คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 6 ครางเรียกชื่อพี่สิ (1)
“อือ!”
สิริมน์หลับาปี๋ เมื่อายรหน้าบูบลมาอย่าหนัหน่ว เร่าร้อนนเธอแทบะหลอมละลายอยู่รนี้ ลิ้นอเาแทรผ่านริมฝีปาอวบอิ่ม ล้วลึวานหาวามหวานล้ำ้าในโพรปาอุ่น ฝ่ามือทั้สอนวลึเอวบา ่อนะเลื่อนลไปยำสะโพลมแน่น
“อ๊ะ”
เสียหวานอุทานแผ่วหวิว เมื่อเารั้ร่าเธอเ้าแนบิายแร่ นเธอรับรู้ถึท่อนลำให่ยาว... ผ่าวร้อน ที่แนบอยู่รหน้าท้อแบนราบ แนบแน่นสนิทเสน่หาเสียนเส้นนทุเส้นในร่าสาวลุเรียว
วาหวานเบิว้า
อนมันทิ่ม้นบนมอเอร์ไ์ ็ไม่ไ้แนบมาทั้ลำแบบนี้ เธอเลยไม่รู้นาว่ามันให่และยาวอะไรนานี้เลยันเนี่ย
นี่มันอมนุษย์ผู้ายริเหรอ...
โหน่า... ทำไมออเาให่เินมนุษย์มนาแบบนี้ล่ะ! ถ้าบอว่าเป็นไอ้นั่นอม้า ยัน่าเื่อะว่าเลย!!
“หึ”
เสียหัวเราะแนบริมฝีปา ทำให้สิริมน์ะั ริมฝีปาเนัถอนออาริมฝีปาบวมเ่อ้วยพิษูบอเธอ เาเลื่อนมือมาลูบแ้มอย่าเอ็นู ่อนะ้มลหอมแ้มเธอ้ายวาหลายๆ รั้ นหิสาวทำัวไม่ถู ถึวามสาวะเบ่บาน บวมแ และแะไปหม้วยวามปรารถนาในบุรุษ แ่พอเาสัมผัสเธออย่าอ่อนโยนแบบนี้ เธอลับเอะะ สับสน
“อพี่ริๆ ไม่ใ่อม้า” ายหนุ่มับมือบามาแนบลำอที่พาอยู่ับร่าายอเาเพราะาเทับไว้ “เมื่อืนมัน็เ้าไปในัวน้อ... เ้าไปมิลำเลย้วย น้อรับมันไหว เื่อพี่สิ”
สิริมน์เยหน้ามอเา อ้าปา้า หน้าแ่ำว่าเ่า้วยวามอับอาย
“หนะ หนูพูออไปเหรอ?”
เวทย์ไม่ไ้บอว่าุมารที่สิอยู่ในเียร์อเาที่สวมอเธออยู่แอบมาระิบ ายหนุ่ม้มลูบปิปาเธออีรั้ หลอล่อให้สาวอ่อนประสบาร์ลุ่มหล มัวเมาสัมผัส และส่สายาไล่พรายุมารทั้สอไม่ให้ามเาเ้ามาในห้อนอน
‘ใร้าย’
‘พ่อใร้าย!’
ายหนุ่มไม่สนเ็ผีทั้สอนที่อแล้มลไปิ้นับพื้น เารวบร่าอ่อนปวเปียอหิสาวึ้นอุ้ม แล้วพาหมุนัว้าว้ามธรีประูมาอีรั้ เินไปไม่นาน็ถึประูห้อนอนอายหนุ่ม
แอ๊...
เสียประูไม้เปิออเสียแทเ้ามาในอารม์หวามอหิสาวที่ำลัหอบหายใแราูบเผ็ร้อนอเา ระทั่ายหนุ่มวาัวเธอลับเีย แล้วเา็สะบัเสื้อเวิร์้อปวิศวะโยนทิ้ าม้วยเสื้อล้าม้านใน
สิริมน์เบิาว้า
นั่นไ... เสือ!
รอยสัที่แผอ้าน้ายอเาือเสือสอัวำลั่อสู้ัน นั่นเป็นสิ่ที่เธอมอเห็นและำะำลัมีวามสัมพันธ์สวาทับเาเมื่อ่ำืนที่ผ่านมา
มือเล็สั่นเทา ลูบไล้รอยสันั้น ่อนะลูบไปยัรอยสัรูปนอีฝั่ และเลื่อนมือลแะรอยสัหนุมานี่ัวอะไรสัอย่า ที่เธอไม่ทันเห็นท่ามลาสิเลือนราเมื่อืน เธอำไ้แ่เสือับูเท่านั้น
ู... ที่ัวให่และุร้ายอย่าับอนาอน้าในภาพยนร์ที่สิริมน์เยูอนเป็นเ็!
“พี่ริ้วย” เธอมอสบาเา น้ำาลอ “ไม่ใ่พี่เ้”
ายหนุ่มับสอมือนุ่มที่ำลัุน เา้อมือทั้สออเธอลบนเียนอนใล้ใบหน้าอ่อนหวานที่น้ำาำลัไหลามแรอารม์และวามสับสนวุ่นวายในหัวใอเธอ
“ีหรือไม่ีล่ะที่เป็นพี่?”
สิริมน์ลืนน้ำลายลออึให่ ่อนะอบามวามริาหัวใ
“หนูไม่รู้” เธอเม้มปาอย่าสับสน “แ่พี่หล่อ... แล้ว็... เรื่อเมื่อืนหนูำไม่่อยไ้”
“.....”
“แ่... มันน่าะโรีเลย”
เสียอเธอแหบระเส่า เมื่อิถึวามทรำเลือนราเมื่อืนนี้ เรี่ยวแรอเา ารเสียสีอท่อนเอ็นรุระ้าในน้อน้อยอเธอ นาว่าเป็นารเสียสาว เธอยัฟิน่านปนรวร้าว
ความคิดเห็น