หัวใจรัก ทาสจอมมาร

ลำดับตอนที่ #7 : บนเครื่องบิน…

 

 

บนเครื่องบิน…

ไอซิสไม่สามารถที่จำขั้นตอนนับตั้งแต่ประโบคนั้นที่เธอบอกหับนิโคออกไปได้ด้วยซ้ำ ทุกสิ่งถุกดำเนินอย่างรวดเร็ว หญิงสาวได้มานั่งพักหายใจอีกทีก็ตอนที่เธออยู่บนเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวแล้ว

“ของเจ้านายคุณหรือค่ะ” ไอซิสพยายามชวนคุย หลังจากที่ขึ้นมาบนเครื่องแล้ว ก็ดูเหมือนว่านิโคลัสจะเงียบขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด

“คุณหมายถึงเครื่องบินลำนี้หรือครับ”

“ค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเบา เพราะนอกจากเธอและเขาแล้ว ยังคงมีผู้ชายคนอื่นบนเครื่องบินลำนี้อีก 7 คน

“ใช่ครับ” พวกเราโดนเรียกกลับกะทันหัน

“ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสัตว์ประหลาดเลย” พอถึงตอนนี้เริ่มคิดได้เรื่องความเอาแต่ใจของตัวเอง

“ใช่ครับ ช่างไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย” ชายหนุ่มตำหนิตรงๆ เขามองหญิงสาวที่หน้าเจื่อนลง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะไปที่ไหนกัน เอกสารของเธอก็ได้เพื่อนสนิทที่เป็นเลขาของเจ้านายจัดการให้ “คุณเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้เป็นปกติหรือเปล่า” 

“เปล่าค่ะ ครั้งแรกเลย” แม้จะโกรธที่โดนต่อว่ามาตรงๆเช่นนั้น แต่ไอซิสก็ต้องสงบปากสงบคำไว้ เพราะเป็นเอเองที่รบเร้าจะตามมา กับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันแค่ 2 ครั้งเท่านั้น เธอนั่งเหม่อมองไปยังผู้ชายตรงหน้า แล้วเริ่มทำการกร่นด่าตัวเองในใจ ตราบจนเมื่ออารมณ์เย็นลงแล้ว เธอจึงหงายหลังพิงกับกับเบาะนุ่มอย่างผ่อนคลาย

หญิงสาวมองที่นิโค ก็ดูเหมือนเขาจะหมกมุ่นอยู่กับการคุยโทรศัพท์ในภาษาที่หญิงสาวฟังไม่ออก เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าผู้โดยสารคนอื่น ถ้าไม่นอน ก็มีงานที่ต้องทำ

“นั่งเครื่องราวๆ 12 ชั่วโมงนะครับ จะมีแวะเติมน้ำมันด้วย เลยเดินทางช้านิดหนึ่ง” นิโคเงยหน้าขึ้นมาบอกหญิงสาว

“เราจะไปไหนกันหรือค่ะ” 

“ลอนดอนครับ” ชายหนุ่มพยายามกลั้นยิ้ม เมื่อเห็นหญิงสาวเบิกตาโต เธอมักทำให้เขาแปลกใจอยู่เสมอ ทีแรกเหมือนจะผลักไส และเข้าถึงยาก ไหนจะเรื่องประหลาดที่เธอบอกกับเขา ตรงกับคนที่มีอยู่จริง เรื่องที่เธอพยายามจะทำอะไรสักอย่างกับเขา โดยการหว่านแม่น้ำทั้งห้าเพื่อให้เขาพาเธอมาให้ได้ เขาชักคาดหวังสิ่งที่เธอจะทำต่อไปเสียแล้ว

“ที่อังกฤษอย่างนั้นหรือค่ะ”

“คนไทยเรียกกันแบบนั้นละครับ”

หญิงสาวเอนหลังไปกับพนักพิงอีกครั้ง เมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาคุยกับนิโคลัส เธอพยายามคิดว่าเธออยู่กับเขา เธอจะช่วยอะไรเขาได้บ้าง แล้วทำไมเธอต้องพยายามขนาดนี้เพื่อที่จะช่วยเขาด้วย บางทีเธออาจจะทำอะไรหุนหันพลันแล่นไปจริงๆก็ได้

“อันตรายจริง” ไอซิสหลุดปากออกมาก่อนพ่นลมหายใจ

“หึ เพิ่งรู้ตัวอย่างนั้นหรือครับ” นิโคหันมาพร้อมรอยยิ้มปรากฏบนมุมปาก

ไอซิสเริ่มเข้าสู่ความวิตกกังวล เธอพลาดอย่างแรง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำเธอมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร แล้วเธอจะทำอะไรต่อไปได้ คิดสิคิด!

“ไม่ทันแล้วละครับ” นิโคลัสเอ่ยเหมือนรู้ทันหญิงสาว

“เอ่อ...ถ้าไปถึงแล้วฉันขอแยกไปพักที่โรงแรมได้ไหมค่ะ” ไอซิสสบตากับเขา “ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันไม่รบกวนไปมากกว่านี้แล้ว”

“เอกสารของคุณอยู่กับผม ไปพักกับผมเถอะครับ ไว้เสร็จงานผมจะพาเที่ยว” เขายื่นข้อเสนอ “ว่าแต่ ผมอยากที่จะคุยเรื่องที่คุยเห็นมากกว่านี้” 

“ค่ะ?” 

“ลองแตะตัวผมอีกทีได้ไหมครับ” 

“อ้อ! ค่ะ” ไอซิสสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด รวบรวมสมาธิเต็มที่ แบมือสองข้างออกตรงหน้า “ปกติแล้วฉันเป็นหมอดูนะ หมอดูไพ่ยิปซี”

“จริงหรือครับ ดูให้ผมด้วยได้ไหม” 

“อะ เอ่อ” คำพูดขอเธอติดอยู่ที่ลำคอเสียอย่างนั้น เมื่อเขาวางมือทั้งสองข้างลงบนมือของเธอ

ครั้งนี้แม้แต่นิโคลัสก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแตกต่างออกไป ดวงตาของหญิงสาวปิดลง หยดน้ำผุดตามไรผมทั้งที่อากาศบนเครื่องบินเย็นเฉียบ คางของเธอขยับไปซ้ายขวาน้อยๆ เมหือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง เพียงไม่นานดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง แล้วไอออกมาอย่างรุนแรง จนทุกคนบนเครื่องหันมาทางเธอเป็นทางเดียว

นิโคลัสรีบย้ายร่างของตัวเองไปทางเธอ คุกเข่าไปบนพื้นในขณะที่เธอโก่งตัวไป มือของเธอปิดปากแน่น ชายหนุ่มลูบหลังเธออย่างปลอบโยน ก่อนตะโกนขอน้ำเจ้าหน้าที่บนเครื่องบินที่มาดูแลพวกเขา

“ขอบใจ” เขาพูดเมื่อเพื่อนร่วมงานยื่นกล่องทิชชู่ให้

ไอซิสยังก้มไออย่างหนักจนตัวงอเป็นกุ้ง หยาดน้ำตาหลั่งไหลออกมาอย่างไม่อาจสะกดกั้น ภาพที่เธอเห็นแปรเปลี่ยนไป มันน่ากลัว...และชวนหวาดหวั่น เธอพยายามเปิดเปลือกตามองชายหนุ่มที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอได้อย่างยากเย็น

หญิงสาวรู้สึกถึงของเหลวบางอย่างที่เลอะอยู่บนฝ่ามือ พร้อมกับกลิ่นคาวที่อยู่ในปาก ภาพเบื้องหน้าของเธอยังตัดไปตัดมาไม่ยอมหยุดนิ่งเสียที

“เลือด!” นิโคลัสอุทาน หันมองไปรอบๆเครื่องบินที่ตอนนี้จับจ้องมายังหญิงสาวเป็นทางเดียว

 “พวกคุณ...เป็นใครกันแน่” ไอซิสเอ่ยออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนที่ภาพของเธอจะตัดไป

หญิงสาวเปิดเปลือกตามาท่ามกลางแสงละมุนของยามเช้า ลมเย็นพัดเข้าผ่านหน้าต่างห้องเข้ามา ม่านสีขาวของห้องนอนโบกสะบัดรับความสดชื่นยามเช้า หัวของเธอปวดเสียรู้สึกเหมือนมีค้อนหนักเป็นตันทับหัวเอาไว้

“มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง แล้วหัวก็ปวดจี๊ดขึ้นมาอีกครั้ง

“โอ้ย!” 

“คุณไอ!” ประตูห้องนอนของไอซิสถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างเล็กของหญิงสาวแปลกหน้าที่เธอให้ความช่วยเหลือไว้

ถาดที่ใส่ถ้วยอาหารกลิ่นหอมกรุ่นถูกวางลงบนโต๊ะทำงานของหญิงสาว ที่ตอนนี้ถูดจัดให้เป็นระเบียบกว่าที่เธอจำได้เสียอีก

“นะ นิโค” หญิงสาวพยายามกลั่นคำพูดอกมาผ่านลำคอ จึงได้รู้ว่าลำคอของเธอในยามนี้เจ็บแสบเพียงไหน

แค่กๆ ไอซิสไอออกมาอีกครั้ง พร้อมกับเลือดที่ทะลักผ่านลำคอของเธอขึ้นมา เธอมองเลือดที่อยู่ในมือของเธออย่างตกใจ นี่มันอะไรกัน!

“คุณนิโคพาคุณไอมาส่งค่ะ เขาบอกว่าคุณป่วย เขาฝากบอกไว้ว่าเขาจะรีบกลับมา” รัคถ่ายทอดคำที่เธอได้รับจากชายหนุ่มผู้นั้นที่มาส่งไอซิสในช่วงเช้า แล้วหลังจากนั้นเจ้าของบ้านของเธอก็กลับยาวจนข้ามมาอีกวันหนึ่ง

“พามาส่งอย่างนั้นเหรอ” ไอซิสทวนคำ ราวกับทุกสิ่งที่ผ่านมาในความทรงจำของเธอเป็นเพียงภาพเลือนลาง กับภาพนิมิตที่เธอเห็น รอยยิ้มอันน่าหวาดกลัวของเขา มือที่เปื้อนเลือด ภาพที่เพื่อนๆบนเครื่องบินของเขาทรมานกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งอย่างเลือดเย็น

ภาพชัดเจนที่ไม่มีเมฆหมอกบดบัง ทำให้ไอซิสเกิดอาการคลื่นไส้ แต่คอของเธอก็เจ็บแสบไปหมด จนไม่อยากที่จะลุกขึ้นมา พยายามกล้ำกลืนความขื่นขมนั้นกลับลงลำคอไป

“ดื่มน้ำหน่อยไหมค่ะ” รัคมองร่างบางบนเตียงด้วยความกังวล เอามือของหญิงสาวมาเช็ดเลือดที่ออกให้อย่างไม่รังเกียจ ก่อนหน้านี้ระหว่างที่ไอซิสยังหลับอยู่ ก็ไอออกมาเป็นเลือดแล้วครั้งหนึ่ง

“ทานข้าวนะคะ ถ้าพอลุกไหวให้ฉันพาคุณไอไปโรงพยาบาลนะ” เมื่อเช็ดเลือดจากมือของร่างบางแล้ว รัคก็ส่งน้ำให้หญิงสาวตรงหน้า

ไอซิสรับแก้วน้ำมา ในหัวเต้นตุบๆจนร้าวระบม เธอพยายามกลืนของเหลวใสสะอาดลงคอ แต่ก็บาดลึกจนทรมาร

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน หรือเป็นผลกระทบจากภาพที่เอเห็นอย่างนั้นหรือ’ ตั้งแต่เล็กจนโต ไอซิสไม่เคยเพ่งมองภาพจากพลังที่เธอมีเช่นนี้มาก่อน บางทีนี่อาจเป็นผลกระทบจากภาพที่เธอเห็นก็เป็นได้

“ทรมานจัง” หญิงสาวบ่นออกมา

 พิมพ์เนื้อหาตรงนี้