หัวใจรัก ทาสจอมมาร

ลำดับตอนที่ #13 : ขอให้เป็นตลอดไป

ขอให้เป็นตลอดไป

“คุณไอ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ” เสียงรัคซาร์เอ่ยทักเป็นประโยคแรกที่เธอก้าวเข้ามาในบ้าน หลังจากหายไปเสีย 2 คืน แน่นอนว่ารัคได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับนิโคลัสตอนโทรคุยกันแล้ว

“ค่ะ” ไอซิสยิ้มเจื่อน รู้สึกผิดกับเพื่อนสาวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก โดยเฉพาะกับคนที่มองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนอยู่ทางด้านหลัง “ขอโทษด้วยนะคะ” 

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว คุณพระรักษานะลูก” คุณแม่ของรัคลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู ไม่มีต่อว่าเรื่องใดๆทั้งนั้น ก่อนที่จะขอตัวทำธุระกับผู้เป็นสามี คนที่ไอซิสไม่เคยเห็นเลยนับตั้งแต่มาอยู่ที่นี่

“เธอจะไปพักอยู่กับเขาจริงๆเหรอ แล้วเรื่องป่วยของเธอล่ะ” ผู้ที่เข้าใจว่าอาการป่วยของเธอจะแสดงออกมาเมื่อยามอยู่กับเขาเท่านั้นรีบชิงถามอย่างเป็นกังวลเมื่อผู้เป็นแม่ออกไปแล้ว

“ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไรแล้วนะ” ไอซิสเผยรอยยิ้มให้กับคนตัวเล็ก

“จริงๆเหรอ” เพื่อนสาวยังถามกลับอย่างไม่แน่ใจ อันที่จริงในแต่ละวันเธอก็มีเรื่องต้องทำมากมาย รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ไม่อาจอยู่เป็นเพื่อนเที่ยวกับไอซิสได้ จนประสบกับอันตรายเช่นนี้

“อืม” ไอซิสรับคำ เธอมองคนตัวเล็กกว่าด้วยดวงตาที่สดใสกว่าครั้งไหนที่รัคซาร์เคยเห็น

“ก็ได้ แต่ถ้ามีเรื่องอะไรต้องรีบบอกให้ฉันรู้นะ” คนตัวเล็กไม่อยากขัดใจเพื่อน หากปรับความใจใจกับแฟนได้เธอก็ยินดีด้วย แน่นอนว่าหากเป็นแบบครั้งที่แล้วมาเธอก็พร้อมที่จะโอบอุ้มดูแลเพื่อนที่รักคนนี้เสมอ

“อืม ฉันสัญญา” ไอซิสตอบ ก่อนจะเป็นฝ่ายโผเข้ากอดคนตัวเล็กทั้งน้ำตา คิดว่าหากสถานการณ์ต่างออกไป เธอในตอนนี้ไม่มีรัคซาร์อยู่เคียงข้างจะเป็นอย่างไร

“เขาจะมารับคุณไอพรุ่งนี้ใช่ไหม” รัคถามเมื่อเพื่อนสาวได้บอกเอาไว้ว่าจะค้างอยุ่กับเธออีกหนึ่งคืนค่อยย้ายไปพักกับนิโคลัส

“อืม” พยักหน้ารับ

“ถ้าอย่างนั้นรีบไปกันเถอะ ฉันจองร้านอาหารไว้” ได้โอกาสรัคซาร์พาเพื่อนสาวออกจากบ้าน เพื่อไปทานอาหารริมแม่น้ำเทมส์

“อดทนอีกไม่กี่วันนะครับ เดี๋ยวก็ได้กลับไทยแล้ว” นิโคลัสตัดเนื้อชิ้นใหญ่วางใส่จานที่เพิ่งวางเปล่าลงของไอซิส

หญิงสาวมองเขาอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ อดทนกับอะไรอย่างนั้นหรือ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มทรงสเน่ห์ หุ่นที่พาเธอละลายเป้นเยลลี่ หรือลีลาบนเตียงที่เด็ด เผ็ดแสบยิ่งกว่าพริกปีศาจ

ไอซิสพยักหน้าหงึกหงัก ใช่แล้วเธอต้องอดทนมากจริงๆด้วย กว่าจะผ่านแต่ละวันมาได้โดยที่หัวใจไม่วายไปเสียก่อน

“มีอะไรที่อยากได้รีบบอกผมเลยนะครับ” นิโครีบเอาใจหญิงสาว ก็แทนที่จะได้พาเธอไปเที่ยวตามที่แพลนเอาไว้ เขาต้องรีบเคลียร์งานเพื่อส่งมอบให้กับเพื่อนสนิทอย่างเลล่า

เมื่อมีไอซิสเข้ามาในชีวิต เขาก็เริ่มมองเห็นบางอย่างที่ต่างไปจากเดิม จากคนที่ใช้ชีวิตเต็มที่ในแต่ละวัน ไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย แลกทุกอย่างเพื่อให้งานสำเร็จ กลับทำอะไรอย่างรอบคอบและระมัดระวังมากขึ้น เพราะมีเธอรอเขาอยู่ที่ห้อง ก็แค่อยากจะมีชีวิตรอดกลับไปเจอเธอเท่านั้นเอง

“ไม่มีอะไรแล้วค่ะ” ไอซิสไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกเพียงลำพังอีกแล้ว หากรัคไม่ได้มารับเธอไปกินข้าวเป็นเพื่อน หรือนิโคไม่ว่างอยู่เป็นเพื่อน เลล่าก็เป็นเพื่อนสาวคนใหม่ที่พาเธอไปเปิดหูเปิดตาภายนอกอยู่เสมอ ไอซิสจึงไม่รู้สึกเบื่อเลย

“...เดี๋ยวนี้ ไม่เห็นภาพนิมิตแล้วหรือครับ” จู่ๆเขาก้ถามเรื่องนั้นขึ้นมา วางมีดและซ่อมในมือลง

ไอซิสเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างหน้า ขณะจิ้มชิ้นเนื้อเข้าปากเธอก็ส่ายศีรษะแผ่วเบา แต่ก่อนก็ใช่ว่าจะเห็นบ่อยๆ เพียงมาชัดเจนก็แค่กับเขาเท่านั้น

“อืม ไม่เลยค่ะ เหมือนที่เห็น....ตอนนั้นน่าจะเป็นครั้งสุดท้าย”

“ดีแล้วล่ะครับ ถ้าทุกครั้งที่คุณเห็นภาพพวกนั้นแล้วมีเรื่องที่ต้องตอบแทนอย่างคืนนั้น....” ในตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเขาจะใจแข็งพอเหมือนคืนนั้นไหม น่าแปลกที่เซ็กส์ฉาบฉวยของพวกเขา จะนำพาให้เกิดความรู้สึกผูกพันธ์ลึกซึ้งในตอนนี้

“ว่าแต่แน่ใจนะคะ ว่างานนี้จะเลิกกันได้ง่ายๆ” 

ชายหนุ่มสบตาหญิงสาวอย่างต้องการค้นหาคำตอบ แววตาที่แฝงไปด้วยความกังวลทำให้หัวใจของเขาพองฟูขึ้นมา

“คุณครับ”เขาเรียก ทาบมือหนาลงบนมือของเธอที่แนบอยู่กับโต๊ะอาหาร “นี่มันชีวิตจริงในโลกปัจจุบัน ไม่มีใครมาบังคับให้เราทำอะไรที่ไม่อยากทำได้หรอกนะครับ”

“จริงหรือค่ะ”

“ข้อเสียก็คงเพียง หากเผลอไปฆ่าใครโดยไม่ได้ตั้งใจอีก คงไม่มีเจ้านายคุ้มกะลาหัวแล้ว”

“ไปเอาคำแบบนี้มาจากไหนกัน” หญิงสาวได้แต่หัวเราะให้กับคำว่าคุ้มกะลาหัว แม้นิโคจะพูดไทยชัดยิ่งกว่าเจ้าของภาษา แต่เขาก็ช่างสรรหาคำใหม่ๆมาต่อเติมอยู่เรื่อย

“จำไม่ได้แล้วครับ” แถเก่งอีกต่างหาก

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปฆ่าใครอีกสิค่ะ” ไอซิสเอานิ้วจิ้มคางอย่างใช้ความคิด “เอาอย่างนี้ ไหนๆก็เลิกที่จะทำงานนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเอาอาวุธที่คุณมีอยู่ไปด้วย....อืม ให้คุณเลล่าไปให้หมดเลยดีไหมค่ะ”

“โถ่ๆ คุณไอ ผมขอเก็บไว้เป็นที่ระลึกไม่ได้เหรอ”

“ที่ระทึกล่ะสิไม่ว่า” ผลการอ้อนล้มเหลว

“ก็ได้ครับ...แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ” 

“อะไรหรือค่ะ” หญิงสาววางส้อมลงกับจาน หันไปมองผู้คนในร้านอาหารรอบๆ ก่อนที่จะหันกลับมายังชายหนุ่ม ราวกับว่าเขาและเธอมีความลับที่ไม่อาจให้ใครรับรู้ได้

“....”

“อะไรค่ะ!” ไอซิสลุ้นจนในเต้นระรัว มือไม้เริ่มสั่นไปหมดแล้ว จนเอื้อมมือไปจับมือเขาขึ้นมา เพียงชั่วแว๊บเดียวที่ภาพปรากฏ ไอซิสก็เผลรอยยิ้ม ก่อนจะหัวเราะขึ้นมาอย่างสุขใจ

“อ๊ะ! อะไรกัน” เป็นนิโคลัสที่สนใจ ว่าทำไมจู่ๆผู้หญิงของเขาก็หัวเราะออกมาเช่นนั้น

ไอซิสพยายามตีขรึม แล้วเก็บกลั้นความดีใจเอาไว้ในอก ไม่แสดงออกมา เอาไว้เซอร์ไพร์คนมีความลับเยอะดีกว่า

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ขำสีหน้าของคุณ” 

“หน้าผมมันทำไมหรือครับ”

“ก็มันตลกดี” ไม่ว่าเปล่า ไอซิสยังยกคิ้วอย่างยียวนอีกด้วย “แล้วข้อแลกเปลี่ยนคืออะไรค่ะ”

หญิงสาวทวงคำถามที่นิโคลัสพยายามจะตั้งข้อแลกเปลี่ยนกับเธอ มองหน้าชายหนุ่มที่พยายามเค้นคำพูดออกมาแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม พอคนที่กำลังเป็นกังวลเงยหน้ามามองร่างบางที่ยิ้มเล็กยิ้มน้อยก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจขึ้นมา

“คุณไอ ผมว่าคุณต้องรู้อะไรแน่ๆ บอกผมมาเลยว่าคุณมีพลังในการอ่านใจด้วย”

“เปล่าค่ะ เปล่า” ท่าทีที่ปฏิเสธทันควันยิ่งทำให้นิโคแน่ใจว่าต้องมีอะไรอย่างแน่นอน

เขาหรี่ตามองมองหญิงสาวที่หัวเราะแล้วหัวเราะอีก โดยที่เขาไม่รู้ว่าเธอหัวเราะอะไรอย่างช่างใจ พยายามปั้นหน้าหล่อเคร่งขรึมพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง

“แลกกับการมีลูกของเราไหมครับ”

“นี่เป็นประโยคขอแต่งงานหรือเปล่าค่ะ” ไอซิสยิงคำถาม ปั้นหน้าขึงขังอย่างล้อเลียน

“คุณรู้อยู่แล้วอย่างนั้นเหรอ!” คนปั้นหน้าตายหน้าแตก โวยวายจนหญิงสาวต้องทำเสียงชู่วใส่

“เราอิ่มกันแล้วก็ออกไปกันเถอะค่ะ” ไอซิสเรียกบริกรมาคิดเงิน เมื่อออกจากร้านอาหารทั้งสองก็เดินมาฟุตบาทที่นำไปสู่รถของนิโคที่จอดไว้อยู่ข้างทาง

“คุณยังไม่ให้คำตอบผมเลย” ถามออกมาอย่างร้อนใจ แต่เมื่อศีรษะเล็กเอนเข้ากับลำแขนของเขาที่เธอควงไว้อยู่ นิโคก็ไม่อยากจะคาดคั้นอะไรมาก

มือของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ท ไอซิสมองตามเพราะฝีเท้าของเชาชะลอช้าลง สิ่งที่เขาล้วงออกมาเป็นซองกำมะหยีเดินดิ้นทองสีน้ำเงินเข้ม

“แหวนอย่างนั้นหรือค่ะ” คราวนี้นิโคเบิกตากว้าง ในแววตามีโทสะขึ้นมานิด ก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

“บางทีคุณควรที่จะเหลือเซอร์ไพรไว้ให้ผมบ้าง” เสียงของนิโคหงอยขึ้นมา

“เอ๊ะ! นั่นอะไรค่ะ” ไอซิสแสร้งทำเป็นไม่รู้

ชายหนุ่มมองสบดวงตาหวานที่เอียงคอมองเขาอย่างสงสัย ก่อนจะยิ้มหน้าชื่นตาบานขึ้นมาอีกครั้ง แล้วยื่นนิ้วลงไปในซองกำมะหยี่ โชว์แหวนเพชรเรือนสวยติดปลายนิ้วเขามา

“แต่งงานกับผมนะครับ มีลูกของเรา คุณจะได้ไม่ต้องไปมองเด็กที่ไหนด้วยสายตาเอ็นดูอีก” ไอซิสหลุดขำกับท่าท่างเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโต และหวงไปเสียทุกสิ่งอย่าง และทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ

“แลกกับจะไม่ไปฆ่าใครด้วยอารมณ์เพราะฉันอีกนะคะ” 

“ผมสัญญาครับ” พรางรีบสวมแหวนใส่นิ้วนางของไอซิส น่าแปลกที่มันพอดีเป๊ะราวกับเธอไปวัดมาด้วยตัวเอง

“ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลย”

“ตอบแล้วครับ” เขาตอบเอง เออเอง ก่อนจะกดจุมพิตดูดดื่มให้ริมฝีปากบางที่อวนไปด้วยกลิ่นฟรุตตี้จากลิปกลอสของเธอ

ภาพเด็กผู้หญิงตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มวนกลับเข้ามาในหัวของไอซิสอีกครั้ง นิโคลัสหยอกเย้ายิ้มแก้มบาน หัวเราะไปด้วยกันเมื่อเด็กน้อยในอ้อมแขนของเธอส่งเสียงอ้อแอ้ออกมา

‘เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับก่อนก็แล้วกัน’ เธอคิด

‘ถ้าเผลอไปฆ่าใครเพราะลูกก็อีกเรื่องหนึ่ง’ เขาคิด

THE END