ไดอารี่ บันทึกรัก ตำนานเทพ มนุษย์ ปีศาจ

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกที่พบกัน

     ปีเซเชียที่ 9 
     ห้องนอน
     เวลา 19.00 น.
     
     สวัสดี ฉันชื่อเรโอซี หญิงสาวผู้งดงามจิตใจดี >_<  วันนี้ฉันน่ะ กะว่าจะมาเขียนไดอารี่เล่นซะหน่อย อย่างที่เพื่อนสนิทฉันซาเจย่ามันบอกว่าดี ^__^ และคลายเครียดได้ ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังโครตเครียดมากๆๆๆ ToT ทำไมน่ะหรือ ก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่เริ่มต้นสงครามระหว่างเทพ มนุษย์ และปีศาจน่ะสิ T_T มันช่างเป็นเกียรติจริงๆที่ฉันมีชีวิตอยู่ดูโลกได้จนถึงวันที่มีสงครามสามดินแดน ^__^ (มันน่าดีใจตรงไหนเนี่ย -_-^) เอาเถอะอย่าไปยุ่งกับสงครามมันมากเลยได้ยินมาทั้งวันแล้ว -^- ฉันกะว่าอยากจะบันทึกเรื่องราวต่างๆในอดีตที่แสนดี >o< ของฉัน(มันจะดีเหรอ -_-^^) เอาเถอะไปดูกันดีกว่า

..............................

...........................................

.............................................................

เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้น ณ ที่แห่งนี้......................................

..........................................

..........................

...............

     ปีโอซุนที่ 2
     สวนสาธารณะย่านเมืองเซโอมี ติดกับทะเล
     หารู้ไม่ว่าสวนสาธารณะที่แสนจะเต็มไปด้วยผู้คนที่มาจับจ่ายใช้สอย และนั่งปิกนิกกันกำลังจะถูกรบกวนโดยมนุษย์ที่แสนจะน่ารัก>o<และกิเลสหนาอย่างฉัน -.,- เอาละได้เวลาแล้วตาลุงนั่นเผลอพอดี สร้อยทองคำที่น่ารักของฉันนน>o< ได้เวลาขโมยแล้ว
     ฉันรอจังหวะที่ตาลุงนั่นเผลอคว้าสร้อยทองคำที่แสนแงทันที แต่โชคไม่ดี TOT ตาลุงนั่นตาไวมาเห็นฉันก่อน ฉันหน้าเสียทันที ก่อนที่ตาลุงบ้านั่นจะร้องตะโกน 
     "ช่วยด้วย มีขโมยมีขโมย" ทันใดนั้นปรากฎชายประมาณโหลหนึ่งที่ฉันคาดว่าน่าจะเป็นหน่วยรักษาความปลอดถัยของที่นี่ ฉันยิ้มมุมปากอย่างถูกใจก่อนที่จะคว้าสร้อยทันทีพร้อมกับใช้วิชาเกียหมาวิ่งทันทีเช่นกัน
     ขณะที่พวกหน่วยรักษาความปลอดภัยตามมาอย่างกัดไม่ปล่อย ฉันก็ยิ้มอย่างมีแผน^__^ เหอๆคิดจะจับยัยเรโอซีสุดยอดหัวขโมยที่ขโมยของมาเกือบ5ปีได้หรือไง ทำได้มาลองกันฉันหนีออกจากสวนสาธารณะ พลางวิ่งกระโดดขึ้นหลังคาใช้วิชาตัวเบา ลอยกระโดดข้ามหลังจากหลังหนึ่งไปอีกหลัง ส่วนพวกบ้านั่นยังไม่ยอมแพ้ตามมาอย่างไม่ลดละเลิก -_-^^ แบบว่าฉันไปไหนก็จะไปด้วยประมาณนี้ -_-^ แต่ว่าถ้าอึดนัก แม่จะสลัดให้หลุดเอง ^o^ คอยดูเถอะ ฉันวิ่งอยู่บนหลังคาพลางสำรวจสภาพภูมิประเทศ ก่อนฉันจะวิ่งปนกระโดดไปที่หลังคาบ้านที่อยู่ติดชายทะเล ซึ่งนับว่าเป็นโชคดีของฉันที่ลงมือขโมยในวันหยุดแบบนี้คนเลยไม่ค่อยเยอะเท่าไร ^__^ เอาล่ะสุดหลังคาแล้วไอ้พวกบ้ารักษาความปลอดภัยยังตามมาตลอด แบบกัดไม่ปล่อย -_-^^ ฉันหยุดวิ่งที่สุดหลังคา เบื้องหลังคือผืนทะเลที่กว้างใหญ่ที่แบบไม่มีทางหนีไปได้ พวกมันคงปะมาทว่าฉันหนีไปไม่ได้เลยหยุดดูเชิงฉัน ฉันยิ้มเล็กน้อย ก็ที่จะ....... ขว้างสร้อยออกไปในทะเล ท่ามกลางสายตาประชาชีที่ o_O แบบว่าฉันทำไปได้ยังไง ฉันเหยีดยิ้มก่อนที่จะ 

ตูม.............

โดดลงน้ำไป ท่ามกลางสายตาที่O_O <----(มันคงคิดว่าอีนี่บ้าเปล่าเนี่ย)

พรวด.........

ฉันพุ่งขึ้นมาจากน้ำในจุดที่ห่างจากพวกมันมาก ชิคิดจะมาจับจอมโจรร้อยเมืองอย่างฉัน คิดใหม่ดีกว่านะ ในมือของฉันมีสร้อยที่ขโมยมาได้ อยากถามว่ามาได้ไงใช่ไหม ตอบให้มันมาได้โดย............... 

เรื่องอะไรจะบอกให้โง่ล่ะ นี่วิชาทำมาหากินเชียวนะ

                                ****************************
เมืองมิโอน่า
ฉันที่พึ่งไปแลกเงินมาก ชิ หนนี้ได้แค่ 2000 มิวเองน้อยโคตร -.,- สร้อยบ้าอะไรวะ ปกติต้องได้ 3000-4000 มิว ชิช่างมันเถอะ หาใหม่ก็ได้ นี่มันอาชีพหลักของฉันนิ ฉันทำอาชีพขโมยมาตั้งแต่อายุ 10 ปีแล้ว -_-^^ ตอนนี้ฉันอายุ 15 อาชีพนี้ทำให้ฉันพำนักอยู่ที่ใดนานไม่ได้ ตัวอย่างเช่น ขโมยของเมืองนี้ ต้องเอาไปขายเมืองโน้น อะไรประมาณนั้น -_-^^ ช่างมันเถอะ ไปหาอะไรกินดีกว่า ^__^ มีเงินแล้ว 

ง่ำ ง่ำ 
ฉันกินลูกชิ้นไม้ละ 5 มิว อย่างอร่อย ^__^ ฉันนั่งกินอยู่ในตรอกเล็กๆที่แทบไม่มีคน ขณะที่ไม่ที่ 2 กำลังจะหมด ด้วยความประมาทฉันไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่ามีคนเดินมา ฉันเริ่มรู้ตัวก็ตอนที่มีเงาทอดผ่านมา

ฉันเงยหน้าขึ้นไป

"เธอใช่ไหมที่ขโมยของทีเมืองเซโอมี"
ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ToT คนตรงหน้าเป็นผู้หญิงสองคน คนที่พูดกับฉันมีผมสีน้ำเงินยาวกลางหลัง ดวงตาสีฟ้า มีสีหน้าเอาเรื่อง อีกคนนั้นมีผมสีแดงเพลิง ดวงตาสีชมพูอ่อน ฉันมองพวกนางอย่างหวาดหวั่น ฮือ TOT ฉันจะตายไหนนี่ 

"ไปกับพวกเราดีๆ หรือจะลองถามดาบในมือฉันดู"

...................................................................................

นี่คือจุดเริ่มต้นของฉันข้ารับใช้เหล่าไจอา เรโอซี >O<
ฉันแทบจะไม่รู้เลยว่า 2 คนนั่นจะเป็นคนสำคัญในชีวิตฉันขนาดนี้ ฮาว นอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยเขียนต่อ

......................................................................................

จบตอน วันแรกที่พบกัน<เรโอซี>