต่งตัวหรอค่ะ?”
“อ่า.. เออจะว่าแบบนั้นก็ได้”ดูจุนตอบก่อนจะยกมือขยับเนกไทนิดหน่อยแก้เขิน
“งั้นช่วยตามโยซอบมาด้วยเลยแล้วกันนะค่ะ ขอบคุณค่ะ^ ^”เธอคนนั้นบอกแบบนั้นแล้วรีบวิ่งไปเตรียมงานอีกทาง
“ช้าจังเลยนะโยซอบ -o-“
ร่างสูงบ่นก่อนจะเดินไปตามทาง แต่ที่นี่มันเงียบผิดปกติ ไม่มีทีมงานอยู่เลยสักคนเดียว แปลว่าหนีไปทำงานหน้าเวทีกันหมดแล้วสินะ ไม่รอบคอบเอาซะเลยถ้าเกิดว่าข้างหลังมีอะไรเกิดขึ้นจะรู้กันได้ยังไง เดี๋ยวจบงานพ่อจะว๊ากซะหน่อย -_-‘
“โยซอบ นายทำอะไรอยู่ จะถึงเวลาแล้วนะ”ผมเคาะประตูห้องแต่งตัว
“พี่ดูจุน!! ผมออกไปไม่ได้ประตูมันล็อกจากข้างนอก”เสียงเล็กตะโกนบอก
ดูจุนก้มมองที่ลูกบิด ก่อนจะเอื้อมมือไปบิดเพื่อที่จะเปิดแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ดูเหมือนว่ามันจะพังแล้วล่ะ
“ประตูมันพัง”
“เอ๊า! แล้วกัน จะทำยังไงล่ะทีนี้เนี่ย”
“รอแปบนึงนะ ถอยออกไปห่างๆประตูด้วย”
โครม!
ไม่คณามือหรอก ไอ้ลูกบิดแบบนี้ร่างสูงใช้รองเท้าราคาแพงถีบจนมันหลุดออกจากประตูเพียงแค่ครั้งเดียว ทำเอาคนด้านในถึงกับอ้าปากค้าง
“พี่ทำลายข้าวของมหาลัยฯ...”
“ช่างเถอะน่า รีบไปได้แล้ว”
“รองเท้าผมหาย T T”โยซอบทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เรื่องเยอะจริงนายเนี่ย =_=”
ดูจุนเดินออกไปข้างนอกเพื่อหยิบถุงใส่รองเท้า(ของใครก็ไม่รู้)มาให้ ตัวเล็กเห็นแบบนั้นก็ยิ้มร่ารีบคว้าเอารองเท้าออกมาใส่ก่อนจะยิ้มให้ดูจุน ร่างสูงมองภาพตรงหน้านิ่ง รู้ตัวอีกทีนิ้วเรียวก็สอดใต้เรือนผมทรงผู้หญิงของคนตรงหน้า จับท้ายทอยสวยให้หันมามองตรงมาทางเขา ก่อนจะกดริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน มอบจูบนิ่มนวลให้โยซอบจนร่างเล็กถึงกับมือไม้อ่อน ขาไร้แรงต้านทานเหลือแต่ความตกใจ แต่ก็ตอบสนองโดยอัตโนมัติ
“ชนะให้ได้นะ..”
ร่างสูงถอนริมฝีปากก่อนจะกระซิบบอก ส่วนโยซอบก็ยกมือจับริมฝีปากเบาๆ ใบหน้าแดงเรื่อด้วยความอาย ดูจุนนั่งยองๆก่อนจะใส่รองเท้าผ้าใบสีดำเข้ากับชุดสวยนั่นให้โยซอบ เผื่อที่ว่าเวลาเดินขึ้นเวทีคนตัวเล็กนี้จะไม่เดินลำบากเกินไปหากใส่ส้นสูง
“โยซอบ ไปได้แล้ว ทำอะไรอยู่ยังแต่งตัวไม่เสร็จหรอ?”สาวสมาชิกกรรมการฝ่ายกิจกรรมวิ่งเข้ามาตามด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อย ออกไปได้แล้ว”ดูจุนตอบแทนด้วยเสียงนิ่งทำให้คนที่มาตามหน้าซีดเล็กน้อย
“ขอบคุณมากนะครับ งั้นผมขอตัวนะครับ...-///-“
โยซอบก้มหน้างุดๆพยายามหาทางเดินออกจากห้อง แต่ดูจุนก็ยืนขวางไว้ด้วยอกแกร่ง โยซอบจึงเงยหน้ามองดวงตาคมของดูจุน ร่างสูงเองก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงหอมแก้มใสนั่นทำเอาร่างบางหน้าแดงหนักเข้าไปใหญ่...เห ก็ทำหน้าแบบนั้นมันน่ารักเกินไปนี่นะ โยซอบจึงต้องรีบวิ่งไปขึ้นเวทีทันที ดูจุนยิ้มกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปนั่งหน้าเวทีเพื่อที่จะดูการประกวดของคนสุดท้าย
“ก่อนอื่นต้องขอโทษที่มาสายครับ”โยซอบยิ้ม
“อ่ะๆ เป็นผู้หญิงพูดครับได้ยังไง?”พิธีกรประจำงานแซว
“ค่ะ ในค่ำคืนนี้ ก็มีเพลงมาให้ทุกคนได้ฟังกันนะครับ ^^”
Oh baby 너무 좋아서 You’re driving me crazy
Oh baby นอมู โชอาซอ You’re driving me crazy
Oh baby ก็เพราะว่าผมชอบคุณมาก
니 생각만해도 기분이 좋아
นี แซงกักมันแฮโด คีบุนอี โชอา
เวลาที่ผมคิดถึงคุณ ผมรู้สึกดีสุดๆ
기분이 좋아 기분이 좋아 Na Na Na Na Na Na
คีบุนอี โชอา คีบุนอี โชอา Na Na Na Na Na Na
รู้สึกดี รู้สึกดีมากๆ
이 느낌 너만 느끼게 할 수 있는
อี นือกิม นอมัน นือกีเก ฮัล ซู อิดนึน
มีแค่คุณที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้
느낌 난 죽을때까지 느끼고 싶어
นือกิม นัน ชูกึนแตกาจี นือกีโก ชิพอ
ผมอยากจะรู้สึกแบบนี้ไปจนตายเลยอ่ะ
내 곁에 있어줘 아낄 수 있어 아낄 수 있어
เน กยอทแท อิดซอจวอ อากิล ซูอิดซอ อากิล ซู อิดซอ
อยู่ข้างๆผมนะ ผมจะดูแลคุณเอง
언제나 너만 바라봐 나도 모르게 괜히 웃음이 나와
ออนเจนา นอมัน บาราบวา นาโด โมรือเก แควนคี อุดซือมี นาวา
จะมีแค่คุณคนเดียวตลอดไป ก็ไม่รู้นะแต่คุณทำให้ผมหัวเราะได้
song : JOAH-Jay Park
เสียงหวานทำให้ใครๆต่างก็พากันยิ้มเมื่อได้ยิน รวมถึงประธานอย่างดูจุนที่สบตากับดวงตากลมโตของโยซอบ ไม่รู้ว่าเพราะบังเอิญหรือคนร่างบางพยายามสื่อบางอย่างออกมาจากเพลง
“ผลประกาศออกมาแล้วนะครับ!!! แหม่ กว่าจะออกมานะครับทำเอาเราทนดูความหลากหลายทางกายภาพกันไปเยอะเลยทีเดียว มา..!”
พิธีกรยิ้มพร้อมยกกระดาษประกาศรายชื่อขึ้นมาด้วยความดี้ด้า และการลุ้นของทุกๆคน แน่นอนว่านี่คือการตัดสินจากผู้ชายทั้งนั้นเลยสองคนข้างผมเองก็ลุ้นกันตัวโก่งเลยทีเดียว
“แกจะเกร็งทำไมเนี่ยดงอุน? เดี๋ยวก็ตดแตกหรอก-_-‘’”
“ผมลุ้นอยู่เนี่ย พี่ก็ - [ ] -!”
“ลำดับที่สาม ได้แก่... แทมแท่แดแด่มแท่มแท่ม แท่แดแด้!!!~ยง.. จุน ฮยองงงงงง!~”
“เฮ้!!!!!!~”
การประกาศร่างวัลเป็นไปกันอย่างคึกคัก และเฮฮา เพราะมีหลายรางวัลที่ในหนึ่งคนจะได้รับ แค่จุนฮยองคนเดียวก็แถบจะกวาดเรียบแล้วล่ะ รางวัลสาวมีเสน่ห์ สาวเท่ สาวฮา
“ลำดับที่สอง ได้แก่ ได้แก่.... ใครๆ แน่นอนว่า จาง... ฮยอนซึง!!!! เอ๊ะๆ ผมแปลกใจเล็กน้อยนะครับเนี่ย แต่คะแนนสองคนนี้สูสีกันมาเลยครับท่านผู้ชม”
“เฮ้!!!!!!! จาง ฮยอนซึง จาง ฮยอนซึงงงง”
“วี้ด วิ้วๆๆ”
“กรี้ดดดดดดด กร้าดดดดดดดดดดดด > [] <!”
“แน่นอนว่าลำดับที่หนึ่งเป็นใครไปไม่ได้เลย นั่นคือ ยัง....โย... ซอบบบบบบบบบ”
“เฮ้!!!!!!!!!!!!!~ วี้ดๆ ๆ ๆ วิ้วว ”
“กรี้ดดดดดดดดดด~”
“ยัง โยซอบ ยัง โยซอบ ยัง โยซอบ!~ ~”
เสียงชายชาตรีทั้งหลายด้านล่างเวทีร้องเฮสนั่นลั่นทุ่งทันทีที่มีการเอ่ยชื่อผู้ที่ได้รับรางวัลอันดับหนึ่ง ซึ่งผมเองก็ยังคงงงๆอยู่ว่าได้มาได้ยังไง สายตามัวแต่มองใบหน้าพี่ดูจุนอยู่ทำให้เหม่อลอยเฉยๆเลย > <
“น้องชายพี่สวย ดูสิได้ที่หนึ่งเลยอะ >.<”พี่จุนฮยองเดินเข้ามาตีแขนผมเบาๆเหมือนเด็กผู้หญิง ความอายพี่หายไปไหนแล้วนะ?
“โยซอบบบ ยินดีด้วยนะ >O<!”พี่ฮยอนซึงเข้ามากอดผมแน่น
“ขอบคุณครับ”
“เอาล่ะๆ เรามาฟังความรู้สึกของเจ้าของตำแหน่งกันดีกว่า เริ่มจากคุณจุนฮยอง”
“ค่า งานวันนี้สนุกสนานมากเลยนะค่ะ คิคิ ถ้าใครยังไม่อยากจะกลับบ้านล่ะก็ ไปต่อที่คลับของผมได้นะ เอ่อ นี่ผมสามารถโฆษณาประชาสัมพันได้ใช่ไหมครับ?”
“เอ่อ ถึงจะบอกไม่ได้แต่คุณก็พูดไปแล้วนี่นะครับ งั้นช่างมันเถอะ แล้วคุณไม่ดีใจหรอที่ได้รับรางวัล?”
“ดีใจ นิดหน่อยครับ”
“งั้นพูดขอบคุณเหล่าผู้โหวตให้คะแนนคุณหน่อยครับ”
“ผมก็ขอขอบคุณ ทุกๆคน(เน้นเสียง) มากๆเลยนะครับที่ให้ผมได้ขึ้นมายืนบนเวทีนี้ด้วยความไม่เต็มใจ และได้รับรางวัลแบบเต็มใจ แต่ปีหน้าถ้ามีงานนี้อีก ไม่ต้องส่งชื่อผมนะครับ ขอร้อง =___=’”
“ขอบคุณครับ ไปที่คนต่อไปเลยดีกว่าคุณฮยอนซึง ...”
“รู้สึกปลื้มมากครับที่ได้ขึ้นมาแสดงความสามารถและภาพลักษณ์อีกด้านหนึ่งของผมในวันนี้ ขอบคุณทุกคะแนนเสียงนะครับ แล้วก็ยง จุนฮยองเพลงของนายนะ สุดยอดมากเลย ^ ^”
พี่ฮยอนซึงหันไปบอกพี่จุนฮยอง พี่เค้าก็ทำท่าเขินเล็กน้อยก่อนจะทำท่าทางตุ๊ดๆใส่ ทำแบบนี้ เซอร์วิซแฟนกันอยู่หรือไงฮ่ะ? แต่มันก็ได้ผลเกินคาด ตรงที่สาวๆบางกลุ่มกรี้ดกร้าดด้วยความเขินอาย.. เอ่อ เขินกันทำไม? ผมไม่เข้าใจ=__=’’’
“คุณเต้นได้เซ็กซี่มากครับ ผมก็ชอบนะ>,.<”
“ไอ้หื่น -*-“พี่จุนฮยองพูดออกมาก็ดังพอที่ผมจะได้ยินจนผมต้องหันไปหัวเราะ
“แล้วที่หนึ่งว่ายังไงครับ?”
“ครับ ยินดีอย่างยิ่งที่ได้เป็นที่หนึ่งบนเวทีนี้ ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในงานนี้นะครับ ^O^”ผมตอบ
“ครับ งั้นเชิญหนุ่มๆสาวๆ มอบดอกไม้ให้กับสาว ...อ่าต้องหนุ่มงามๆบนเวทีได้เลยครับ”
“เฮ...”ผู้ชมทั้งหลายกำลังจะเฮตรงมาที่หน้าเวที ทำเอาพวกผมถึงกับถอยหลังนี้
“อ้ะๆ เดี๋ยวครับ เดี๋ยวๆ เราต้องให้ตัวแทนคณะกรรมการขึ้นมามอบดอกไม้ก่อนนะครับ”พิธีกรผายมือมาทางพวกพี่ดูจุนที่นั่งยิ้มอยู่
“ไปกันเถอะพี่ดูจุน ><”ดงอุนลากดูจุนขึ้นไปบนเวที
กีกวังตรงเอาดอกไม้ไปให้พี่จุนฮยอง ส่วนพี่ดูจุนกำลังเดินขึ้นมา พอเงยหน้ามาเห็นว่าดงอุนมันก็กำลังจะยื่นดอกไม้ให้ผม ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่พี่ดูจุนเดินเข้ามาชนดงอุนก่อนจะยื่นดอกไม้ให้ผม ดงอุนเลยขนับไปทางพี่ฮยอนซึงและยื่นให้ ก่อนมันจะหันมาสบตากับพี่ดูจุน และขยับปากว่าผม ประมาณว่า ...ทำไมไม่นัดกันไว้ก่อนล่ะ...! ผมเลยได้แค่อมยิ้มเขินๆ
“เอานี่...นายร้องเพลงเพราะมากเลยนะ”
“ขอบคุณครับ พี่ดูจุน ^ ^”ผมยิ้มก่อนจะรับดอกไม้นั่นไว้ มันสวยมากจริงๆ
“ระวังโดนรุมล่ะ จากผู้ชายพวกนั้น”ผมหันไปมองด้านล่างเวที ที่มีคนมากหน้าหลายตายืนกันเยอะแยะ
“> <~พี่.. พี่ดูจุนก็ปกป้องผมสิ!”ผมกระซิบข้างหูของพี่ดูจุน
“จะดีหรอโยซอบ?”แล้วพี่ดูจุนก็กระซิบตอบ >////////////<! เดี๋ยวนะเราจะกระซิบกันทำไมนะ?
และสุดท้ายเพื่อไม่ให้ผู้เข้าแข่งขันโดนเบียดจนหมดสวย หนุ่มสวยทั้งหลายจึงยืนรับดอกไม้บนเวที ส่วนสามหนุ่มสุดพิเศษที่ได้รับรางวัลก็อยู่ในความดูแลของเหล่าตัวแทนคณะกรรมการ อย่างดูจุน ดงอุนและกีกวังในการห้ามปรามไม่ให้ถูกการล่วงเกินคนของตัวเอง
หลังจากถ่ายรูปเสร็จ พวกผมก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องซ้อมเต้นแทน เพราะพี่ดูจุนไปว้ากเรื่องประตูและการจัดเตรียมที่ไม่ดีพอ ทำให้เราเลยมาเปลี่ยนกันที่ห้องซ้อมเต้นของมหาลัยฯ อันที่จริงเป็นผู้ชายผมว่ามันจะเปลี่ยนตรงไหนก็ได้นะง่ายๆ
“ยิ้มหน่อยสิจุนฮยอง^^”พี่ฮยอนซึงกำลังถ่ายรูปอยู่กับพี่จุนฮยองที่หน้ากระจกในชุดผู้หญิง
“โยซอบก็มาถ่ายกับพี่จุนฮยองสิ เดี๋ยวถ่ายให้”กีกวังยิ้ม
“โอเค พี่ครับถ่ายรูปกัน^O^”ผมวิ่งเข้าไปกอดแขนพี่จุนฮยองก่อนจะยิ้มให้กล้องถ่ายรูปจากโทรศัพท์ของผมซึ่งให้กีกวังเป็นคนถ่าย
“พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ นายเองก็รีบเปลี่ยนได้แล้ว ล้างหน้าให้สะอาดด้วยล่ะเดี๋ยวเป็นสิว”
หลังจากถ่ายรูปเล่นกันจนสะใจแล้ว พี่จุนฮยองก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า รวมถึงพี่ฮยอนซึงด้วย ซึ่งผมเองก็ตามไปติดๆ ตอนนี้เลยอยู่ในชุดผู้ชายแล้วล่ะ เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัว กางเกงสีดำขายาวรัดรูป รองเท้าผ้าใบเข้ากับชุดทรงผมชายๆของผมก็กลับมาแล้ว ใบหน้าที่แต่งแบบหญิงสาวก็ถูกลบออกไป ขำตัวเองดีเหมือนกัน อยากเห็นพี่ดูจุนแต่งบ้าง...
“โยซอบพี่ต้องไปคลับต่อ มีเรื่องนิดหน่อยคืนนี้อาจจะนอนที่นั่นเลย นายกลับบ้านก็นอนเลยนะ^^”
“อ้าว มีเรื่องอะไรกันหรอครับ?”
“ไม่ใหญ่โตหรอก อย่าไปซนที่ไหนนะเข้าใจไหม?”
“อ่า ครับผม ระวังตัวด้วยนะครับ ^^”
“ฉันติดรถไปด้วยสิ จะไปธุระที่นั่นเหมือนกัน -O-“พี่ฮยอนซึง
“เออๆ ไปกับฉันก็ดีจะได้เคลียไม่ยากหน่อย”
“อุ่นจะไปนอนกับกวังใช่ไหม? ดูแลกวังด้วยนะแล้วพี่จะรีบกลับบ้านนะ^^”พี่ฮยอนซึงบอกก่อนจะเดินออกไปพร้อมพี่จุนฮยอง
“ไปนอนกับกีกวังหรอ?”ผมหันไปถามดงอุน
“ใช่แล้ว ^ ^”
“ฮั่นแนะ!”ผมทำเสียงแซว
“มันไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยโยซอบ อย่าล้อสิ >[]<!”กีกวังหันมาปฏิเสธจ้าละหวั่น
“ฉันก็ยังไม่ได้ล้ออะไรเลยกีกวังอ่า ร้อนตัวไปได้ คิ ><”
“แบไต๋ซะงั้น กวางน้อย -o-“ดงอุนส่ายหัวเบาๆก่อนจะยกมือโยกหัวกีกวังอย่างสนุกสนาน
ทุกคนต่างแยกย้ายส่วนผมออกเป็นคนสุดท้าย เพราะมัวแต่เก็บของเข้ากระเป๋า แล้วดอกไม้นี่ ผมควรจะยัดไปในกระเป๋าดีไหม? ถือไปจะดูดีกว่าเนอะ
“โยซอบ...”เสียงทุ้มเรียกทำให้ผมหันไปมองทางประตู
“พ...พี่ดูจุน!!”
“จะตกใจทำไม?”
พี่ดูจุนเดินตรงมานั่งยองๆข้างๆผม เสื้อคลุมถูกถอดออกไปแล้ว เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตกับเนกไททีถูกร่นลง กระดุมสองเม็ดบนถูกปรดออกเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าสวยๆนั่นเล็กน้อย
“นึกว่าพี่กลับไปนอนพักแล้วซะอีก”
“ไม่อยากจะเจอฉันหรอ?”
“เปล่าครับ ผมแค่เขินเฉยๆ -/////-“
ผมหันหน้าเข้าหากระจกบานใหญ่ก่อนจะเกาแก้มเบาๆเพื่อแก้เขิน แต่เหมือนจะคิดผิดที่หันเข้ากระจกนะ เพราะผมก็ยังเห็นพี่ดูจุนอยู่ดี เขายังมองผมอยู่เลย
“ขอโทษนะที่.. จูบนายไป..”
“...>/////<”พูดตรงเกินไปแล้ว
“โกรธหรือเปล่า?”
“ม... ไม่ครับ แปลกใจมากกว่า”
ผมหันไปตอบเบาๆ อ่าก็หันหน้าเข้ากระจกนี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะ พี่ดูจุนก้าวเข้ามาใกล้ผมเล็กน้อยก่อนจะมองผ่านผมไปส่องกระจกและจัดทรงผม มือสองข้างลูบจอนของแต่ละข้าง อย่างที่พี่เขาชอบทำประจำ
“งั้นหรอกหรอ...”
พี่ดูจุนเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเบาๆ แต่ก็ทำใหมันฟูขึ้นมา ผมจึงต้องใช้มือลูบหัวตัวเองให้มันลงไป ตอบมาเป็นแบบคำถามแทนที่จะตอบคำถามงั้นหรอ? แปลว่าจะไม่บอกเหตุผลที่จู...>/////<!! จูบ สินะ
“เมื่อกี้เจอไอ้จุนฮยองแล้ว มันจะไปคลับ งั้นให้ฉันไปส่งนายที่บ้านนะ”
“ขอบคุณครับ ^^”
“แล้วเรื่องวันนี้... เป็นความลับแล้วกันนะ”
พี่ดูจุนยกนิ้วชี้มาแตะปากผมเบาๆ ก่อนที่นิ้วเรียวจะลูบแก้มผมเบาๆ ไม่รู้ว่าพี่ดูจุนเข้ามาใกล้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ว่านะ! มันใกล้จนริมฝีปากของพี่ดูจุนแนบอยู่ที่แก้มแล้ว
“พ..พ..พี่ดูจุน >/////////<!”
“หืม?”
“จะทำอะไรผมนะ v////v?”
“นั่นสินะ จะทำอะไร?”
ร่างสูงเขยิบเข้าหาโยซอบช้าๆ ร่างบางเองก็ค่อยๆถอยหนีจนไปไหนไม่ได้เพราะดูจุนล็อกร่างกายของโยซอบด้วยร่างกายของเขาไปหมดแล้ว ขยับไปทางไหนก็ไม่ได้ ได้แค่หันไปจ้องตากับคนตรงหน้า
“ลุงหื่น =//////=!”โยซอบอ้าปากว่าคนสุดหื่นตรงหน้า
“หื่นอะไร ใครหื่นหรอ? แล้วเรียกฉันว่าลุง แบบนี้อภัยให้ไม่ได้ต้องทำโทษ...”
เสียงนุ่มทุ้มนั้นไม่ได้สื่อเลยว่าจะทำโทษแบบรุนแรง แต่มันทำให้ใจสั่นและเต้นแรงจนจับจังหวะไม่ได้ แต่รู้สึกดีที่อยู่ใกล้กันขนาดนี้ รู้สึกดีจนน่าตกใจ ทั้งที่กระทำแบบนี้ ทำไมกัน!!!!
“พี่นั่นแหละหื่น สายตาพี่มันหื่นกระหาย >////<!”
“แล้วนายหน้าแดงทำไมกันเด็กน้อย?”
มือเรียวเอื้อมไปลูบแก้มใสๆที่เห็นแล้วก็อยากจะดอมดมเหมือนตัวเองเป็นผึ้งแล้วใบหน้าเป็นดั่งดอกไม้ ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งรู้สึกว่ายากที่จะหยุดตัวเอง ห้ามใจไม่ได้แม้แต่น้อย เพียงแค่เล็กน้อยก็ต้องการ จนมันหยุดไม่ได้แล้ว...
“Just can’t control”
“???”
*NC*
'
'
'
................................................................
#วันนี้ไนเตอร์อัพช้านิดนึงอ่าา พอดีแก้ไขอยู่ และเพิ่มเติมเล็กน้อยนะ!
สุขสันวันครบสี่ปีของอสูร~ จะเรียกว่าเป็นวันเกิดของวงก็ได้มั้ง คึคึ
#비스트벌써4살
-ตลอดสี่ปีที่ผ่านมา พวกเค้าที่ทำให้หัวใจไรเตอร์พองโต รักมากๆเลย 비스트-
กระซิบ! : ใครอยากได้ NC มองเห็นกระต่ายไหม? จิ้มมันเข้าไป!!
ความคิดเห็น