เพียงในใจ

บทนำ

ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร เธอยังคงไม่เข้าใจว่าฉันไม่ใช่คนเก่า เรายังคงเหมือนเพื่อนหยอกล้อเหมือนวันวาน…แต่ฉันคือคนใจสั่น แต่ฉันคือคนหวั่นไหว……..                                                                                             ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น  ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นกัน      กลายเป็นคนฝันใฝ่อยู่ใกล้ๆเธอ กลายเป็นคนที่รอเก้อเหมือนหนังสือที่เธอไม่อ่าน   ตาคอยมองจ้องอยู่อยากให้รู้ใจกัน แต่แล้วเธอยังมองผ่าน และฉันก็ยังหวั่นไหว…..                                                                                                 ฟึ่บบ!!! อ้าวเฮ้ย ไอ้ต้น นี่มึงจะมาดึงหูฟังกูออกทำไมว่ะไม่รู้รึไงว่าคนกำลังอินกับเพลงอยู่อ่ะ                                                                       ไม่รู้โว้ย !!  รู้แต่ว่ากูนี่ตะโกนเรียกมึงจนคอจะแตกตายอยู่ตรงนี้แล้ว มัวแต่นั่งเหม่ออยู่นั่นแหล่ะมันจะอินอะไรกันนักหนาห้ะ ฟังเพลงดังขนาดนั้นระวังหูมึงไว้ให้ดีเถอะ   ต้นพูดพลางทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ข้างๆนัท
  เออ..บ่นเป็นตาแก่อายุ 70 ไปได้ โผล่หน้ามาหากูถึงนี่มีอะไร อย่าบอกนะว่าจะมาชวนกูไปม่อสาวโรงเรียนข้างๆอีกอ่ะ ไม่เอาแล้วนะโว้ยไอ้ห่า แม่งคราวก่อนก็เกือบโดนแฟนเขาไล่กระทืบทีนึงละ T^T  นี่มึงจะบ้ารึไง ไม่ใช่เว้ย จะมาถามว่าเย็นนี้ว่างรึเปล่ากูจะชวนมึงไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือที่ซอย 10 เห็นเพื่อนกูที่ไปกินมา บอกว่าเพิ่งจะมาเปิดอร่อยมากกก  คนนี่แน่นทุกวันเลยนะเว้ย อีกอย่างนะมึงกับกูไม่ได้กินข้าวข้างนอกกันมานานมากแล้วนะ ไปมั้ยๆ?                                                         '' ไม่รู้เดี๋ยวดูก่อน ''   
   โห….ไรว่ะไอ้นัท ไปเถอะไม่ต้องดงต้องดูมันแล้ว
'' ถ้ามึงไม่ไปกับกู มึงไม่ต้องมาพูดกับกูเลยไอ้นัท ''  
 เออๆก็ได้ๆ ไปก็ไป แต่ว่า…..มึงต้องเลี้ยงกูนะเพราะตอนนี้ตังค์กูเกลี้ยงกระเป๋าเลย                                                                                                     ไม่ใช่ปัญหาเลยเพื่อน แค่นี้เรื่องจิ๊บๆ ขนหน้าแข้งไม่มีร่วงเดี๋ยวป๋าจัดให้เลย ฮ่าๆๆ ^0^                                                                                                 ออดดดดด…เฮ้ยเดี๋ยวกูไปเรียนก่อนนะ เย็นนี้เจอกันหน้าประตูหนึ่ง โอเค๊!!  
'' เออ แล้วเจอกันเว้ย '' พูดจบต้นก็เดินผิวปากออกไปเลย
ทิ้งให้นัทนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว ความรู้สึกดีๆที่มีให้กับเพื่อนรักที่ไม่อยากจะเป็นแค่เพื่อนเขาอีกต่อไป  แต่ก็คงจะได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจเท่านั้น จะให้ทำไงได้ล่ะก็ในเมื่อนัทเป็นผู้ชาย และต้นก็เป็นผู้ชายเหมือนกันคนส่วนใหญ่อาจจะมองว่าไม่เป็นไรที่ผู้ชายรักกัน เพราะตอนนี้เรื่องพวกนี้เปิดกว้างในสังคมทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ไม่ใช่สำหรับนัท เพราะต้นชอบผู้หญิงและเขาก็เกลียดพวกที่เบี่ยงเบนทางเพศมากเกินกว่าจะยอมรับได้อีกด้วย …..

เลิกเรียน..
เฮ้ย!! นัท รอนานมั้ยว่ะ ต้นที่วิ่งกระหืดกระหอบมาอย่างกับไปวิ่งหนีอาจารย์ฝ่ายปกครองอริคนคุ้นเคยมายังไงยังงั้น  
   ''  อ้อ.. ไม่นานหรอก แค่ครึ่งชั่วโมงเอง­-__- ''  
'' โทษที พอดีมีสาวเอาขนมมาให้ ดูดิเพียบเลย^^'' ต้นว่าพลางชูถุงขนมที่หิ้ว      พรุงพรังมา    
'' โห… นี่ถ้ามึงได้ขนมเยอะอย่างนี้ทุกวันกูว่าอีกหน่อยมึงเปิดร้านขายได้เลยนะเนี่ย ขนมฟรีกำไรคงจะเยอะน่าดู ฮ่าฮ่าๆ ''                                                     เออ กูก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะ ป่ะ พร้อมกินกันยัง ^^    ต้นถามพลางเอาแขนกอดคอนัท สำหรับต้นอาจจะคิดว่านี่คือเรื่องปกติ  แต่สำหรับนัทแล้วมันไม่ใช่ เพราะเขาคิดกับคนที่ได้ชื่อว่า เพื่อนรัก  มากกว่านั้น
'' เฮ้ย! ต้นมึงเอาแขนออกไปจากกูเดี๋ยวนี้เลย ก่อนที่จะโดนกูเตะ ''                      นัทว่าพลางจับแขนเพื่อนออก แล้วทำเป็นมองหน้านิ่ง                                       ต้นถึงกับเกิดอาการงงกับความผิดปกติของนัท                                      อะไรของมึงว่ะไอ้นัท เดี๋ยวนี้กอดคอนิดกอดคอหน่อยไม่ได้ ทำไม มันเป็นอะไรวะ  เฮ้ย!!  หรือว่ามึง…  ต้นพูดไว้แค่นั้น  ก่อนจะเริ่มเดินก้าวถอยหลังเล็กน้อย  นัทเริ่มรู้สึกใจไม่ดีเพราะกลัวเพื่อนจะรู้ความจริง แต่ก็ยังทำเป็นนิ่ง                             '' หรือว่ามึงอะไรของมึงไอ้ต้นพูดออกมาให้หมดดิ ''                                           '' หรือว่ามึง….. จะ จะ…  ''
''  จะอะไรมึงไอ้ต้น '' ตอนนี้นัทเริ่มจะควบคุมอาการตัวเองไม่ค่อยอยู่ ใจเริ่มหวิวถ้าเพื่อนเค้ารู้ความจริงขึ้นมาจะทำยังไง    
'' จะเป็นตู๊ดดดดด ^0^ ''  ต้นว่าพลางหัวเราะและวิ่งหนีออกไปเเละคิดว่านัทจะวิ่งไล่เตะเขาอย่างที่เคยเป็น แต่วันนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น  นัทยังคงยืนอยู่ตรงที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน นัทรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรงจนรู้สึกชาไปทั่วหน้า                 ตุ๊ดงั้นเหรอ  ความรู้สึกที่ตอนนี้เริ่มจะควบคุมไม่อยู่ น้ำตาที่เริ่มจะเอ่อล้นพร้อมที่จะไหลออกมาได้ตลอดเวลา  ต้นหยุดวิ่งแล้วมองกลับมาที่นัทเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ได้วิ่งไล่ตามมาอย่างที่คิดเอาไว้
'' เป็นอะไรของมันว่ะ '' ต้นว่าพลางเอามือเกาหัวกับอาการแปลกๆของเพื่อนตลอดทั้งวันนี้   เฮ้ย!ไอ้นัทมึงเป็นอะไรวะ ต้นพูดพร้อมกับเดินเข้าไปตบไหล่เพื่อน แต่กลับถูกนัทปัดมือออกอย่างแรง นัทที่เริ่มรู้สึกตัวก็รีบขอโทษเพื่อนอย่างลุกลี้ลุกรน  '' ไอ้นัทนี่มึงเป็นอะไรรึเปล่าวะ กูเห็นแม่งแปลกๆตั้งแต่ตอนกลางวันที่กูเข้าไปหามึงที่ห้องละ แล้วนี้มึงร้องไห้ทำไม มึงเป็นอะไร ใครทำอะไรมึง ไอ้เวรที่ไหนทำมึงบอกกูมาไอ้นัทเดี๋ยวกูจะไปกระทืบมันให้ เก่งมาจากไหนว่ะมาทำเพื่อนรักกูเสียน้ำตา  มันป็นใครบอกกูมาไอ้นัท บอกกูมา'' ต้นที่ตอนนี้เริ่มจะโมโหเพราะเห็นน้ำตาของนัทเพื่อนที่เค้ารักมากที่สุดไหลทะลักออกมาจนตาแดงก่ำ
เนื่องจากพ่อของต้นเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของนัท ทำให้สองครอบครัวไปมาหาสู่กันบ่อย  ทำให้นัทกับต้นที่เกิดไล่เลี่ยกันเลยพลอยได้ เข้าโรงเรียนพร้อมกัน ได้เรียนที่เดียวกัน โตมาด้วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันได้ทุกเรื่องไม่มีความลับต่อกัน    ( ยกเว้นก็แต่บางความรู้สึก ) นัทเป็นคนอ่อนแอและเข้าโรงพยาบาลบ่อยเนื่องจากเขามีโรคประจำตัวนั่นคือโรคหอบหืด เวลาที่นัทอยู่โรงเรียนก็มักจะโดนเพื่อนแกล้งเป็นประจำเนื่องจากนัทไม่ค่อยมีเพื่อนอีกทั้งยังอ่อนแอไม่สู้คน ทำให้ถูกมองว่าเป็นแค่ตัวตลกที่ไม่มีใครคบด้วย แต่ถึงยังไงต้นก็จะออกมาปกป้องนัทเสมอ หลายครั้งที่ต้นมักจะมีแผลกลับบ้านเป็นประจำเนื่องจากชกต่อยกับคนที่มารังแกนัททุกครั้ง

 บอกกูดิมาไอ้นัท ใครมันมาทำอะไรมึง!! 
'' ปะ…เปล่าไม่มีใครทำอะไรกูหรอก กูแค่หิวมากไปหน่อยเลยปวดท้อง เดินไม่ไหวเท่านั้นเอง แหะๆ ^^ ''  
''  มึงว่าอะไรนะ '' =__=’ 
''กูหิว ปวดท้องเดินไม่ไหว '' 
-0- โห..ไอ้เ_ี้ยนัท ผัววะ!!  ต้นพูดพร้อมตบหัวนัทไปทีนึง      
 '' โอ้ย..ไอ้ต้นกูเจ็บนะเว้ย ''  T^T
'' มึงนี่นะเล่นกูซะตกอกตกใจหมดนี่มึงหิวมากขนาดจนต้องน้ำตาไหลเลยหรอว่ะ ''
 ต้นถามพลางเอียงคอมองหน้านัทแบบแปลกใจ
'' ก็เออดิ  นี่กูยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตอนกลางวันเลยนะเว้ย ''
นัทว่าพลางลูบหัวตัวเองปอยปอย  
ฮ่าฮ่าๆๆ  ต้นหัวเราะเมื่อได้ยินนัทพูดอย่างนั้น                                                  เมื่อเห็นแบบนั้นนัทก็ทำปากเบะเหมือนเด็กๆ อย่างที่ชอบทำเวลางอนต้นประจำ
'' ป่ะๆโอ๋ๆๆไม่แกล้งละไปกินเตี๋ยวกัน เดี๋ยวกูเลี้ยง ฮ่าๆๆ''                                                                                                                                                                 

ร้านก๋วยเตี๋ยว

'' โห…คนเยอะกว่าที่คิดไว้แหะ โต๊ะก็เต็มหมด แล้วชาติไหนจะได้กินว่ะเนี่ย ''   ต้นพูดพลางมองไปรอบๆร้านอย่าเซ็งๆ                                                         ''   งั้นก็ไปกินร้านอื่นกันเหอะร้านนี้วันหลังค่อยมากินกันก็ได้ ''
นัทว่าพลางดึงแขนต้นทำท่าจะเดินออกจากร้าน                                                          ''  ไม่ได้!! ''
ต้นว่าพลางดึงแขนกลับ   ยังไงวันนี้เราก็จะกินก๋วยตี๋ยวร้านนี้ให้ได้  -^-             ต้นหันซ้ายหันขวามองด้านหน้าด้านหลังเพื่อที่จะโต๊ะว่างพอให้เค้าเพื่อนได้นั่งกัน ((-(- -)) '' เอ่อ ถ้าจะมองขนาดนี้ทำไมไม่ก้มมองข้างล่างด้วยซะเลยล่ะ ''นัทมองเพื่อนอย่างเอือมๆ          
 ''อ้ะ!     นั่นไงโต๊ะนั้นกำลังจะลุกกันแล้ว''  นัทพูดก่อนจะรีบจับมือต้นวิ่งไปที่โต๊ะชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังจะลุกพอดี  ฟึ่บๆ เมื่อวิ่งมาถึงโต๊ะเขาสองคนก็มองมาที่เราสองคนด้วยสายตาแปลกๆ -__-‘’           '' เอ่อ..มีอะไรกันรึเปล่าคะ ^^''                ''  คุณสองคนกำลังจะลุกจากโต๊ะนี้ใช่มั้ยฮะ ''                                        ต้นตอบออกไปในทันที ทำให้สองคนนั้นหน้าเหวอไปนิดนึงก่อนจะตอบ                   “ อ้อ ใช่ค่ะพวกเรากำลังจะลุกกันพอดี ”  
'' ดีเลยครับคือพวกผมกำลังหาโต๊ะนั่งกันอยู่พอดี ถ้าอย่างนั้นจะรออะไรก็ลุกกันเลยสิครับ ''      
  '' นี่ต้น มึงจะไปเร่งเขาทำไมเดี๋ยวเขาก็ด่ากลับมาหรอก T_T ''                                 ''  ฮ่ะๆ ค่ะนี่ท่าทางจะหิวกันมากเลยใช่มั้ยคะเนี่ย ''  เธอพูดพร้อมกับลุกออกจากเก้าอี้ทันที  ''เชิญค่ะเชิญเลย '' ^^                                                                                     '' อ่ะ..เอ่อ ขะ..ขอบคุณครับ ''  นัทกล่าวขอบคุณแล้วโค้งให้ทั้งคู่เล็กน้อยก่อนที่ทั้งคูจะเดินจากไป 
 '' นี่ ไอ้ต้นทำไมมึงไปพูดกับเค้าอย่างนั้น ว่ะ ''                                                       ต้นที่ไม่ได้สนใจกับคำถามของนัทเพราะมัวแต่ตั้งหน้าตั้งสั่งก๋วยเตี๋ยวลูกเดียว
'' ผมเอาเส้นเล็กเนื้อตุ๋นไม่ใส่กระเทียมเจียวพิเศษ '' ^^                                               ''   นัทกินไรสั่งเลยไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง   ''                                                                                                       ''เอ่อ..ผมขอเล็กแห้งลูกชิ้นพิเศษครับ''
 เอ้อ..เป๊บซี่หนึ่งขวดน้ำเปล่าหนึ่งขวดน้ำแข็งสองแก้วด้วยครับ ต้นสั่งพร้อมยิ้มหวานให้พนักงานหน้าหวาน   ค่ะได้ค่ะ ถ้าอย่างงั้นรอสักครู่นะคะ ^^