คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : คุณต้องอยู่ในสายตาผมตลอด
ปรารถนาเี่ยวสายเ็มันิรภัยอรถไว้แน่น
สายาสอส่ายมอหาทาหนี ทารอให้ัวเออยู่ลอเวลา ระหว่าที่นั่รถไปับศิระ
ในหัว็ิถึรอยสัน่าลัวนั่น หรือเาะแ่สัเล่นๆ
แ่ท่าทาอนที่ยืนนิ่เย็ูน่าลัวอยู่มิใ่น้อยไม่ใ่หรือ...แ่เา็อุส่าห์มีแม่เป็นุหมอนี่
ไม่มีอะไรระมั...เอ หรือะเป็นลูบุธรรมเหมือนในละร เป็นมาเฟีย
ไม่สิเ้าอร้านอาหารี่ปุ่น้อเป็นยาู่าสิ เธอไม่วรแวเล่นแบบนั้นเลย
ปรารถนาิไปสะระะพลาเร่วามเร็วให้รถในใ
“ผมว่าเรา้อุยันหน่อย เห็นท่าทาอุเมื่อรู่แล้ว”
“ระ...เรื่ออะไรเหรอะ ันไม่มีอะไระุย้วยหรอนะะ”
“เมื่อ่อนเห็นอยาุยับผมัเลย”
อะ...นั่นมันเมื่อ่อน อนนี้ไม่ไ
ปรารถนาเหลือบมอระเป๋าเล็บนเบาะหลัเห็น้ามมีโผล่ออมาเล็น้อย็เริ่มไม่วาใ
“็ุยอยู่นี่ไะ”
ศิระหลุหัวเราะออมาระหว่านั้นรถิไฟแ
เาึวามือาพวมาลัยแล้วปลระุมแนเสื้อพับึ้นไปนถึ้อศอเผยให้เห็นหามัรนั่น
ปรารถนาึรู้ัเนในใแล้วว่าเาั้ใเปิเผยแล้ว “ุัวสั่นไปนะ ลัวผมเหรอ”
“ม่าย ไม่ใ่หรอ่ะ แอร์รถน่ะเย็นไป๊”
“อ้อ ั้นปรับให้”
“ไม่เป็นไร่ะ รีบไปเถอะ่ะ อยาลับบ้านเ็มที”
“ไปไม่ไ้หรอรับ”
“ทำไมล่ะ” ปรารถนาถามลับหน้าื่น
เหื่อเริ่มแแม้ว่าเธอะเพิ่บอว่าแอร์รถหนาวเินไป็าม
“ิไฟแนี่ไ”
อะ...ปรารถนาเหลือบมอสัาไฟราร่อนะลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา
“ือ ให้ันลนี่็ไ้นะะ เินไปเร็วว่าเยอะเลย”
“รีบมานานั้นเลยเหรอฮะ” เาเหลือบมอปรารถนาแล้วลอบถอนใเล็น้อย
“วามริุเป็นนแรนะที่เห็นรอยสันี่ นอานในรอบรัวผมแล้ว
็ไม่มีใรไ้เห็น ผมเป็นนมีีวิสอ้านในัวเอ...” เา่อยๆ
พูพร้อมับเปลี่ยนเียร์เหยียบันเร่ให้รถเลื่อนัวออไปหลัามีสัาไฟเียว
“ผมอยระมัระวัไม่ให้ใรเห็น ไม่อยาให้ใรรู้เรื่อนี้
เพราะ้านหนึ่ผมอยู่ในรอบรัวที่ี มีานะทาสัมที่้อรัษาหน้าา
แ่อี้าน...มัน็มืนมอไม่เห็นอะไร”
ปรารถนาพยายามฟัและิามเรื่อยๆ
มืนมอไม่เห็นอะไรนี่มันอะไรัน... “ุเป็นใรันแน่ ยาู่าเหรอ หรือว่าพว้ายา”
“ุอยารู้ไหมล่ะ แ่นที่รู้เนี่ยส่วนให่ะไม่่อยอยู่ันหมแล้ว”
ปรารถนาส่ายหน้าปิเสธในทันที “ั้นไม่้อบอ็ไ้”
“โอเ ั้นผมะถือว่าุุมวามลับผมอยู่ ถ้าวามลับผมแเมื่อไหร่
ผมะถือว่ามาาุ”
ปรารถนาพูไม่ออ ะให้เธอไปบอใรเล่าว่าเามีรอยสัน่าลัวแล้ว็อาะเป็นพวมีอิทธิพลนั่น
“ถึแล้ว นี่บ้านุใ่ไหม”
เาถามพร้อมมอบ้านปูนสอั้นฝั่้ายมือัวเอ
“ใ่่ะ อบุที่มาส่นะะ” ปรารถนารีบปลล็อเ็มั่อนะเปิประู้าวลารถเาลับว้ามือเธอไว้เสีย่อน
“อ้อ...พรุ่นี้ไปิน้าวที่ร้านผม้วยนะ ุ้ออยู่ในสายาผมลอ
เี๋ยววามลับแ”
“หา? ไม่ๆ ันไม่พูแน่นอน”
ปรารถนาพูพร้อมับพยายามปลมือเาออ แ่ศิระส่ายหน้าแสร้ทำหน้ารึม
“ะ...ไ้ๆ” เธอรีบอบรับเาึปล่อยมือ
ปรารถนาเลยวิ่ิวออไปารถไประูรั้วบ้านเ้าไปอย่ารวเร็ว
ศิระึหลุหัวเราะออมาอย่าห้ามไม่อยู่เอาริๆ รอยสันั่น...เา็แ่อบ
เาหลใหลสิ่นี้มานานเพียแ่เรใแม่เลยสัไว้แ่้นแนยาวไปนถึท้อแน้านวามือ
ไม่ไ้โว์ให้ใรเห็น เป็นวามอบส่วนัวเท่านั้นเอ
ไม่ิว่าะมีนิไปไลนานี้
อนแรเายัเห็นปรารถนาปาเ่หยอีบเา่อนอยู่เลย พอเห็นรอยสัแล้ววิ่หนี
ืออะไรัน...ไม่เห็นะน่าลัวสันิ
ความคิดเห็น