คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Wolf 2
“โอ๊ะ! ผมทำพี่ตื่นหรอ?”
“ฮะ?”
ผมปรับสายตาจากที่หลับมาได้พอสมควร ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องชมรม? แล้ว.. อ่อ เมื่อเช้าผมเรียนเสร็จเลยแอบมางีบที่นี่ แต่ว่าก็ล็อกห้องแล้วนี่ ทำไม?
“ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงนะหรอ?”
“อา ใช่.. กำลังจะถาม”
โยซอบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะส่งขวดน้ำเปล่ามาให้ ผมรับไว้ก่อนจะดื่ม แล้วทำไมผมถึงอยู่กับโยซอบแค่สองคนเนี่ย? คนอื่นๆไปไหนกันหมดแล้วล่ะ หรือว่าไม่มีใครมาตั้งแต่แรก?
“กีกวังให้ผมมารอที่นี่นะ พอดีว่าพวกเราเรียนคาบเดียวแล้วไม่มีอะไรทำ เลย...”
“เข้ามาวิ่งเล่นในห้องนี้แทน?”ผมต่อให้โยซอบ ออกแนวเป็นตัวเลือกในคำตอบมากกว่านะ
“แบบนั้นแหละครับ! ^ ^”
“แล้วไอ้จุนฮยอง มันหายไปไหนแล้วล่ะ??”
“ผมก็คิดว่าน่าจะไปหูดำ..อยู่แถวนี้แหละมั้งครับ ^^”
“หูดำ?.. “
ฮ่ะๆ อยากจะขำให้ดังๆ นี่พี่น้องกันจริงๆหรอ ไม่มีการปกป้องพี่ชายของตัวเองเอาซะเลย จะว่าไป น้องชายผม มันก็ไม่เคยปกป้องผมทางคำพูดเหมือนกันนี่น่ะ นอกจากไม่ปกป้องแล้ว ยังทำลายภาพพจน์ที่สุดแสนจะดูดีของผมอีกด้วย -_____-!!!
“กีกวังกับดงอุนไปซื้อขนมมาเดี๋ยวอีกสักแปบก็คงมาแหละครับ ^^”
“งั้นหรอ?”
“ครับ”
... คำว่างั้นหรอ มันคงเป็นการตัดบทสนทนาสินะ อ่า ไม่รู้จะพูดอะไรขึ้นมาเหมือนกัน ผมเองก็ไม่ใช่พวกคุยสนุกสนานนี่นะ -O-
“นี่โยซอบ นายย้ายมานานหรือยัง?”
“ก็สักพักแล้วนะครับ แต่คงไม่ค่อยมีโอกาศได้เจอพี่ดูจุนมั้งครับ เลยเพิ่งมาเจอเอาเมื่อวานนี้”
“-O-!”รู้ด้วยหรอว่าฉันจะถามนายว่าทำไมไม่เคยเจอกันเลยต่อน่ะ?
“ผมอยากเจอพี่ดูจุนนะ พี่จุนฮยองเล่าเรื่องพี่ไว้ให้ผมฟังเยอะแยะเลย ตั้งแต่ผมยังไม่ได้ย้ายมาด้วยซ้ำ”
“จริงหรอๆ มันเล่าว่าอะไรบ้างล่ะ?”
“ก็แบบว่า.. พี่เป็นผู้ชายเจ้าชู้ คบสาวๆพร้อมกันหลายๆคน แถมยังชอบเถียงแบบหน้าด้านๆ ไหนจะชอบคุยโอ้อวด ปากไวอย่างกับจรวด...”
“เดี๋ยวนะ = =”
“ซึ่งตอนนี้ผมคิดว่า ไอ้ที่ว่ามานั่น มันพี่จุนฮยองชัดๆ -_-*”
“ใช่ไหมล่ะ -O-!”
“แต่ไอ้เรื่องเจ้าชู้เนี่ย พี่เองก็คงไม่แพ้พี่จุนฮยองหรอกใช่ไหมล่ะครับ?”
“ก็ไม่ได้ถึงขนาดนั้น ฉันไม่ได้คบเยอะแยะ แต่ก็ไว้เผื่อเลือกนะ”
“ไม่ดีเลยน้า ผู้หญิงรู้เข้าเสียใจแย่ที่เราเป็นเพียงแค่ตัวเลือกของเค้านะ พี่ดูจุนลองเลือกใครสักคนสิครับ ผมว่าดีกว่าเยอะเลย”
“ทำมาแนะนำ นายมีคนรักแล้วหรือไง เด็กน้อย”
“ผมดูเหมือนเด็กน้อยหรอ?”
“ก็ยังเหมือนไม่โต...”
“เห็นแบบนี้ผมก็มีแต่สาวๆรุมล้อมนะครับ ^^”
“ครับ -_-v”ไอ้หน้าตาแสดงว่าชนะนั่นมันอะไรหรอคับคุณน้องโยซอบ
“อ้าวๆ คุยกันสนุกเลยสองคนนี้ รอนานไหม??”กีกวังเดินเข้ามาพร้อมถุงขนมในมือ สองสามถุง ตามมาด้วยดงอุนที่มือก็มีแต่ของไม่แพ้กัน เอ๊ะ!ต้องชนะสิ น้องชายผมถือเยอะกว่าด้วยแหละ
“ก็ไม่นานหรอก ไม่ได้รอนี่นะ -o-“โยซอบตอบ
“อ๊ะหรอ! นี่มีคนฝากมาให้นายด้วยนะ”กีกวังโยนกล่องของขวัญสีชมพูมาบนโต๊ะ ซึ่งตรงด้านหน้าโยซอบที่นั่งข้างๆผมพอดี
“อะไรอ่ะ?”โยซอบถามงงๆก่อนจะหยิบขึ้นมาเขย่า
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้เปิดก่อนที่จะมาส่ง พอดีตอนเดินมาเจอผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างล่างแล้วทำท่าทีมีพิรุธเราก็เลยถาม เจ้าตัวก็บอกเอานี่มาให้พี่โยซอบ แฟนคลับนายหรือเปล่า?”
“ฉันจะไปมีอะไรแบบนั้นได้ยังไงเล่า แฟนคลับนะ=___=!?”
“ในนี้มีอะไรกันนะ อาจจะเป็น.. ระเบิด”ดงอุน
“ฮ่ะ!ไม่ ฉันว่านะ น่าจะขนม”กีกวัง
“ของเล่นสิ”โยซอบ
“=_=v”
อยากจะพูดออกไปว่า ถ้านายเปิดมันก็ไม่ต้องมาเสียเวลาเถียงหรือตั้งข้อสันนิฐานมั่วๆหรอกว่าด้านในมันคืออะไร ฉันเองก็อยากรู้ว่าข้างในมีอะไรนะ รีบๆเปิดเร็วๆเข้าเถอะ ! อาจจะเพราะอะไรไม่ทราบ ที่โยซอบหันมาทางผม แล้วเหมือนจะรู้ว่าผมเนี่ย อยากรู้เหลือเกินว่าข้างในมีอะไรฝั่งนั้นเขาเลยยิ้มให้ผม แต่ยิ้มแบบนั้นมันเหมือนแบบ! รู้จักนิสัยผมเลยอะ
“อยากรู้อยากเห็นเป็นที่หนึ่ง มิน่าเป็นเพื่อนกันได้นะครับ^ ^”
“-O-“
ฉันว่าฉันทำหน้านิ่งแล้วนะ อีกอย่างนายว่าฉันชอบสอใช่ไหมไอ้คำพูดแบบนั้นแล้วฉันไปเหมือนกับใครเข้าเล่า!! คงไม่ใช่ไอ้จุนฮยองหรอกนะ ไม่อยากจะเหมือนมันเลยด้วย = =
“ฮ่าๆ พี่ดูจุนโดนไปเต็มๆหนึ่งดอก!”ดงอุนหัวเราะ
“แกเงียบไปเลยไอ้อุ่น”
“พี่แหละ เงียบไปเลยยยยยย อยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่นไม่ดีนะพี่”
“แกก็ต้องมีเชื้อบ้าง ไอ้น้องเลว=___=!”
“เฮ้~ ทะเลาะอะไรกันสองคนนี้นี่!”สมาชิกคนใหม่ที่พึ่งจะเปิดประตูเข้ามาพูดแทรกขณะที่ผมกำลังอ้าปากด่าน้องชาย
“ขัดฉันทำไมเนี่ยฮยอนซึง -O-“ผมหันไปโวยวาย
“ทำไมล่ะ มีอะไรกันหรือไง? โยซอบบ นั่นอะไรหรอ?”
นั่นๆ เห็นไหมก็มีแต่คนอยากรู้อยากเห็นเหมือนกันนั่นแหละ ด่าเลยสิ ไอ้ฮยอนซึงนะ ด่ามันสิ ด่ามันเลยยยยยยยย!! ก็ทำได้เพียงแค่ตะโกนในใจ และคิดภาพไปเองเพราะความเป็นจริง
“ก็มีคนเอามาให้นะครับ แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แล้วก็ไม่รู้ว่าใครนำมาให้เพราะไม่มีใครรู้จัก”
“เฮ้ย!แล้วทำไมไม่เห็นว่าไอ้สวยบ้างอะ-O-“
“ผมจะแกะเลยแล้วกันนะครับ^ ^”
ขอบคุณที่สนใจในคำพูดของกระผมผู้นี่นะครับทุกท่าน แหม่! รู้สึกว่าตัวเองเป็นบุคคลสำคัญในสถานที่แห่งนี้ยิ่งนักเลยแหละ ... สุดท้ายกล่องสีชมพูที่ถูกห่อมาอย่างปราณีตก็ถูกแกะออกอย่างถนุถนอม ด้านในเป็นช็อกโกแลตและมีตุ๊กตาหมีตัวเท่าฝ่ามือใส่ชุดสีดำที่เสื้อเขียนตัวYSเอาไว้ ซึ่งน่าจะเป็นโยซอบ หรืออะไรก็ไม่ทราบได้ แต่ว่าคนที่ได้ของชิ้นนี้กลับมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า
“น่ารักจัง^^”โยซอบวางทุกอย่างลงบนโต๊ะ แต่มือก็ยังถือเจ้าหมีนั่นไว้แล้วเอามาทาบที่แก้ม
“โย่!”จุนฮยองเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับสภาพเหมือนไปนอนคลุกตีนใครมา หรือไม่ก็ไปเป็นที่รองเท้าให้ใครมา หรือไม่ก็ไปประทานบาทาให้ใครเขากินเข้าแล้ว - -
“พี่ไปฟัดกับตัวเองในกระจกมางั้นหรอ?”คำถามที่ทำให้สายตาไอ้จุนฮยองหันไปจ้อง..
“=_=! ไอ้อุ่น เดี๋ยวแกจะโดนฉันฟัดอีกตัวนะ”ปากแบบนี้ น้องฉันเองแหละ -_-‘
“ใครทำแกว่ะไอ้ห้อย?”ผมถามทั้งที่ยังนั่นอยู่ในท่าที่สบายๆ
มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก อันที่จริงมันก็คงเป็นเรื่องที่ควรต้องชินสำหรับผมและฮยอนซึงไปแล้วล่ะ ไอ้นี่บทเลือดร้อนก็ไม่เลือกหน้าเลยแหละ ไม่สนใจว่าจะใหญ่มาจากไหน ไม่มองถึงอนาคต จนผมเคยมองว่ามันเป็นบุคคลอันตราย
“ก็นิดหน่อย มันหาว่ากูไปแย่งเด็กมันมา ไอ้ฟาย! เขามาหากูเอง”เล่าด้วยแสดงหน้าตาด้วย จะแอคติ้งดีไปไหน
“ดีนะหน้าไม่เยินเท่าไหร่ เกือบหมดหล่อแล้วนะพี่”กีกวังบอกพร้อมยกกล่องปฐมพยาบาลมาให้
“แล้ว...ใครชนะ?”โยซอบถาม
“พี่อยู่แล้วสิ^^”
“ดีมากกกกกก ><!”
ไม่พูดเปล่าก็เดินเข้าไปกอดคอพี่ชายแล้วยิ้ม เอิ่ม! สองคนนี้มันเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากเลย หรือว่าอะไร? ทำไมมองๆแล้ว คล้ายๆพ่อลูก ไม่นะ ไม่สิ เอ๊ะ ผมว่าผมเริ่มไม่อยู่กับล่องกับลอยแล้วนะ ขอพักสายตาหน่อยเถอะ! ขณะที่กำลังจะหลับตาลงนั้น...
“นี่ ดูจุนนายไม่ไปเปิดเพลงหรอ?”
ไอ้สวยก็พูดแทรกขึ้นมา ทำให้เสียงมันเข้ามากระทบระบบประสาทจนต้องลืมตามามองหน้ามัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คงต้องตอบคำถามหรือไม่ก็.. แกล้งตายไปเลยดีไหม?
“หืม?...”ผมล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมา กดดูตารางงาน มีงานนะแต่เป็นที่ๆ จะไปก็ได้ไม่ไปก็ได้นี่
“ไม่มีงานหรอวันนี้”
“ว่างนะ”
“ไปเที่ยวกันนะ ^^”
“-O- ฉันอยากจะพักนี่”
“ไปคลับฉันสิ วันนี้มีโปรเจคชุดว่ายน้ำนะ >,.<!!”ออกนอกหน้าไปไหมไอ้ห้อยนั่นมันที่ๆแกเป็นเจ้าของนะเฮ้ย!
“ผมอยากไป(โยซอบ)/อยากไปปป~(กีกวัง)/ไปกันเถอะ(ฮยอนซึง)/ไปเที่ยวนะ!!><(ดงอุน)”
สี่คนนั้นพูดพร้อมกัน เอ่อ... จะไม่ออกนอกหน้าไปหรอพวกนายนะ? แบบจริงๆวันนี้ฉันกะจะโดดงานนะ จะไปจริงๆหรอ? แต่ดูจากสายตาแล้ว...
“เอ้อ!!!! ดูจุนแกไม่ได้ว่างนี่ วันนี้แกต้องไปเปิดเพลงที่คลับฉัน! จะโดดงานหรอฮ่ะ=O=!!!!!!”
....ผมโดนจับได้ซะล่ะ~...
.
.
.
.
.
.
#แท่นแท้นนนนน!!! มาแล้วๆ > <!
ต่อให้ทีละนิดจิตแจ่มใสนะคะ คึคึคึ
ไรเตอร์ต้องไปอ่านหนังสือต่อแล้วล่ะ
เจอกันใหม่นะคะ ^_^
ปล.สนุกไม่สนุกตรงไหน บอกเค้าด้วยนะ !!!! >_<
ความคิดเห็น