หัวใจรัก ทาสจอมมาร

ลำดับตอนที่ #1 : มรดก

มรดก

     ชีวิตมนุษย์หลากหลายคน เมื่อเติบโตขึ้นมาก็ย่อมค้นหาความหมาย เราเกิดมาเพื่อใคร เกิดมาทำไม แล้วเราควรที่จะทำอะไร บางคนค้นหาความฝันจนเจอ บางคนตายไปโดยไม่ค้นพบความหมายอะไรในชีวิตเลย หลายคนต้องการการนำทาง หลายคนล้มเลิก และยอมแพ้ ในขณะที่อีกหลายๆคนใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเองตามลิขิตของคนอื่น...

     หญิงสาวผมดัดลอนเล็กฟูสีน้ำตาลแดงเหลือบทอง ก้มลงกราบพระพุทธรูปที่อยู่ในห้องพระอย่างไม่รีบเร่ง ก่อนจะหมุนไปกราบรูปของคุณปู่คุณย่าที่อยู่ทางด้านบนสุด ถัดมาเป็นรูปของคุณพ่อกับคุณแม่ ทุกคนที่เธอเคารพรักล้วนเสียชีวิตไปหมดแล้ว

     คุณย่าของเธอเสียชีวิตเมื่อสามสัปดาห์ก่อนด้วยโรคลิ้นหัวใจรั่ว ในขณะที่พ่อกับแม่เสียชีวิตลงหลังจากที่เธออายุได้เพียง 10 ปีเท่านั้น ด้วยคดีฆาตกรรม ที่จนป่านนี้ก็ยังจับฆาตกรไม่ได้ ส่วนคุณปู่นั้น เธอไม่เคยได้พบเลยเนื่องจากท่านเสียสมัยคุณพ่อยังเด็กๆ คุณย่าจึงเป็นผู้เลี้ยงดูคุณพ่อของเธอขึ้นมาตามลำพัง และเลี้ยงดูเธอเพียงลำพังในการต่อมา

     ไอซิส สายสว่าง รู้สึกเคว้งคว้างกับชีวิตที่ไล่จุดหมาย เพราะย่ามีเธอเพียงคนเดียว ย่าเลยไม่บังคับเธอเรื่องการใช้ชีวิตเลยสักนิด และหลังจากย่าเสียไป เธอจึงได้รู้ว่าย่าได้เงินประกันจากที่คุณปู่เสียชีวิตไปมากขนาดไหน เงินประกันจากการเสียชีวิตของคุณพ่อคุณแม่ และตอนนี้เธอยังได้เงินประกันจากการเสียชีวิตของคุณย่าอีก

     ทาวน์เฮาส์ 3 ชั้นที่เธออยู่กับย่า แม้จะค่อนข้างทรุดโทรม แต่ตอนที่ย่าอยู่ก็มักจะช่วยกันซ่อมแซมอยู่เสมอ หญิงสาวและย่าใช้ชีวิตอย่างประหยัด ย่าเป็นคุณครูสอนการงานและศิลปะ แต่ถึงอย่างนั้ตอนที่เธอตัดสินใจว่าจะเรียนจบแค่ม.6 ย่าก็ไม่ได้ต่อว่าเธอเลยสักนิด แม้ยามที่เธอมาสนใจเกี่ยวกับโหราศาสตร์ ดูดวงไพ่ทาโรห์ ทั้งที่ตอนแรกไอซิสเพียงหลงใหลในรูปประดับอันงดงามของไพ่เพียงเท่านั้น ผ่านไป 3 ปีหลังจบม.ปลาย ไพ่ทาโรห์ที่เธอสะสมจากทุกมุมโลก ก็เต็มห้องว่างห้องหนึ่งในบ้านเสียแล้ว

     เมื่อสังคมโลกในปัจจุบันเข้าสู่ยุคสื่อสารออนไลน์มากยิ่งขึ้น ไอซิสก็สนุกไปกับการอ่านไพ่ให้คนแปลกหน้ามากมาย จนสามารถทำรายได้จากงานอดิเรกที่เธอรัก บางครั้งเมื่อมีสถานที่จัดงานอีเว้นท์มาเชิญ เธอก็จะมาออกงานบ้าง เพียงแค่ได้เปิดหูเปิดตาพูดคุยกับคนใหม่ๆ เพราะชีวิตส่วนตัวของหญิงสาวนั้นไม่มีเพื่อนสนิทเลย

     อันที่จริงหากเธอใช้ชีวิตตามปกติเหมือนช่วงที่ดูแลผู้เป็นย่าตอนป่วย เงินที่เธอมีคงแทบไม่ต้องทำงานไปอีกเลนตลอดชีวิตก็ว่าได้ แต่ถ้าไม่ทำงาน ในชีวิตตอนนี้เธอจะทำอะไรได้อีกเล่า ในเมื่อย่าผู้เป็นเสาหลักในชีวิตเธอได้จากเธอไปเสียแล้ว

     หญิงสาวยังคงนั่งเหม่ออยู่ในห้องพระ ที่มีอัฐิของย่าตั้งไว้ เธอยอมรับว่าไม่สามารถที่จะปล่อยวางเรื่องของย่าได้ ในเมื่อตลอดชีวิตของเธอมีเพียงท่านเท่านั้น ไม่ว่าจะยามสุขหรือทุกข์ ลำบากหรือสุขสบาย

คำสั่งเสียของย่า ที่บอกให้ไอซิสต้องนำอัฐิไปลอยอังคารเธอจึงยังไม่สามารถทำได้

“ขอเวลาหนูอีกสักพักนะคะ อยู่กับหนูให้นานอีกสักหน่อย” หญิงสาวคร่ำครวญกับรูปของย่า ที่ยังคงยิ้มให้เธออยู่เสมอ

ไอซิสพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตัวเองเพื่อมาให้อะไรกินข้างล่าง พื้นที่ที่ถูกแบ่งแยกเป็นครัว ยังคงรูปแบบเดิมสมัยที่ย่ายังคงใช้ครัวทำอาหารให้หญิงสาว

โซฟารับแขก ที่ทำจากไม้สักขัดมันก็ยังคงมีหมอนอิงของย่าวางเอาไว้ หญิงสาวเห็นภาพซ้อนทัพของผู้เป็นย่านอนตะแคงเปิดทีวี โดยมีรีโมทในมือตีอยู่ที่สะโพกของท่านเบาๆ ปากก็บ่นเกี่ยวกับละครหลังข่าวที่ท่านชอบดู ไม่ว่าเนื้อเรื่องนั้นจะดราม่าไร้เหตุผลเสียขนาดไหน

“คุณย่า” ไอซิสทำได้เพียงเอ่ยเรียก ก่อนจะเข้าไปนอนทับที่ที่ย่าของเธอชอบนอน หยาดน้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจไหลรินลงมาอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกนับจากที่เธอเกิดมาที่ปรารถนาจะมีญาติเฉกเช่นคนอื่นเขาสักครั้ง

บางทีการมีคนอยู่ด้วย เธอคงไม่จมปักเช่นนี้

บางทีการมีคนพูดคุย เธอคงหลุดพ้นจากความเศร้าได้ในเวลาอันรวดเร็ว

เสียงเครื่องมือสื่อสารของไอซิสดังขึ้น เธอไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปนานแค่ไหน หญิงสาวลุกขึ้นเดินตามหาโทรศัพท์ที่เธอวางจนลืมไปแล้ว

“สวัสดีค่ะ” เสียงแหบแห้งจากการร้องไห้อย่างหนักกรอกไปตามสาย

(สวัสดีค่ะ คุณไอซิสใช่ไหมค่ะ)

“ใช่ค่ะ”

(ทางเราติดต่อจากศูนย์จัดงานการค้า... พอดีเรามีงานโหราอีเว้นท์ที่จะจัดขึ้นเร็วๆนี้ ไม่ทราบว่าทางคุณไอซิสจะให้เกียรติมาจัดบูทร่วมกับพวกเราได้ไหมค่ะ)

“ไอยังไม่แน่ใจค่ะ พอดีคุณย่าเพิ่งเสีย รบกวนส่งรายละเอียดเข้าเมลล์ของไอก่อนได้ไหมค่ะ” 

(ได้ค่ะ) หลังจากบอกชื่อเมลล์ และบอกลาผู้ที่เธอมาเรียบร้อยแล้วไอซิสก็กดวางสาย เพียงไม่นานอีเมลล์รายละเอียดก็เด้งเข้ามาผ่านมือถือของเธอ หญิงสาวเปิดอ่านอยู่เพียงครู่ก่อนจะปิดลง แล้วถอนหายใจ

เธอรู้หากยังทำตัวเองโศกเศร้าแบบนี้ต่อไป ย่าจะต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ

     ไอซิสตัดสินใจที่จะออกไปหาอะไรกินข้างนอกในค่ำคืนนี้ ดีกว่าต้มมาม่าใส่ไข่กิน อย่างน้อยเธอต้องการแรงที่จะกลับมาเคลียร์ค่าใช้จ้างที่คงค้างในการจัดงานศพของย่าอีกด้วย เธอไม่ต้องจัดสรรเรื่องการใช้เงินบำนาญของย่าอีกแล้ว ดังนั้นเธอต้องมานั่งตรึกตรองดีๆว่า เงินส่วนไหนเธอจะเอามาใช้ทำอะไร เธอต้องรอบคอบเป็นอย่างมาก ไม่อยากทดลองทำนู้นทำนี่ไปเสียทุกอย่าง เพราะเงินเกือบทุกบาทในธนาคารตอนนี้ล้วนแลกมาด้วยความตายของคนในครอบครัว

หากเป็นไปได้ เธอจะพยายามบริหารเงินที่เธอได้จากการดูดวง ขายไพ่ยิปซีและไพ่ทาโรห์ของเธอเสียก่อน หากฉุกเฉินจริงๆ ค่อนนำเงินประกันส่วนนั้นมาใช้จะดีกว่า

ไอซิสขับรถเข้าไปจอดในศูนย์การค้าขนาดเล็กใจกลางทองหล่อ เข้าไปซื้อเครื่องดื่มตัวโปรด ก่อนจะเดินออกจากศูนย์การค้า ไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆที่เธอชอบมาทานกับย่าเป็นประจำ

หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อ หญิงสาวก็เดินกลับออกมา ฟ้ามืดสนิทแล้ว ไฟจากตึกรามบ้านช่องถูกเปิดขึ้น เธอมองคลับหรูที่มีรถยนต์ราคาแพงต่อคิวขับเข้าไปอย่างไม่ขาดสาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่แสงสีจากจุดๆนั้นดึงดูดเธอเหลือเกิน รู้สึกตัวอีกทีหญิงสาวก็เข้ามาอยู่ภายในเสียแล้ว

แก้วทรงสูงสีสวย ราวสีของตะวันยามเย็นถูกว่าอยู่ข้างหน้าของเธอ ที่เลือกที่นั่งหน้าบาร์

“ฉันยังไม่ได้สั่งนะคะ” เธอมองบาเทนเดอร์หนุ่มหน้าตาดีอย่างแปลกใจ ในขณะที่เขาผายมือไปยังชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง ที่ดูท่าแล้วน่าจะนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขาในโต๊ะถัดไป ใบหน้าที่มีเค้าโครงชัดเจน กับดวงตาสีสว่างที่เธอไม่แน่ใจว่าเป็นสีอะไรเพราะในนี้มันมืดเหลือเกิน ทำให้ไอซิสมั่นใจว่าต้องเป็นคนต่างชาติอย่างแน่นอน เธอโค้งหัวให้เป็นการขอบคุณ ในขณะที่ชายผู้นั้นยิ้มรับแล้วพยักหน้ากลับ

หากแต่เมื่อหันกลับมายังบาเทนเดอร์เธอกลับสั่งเครื่องดื่มอ่อนๆมาดื่ม โดยไม่ได้สนใจเครื่องดื่มบรรณาการที่อยู่ตรงหน้าของเธอเลยแม้แต่น้อย

“ทำร้ายจิตใจผมจังเลยนะครับ” เสียงพูดไทยแม้จะแปร่งหู ก็ยังคงนุ่มนวลชวนฟัง ร่างสูงใหญ่ของชายผู้นั้นย้ายมาอยู่ข้างเธอจนเรียกได้ว่าแนบชิด

ไอซิสเงยหน้ามองเขา ที่สูงกว่าเธอตั้งไม่รู้เท่าไหร่ จึงได้รู้ว่าดวงตาสีฟ้าอมเทาของเขานั้นกำลังจับจ้องมาที่เธออยู่แล้ว