ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CLUB LOVE :: INTRO
intro
“ฮิมพี่ฝากลูกพี่ด้วยนะ ขอโทษที่ต้องทำให้เป็นภาระ” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะส่งทารกน้อยในอ้อมอกของตัวเอง ให้กับ ‘ฮิมชาน’น้องสาวแท้ๆของเธอเอง ฮิมชานรับมาประคองกอดในอ้อมอก นึกเอ็นดูทารกน้อยน่ารักน่าชังที่มีหน้าตาละหม้ายคล้าย จียง แม่แท้ๆของเด็ก
“พี่จียง จะเอาเด็กคนนี้ฝากไว้ที่ฉันจริงๆหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ พวกเธอสองคนก็ยังไม่มีลูกกันเลยนี่”
“แหม่พี่ก็ ฉันก็กำลังพยายามอยู่ “ ฮิมชาน ตอบเสียงอ้อมแอ้ม เป็นเรื่องจริงที่เธอกับสามียังไม่มีลูก “ แต่ก็ช่างเถอะ ฉันคิดซะว่านี่คือลูกฉัน แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไหร่”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน งั้นฉันไปแล้วนะ สามีคงรอฉันนานแล้ว ฝากเลี้ยง ‘เซโล่’ ลูกสุดที่รักของฉันด้วยล่ะ”
“ได้ค่ะ ฉันจะเลี้ยงลูกพี่ให้เหมือนลูกฉันเลยค่ะ” ฮิมชานยิ้มรับ แล้วเธอก็หันไปหาผู้ที่เป็นสามีของเธอ “พี่บัง เรามีลูกกันแล้วนะ”
“ไหนมาดูสิ ลูกสุดที่รักของพ่อ” เขาสังเกตใบหน้าของลูก(ปลอม)สักพัก “น่าเหมือนพี่จียงจริงๆด้วย - -;;” เขาพูดเบาๆ
“ลูกเราเป็นไงบ้างที่รัก ^___^” ฮิมชานที่พูดขึ้นทำเอาบังถึงกับสะดุ้ง เขารีบทำหน้าให้เป็นปกติก่อนจะพูดขึ้น
“ลูกเราน่ารักจังเลย เราจะเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุดนะครับ^___^”
18 ปีผ่านไป
“โล่เอาน้ำให้ป๊าหน่อยลูก” บังที่นอนเอกเขนกดูทีวี มืออีกข้างก็คว้าถุงขนมมันฝรั่งทอดห่อที่สามมาแกะกิน เรียกหาลูกชายสุดรัก ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกมุมหนึ่ง
“ครับ” หนุ่มน้อยร่างบางขานรับก่อนจะเดินเข้าไปในครัว หยิบแก้วกับขวดน้ำดื่มวางไว้ใกล้ๆพ่อ ยังไม่ทันที่จะเดินกลับไปอ่านหนังสือต่อ คุณพ่อจอมขี้เกียจก็เรียกใช้งานอีกครั้ง
“โล่เอาหนังสือพิมพ์ให้ป๊าหน่อยลูก”
“ครับ” เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ส่งให้คุณบัง พอเจ้าตัวจะหย่อยก้นนั่งอ่านหนังสือต่อปุ๊บ...
“โล่ ล้างจานให้ป๊าหน่อยลูก” คุณบังยื่นจานสองสามใบให้ จานที่เหลือเศษซากของ นักเก็ต ต็อกโบกกี และ ไก่ทอด ซึ่งคุณบังได้ทานหมดไปแล้วระหว่างที่นอนดูทีวี
“ครับ”
“ละ...” คุณบังจะเรียกหาลูกสุดรักอีกครา แต่ก็ต้องสะดุ้ง เพราะเสียงคุณนายฮิมซานลั่นมาจากในครัว
“ไอ้บังง แกเป็นอัมพาตรึไงห้ะ! ใช้แต่ลูกอยู่ได้” คุณนายฮิมซานดุสามีเสียงดัง
“ไม่เป็นไรฮะ ม๊าผมเต็มใจ^^”
“เต็มใจได้ยังไงห้ะ นี่ลูกก็อายุ 18 แล้วนะ ลูกจะตามใจพ่อเหมือนเด็กๆแล้วไม่ได้นะ”
“ลูกเขาเต็มใจ ที่รักก็อย่าไปห้ามลูกสิ โล่ไปเอารีโมทให้ป๊าอีกทีนึงสิ้” คุณบังว่า ก่อนจะนอนเกาพุงด้วยความสุขใจ
“อ่า ได้ครับ”
“ย๊า! ไอ้บังแกยังไม่เลิกใช้ลูกใช่ไหมฮะ โล่ลูกไม่ต้องทำหยิบให้มัน ให้มันไปเอาเอง ใช้แต่ลูกไม่เดินไปไหนจนจะเป็นหมูตอน อยู่ละ” คุณนายฮิมซานเดินมาหยิกแก้มสามีด้วยความหมั่นไส้ คุณบังร้องโอดโอยเสียเสียงดัง พร้อมกับยัดขนมเข้าปาก
“ไม่เป็นไรหรอกครับม๊า” ลูกชายคนดีประจำบ้านยิ้มหวาน หยิบรีโมทที่ตกอยู่ใต้ทีวีส่งให้คุณบัง
“พอเลยๆ โล่แม่จะให้แกย้ายไปอยู่ประจำ”
“ห้ะว่าไงนะที่รัก ไม่เอาอ่ะ ให้ลูกอยู่ไปกลับนี่หล่ะ ผมคิดถึงลูกนะ T^T”
“ที่คิดถึงเพราะจะเก็บไว้ใช้แรงงานใช่ไหม”
“ใช่จ๊ะ เอ้ยย ไม่ใช่สิ เค้าคิดถึงลูกจริงๆนะ T^T”
“ย้ายไปที่ไหนหรอฮะม๊า!”
“พรุ่งนี้ลูกก็รู้เอง”
“ไปพรุ่งนี้เลยหรอม๊า?”
“ใช่ เพราะฉะนั้น แกต้องรีบไปเก็บเสื้อผ้าเลย”
“ไม่นะลูกที่รัก อย่าทิ้งพ่อไปป T^T” คุณบังทำหน้าเศร้าก่อนจะเริ่มแกะขนมห่อที่สี่
ป๊าม๊า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น