คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ◆ kai / sehun : only for one night
So tell me you love me…
Even though, you do not love me.
ONLY FOR TONIGHT
KAI SEHUN
AUTHOR: SIGNSIGNEUN
I left my girl back home.
I don’t love her no more.
- - - - - - - - - - - -
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเท้าเจ้ากรรมถึงพาเขามายืนอยู่ตรงนี้อีกครั้ง...
‘Olives’
คิมจงอินมองป้ายชื่อร้านด้วยดวงตาเหม่อลอย นักท่องราตรีรอบข้างไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับมันเท่าไหร่นัก จิตใจของเขาล่องลอยไปไกล... ไกลเกินกว่าจะรู้สึกอะไรกับสิ่งรอบข้างในตอนนี้ หลังจากยืนนิ่งๆ อยู่นาน สุดท้ายเขาก็ใช้แรงผลักประตูที่มีลวดลายแปลกประหลาดเข้าไปภายใน
น่าแปลกที่ทั้งๆที่ภาพลักษณ์ของร้านเป็นผับ แต่ภายในกลับเปิดเพลงทำนองแปลกหู ไม่ได้เป็นเพลงแดนซ์ดังกระหึ่มแบบที่ควรจะเป็น การตกแต่งภายในร้านเป็นแนวโกธิคแบบที่เจ้าของร้านเคยกระซิบกับเขาเองกับหูว่าโปรดปรานแนวนี้เป็นพิเศษ
ใช่... คิมจงอินไม่ใช่ลูกค้าใหม่ของร้านนี้
เขามาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน...
ร่างสูงนั่งลงบนบาร์ขวามือ พอดีกับที่แก้วน้ำสีอำพันมาวางตรงหน้า มองไปก็เจอกับรอยยิ้มของบริกรคนเก่า จงอินสังเกตุเห็นว่าอีกคนเปลี่ยนสีผมใหม่ จากเดิมที่เป็นสีควันบุหรี่เข้มเป็นสีชมพูสว่าง เสริมให้ใบหน้าดูหล่อเหลาขึ้นกว่าเดิมมากโข
“ครั้งนี้หายไปนานเลยนะครับ”
จงอินยิ้ม เลี่ยงที่จะต่อบทสนทนาโดยการหยิบแก้วตรงหน้าขึ้นมาดื่มแทน ความจริง... เขาไม่รู้ว่าจะตอบบริกรตรงหน้าไปอย่างไรมากกว่า จะให้ตอบเหตุผลที่ห่างหายไปอย่างนั้นหรือ? หรือจะให้ตอบว่าเขายังคงสบายดี?
ไม่ว่าจะตอบอะไร... มันก็ล้วนเป็นคำโกหกทั้งสิ้น
“คุณจงอินหายไปนาน ร้านของเราก็เหงาลงไปมากเลยล่ะครับ”
‘เซฮุน’ ในชุดสูทส่งยิ้มการค้าให้ลูกค้าตรงหน้าอีกครั้ง คุณจงอินในสายตาของเขานั้นเป็นคนหล่อเหลา มีงานที่ดี จบการศึกษาจากมหาลัยชั้นนำของประเทศ แม้อายุจะเกินเลขสามไปหลายปีแล้ว แต่ใบหน้าก็ยังคงหล่อเหลาราวกับคนอายุยี่สิบต้นๆ
หนำซ้ำภรรยาของคุณจงอิน... ก็เป็นภรรยาที่ดียิ่งกว่าใครๆ
ในสายตาของเซฮุน... ชีวิตอันสมบูรณ์แบบของคุณจงอินนั้นช่างน่าอิจฉา
ถึงแม้ว่าวันนี้คุณจงอินจะมาถึงร้านในสภาพที่ไม่ค่อยน่าอิจฉาเท่าไหร่นักก็ตาม เพราะเสื้อเชิ้ตสีขาวนั่นหลุดลุยราวกับหนุ่มออฟฟิสตกงาน มิหนำซ้ำใบหน้าหล่อเหลายังฉายแววความทุกข์ออกมาเต็มเปี่ยม
“ถึงฉันจะหายไป... แต่ที่ร้านก็ยังมีลูกค้าคนอื่นอยู่นี่”
เซฮุนขยับรอยยิ้ม “ไม่หรอกครับ เพราะคุณจงอินเป็นลูกค้าคนพิเศษ”
เขาไม่ได้พูดประจบ... เซฮุนหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ เพราะคุณจงอินเป็นลูกค้าคนพิเศษกว่าคนอื่นๆ ที่เขาเคยพบเจอมาทั้งหมด คุณจงอินเป็นเหมือน... เหมือนเทวดาที่ตกจากสวรรค์แล้วมาอยู่ในร่างของมนุษย์ ชีวิตของคนที่สมบูรณ์แบบและมีทุกอย่างพร้อมมาตั้งแต่ลืมตาดูโลกอย่างคุณจงอิน ดูเหมือนเทวดาจริงๆ
ครั้งแรกที่เขาสบกับนัยน์ตาสีดำสนิทของคนตรงหน้า มันให้ความรู้สึกเหมือนกับเขากำลังมองเด็กน้อยคนหนึ่งที่เรียนรู้จะใช้ชีวิตบนโลก ไม่ใช่ชายหนุ่มอายุสามสิบที่ผ่านโลกมามากมาย
เพราะนัยน์ตาที่ว่างเปล่าราวกับหลุมดำนั้นต้องการที่จะเรียนรู้ทุกสิ่งรอบข้างตลอดเวลาและต้องการ ‘บางอย่าง’ มาเติมเต็ม แม้กระทั่งตอนนี้... คุณจงอินในสายตาของเซฮุนนั้นก็ยังคงเป็นเพียงเด็กเท่านั้นเอง
“มีปัญหากับภรรยาอีกแล้วเหรอครับ...”
เขาตัดสินใจถามประโยคที่อยู่ในใจ คุณจงอินไม่ตอบ ทำเพียงแค่ขยับริมฝีปากเป็นรอยยิ้มที่เซฮุนคิดว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่นสิ้นดี
เพราะสิ่งที่จะทำให้คุณจงอินมานั่งอยู่ข้างหน้าเขาตรงนี้ได้ ก็มีเพียงเรื่องนี้เท่านั้น...
“ผมคิดว่าถ้าค่อยๆคุยกัน...”
“นี่...”
“ครับ?”
“....บริกรที่นี่... รับงานนอกเวลาไหม?”
- - - - - - - - - - - -
Bring your love baby I could bring my shame
Bring the drugs baby I could bring my pain
- - - - - - - - - - - -
นัยน์ตาเรียวกระพริบถี่ในความมืด ถึงแม้ไม่ต้องดูนาฬิกาเขาก็รู้ได้ว่านี่คงจะใกล้เช้าแล้ว... และเขาก็คงจะต้องจากเตียงนุ่มนี่ไปในยามที่แสงตะวันสาดส่อง แต่เพียงแค่เวลานี้... ช่วงเวลาสุดท้ายที่เขาจะได้สัมผัสความอบอุ่น เซฮุนขอเป็นคนเห็นแก่ตัวสักครั้ง
ราวกับหัวใจของเขาโดนทับด้วยแผ่นเหล็กหนักอึ้ง มันรู้สึกเจ็บราวกับจะตาย แต่ในวินาทีถัดมาก็มีคนมาดึงแผ่นเหล็กนั่นออกไป ทำให้เขาหายใจได้ปกติ... และในวินาทีสุดท้าย คนคนเดิมก็โยนแผ่นเหล็กนั้นลงมาทับหัวใจเขาอีกครั้ง
เขาเจ็บ...
แต่จะไม่ตะโกนขอร้องให้ใครมาช่วย เพราะเขารู้ดีว่าเขาทำตัวเองทั้งนั้น...
สุดท้ายแล้ว... คุณจงอินก็ยังเป็นเพียงเด็กที่ต้องการ ‘ความรัก’ คุณจงอินอาจจะไม่รู้สึกตัว แต่เขารู้สึกได้ชัดเจน คุณจงอินอาจจะคิดว่าตัวเองได้รับความรักจากภรรยาและครอบครัวมากเพียงพอ แต่เขารู้สึกได้ว่าถึงแม้คุณจงอินจะได้รับความรักมากมาย แต่คุณจงอินก็ยังไม่เคยพอ...
น่าเสียดาย... ที่เขาคงให้ความรักกับคุณจงอินไม่ได้
คนอย่างเขา... เห็นเพียงจะมีแต่ความรักที่ให้ตัวเองเท่านั้น
ความรักจากเขาที่คุณจงอินต้องการตักตวงคงไม่มี เขามั่นใจว่าแม้ต่อให้คุณจงอินร้องไห้ต่อหน้าเขา... เขาก็คงไม่มีสิ่งที่คุณจงอินต้องการ
เพียงแต่เขาก็ไม่เข้าใจนัก... ว่าถ้าตัวเขาเองมีความรักแค่ให้ตัวเอง
ทำไมเขาจึงรู้สึกเจ็บแบบนี้
เพียงแต่... ความรู้สึกเจ็บสะโพกยามขยับตัวไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไร และรอยรักสีแดงเป็นจ้ำที่ปรากฏอยู่ทั่วลำตัวก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไร
ไม่ได้รู้สึกอะไร...
...มากไปกว่าความรู้สึกเจ็บที่ใจ
- - - - - - - - - - - -
So tell me you love me
Only for tonight. Only for one night
Even though you don’t love me
- - - - - - - - - - - -
- end -
TALK: ทำไมถึงเป็นแบบนี้หนา... ถ้าใครเคยฟังเพลง Wicked Game และรู้ความหมายก็แบบนั้นเลยค่ะ ความหมายของเพลงคือทำนองว่า ตัวเอกเนี่ยมีภรรยาแล้ว และมาใช้บริการโสเภณีเพื่อ xxx น่ะทำนองนั้น เพียงแต่โอเซฮุนของเราเป็นบริกรเท่านั้นเองข่า บ่ใช่โสเภณี
รู้สึกตัวเองแต่งไม่ถึงอารมณ์ที่ต้องการ ขัดใจอ่ะ - - แล้วมันก็สั้นมากด้วย อย่าไปหวังอะไรมากนะ อ่านหนุกๆเนาะ
ปล. ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า
ความคิดเห็น