คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พบเจอ 2/4
พอคิดถึงบ้าน เขาก็รีบคลำกระเป๋ากางเกงของตัวเอง เมื่อสัมผัสได้ถึงกุญแจและกระเป๋าเงินก็โล่งใจ แล้วกลิ่นเหม็นสาบนั้น ก็โชยเข้าจมูกของเขาอีกครั้ง
“อ้วกก....อ๊อก” เขาโก่งคออกออกมาตรงหน้าของตัวเอง และนั้นทำให้เขาได้สังเกตว่าตอนที่เขาวันว่าเขาอาเจียนนั้น เขาได้อาเจียนออกมาจริงๆ และมันเลอะเต็มเสื้อยืดสีดำสกรีนลายวงร็อคที่เขาใส่อยู่
“ชิบหายละ!” เขาอุทาน ก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้นยืน พร้อมกับที่จมูกของเขาได้กินเหม็นสาบอันน่าสะอิดสะเอียนนั่นรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนว่ามันกำลังเข้ามาใกล้เขา
“กลิ่นอะไรว่ะ เหม็นชะมัด” ในขณะที่มองไปรอบๆเพื่อหาที่มาของกลิ่นนั้น สายตาของเขาที่แทบจะพร่าเลือนจากอาการเมาค้างก็มองเห็นร่างในชุดขาวแว๊บๆ
“เฮ้ย!” เขาสะดุ้งจนสุดตัว
มือเย็นเฉียบจับเข้าที่คางของเขา หมุนใบหน้าของเขาให้จ้องไปที่เธอ สีผิวของเธอขาวจนซีด ซีดจนอมม่วงเสียแล้วด้วยซ้ำ ผมยาวสีดำของเธอดูยุ่งเหยิง แต่เครื่องประดับที่ผมของเธอก็พาเอาสมองของเขาประมวลผลทำงานขึ้นมานิดหน่อย
“ของจริงหรือชองปลอมว่ะ...อะ อ็อก อ้วก” เขาโก่งคออาเจียนออกมาอีกชุดใหญ่ เลยพลอยทำให้มือเย็นเฉียบของหญิงสาวที่เขาเจอปล่อยคางของเขาให้เป็นอิสระไปด้วย
“ขะ ขอโทษ” แม้เขาจะแน่ใจว่ากลิ่นเหม็นสาบมาจากผู้หญิงตรงหน้า แต่คามเป็นสุภาพชนก็ยังคงทำให้เขาเอ่ยขอโทษออกไปอยู่ดี
ความคิดเห็น