คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เมียขัดดอก (2)
เผียะ!
วิลาสินียฝ่ามือึ้นฟาลบนใบหน้าหล่อเหลาเ็มแร เธอำมือเ้าหาันแน่น วัสายามอเา้วยวามรัเีย
“เธอ...ล้าบันเหรอ”
เสียำรามลอผ่านไรฟัน ใบหน้าหล่อเหลาแั้วยวามโรธ ายหนุ่มใ้ลิ้นุ้นระพุ้แ้ม้าที่โนบ วาู่มวาวโรน์ มือแร่ระาร่าอรรเ้ามาปะทะอ
“โอ๊ย! ปล่อยันนะ ไอ้นทุเรศ”
เธอออแริ้น แ่ยิ่ิ้น็ถูเารัแน่นึ้นไปอีเท่าัว ใบหน้าสวยเหยเ้วยวามเ็บ พยายามเบี่ยหน้าหนี ใบหน้าหล่อเหลาที่วูบลมา ริมฝีปาระ้าประทับบนริมฝีปานุ่มสวย ่อนะบยี้อย่าร้อนแร ปลายลิ้นสาอาศัยัหวะที่เธอเผยอปาะประท้วู่โมเ้าไปเี่ยวระหวัลิ้นเล็ภายในริมฝีปาสีมพูระเรื่ออย่า้อารลโทษ นหิสาวที่ิ้นรนสุแร่อยๆ ลำลัล พร้อมับเสียที่เยประท้วในลำอเปลี่ยนเป็นเสียราเบาๆ อย่าอ่อนแร เห็นแบบนั้นายหนุ่มเลยเปลี่ยนุมพิร้อนแรเป็นเรียร้อและูื่มให้เธออบสนอ
“เห็นไหมแ่ันูบเธอยั่ายเลย มานี่เลยแม่ัวี ันะพิสูน์ใหู้ว่าถ้าันะเอาเธอึ้นมา มันะ่ายายนาไหน”
าำายหนุ่ม็ระาเรียวแนเล็ให้เินามเ้าไปในห้อนอนให่
“รี๊! ุเวิน ปล่อยันนะ”
วิลาสินีืนัวไม่ยอมเินาม่ายๆ นายหนุ่มัสินใยร่าเล็ึ้นพาบ่า โยไม่สนใเสียรีร้อและาริ้นัืนที่เหมือนว่าะสูเปล่า เมื่อเาเปิประู อุ้มพารไปยัเียนอนนาให่ ่อนะวาเธอลบนเีย แล้ว็รีบามลไปร่อมเอาไว้
“อย่า! ไม่นะ ันอร้อ”
มือเล็รีบยึ้นันหน้าอแร่ ไม่ยอมให้ใบหน้าหล่อเหลา้มลมาแนบิไ้ เธอสบาเาอย่าเว้าวอน
“สายไปแล้ว ยัไเธอ็ห้ามันไม่ไ้หรอ”
เวินฝัมูลบนออาวผ่อ ริมฝีปาหยัพรมูบไปทั่วลำอระห บเม้มผิวเนื้ออ่อนราวับเป็นอาหารอันโอะ ในะที่มือหนา็สอเ้าไปลูบไล้้นาวเรียวสวยเพื่อปลุเร้าให้ร่าบาสั่นสะท้าน
“อื้อ...”
หิสาวเผลอส่เสียราอยู่ในลำอ ร่าายร้อนผะผ่าว อาารร้อนวูบวาบยิ่เพิ่มทวีู เมื่อสัมผัสับวามแ็แรทีุ่นันาเออมา
ายหนุ่มระุยิ้มอย่าพึพอใ ผิาที่เาพูไหมละ แ่ระุ้นนิหน่อย หล่อน็เร่าร้อนแล้ว มือหนาออแรึุเรสสวยออไปาร่าบา าม้วยบราเียร์สีหวาน และปราารสุท้ายให้พ้นทา านั้น็ัารับุอัวเออย่ารวเร็ว ่อนะโถมทับร่าแร่เปลือยเปล่าลไปพร้อมับ้มลปิปานุ่มอีรั้ ะที่ฝ่ามือให่ลูบไล้ไปทั่วายสาวอย่าใปลุเร้า ใบหน้าหล่อผละออาริมฝีปานุ่ม ่อยๆ ูบไล่ามใบหู วนมาหยุที่ออาว บเม้มเบาๆ ไปทั่วลำอระห ่อนะรอบรอยอออวบอิ่มเ็มมือทั้สอ้าสลับันไปมา นระุ้นไฟปรารถนาออีฝ่ายให้ลุโน
“ ุเวิน อย่าทรมานันเลย ัน้อารุ อืม”
เธอัริมฝีปาแน่น เนื้อัวสั่นระริไป้วยวามทรมาน ร่าายอเธอำลัเรียร้อหาเา
“ทีนี่เธอ็รู้แล้วใ่ไหม วิลาสินี”
เวินเอ่ยอย่าผู้นะ ่อนะแทรายแร่เ้าไป สะโพสอบเริ่มยับไปามัหวะอย่ามีั้นเิ ่อนะเร่ให้เร็วึ้น เาร้อํารามเสียัลั่นห้อเมื่อปลปล่อยสิ่ที่อยู่ในัวให้เธอนหม เ่นเียวับหิสาวที่รีร้อออมาเมื่อเินทาไปสู่ฝั่ฝันพร้อมันับเา
ความคิดเห็น