หัวใจรัก ทาสจอมมาร

ลำดับตอนที่ #2 : คนแปลกหน้า

คนแปลกหน้า

หญิงสาวบอกกับตัวเองอยู่เสมอ เธอไม่คิดจะง่ายกับผู้ชาย แม้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าจะมีแรงดึงดูดทางเพศมากแต่ไหนก็ตาม ไอซิสก็ไม่คิดที่จะตกหลุมพรางความเสน่หานั้น

‘เขา’ ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้รับการเมินจากสาวซึ่งๆหน้าอย่างนี้มาก่อน ไม่แม้จะคิดทักทายเขาเสียด้วยซ้ำ

“ไม่ชอบเครื่องดื่มของผมอย่างนั้นหรือครับ” ผู้มาใหม่กระซิบถามข้างหู เพราะเกรงว่าหญิงสาวจะไม่ได้ยิน เพราะเสียงเพลงที่เปิดอยู่ค่อนข้างเสียงดัง

แต่เป็นเขาเองที่ต้องผงะ เพราะกลิ่นหอมแปลกๆที่อวนอยู่รอบร่างของหญิงสาวผู้นี้

“คุณใช้น้ำหอมอะไรอย่างนั้นหรือครับ” เขายังพยายามที่จะหาเรื่องคุยต่อ หากมากไปกว่านี้ แล้วเธอยังไม่ตอบเขากลับมา เขาก็อยากที่จะแทรกฝูงคนหนีไปแล้ว

“เฮ้อ!...” ไอซิสถอยหายใจออกมา มันไม่ได้เป็นลมหายใจที่บ่งบอกว่าเธอผู้นี้กำลังรำคาญเขา หากแต่เป็นลมหายใจที่ระบายออกมาด้วยความเหนื่อย มือของหญิงสาวยังเล่นอยู่ที่แก้วเครื่องดื่ม โดยที่เครื่องดื่มของเธอแทบจะไม่ได้พร่องไปเลยแม้แต่นิดเดียว ดวงหน้าขาวซีดราวกับว่าชีวิตของเธอไม่เคยถูกแดดเลยแม้แต่น้อย ใต้ดวงตาบวมแดงราวกับคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เมื่อเจอเช่นนี้ชายหนุ่มที่คิดจะรุกสาวเกือบจะไปไม่เป็น

นิโคลัส เทโม เป็นลูกครึ่งอังกฤษ-รัสเซีย ที่แทบจะยึดไทยเป็นบ้านหลังที่สองของเขา เนื่องด้วยข้อจำกัดในการทำธุรกิจที่เขาสามารถซิคแซกได้มากกว่าอยู่รัสเซียหรืออังกฤษ แน่นอนว่าที่ผ่านมาแม้เขาจะเคยครบกับผู้หญิงแบบจริงจังมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ยาวนานขนาดน่าเก็บเป็นความทรงจำได้ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงโหยหาสตรีอยู่ทุกค่ำคืน

การมาพบเจอกับหญิงสาวแปลกหน้าในค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน เขาไม่ได้คาดหวัง ผ่านมาและผ่านไปเพียงแค่นั้น แต่สำหรับผู้หญิงที่อยู่กับเขาในตอนนี้ เธอไม่ได้มีอะไรที่โดดเด่นเลยแม้แต่น้อย ผมสีดำถูกม้วนเป็นปุ้มอยู่ที่ท้ายทอยอย่างไม่พิถีพิถัน เสื้อยืดสีดำตัวหลวมโคร่ง กับกางเกงยีนส์ขาสั้นสีขาวที่หายเข้าไปภายใต้ชายเสื้อทำให้ดูน่าค้นหา

นิโคลัสเม้มริมฝีปากเล็กน้อย พยายามข่มใจของตัวเอง เขาอยากที่จะรุกเธอมากกว่านี้ แต่...คงไม่เหมาะเสียเท่าไหร่

“คุณคงอยากอยู่คนเดียว ถ้าอย่างนั้น...ผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบรับโดยที่ไม่ได้หันมามองเขาเลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มเดินกลับมายังที่นั่งของตนเอง ท่ามกลางกลุ่มเพื่อน ที่กำลังสนทนากันอย่างออกรส หากแต่สายตาของเขาไม่สามารถละไปจากน่างเล็กนั้นได้เลย จนกระทั่งเธอผละออกจากบาร์ ใจอันแสนเสียดายก็พาเขาแอบเดินตามเธอไปอย่างไม่รู้ตัว

“อือ..” ไอซิสพยายามสลัดความมึนงง กับภาพที่พร่าเลือนเบื้องหน้าของเธอให้ชัดเจนขึ้น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล จึงเผลอยิ้มให้กับตัวเอง

“นี่เราคออ่อนขนาดนี้เลยเหรอ” ก็แน่นอนอยู่แล้วเพราะว่านี่เป็นการดื่มแอลกอฮอล์ครั้งแรกของเธอ

ไอซิสใช้ผนังกำแพงเป็นเครื่องพยุงร่างกาย เพื่อประคองตัวเองไปยังทางออกให้เร็วที่สุด

“อันตรายจริงๆเลย” ไอซิสพอที่จะคาดการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ที่เมาไม่ได้สติช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อย่างนี้ หญิงสาวพยายามพาตัวเองไปให้ถึงเบาะนั่งรอสำหรับสาวๆไว้ใช้นั่งเติมหน้าในบาร์แห่งนี้ ก่อนที่หัวของเธอจะวูบลงไปกับเคาน์เตอร์

“คุณๆ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งเติมลิปอยู่ข้างๆเข้ามาถาม ไอซิสโบกมือเป็นสัญญาณปฏิเสธ เธอผู้นั้นจึงเดินจากไป

“เมา?!” นิโคอุทานกับตัวเอง เพราะเท่าที่เขาจับตาดูหญิงสาวอยู่ เธอดื่มไปเพียง 2 แก้วเท่านั้น ค็อกเทลไม่น่าจะทำให้เธอเกิดอาการเมาได้ขนาดนี้

ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวา เขาควรจะทำอย่างไรดี เป็นครั้งแรกที่เขาทำอะไรไม่ถูก เขาหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้เขาต้องสนใจผู้หญิงคนนี้มากขนาดนี้

“ปล่อยไว้อย่างนี้ได้มีใครมาลากไปแน่!” นิโคลัสพูดกับตัวเอง

ร่างสูงก้าวเข้าไปใกล้ร่างบางที่ยังหมอบอยู่กับเคาน์เตอร์ไม้ มองร่างที่ฟุบอยู่กับโต๊ะอย่างชั่งใจ ก่อนจะก้มลงไปใกล้ใบหน้าที่เอียงข้างมาฝั่งเขา

“คุณ! ให้ผมไปส่งที่บ้านไหม”

“อือ...” ไอซิสพยายามส่งเสียง แต่รู้สึกเหมือนปากของเธอหนักเกินกว่าที่จะขยับไหว ลำคอของเธอก็แห้งราวเนื้อภายในกำลังจะสลายเป็นผุยผง

“คุณ!” เขาสะกิดเข้าที่หัวไหล่ของหญิงสาว ไม่อยากที่จะสัมผัสเธอมากกว่านี้ ถ้าตั้งใจจะเป็นสุภาพบุรุษแล้ว ก็คงต้องพยายามให้ถึงที่สุด นิโคลัสเรียกสาวแปลกหน้าอีก 2-3 ครั้ง เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ เขาจึงแน่ใจว่าเธอคงหลับไปเรียบร้อยแล้ว

ครั้งนี้จึงเป็นเขาที่ถอนหายใจออกมา นิโคลัสลากเก้าอี้ตัวที่อยู่ไม่ไกลมานั่งอยู่ข้างๆหญิงสาวที่หลับไม่ได้สติ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา อย่างน้อยก็รอจนหญิงสาวรู้สึกตัวดีกว่า ปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวได้มีคนมาอุ้มไปจริงๆแน่

ชายหนุ่มส่งข้อความบอกให้เพื่อนๆกลับไปก่อนได้เลย หลังจากที่เขานั่งมาได้สักพัก เครื่องมือสื่อสารที่เขานั่งเล่นเกมส์ออนไลน์ แบตก็จวนจะหมดแล้วแต่หญิงสาวที่หลับอยุ่ข้างๆเขา ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย ผู้คนที่เดินเข้าออกห้องน้ำเริ่มน้อยลง เสียงเพลงเริ่มเปลี่ยนจังหวะเป็นสัญญาณให้นักท่องราตรีทุกคนในบาร์แห่งนี้ได้รู้ว่าใกล้เวลาที่จะปิดผับบาร์แห่งนี้แล้ว

“คุณ...” นิโคลัสตัดสินใจเรียกหญิงสาวที่เขายังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อนั้นอีกครั้ง

“อะ อืม” คราวนี้ง่ายกว่าครั้งแรก ขนตาเรียงเป็นแพโค้งขยับเบาๆ ก่อนจะเผยดวงตากลมโตขึ้นมา

ไอซิสยัยร่างตัวเองออกจากเคาน์เตอร์ หญิงสาวพอที่จะจำได้อย่างลางๆว่า สติของเธอกำลังจะดับวูบ จึงหาที่พัก โดยที่มีเสียงชายแปลกหน้าคนนั้นตามมาเรียกเธอเป็นพักๆ

ดวงตากลมโตกวาดมองโดยรอบอย่างกับนางกวางระวังไพร สีหน้าตื่นของหญิงสาวพอทำให้นิโคลัสรู้สึกโล่งใจขึ้นมา

“คะ คุณ” เสียงของไอซิสแหบแห้งจนเธอเผลอเอามือจับที่ลำคอของตัวเอง

“ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมครับ” เขาถาม

“อืม ขอบคุณนะคะ” ไอซิสเปิดใจที่จะคุยกับผู้ชายแปลกหน้าตรงนี้มากขึ้น เมื่อพอที่จะเห็นได้ว่าเขาคงความเป็นสุภาพบุรุษและไม่อุ้มเธอขึ้นรถไปอย่างที่ผู้ชายคนอื่นคงจะทำ

“ขอน้ำเปล่าขวดหนึ่งครับ” ชายหนุ่มเรียกบริกรที่เดินผ่านมาพอดี เมื่อเห็นว่าตัวเองมีน้ำพกติดมาด้วยจึงส่งให้กับแขกที่นั่งอยู่ จำได้ว่าเป็นแขก VVIP ของทางร้าน ที่มักนั่งอยู่ในโซนเซเรเนด ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ กับหญิงสาวหน้าตาธรรมดาแต่งตัวธรรมดาได้กัน

“นี่ครับ”

“ขอบคุณครับ” 

“อะ เอ่อ” ไอซิสทำตัวไม่ถูก เมื่อขวดน้ำแร่เย็นเฉียบส่งมาให้เธอ

“คุณคงคอแห้ง” เขาว่า

หญิงสาวเองที่เพิ่งเคยดื่มแอลกอฮอล์ครั้งปรกก็หมดข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง เธอรับขวดแก้วบรรจุน้ำแร่มาเปิดดื่ม

“ขอบคุณมากๆเลยนะคะ” ไอซิสลุกขึ้น คิดกับตัวเองว่าคงได้เวลาที่จะบอกลาชายแปลกหน้าผู้แสนใจดีคนนี้แล้ว

“ไม่เป็นไรครับ ถึงจะไม่ได้รู้จักกันแต่ก็ถือว่าในค่ำคืนนี้เราได้คุยกันแล้ว ก้ถือว่าเป็นคนรู้จัก” เขาส่งยิ้มให้หญิงสาว พร้อมกับที่ลุกขึ้นยืน ร่างกายสูงใหญ่ยกแขนบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยขบ เพราะนั่งเล่นโทรศัพท์ในท่าเดิมๆมานาน

“คุณนั่งเฝ้าฉันมาตลอดเลยเหรอค่ะ” ไอซิสสงสัย

“ครับ กลัวใครมาอุ้มคุณไป” ตอบแล้วก็หัวเราะ ปัดกางเกงตัวเองให้เรียบ

“เอ่อ ไว้ให้ฉันเลี้ยงข้าวคุณเป็นการตอบแทนได้ไหมค่ะ” หญิงสาวรู้สึกซาบซึ้งกับการกระทำของเขาจริงๆ

นิโคลัสเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างแปลกใจ บทจะให้ไมตรีก็ได้มาง่ายๆอย่างนี้หรือ แต่สีหน้าที่ยังคงลังเลของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มรีบคว้าโอกาสนั้นไว้ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจ

“ด้วยความยินดีครับ ถ้าอย่างนั้นขอแลกเบอร์ไว้ก่อนได้ไหมครับ”

“อ้อ ค่ะๆ” เธอรีบหาโทรศัพท์ในกระเป๋า กดเบอร์ตามที่เขาบอกแล้วยิงออกไป เมื่อชายหนุ่มแปลกหน้ากดตัดสายเธอจึงง่วนอยู่กับการบันทึกเบอร์ของเขา

“เอ่อ ชื่อคุณ...”

“นิโคลัสครับ แล้วคุณ...”

“ไอซิสค่ะ”

“ยินดีที่ได้พบนะครับเทพีไอซิสของผม” เขากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ ที่แสนสว่างไสวจนแสบตาเหลือเกิน