ไดอารี่ บันทึกรัก ตำนานเทพ มนุษย์ ปีศาจ

ลำดับตอนที่ #2 : สาเหตุของสงคราม (เพิ่มเนื้อหาเล็กน้อย)

     ปีเซเซียที่9
     ดินแดนปีศาจ
     เวลา 20.00
    
     ฉันนั่งมองไปนอกหน้าต่างขณะที่เขียนได้อารี่เล่มนี้ ด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ฉันเห็นนี้มันเกิดขึ้นแล้ว ราวกับวันเวลาผ่านไปนานชัวกัปชัวกัล บางทีฉันอาจจะไม่ใช่คนที่ดีที่สุดและเลวที่สุด ฉันเกลียดสงคราม ฉันชอบโลกที่มีแต่ความสุข แต่นั่นฉันรู้ไม่ว่าจะเป็นโลกปีศาจ โลกสวรรค์หรือโลกมนุษย์ ฉันต้องทำใจที่ว่าในโลกแห่งนี้ไม่มีวันที่สงบสุขอีกแล้ว ฉันไม่ใช่คนร่าเริงมองโลกในแต่ดีอยากยัยเรโอซี-^- ยัยนั่นชอบว่าฉันว่าเจ้าแห่งน้ำแข็ง และฉันก็ไม่ได้คิดในแง่บวกตลอดเวลาอย่างยัยเวคาเน่ บางทีนะฉันก็รู้สึกว่าฉันแตกต่างกับสองคนนั้น แต่ไม่น่าเชื่อฉันกับมีพวกเขาเป็นเพื่อนตลอดมา และฉันก็รู้ว่าหากเกิดสงครามขึ้นฉันจะไม่ได้เจอกับพวกนั้นอีก ฉันน่ะไม่รู้จริงๆว่าพวกพระราชาเขาคิดกันยังไง สงครามน่ะถึงไปก่อขึ้นทุกวี่ทุกวัน หนนี้ก็เช่นกัน ฉันคิดว่าทุกคนในอาณาจักร ทั้งสวรรค์ นรก มนุษย์ รู้กันดีว่าอะไรเป็นเหตุผลของสงคราม มันก็คือความขัดแย้งยังไงล่ะ 
    
     ในตอนสร้างโลกสวรรค์ ปีศาจ มนุษย์ นั่นบังเกิดพื้นที่ทับซ้อนขึ้นมา และเนื่องจากมันเป็นการทับซ้อนของดินแดนทั้งสาม ทั้งสามดินแดนจึงอ้างสิทธิ์ของตนเองว่าเป็นเจ้าของพื้นที่นั้น มันเป็นการขัดแย้งกันมานานตั้งแต่ก่อตั้งดินแดน จนถึงบัดนี้ รู้ไหมกี่ปีแล้ว มันเป็นพันๆปีแล้ว ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงยังตกลงกันไม่ได้สักที จนกระทั่งเกิดสงครามขึ้นนี่แหละ ไม่เข้าใจจริงๆฉันรู้มาว่าทั้งผู้ก่อตั้งทั้งสามเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน มันจึงดูไม่มีเหตุผลที่จะมาทะเลาะกันเป็นเด็กอนุบาล แต่ก็อย่างว่าผลประโยชน์มันไม่เข้าใครออกใครต่อให้มันเป็นเพื่อนกันก็เถอะ ฉันรู้ว่านี้เป็นแค่ไดอารี่ ฉันจะสามารถเขียนอะไรที่ฉันพอใจได้ และถ้าให้ฉันเขียนระบายจริงๆ ฉันว่ามันคงกินหน้ากระดาษไปหลายแผ่นแน่
    
     เฮ้อ! ฉันรู้สึกเหมือนฉันแก่ลงไปสิบปี ทั้งที่อายุฉันก็มากแล้ว แต่นั่นเป็นสิทธิ์ของข้ารับใช้ทุกคนที่จะต้องมีชีวิตอมตะ หรือชีวิตที่ไม่มีวันตายนั่นเอง เพราะเนื่องจากพวกเราเป็นตัวแทนที่ได้รับเลือกให้มาดูแลท่านๆในทั้งหลายจึงต้องมีชีวิตที่ยืนยาวอยู่แล้ว รู้ไหมในตอนที่ฉันและเพื่อนที่น่ารักมากๆของฉันกำลังจะได้รับเลือกเป็นข้ารับใช้ของเหล่าพวกผู้ปกครองดินแดนทั้งสามน่ะ มันช่างดูดีเสียเหลือเกิน แต่พอจริงๆแล้วฉันได้รับใช้จ้าวปีศาจกาดอนที่ปกครองโลกปีศาจ เหอๆ มันช่างแตกต่างกันลิบลับ ยังกับสวรรค์กับนรก เออลืมไปก็นี่นรกนี่หว่า=_= เฮ้อ! และรู้ไหมท่านจ้าวปีศาจที่แสนจะน่าเคารพเนี่ยนะ ไอ้ความจริงแล้วมันก็เป็น(ประทานโทษขอวิพากร์วิจารณ์หน่อย) ไอ้ปีศาจธรรมดาที่มีนิสัยกวนตีนที่สุดในโลก ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเขาถึงต้องเถิดทูนกันมากขนาดนั้นแต่ก็อย่างว่า จ้าวปีศาจคนนี้มีความเป็นผู้นำสูง เฮ้อ! นี่ก็ดึกมาแล้วไปนอนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้ค่อยเขียนใหม่ดีกว่า 
    
     แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดี ถ้าเกิดมีสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันกับเพื่อนวางอยู่ตรงหน้า แล้วฉันกับเพื่อนก็อยากได้มันมาก ฉันกับพวกเขาจะทะเลาะกันแบบนี้ไหมนะ

จบตอนสาเหตุของสงคราม<ซาเจย่า>

o0talk0o

มันสั้นไปมันสั้นไป ตัวแสดงความรู้สึกน้อยไปอ๊าก
อยากตาย ไม่รู้จะมีคนอ่านเปล่าแต่ตั้งไว้ก่อนเพื่อมีใครอ่านบ้าง
ถ้าเกิดมีใครอ่านบ้างก็กรุณาช่วยแสดงตัวหน่อยจะได้ปรับปรุงค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ