คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : So Cute![No.4] : ไอ้ไส้เดือนพาวเวอร์ [[เชล]]
So Cute [No.5] : ไอ้ไส้เดือนพาวเวอร์![[เชล]]
“ ไอ้..ไอ้! โว้ยยยยยยยยยยยยย กลับโว้ย! ไอ้เอกไอ้โม ” จากนั้นพี่ไส้เดือนก็ลากสังขารกลับไปที่ภาคของตัวเองพร้อมกับไอ้คู่หูรักยมที่ชื่อ เอกกับโม
เฮ้อ~ หวังว่าจะจบลงแค่นี้นะ
“ เชลอย่าไปเครียด มันโกรธง่ายหายเร็วจะตาย มันไม่ถือหรอก ” พี่นายน์เข้ามาตบไหล่ผมสองสามทีเพื่อปลอบใจ ก็จริงอย่างที่พี่นายน์พูดครับ พี่หล่อนั่นพอเจออีกทีที่หน้าหาด มันก็ทักทายผม แถมยังชวนคุยอีก กูจะบ้าตาย มึงหายโกรธเร็วมากกกก
--------------------------------
“ เฝ้ามองอยู่ทุกวัน เผื่อเธอจะหันมา แต่พอเธอเริ่มจ้องตาฉันเองก็หวั่นไหว รักเธอแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหนื่อยใจ~ และฉันคงทำได้เพียงแค่รักเธอระยะใกล้ เข้าใจกันมั้ย ว่าฉันมันใจไม่กล้าพอ ”
“ มันจึงเป็นความรักที่ ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุก ที่ไม่ถึงกับเศร้า เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน”
“ ตลอดชีวิต ฉันเชื่อในสิ่งที่คิด แม้มันจะเป็นอะไรที่ผิด และฉันเองที่หลงทาง ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน หกล้มคลุกคลานเท่าไร ”
“ ต้องติดอยู่ในฤดู อกหัก ติดอยู่ในห้วงความรักที่มันเลวร้าย...”
“ ฉันมักจะถามเธอเป็นประจำว่าเธอน่ะรักฉันมั้ย? และหากเธอบอกว่าเธอน่ะรักแล้วเธอน่ะแค่ไหน รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร ”
เพลงอีกหลายเพลงก็ตามมา เสียงกีต้าร์จากพี่นายน์ โคตรซุปเปอร์ว้ากเกอร์(ทำไมฉายาพี่แกมันเปลี่ยนไปเรื่อยว่ะ) มีร้องคลอๆด้วยพี่เมี่ยงปลากับพี่เท่าฟ้า(สาบานได้ว่าชื่อคนครับ เป็นพี่ผู้ชายที่คณะ) เสียงพี่สองคนถือว่าดีมากๆเลยครับ พอฟัดพอเหวี่ยงกับพวกนักล่าฝันทั้งหลาย เดี๋ยวผมจะยุให้พี่สองคนไปประกวด หึหึ
ตอนนี้ที่หาดมีพวกวิดวะกับถาปัตกำลังนั่งร้องเพลงรอบกองไฟ หลายคนอาจสงใจว่าทำไมเรามารวมตัวกันได้คำตอบคือ ความสมัครใจครับ ใครอยากมานั่งเล่นก็มา ใครอยากไปนั่งริมทะเลหรือจะขึ้นไปพัก หรือว่าจะไปคลับที่โรงแรมก็ไม่มีใครห้ามครับ ผมนั่งข้างจุฬา แต่มันก็ถือว่านั่งห่างจากผมพอสมควร ส่วนอีกข้างก็ไอ้ปัน ผมกับมันไม่เคยห่างกันครับ อย่างที่บอก ‘รักกันปานจะกลืนกิน’ มันก็จริงนะครับ ผมกับมันเนี่ยรู้จักกันตั้งแต่ยังไม่ตัดรก =_= ส่วนโบมันก็นั่งข้างปันอีกที่ข้างโบก็แฟนมันไอ้กวี ส่วนข้างหลังผมก็สองสาว ฝนกับฟอนต์ วงก็ใหญ่อ่ะครับ สองคณะมารวมกัน ก็มีทันซ้อนหน้าซ้อนหลัง ไม่ได้เป็นวงแถวเดียวครับ เพราะแต่ละคนเลือกนั่งตามใจฉันมากกว่าที่จะล้อมกับเป็นวง
“ เชลๆๆๆ”
ไอ้ฝนที่นั่งข้างหลังมันกระตุกชายเสื้อผมจนแทบขาด พอผมหันไปมองมันมันก็บุ้ยหน้าไปทางคนที่เพิ่งเดินมา ด้วยบริเวรที่ผมนั่ง มันแถบจะไกลสุดจากที่พี่ๆนั่งร้องเพลงกัน ไอ้คนที่มาใหปม่ก็ต้องนั่งบริเวรนี่ แต่ผมไม่เข้าใจว่า แล้วจะแหวกวงเข้ามาทำซากอะไร
“ เชล พี่เขามาทางเราแล้ว>< ”
“ นั่งด้วยคนนะ”
ไอ้แกรมครับ ใจกล้าหน้าด้าน เดินมานั่งข้างๆ เบียดไอ้จุฬาตกขอบ ไอ้จุฬาก็หันมามองอย่างงงๆ ไอ้พี่แกรมก็ส่งยิ้มหวานไปให้ จุฬาหน้าแดงเป็นมะเขือเทศเลย ชิส์ หมั่นไส้! คิดว่าหล่อนักรึไง
“ กรี๊ดดด เชิญค่ะ เฮีย ” ได้ข่าวว่า เขามาขอกูนั่งไม่ใช่มึงนะ ไอ้ฝนบ้า - - *
“ ไม่คิดจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักเหรอ ”
แกรมบ้าหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะถามเรื่องเพื่อน เชอะ! ไม่สนเว้ย! หมั่นไส้ หล่อนักรึไงไปเที่ยวยิ้มให้คนอื่นดูเนี่ย ที่กับเราล่ะหน้าบึ้งมาตลอด เพิ่งมายิ้มให้เราตอนต่อหน้าเพื่อนเนี่ยนะ! ฝันไปเหอะว่าเชลจะพูดดีๆด้วย
“ อ่า~ เฮียแกรมค่ะ ฝนค่ะ เพื่อนเชล ส่วนนี่ ฟอนต์ค่ะ คนข้างๆเฮียชื่อ จุฬา ข้างไอ้เชลชื่อปันข้างปันชื่อโบข้างโบก็แฟนมันค่ะ ชื่อกวี ”
ฝนอธิบายเสร็จก็ยิ้มหวานให้ โว้ยยยยยยย หมั่นไส้จริงอะไรจริง จากไอ้ไอ้เฮียแกรมก็แนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้มแบบลดแลกแจกแถมไม่ทั่วอาณาบริเวร จนฟีโรโมนแพร่กระจายไปติดตาต้องใจ
จนชะนีน้อยชะนีใหญ่ทั้งวิดวะและถาปัตให้ขยับตูดมานั่งกระแซะในแถบๆที่ผมนั่งมากขึ้นจนรู้สึกอึดอัด สาวๆที่มารุมล้อมก็ต่างแนะนำตัวมาเป็นเพื่อนผมบ้างล่ะ เพื่อนฝนบ้าง เพื่อนไอ้ปันบ้าง(แต่ผมไม่ยักรู้ว่าไอ้ปันมีเพื่อนชื่อนี้) หรืออะไรก็ตามที่อ้างได้ให้ได้มากระแซะๆ กับเฮียแกรมสุดหล่อ สมบัติล้ำค่าของวิดวะพาวเวอร์ ไม่ดิ เป็นสมบัติของคณะก็ว่าได้ เพราะมันเป็นเดือนคณะปีสาม แล้วยังเป็นพี่ว้ากเกอร์แต่ไม่ใช่หัวหน้า เลยมีแต่คนเรียกว่า เฮียๆๆๆ ชิส์~ เฮียเหรอ เหอะ ! เติมไม้โทดีกว่า! (เฮี้ย)
ไม่นานพี่ริพี่ว้ากเกอร์ของคณะผมที่เป็นผู้หญิงก็ไล่ให้น้องปีหนึ่งผู้หญิงไปนอน ในข้อหาที่มันไม่นั่งร้องเพลงแต่มันนั่งกรี๊ดเฮียแกรม จนพวกที่เขาร้องเล่นกันอยู่ทนไม่ไหว อันที่จริงไล่ไอ้เฮียนี่ไปยากกว่าเยอะแยะ พวกสาวๆก็ต้องไปนอนครับ เหลือแต่หนุ่มๆทั้งนั้น จุฬาก็ขอตัวไปนอนบ้างทั้งๆที่มันไม่ใช่สาวๆก็เหอะ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมันเพราะนี่ก็ปาไป4ทุ่มแล้ว สำหรับลูกคุณหนูอย่างมันคงไม่ชอบเสียงดังและนอนดึก ไอ้โบก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็นะ ไปนานแสนนานไม่ยอมกลับมาเสียที สงสัยว่าจะแพ้อาหารทะเล ฮ่าๆๆ
“ เฮ้ยๆ ไอ้พวกตรงโขดหินน่ะ ขยับเข้ามาในวงหน่อยเร๊ว~ ”
เสียงพี่ปอ(หน้าหม้อ) บอกให้พวกผมขยับไป ผมก็ขยับไปครับคราวนี้เปลี่ยนไปนั่งข้างๆพี่นายน์ โคตรเทพบุตรสุดหลอน เอ๊ย! หล่อของผม มือพี่แกก็เกากีต้าร์ไปด้วย ร้องคลอๆบ้าง ส่วนอีกข้างก็ไอ้ปันครับ เพราะ ‘รักมันมากกกก’ ฮ่าๆ
คนเริ่มน้อยครับ จนตอนนี้เหลือไม่กี่คน มีผม ปัน พี่เท่าฟ้า พี่เมี่ยงปลา พี่นายน์ พี่ปอ พี่ริ(สาวห้าวประจำปีสอง) และก็พวกวิดวะ เฮียแกรม พี่เอก พี่โม(คู่รักยม) พี่หล่อไส้เดือนพาวเวอร์ แล้วก็พี่อ๋อง(เจอในคลับวันโน่น)กับเด็กปีหนึ่งอีกสองสามคน ถ้าจะถามว่า ทำไมพี่หล่อไส้เดือนพาวเวอร์ ถึงได้ชื่อนี่มา ที่จริงคือ พี่แกเป็น เดือนปีสอง ของวิดวะภาคไฟ หรือ วิดวะพาวเวอร์ ก็เท่านั้น ชื่อจริงพี่แกคือ เทียร์
“ อ่ะ ”
แก้วใส่บรรจุน้ำสีอำพันถูกยื่นมาจากมือพี่นายน์เป้าหมาย จะให้ผม ดื่ม ผมมองหน้าพี่นายน์อย่างงงๆ พี่แกบุ้ยหน้าไปแก้วเหล้า ประมาณ ‘ พี่ให้ กินดิ’ ผมก็ส่งกลับไปว่า ‘ ไม่ครับ ขอบคุณ’ พี่นายน์ยัดใส่มือผมเลย ให้ตายห่า ! กูไม่อยากเมานี่หวา ถ้ากูเมาเล้วบ้าวิ่งลงทะเลใครจะรับผิดชอบเนี่ย?
“ เฮ้ย! อย่าป๊อดดิว้า เชล แดกๆไปเหอะ ”
ไอ้ไส้เดือนพาวเวอร์ส่งเสียงมา ผมก็มองมันกลับไปแบบเคืองๆ สาดดดด อุว้ากก ไม่ทันแล้ว ไอ้พี่หล่อมันพุ่งตรงเข้ามา บีบปากแล้วกรอกเหล้าใส่ผมแบบไม่ทันตั้งตัว
พอลิ้นได้รู้รสเท่านั้นหละ สาดดดดดดด มัน ออนเดอะร็อคนี่หว่า ไม่มีมิกเซอร์ห่านอะไรเลย มีแต่เหล้าเพียวๆกับน้ำแข็งก้อนนึง แว้กกกก ขมมากครับ ขมจนน้ำตาผมแทบไหล พอโดนบังคับจนหมดแก้ว พี่มันก็หัวเราะชอบใจ ผมว่าไอ้เทียร์มันอาจจะยังไม่หายแค้นมั้ง? แม้ว่ามันจะไม่ถือแต่คงจะอยากแกล้งคืน
ได้........ได้...เล่นกับให้ไม่เล่นมาเล่นกับเชล
ผมเทเหล้าใส่แก้วผมแล้วตรงดิ่งไปหาพี่เทียร์ ยกทั้งแก้วประเคนให้พี่เทียร์ด้วยความรัก(?) พี่มันก็ตกใจครับตาเหลือกเลย แต่ต้องทนกลืนจนหมดแก้ว เรียกเสียงฮาไปทั่ว พี่เทียร์เช็ดมุมปากแล้วหันมามองผมอย่างโคตรน่ากลัว มันยิ้มที่มุมแล้วกระชากผมลงไปนั่งข้างมัน ไอ้ผมก็เสๆ มึนๆ แบบเหล้าออนเดอะร็อคเริ่มออกฤทธิ์ เป็นอาการเมาระยะเบื้องต้น
พี่เทียร์เทเหล้าลงแก้วอีกแก้ว แล้วเทลงทีแก้วผมด้วย ยื่นให้ผมแก้วนึง พี่มันก็แก้วนึง อย่าบอกนะว่า มึงจะท้าดวลกับคนอย่างเชล ฉายา คอทองคำได้ (มันเหนือกว่าทองแดง) ผมก็รับมาอย่างไม่ลังเล กระดกหมดรวดเดียว พอหมดผมก็ชูแก้วแล้วคว่ำได้ดู ไอ้พี่เทียร์ก็ไม่น้อยหน้า หมดแล้วมันก็เติมแล้วแดกต่อทั้งของผมและมัน
ประมาณ 3 แก้วน่าจะได้ สภาพผมก็ ไม่ไหวแล้วแล้วครับ เพราะมันออนเดอะร็อคนี่หว่า ผมเพ่งมองแก้วที่4 ที่ได้ถูกเลื่อนมาท้าผมตรงหน้า ผมเงยหน้าไปมองพี่เทียร์ มันยักคิ้วกวนประสาทมาให้ทันที หน้ามันก็เมาได้ที่เลยแหละครับ เหี้ยย ขนาดหน้าตอนเมายังหล่อ ปลื้มว่ะ
“ เอาดิ จ้องหาพ่องไง? มันไม่เข้าปากเองหรอก แดกดิ รึมึงป๊อด?”
เอ่อ...กูจะปลื้มมากกว่านี่ถ้าพี่หล่อนี่มันลดดีกรีความปากเสียลงบ้าง - -*
“ ไม่ไว้อ่ะ ถ้าอีกแก้วได้เมาจริงๆแน่ =____= ;; ”
ผมก็ตอบกลับมันไป ความรู้สึกต้องนี่แมร่งเหมือนโลกมันหมุนเลยอ่ะ (โลกมันก็หมุนอยู่เล้วไม่ใช่หรือไงว่ะ?) แล้วอยู่ๆ มือมันก็กระชากตัวผมไปนั่งที่ตัก พร้อมกับประเคนเหล้าแก้วพี่สี่ให้ผมด้วยความรักไม่แพ้กันเลย ไอ้ห่า!
“ ไอ้พี่เหี้ย! บอกว่าไม่ไหวๆ ไม่ฟังกูรึไง บอกว่าพอก็พอดิสาดดดดดด ”
ผมก็ได้แต่โมโหโว้ยวายนั่นแหละ มือก็กำหมัดทุบหนักๆที่ไหล่ไอ้คนบ้า มันแทนที่จะเจ็บก็ยิ้ม ยิ้มครับยิ้ม มันยิ้ม กรี๊ดดดดดดดดด (เอ่อ) สภาพมันตอนนี้สันนิฐานได้คำเดียวว่า ‘ เมาแล้ว’
“ มึงสวยว่ะ ” ห่านี่ ว่ากูสวยหรา เดี๋ยวตบคว่ำ แอนด์ยันโครมเลย
“ เชลๆๆ ลุกออกมาเร็ว!” พี่เอกร้องขึ้นอย่างตกใจ ผมก็งงๆ แต่ก็พยายามดันตัวให้ลุกออกจากคนเมา แต่ก็โดนมันกระชากลงไปนั่งใหม่ ไอ้ห่าแรงควายชะมัด
“ หนีเร็วน้องเชล!” พี่โม (ขี้โม้) <<ฉายาใหม่ ก็ร้องเตือนด้วยความตกใจไม่แพ้พี่เอกสักนิด แล้วไอ้ห่าคนข้างหน้า มันก็ยังยิ้มต่อไป ก่อนที่มันจะก้มลงมาแล้ว
ไซร้คอผม!!!! O_O โอ้ว มายบุดดา!!
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” << เสียงของทุกคนในวงเหล้าหรือวงสนทนาแผดออกมาอย่างพร้อมเพียงยิ่งว่าเพลงชาติไทยตอนเช้า ให้ตายเถอะ!
ปากมันก็ไล้ลงมันเลื่อนจนถึงหัวไหล่ ก่อนที่พี่มันจะ กัด! เน้นว่า กัด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เลือดออกมั้ยว่ะ คือตอนนี้ผมก็ใช่ว่าจะนั่งบนตักมันแล้วอยู่เฉยๆให้ไอ้คนเมากัดนะ แต่มันถ้าหยิกทั้งถีบทั้งจิกทั้งผลักมันสารพัด คงด้วยแรงควายมันก็ไม่ออก เชลจะร้องแล้วน่ะโว้ย!!
“ โอ้ย!!!!!!!!!!! เจ็บ!!! สาดดดดดดดดดดดด เชี่ยยยยยยยยยย ควายยยยยยย ปล่อยยยยยยยกู!!!!”
ผัวะ!
เอ๋ O_O ….
เทพบุตรรูปงามวิ่ง4คูณ100เข้ามาพร้อมกับ ลงหมัดไปที่หน้าไอ้(ไส้)เดือนพาวเวอร์ที่กลายเป็นผีดูดเลือดจากคอผมเมื่อกี้ ลงไปนอนเป็นเพื่อนปูเสฉวนแถวๆนั้น และหมดสติไปเลย
ผมมองคนตรงหน้าแบบอึ้งๆ เขาเป็นคนช่วยผมแหละ ปลื้ม~ ถึงจะไม่หล่อกระชากใจ แค่สูสีกับพี่เทียร์ แต่ใจหล่อมากกก โฮฮฮฮฮ ผมต้องเปลี่ยนใหม่ซะแล้ว ต้องดูแลเขาให้มากกว่านี้ตอบแทนบุญคุณที่เฮียแกรมมันช่วยผมให้รอดพ้นการถูกทารุณทางเพศ ต่อไป ผมจะเคารพ รัก บูชา แถมจะเรียกไอ้พี่แกรมว่า เฮีย แบบไม่มีไม้โทเลยเอ้า!
“ เชล!! เชล!!!! ”
เสียงเฮียเสียงผมที่อยู่ในภวังค์ให้ได้สติ ผมมองหน้าเฮียสลับกับไอ้พี่เทียร์ผู้เกือบตกเป็นสามีตอนเมาของผม แบบแปลกๆ มองไปมองมา บ่อน้ำตาก็โคตรตื้น ก้อนสะอื้นวิ่งมาจุกคอ หน้าเฮียแกรมมองผมด้วยท่าทีห่วงใย
แง๊~ ไม่ไหวแล้ว ขอร้องไห้เหอะ
“ เฮียยยยยยยยยยย ฮืออออออออ ฮือๆๆๆๆ ”
แล้วผมก็รวบเฮียเข้ามากอดพร้อมร้องไห้โฮอย่างไม่อายใคร สภาพตอนนี้อาจจะมีน้ำมูกไหลไปติดเฮียแกรมบ้างก็ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ เฮียซิต้องถือ แต่มันกลับกอดผมตอบ
ฮืออออออๆ เสียใจ ไม่น่าเกิดมาหล่อเลยเกือบโดนปล้ำแล้วมั้ยเนี่ย
ผมก็ยังกอดคนตรงหน้าต่อไป ไม่รู้ว่านานเท่าไร น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล และผมก็คงเหมือนน้ำตา ที่ยังไม่หยุดกอดไอ้เฮียแกรม ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงกอดเขาไว้แน่นแต่ผมรู้สึกลึกๆในใจว่า อบอุ่น ปลอดภัย จนไม่อยบากจะคายออก เท่านั้น ........
เฮ้อ.. ไม่เข้าใจไอ้ไส้เดือนพาวเวอร์นั่นเลย...ทำไมว่ะ? เมาแล้วหื่น เสือกมาหื่นกับกู จะบ้าตาย
หลังจากนั้นผมก็กลับห้องพักกับไอ้ปันสุดที่รัก =__= แต่พอไปถึงห้องก็ต้องตกใจ เมื่อเจอไอ้จุฬากับไอ้โบนอนกอดกันกลมที่เตียงมัน สภาพนี่อย่างกับเพิ่งผ่านการโดนขมขื่นแน่ะ ผมกับไอ้ปันก็หัวเราะกับภาพที่เห็นเบาๆ
“ ตอนนั้นนะมึง ทำเป็นกระแดะเกลียดกัน ดูตอนนี้เสือกกอดกันอย่างกับผัวเมีย ฮาว่ะ”
ปันวิจารณ์ภาพที่เห็นอย่างสนุกปาก ผมก็เห็นด้วยกับมันนะ ก็ฮ่าดีครับไอ้จุฬาโดนไอ้กอดจากด้านหลัง อกไอ้โบแนบกับหลังจุฬาแบบติดๆกันเลย เพราะพวกมันนอนไม่ใส่เสื้อกัน...
เอ๊ะ!? ถ้าไอ้โบไม่ใส่เสื้อนอนน่ะ พอว่า แต่จุฬาน่ะเหรอจะไม่ใส่??
ความอยากรู้อยากเห็นแล่นเข้ามาในโสตประสาททันที สาธ อย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย ผมมองซ้ายมองขวา ดูต้นทาง ไอ้ปันนั่นไซร้ ไปมาร์กหน้าในห้องน้ำ(โว้ยย! มันจะสำอางเกินแล้วนะ) เอาเป็นว่าอีก สิบกว่านาทีที่มันจะออกมา ผมขอไขข้อข้องใจก่อนละ
มือผมเอื้อมไปจับผ้าห่มสีขาวของโรงแรม ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เร็วบ้างช้าบ้าง มือบ้านี่ก็สั่นอยู่ได้ แล้วผมก็เปิดผ้าห่มออก
พรึ่บ!
“ เฮ้ย!” ผมอุทานออกมาเบาๆกับภาพที่เห็น
----------
เม้นท์ให้ภัสหน่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นะ นะ นะๆๆ
ความคิดเห็น