คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ◆ kai / sehun : contrast
CONTRAST
kai / sehun
ใครๆก็บอกว่าเราต่างกัน
ผมเองก็คิดว่าเราต่างกัน ตั้งแต่เรื่องนิสัยใจคอ รสนิยม นิสัย หรือแม้แต่เซ็กส์
ผมกับเขา... ดูเหมือนคนที่อยู่คนละโลก
แต่มันก็แค่ ‘ดูเหมือน’ ละนะ
- - - - - - - - - -
แสงแดดยามเช้าที่สาดทะลุผ้าม่านสีครีมเข้ามาในห้องนอนกว้างทำให้ผมเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ ความรู้สึกแรกที่แล่นเข้ามาคืออาการเจ็บไปทั้งตัว เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นว่าไม่ใช่ผมคนเดียวที่นอนอยู่บนเตียง
ข้างๆผมคือคนที่เรียกได้เต็มปากว่า ‘เพื่อนสนิท’ กำลังหลับตาพริ้มราวกับกำลังฝันหวาน ผมยกยิ้มเหี้ยมก่อนจะฟาดมือไปที่หลังเปลือยของอีกคนเต็มแรงแล้วปลุก
“ตื่น!”
อีกคนลืมตาอย่างเร็ว ทีแรกแม้จะดูงงไปบ้างแต่ก็กลับมาตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว มือหนาคว้าไหล่ทั้งสองข้างของผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วกดลงกับเตียงจนตัวเขาแทบจะจมหายไป
“เล่นอะไรของนาย”
ผมหัวเราะกับปฏิกิริยาของเขา “ก็แค่อยากปลุก... ไม่ได้เหรอ”
ผมไล้มือไปตามโครงหน้าได้รูปของอีกฝ่ายช้าๆ มันเป็นวิธีการง่ายๆในการง้อคิมจงอิน เพื่อนสนิทที่อารมณ์ร้อนดั่งไฟของผม
และมันก็ได้ผลทุกครั้งนั่นแหละ
จงอินเผยรอยยิ้มเล็กๆตรงมุมปาก โอเค ผมก็ยอมรับว่ารอยยิ้มของจงอินมันเท่มาก แต่การที่เป็นเพื่อนกันมากกว่าห้าปีนี่ทำให้ผมค่อนข้างจะชินกับรอยยิ้มโปรยเสน่ห์ของอีกคนซะแล้วละ
“ก็เปล่า แค่ง่วง” ริมฝีปากหนาอยู่ชิดกับลำคอของผมขณะที่เขาพูด ผมเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงล้อเลียน แม้เขาจะไม่เห็นก็ตามเถอะ
“อะไรกัน เมื่อคืนเราก็นอน ‘พร้อมกัน’ ไม่ใช่เหรอ”
ผมจงใจเน้นคำว่า ‘พร้อมกัน’ จงอินหัวเราะเบาๆในลำคออย่างที่เขาชอบทำ เขาขบเม้มที่ลำคอผมแรงๆตามประสาคนชอบแกล้ง มือหนาปัดป่ายไปตามร่างกายของผมที่ไม่ได้สวมใส่อะไรเนื่องจากกิจกรรมออกกำลังกายเล็กๆน้อยๆเมื่อคืน
“นายชิ่งนอนก่อนฉันต่างหากล่ะโอเซฮุน”
ผมส่งเสียงหัวเราะเหอะในลำคอ ก่อนจะดึงมือปลาหมึกของอีกคนออกจากร่างกายตัวเอง จงอินเงยหน้าขึ้นมาจากลำคอของผม คิ้วหนาเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม ผมโปรยยิ้มหวาน(อย่างที่ชอบใช้นั่นแหละ อย่าให้พูดเลย) ก่อนจะผลักเขาไปอีกฝั่งของเตียง ตาก็มองไปรอบๆหาเสื้อผ้าที่ระเกะระกะอยู่เต็มไปหมด
“หาอะไร”
ไม่ทันได้ตอบเขา ผมก็เห็นเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งอยู่ปลายเตียง ก่อนจะเดินไปใส่หน้ากระจกบานใหญ่ ผมจำไม่ได้แล้วล่ะว่าเสื้อเชิ้ตนี่เป็นของใครระหว่างผมหรือจงอิน พวกเราใช้ของร่วมกันหลายอย่างรวมถึงเสื้อผ้าที่มีเยอะมาก ผมก้มติดกระดุมจนถึงเม็ดสุดท้ายก็รู้สึกได้ถึงท่อนแขนใหญ่มารัดที่เอว เงยหน้าขึ้นก็เจอกับสายตาของจงอินที่กำลังมองผมอยู่ผ่านกระจก
อ่า... ผมเคยบอกหรือเปล่านะว่าสายตาของเพื่อนสนิทผมคนนี้น่ะมันเร่าร้อนขนาดไหน
จงอินจูบที่ต้นคอผมเบาๆแต่เขาก็ยังไม่ละสายตาไป ผมยิ้มบางๆก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวเขาเบาๆ จงอินไม่ชอบให้ใครจับหัวนักหรอก แต่ผมก็เป็นหนึ่งในข้อยกเว้นที่สามารถเล่นกับผมนุ่มๆของเขาได้ตามใจ
“I’m yours”
เขาพูดเสียงเบาแต่ผมกลับได้ยินมันชัดเจน ถ้าผมคิดแบบเข้าข้างตัวเอง ตอนนี้จงอินดูเหมือนราชสีห์ที่สิ้นฤทธิ์เลยล่ะ เขามักจะอ้อนผมเสมอจนคล้ายกับว่ามันเป็นนิสัยหลักของเขาไปแล้ว และผมก็ชอบมันเอามากๆซะด้วย
ผมหมุนตัวกลับไป มือทั้งสองแนบเข้ากับใบหน้าได้รูปของอีกคน ไล่สายตามองตั้งแต่คิ้วโก่ง ตาสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน ลงมาจนถึงริมฝีปากได้รูป จงอินมีใบหน้าสมบูรณ์แบบที่ใครๆก็หลงใหลและชื่นชม ผมก็เป็นหนึ่งในคนพวกนั้นโดยไม่ต้องสงสัยเลยสักนิด
ผมยิ้มให้เขาก่อนจะเลื่อนมือไปโน้มคอของอีกคนลงมา แล้วแนบริมฝีปากเข้ากับอีกคน
‘Yes, You’re mine’
- - - - - - - - - -
“ในวันนี้เราจะมาสัมภาษณ์นายแบบคู่หูที่ฮอตที่สุดในขณะนี้! ขอเสียงต้อนรับคุณคิมจงอินและคุณโอเซฮุนด้วยค่ะ!”
พิธีกรสาวยิ้มกว้างแล้วผายมือไปทางทิศที่มีผู้ชายร่างสูงสองคนกำลังเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม เสียงตรบมือและเสียงกรี๊ดจากผู้ชมในห้องส่งดังก้อง บ่งบอกถึงความ ‘ฮอต’ ของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี
เมื่อทั้งคู่นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน พิธีกรสาวก็เริ่มทำหน้าที่ทันที
“กว่าจะได้ตัวพวกคุณมานี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะคะ” พิธีกรสาวเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะ เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากนายแบบทั้งสองคนได้เป็นอย่างดี
ใครๆก็รู้ว่าตารางงานของทั้งคู่น่ะแน่นเอี๊ยดมากๆ การที่ให้ไปออกรายการเดี่ยวก็ยากแล้ว แต่การจัดตารางให้ทั้งคู่มาออกรายการพร้อมกันนี่เรียกง่ายๆว่างานช้างเลยทีเดียว
“เอาล่ะค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ฉันจะเริ่มสัมภาษณ์เลยแล้วกันนะคะ.... ฉันได้ข่าวมาว่าพวกคุณพักอยู่ที่เดียวกันนี่จริงหรือเปล่า”
เซฮุนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วอธิบาย “พวกเราพักอยู่ที่เดียวกันตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว”
“ฉันว่าราคาคอนโดในเมลเบิร์นก็ไม่ได้แพงเกินไปที่พวกคุณจะซื้อแยกนะ”
“ฮ่าๆ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” เซฮุนโบกมือปฏิเสธ “พวกเราชินกับการอยู่ด้วยกันมากกว่าน่ะ”
พิธีกรพยักหน้าแล้วถามคำถามต่อไป “แฟนๆของพวกคุณอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้พวกคุณสนิทกัน ทั้งๆที่พวกคุณดูแตกต่างกันมากๆ”
คราวนี้พิธีกรหันหน้าไปถามจงอิน เขามองหน้าเพื่อนสนิทตัวขาวข้างๆที่ยักคิ้วให้เขาก่อนจะหันไปทางพิธีกรที่รอคอยคำตอบ “บางทีผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ”
“...............”
“แต่ที่ผมรู้คือเราสองคนเข้ากันได้ดีเกินกว่าที่ใครๆจะคาดคิดเลยล่ะ”
- - - - - - - - - -
-end-
last edit: 01-09-2013
ความคิดเห็น