คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 new manager
“ของอย่างนี้มันต้องชดใช้ด้วยร่างกายนะ จริงมั้ย” ^_^
O_O
“อ อะไรนะ”
“เพื่อให้สาสมเธอต้องชดใช้ด้วยร่างกาย”
“น นายหมายความว่าไง”
“อืม...”
หมอนี่เอาหน้าออกไปไกลๆหน่อยได้มั้ย ทำไมต้องมองแบบนั้นด้วยอ่ะ นายคิดจะทำอะไรเนี่ย นัทสึมิเห็นท่าไม่ค่อยดีจึงขยับตัวถอยหลังไปเรื่อยๆ แต่โทยะก็ยิ่งขยับตามเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นๆ จนหลังของเธอชนกับผนังห้อง
“นี่นายออกไปหน่อยได้มั้ย จะทำอะไรของนายน่ะ”
“ก็ กำลังสำรวจร่างกายเธอน่ะสิ”
“น นายอย่าทำไรบ้าๆนะ นี่”
“รูปร่างเธอก็ใช้ได้เลยนะเนี่ย” พูดแล้วก็ยิ่งเข้ามาใกล้ขึ้นไปอีก
O_O”ห๊ะ!” อะไรนะ เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ นายจะทำไรช้านน
ตอนนี้นัทสึมิทำอะไรไม่ได้นอกจากจะหลับตาปี๋
พระเจ้าช่วยลูกด้วยยยยยยยยยยย TOT
“อืม รูปร่างกำยำ หน่วยก้านดีนะเนี่ย ใช้ได้เลยล่ะ”
“หะ”-__-
“อืมๆ ดูท่าทางแข็งแรงดี เธอไม่ได้ป่วยเป็นโรคอะไรใช่มั้ย”
“เอ่อ ใช่”-__-
“งั้นก็ดีเลย เรื่องที่ฉันอยากจะให้เธอทำตามสัญญานั้นก็คือ ฉันอยากจะให้เธอไปเป็นผู้จัดการทีมบาสชายให้หน่อย”
“ว่าไงนะ”-__-
“คือ ตอนนี้ชมรมบาสชายน่ะนะ กำลังขาดตำแหน่งผู้จัดการทีมอยู่เพราะฉะนั้นก็เลยอยากให้เธอไปช่วยหน่อย”
“เดี๋ยวก่อน นี่เหรอที่อยากให้ฉันทำตามที่บอกน่ะ”
“อืม ก็ใช่น่ะสิ แล้วเธอคิดว่าอะไรล่ะ”
“ป ปล่าวนี่” นายโทยะนี่ วันหลังอย่าทำอะไรให้ใจหายใจคว่ำอย่างงี้ได้มั้ยเนี่ยยยยยยย โอยย อยากจะบ้าตาย
คนถูกขอให้ไปเป็นผู้จัดการบ่นอุบอิบในใจ นึกด่าตัวเองว่าไม่น่าคิดมากเลยตู แต่ดูท่าคนบอกให้ทำจะดูไม่รู้เรื่องอะไรเลย(ทำให้เขาเข้าใจผิดยังไม่รู้เรื่องอีกแน่ะ)
“งั้นก็เป็นอันว่าตกลงนะนัทสึมิจัง” ^_^
“อือ เอางั้นก็ได้(ไงนายก็บังคับอยู่แล้วนี่)”
“ดีมาก งั้นก็เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เลยล่ะกันนะ”
“ห๊ะ พรุ่งนี้เลยเหรอ”
“ใช่ เธอต้องมาที่ชมรมทุกวันตอนเย็นนะ ส่วนตอนเช้าอาจจะมีบ้างเป็นบางวัน”
“ทุกวันเลยเหรอเนี่ย นายจะไม่ให้ฉันอ่านหนังสือบ้างเหรอไง”
“มีปัญหาเหรอไง”ใช้แววตาข่มขู่พร้อมกับโชว์กระดาษคำตอบของนัทสึมิขึ้นมาอีกรอบ (มันไปเอามาตอนไหนเนี่ย)
“ง่า ปล่าว”
“ดี งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ บาย”^_^ พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี (เป็นคนอารมณ์ไม่คงที่เอาซะเลยนะ-__-‘’)
“นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ”
“ฉันไม่น่าไปให้ข้อเสนอบ้าๆนั่นเลย งี่เง่าจริงๆ”
ผู้จัดการทีมบาสงั้นเหรอ แถมยังเป็นทีมบาสชายอีกตะหาก แย่จริงๆ แย่จริงๆเลย การที่ต้องเข้าใกล้ผู้ชายกับผู้ชายนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ ให้ตายเหอะ นี่มันบ้าชัดๆ แง~~~T_T
วันต่อมา หน้าโรงยิม
อืม จะเข้าไปดีมั้ยนะ น่ากลัวจัง ไม่กล้าเข้าไปอ่ะ ทำไงดีมีแต่ผู้ชายยั้วเยี้ยเต็มไปหมดเลย (เอ่อ ผู้ชายนะไม่ใช่แมลง-__-)
ขณะที่นัทสึมิกำลังยืนลังเลอยู่นั่นเอง โทยะก็มาถึงพอดี
“อ้าว มาแล้วเหรอ แล้วเธอมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ เข้าไปสิ”
“เอ่อ”
“พอดีเลย เดี๋ยวจะได้พาไปแนะนำกับสมาชิกทุกคนนะ ตามมาสิ”
พูดเสร็จก็เดินนำหน้าไป แต่นัทสึมิกลับไม่ยอมเดินตามไป ยังคงยืนอยู่ข้างนอกเหมือนเดิม
“อ้าว ทำไมไม่ตามมาล่ะ”
“เอ่อ คือ”
“อะไร”
“คือ คือว่า ฉ ฉันยังไม่ได้เตรียมใจ..น่ะ”
“พูดบ้าอะไรของเธอ มาเร็ว” พูดจบก็ดึงแกมลากพานัทสึมิมายังกลุ่มผู้ชายกลุ่มนึงที่ดูท่าจะเป็นสมาชิกชมรมนี้
“เฮ้ ทุกคนฟังทางนี้ จะแนะนำให้รู้จัก นี่คือฟุจิซาว่า นัทสึมิ จะมาเป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ของเรา”
หลังจากที่โทยะกล่าวแนะนำเสร็จ นัทสึมิก็ก้มหัวและกล่าวทักทายกับทุกคน
“เอ่อ ส สวัสดีค่ะ ฉันจะมาเป็นผู้จัดการคนใหม่นะคะ ไงก็ขอฝากตัวด้วยค่ะ”
“ไม่จริงอ่ะ”
“ล้อเล่นน่า”
“เอาจริงดิ”
นั่นคือเสียงที่ออกมาจากกลุ่มผู้ชายพวกนี้ ที่พวกนายพูดมันหมายว่าไงฮะ -___-‘’หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มแข่งกันพูดจนเสียงเริ่มดังแซ่วซะไปหมด
“เอาล่ะ พอได้แล้ว ฉันพูดไม่ผิดหรอกนะ คนนี้ๆจะมาเป็นผู้จัดการของเรา ไงก็ดูแลเธอด้วย มีอะไรก็แนะนำเธอไปซะนะทุกคน”
“นี่ๆเธอทำอะไรได้บ้างน่ะ” ผู้ชายคนนึงถามฉันขึ้นมา
“คะ”
“เข้ามาใหม่แล้ว เธอน่าจะแสดงความสามารถอะไรซักอย่างให้ดูหน่อยนะ”
“อืม จริงด้วยๆ” พอผู้ชายคนนั้นพูดจบทุกคนที่เหลือก็เริ่มส่งเสียงให้การสนับสนุน จะให้ฉันแสดงอะไรล่ะ
“เอ่อ ฉันแสดงไม่เป็น”
“ไม่จริงน่า แสดงไม่เป็นเลยเหรอ เต้นล่ะ อย่างน้อยเธอก็น่าจะเต้นได้นะ”
“อืมๆๆ เต้นๆๆๆๆๆๆๆ”ทุกคนเริ่มส่งเสียงเชียร์ให้ฉันเต้น น่ากลัวจริงๆ คนพวกนี้เหมือนสัตว์ป่าเลยอ่ะ
“ฉันเต้นไม่เป็น”
...............
......................
ฉับพลันนั้นเสียงทุกคนก็เงียบลง
“อะไรเต้นก็ไม่เป็นเหรอ งั้นแสดงอะไรตลกๆให้ดูหน่อยสิ”
“เออ แสดงๆเอาเลยๆๆๆๆ” ทุกคนเริ่มส่งเสียงเชียร์อีกครั้ง
“ฉันแสดงตลกไม่เป็น”
.................
...........................
......................................
และเป็นอีกครั้งที่เงียบ
“ฮ่าๆๆๆ ตลกจัง”
“ไอ้บ้า เธอไม่ได้พูดโจ๊กเฟ้ย ไอ้ปัญญาอ่อน”
หนึ่งในผู้ชายพวกนั้นหัวเราะเสียงดังออกมา เอ่อแต่ก็นะฉันไม่ได้พูดโจ๊กจริงๆน่ะแหละ
“ไปซ้อมเหอะพวกเรา”
“เฮ้อ น่าเบื่อ”
“ไม่สนุกเลย”
“น่านสิน้า”
“อุตส่าห์ตั้งตารอนะเนี่ย”
หลังจากนั้นพวกเขาก็สลายตัวแยกย้ายกันไปซ้อมบาสกันหมด ทำไมล่ะ ฉันแค่แสดงไม่เป็นจริงๆนี่นา ถึงฉันจะแสดงไม่เป็นแต่ฉันก็ตั้งใจทำงานนะยะ พวกนายทุกคนคอยดูล่ะกัน
เฮ้อ แต่แค่คิดก็เหนื่อย นี่ฉันต้องมาทำหน้าที่อยู่กับพวกผู้ชายพวกนี้จริงเหรอเนี่ย ขออย่าให้อย่าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีๆเลยเถอะ เพราะแค่นี้ฉันก็จะบ้าอยู่แล้ว
“เอ้า แม่ผู้จัดการจะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ยมาทำงานได้แล้ว”
“อ๊ะ ค่ะๆ”
นัทสึมิรีบวิ่งไปทำหน้าที่ของตัวเอง แต่เธอคงไม่รู้หรอกว่าต่อไปนี้ชีวิตของเธอจะยิ่งวุ่นวายสับสนมากกว่านี้นับตั้งแต่เธอได้เข้ามาเหยียบที่ชมรมบาสชายแห่งนี้
ความคิดเห็น