เออ ใช่!! ไม่ฉลาดอย่างฉัน แล้วจะทำไม??

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 : กำแพงพูดได้(กับผีตาโบ๋เทีย-_-^)

\"โง่!โง่!โง่แบบหมดทางเยียวยาเลยไอ้เทีย  รู้อะไรมั้ย?เวลาทุกวินาทีของฉันมีค่า แล้วต้องมานั่งฟังนังครูนั่นกดดันฉันแบบตอบโต้ไม่ได้เลยเนี่ย ฉันอึดอัดนะ วันหลังหัดทำตัวดีดีหน่อย......พี่ไม่อยากพูดอะไรมากนะ แต่ถ้าแกยังทำตัวแบบนี้อีกเทีย อนาคตแก....มันจะดับ!\"    ฉันเดินไปส่งแลคที่หน้าโรงเรียน พลางฟังพี่สาวตัวดีบ่นไปเรื่อย ก็ไม่ได้เถียงนี่ เพราะที่มันพูดมาก็จริงเหมือนกัน-_-



\"กลับบ้านดีดีนะพี่\"    ฉันโบกมือลายัยแลคขึ้นแท็กซี่ ไม่รู้ใบหน้าสำนึกผิดอย่างเสแสร้งของฉันไปทำให้แลคไม่ด่าเท่าที่ควรรึเปล่านะ?-_-





เฮ้อ~ ไปได้ซะที.....







ผลั่ก!!







\"โอ๊ย!\"   พอฉันหันหลังจะเดินกลับไปเรียน ไม่รู้มีอะไรมาบันดาลให้กำแพงมาปรากฎต่อหน้าฉัน เอ๋?กำแพงหรอวะ ทำไมมัวๆ ใช่กำแพงรึเปล่าเนี่ย-_-



มือของฉันก็เริ่มคลำเปะปะไปทั่ว คอนแท็คเลนด์หลุด ซวยบรม!



ลุกขึ้นยืนก็ไม่ไหว ถ้ามาเป็นฉันจะรู้เลย ลองคิดสภาพลูกหมาตัวนึงโดนเตะ ต่อย กระทืบ จิกขน ตบ ตี ฟาดอะไรต่างๆนานาซ้อนกันสองวัน ลูกหมาตัวนั้นจะเป็นยังไง-_-^^





\"โดนชนแค่นี้ ก็ลุกไม่ได้แล้วเรอะ! ผู้หญิงอะไรอ่อนแอชะมัด..........รึว่าจงใจ??\"     เสียงเวทนาดังมาจากกำแพงพิลึกอันนั้น  แสดงว่านั่นเป็นคน ไม่ใช่กำแพงสินะ=__=



\"ช่วยหน่อย\"    ไอ้แล้งน้ำใจ ชนแล้วด่า ไอ้บ้า เห็นหน้าชัดๆเมื่อไหร่ฉันจะฆ่าแก......ไม่ดี ไม่ดี ขนาดฟาดหัวนังจินนี่ยังโดนซะเกือบม่อง ขืนฆ่าหมอนี่ มีหวัง....ศพไม่สวยแน่ เอ๊ะ แต่ถ้าเราตายแบบดีดีศพเรามันจะสวยหรอวะ??



\"........\"  เจ้ากำแพงไม่ได้พูดอะไร แค่ทำเสียงไม่สบอารมณ์นิดหน่อย แล้วส่งมือมาให้ฉัน มือหรอวะเนี่ย?นึกว่าก้อนอิฐ-_-   แต่จับแล้วก็นุ่มดีแฮะ สงสัยไฮโซมาเองรึเปล่าฟะเนี่ย-__-



\"ฉันไปล่ะนะ\"   หมอนี่พูด น้ำเสียงไม่พอใจ มันมาหงุดหงิดอะไรใส่ฉันล่ะ-_-



\"เดี๋ยว! หาคอนแท็คเลนด์ให้หน่อยค่ะ\"   ฉันพูดเรียบร้อย (ต่างจากความคิดพันล้านเท่าตัว) พลางปรับสีหน้าให้เหมือนคนหน่อย =_=



\"ฮึ่ย!เธอนี่จริงๆเลย\"   มันด่าฉันเบาๆ ฉันไม่สนหรอก จะโดนด่า โดนว่า โดนกระทืบอะไรฉันก็ชาไปหมดแล้ว แบบว่าโดนบ่อยอ่ะ-*-





แล้วเจ้ากำแพงนั่นก็จับมือฉันขึ้นมา แล้ววางอะไรซักอย่างที่เบาๆเล็กๆลงไป  ไม่ใช่อะไรหรอก ก็คอนแท็คฉันเองแหละ-*-



เจ้าโง่ คอนแท็คตกพื้นฉันคงจะเอามาใส่หรอก ล้างให้ก็ไม่มีอ่ะ .\\ /.



\"เดี๋ยวสิ!\"    ฉันพูด แล้วเราจะขอให้มันไปล้างยังไงเนี่ย จะให้บอกว่า เก็บแล้วช่วยล้างหน่อย ก็ฟังดูประหลาดไป- -



\"อะไรอีกล่ะ!!\"   หมอนั่นตะคอกใส่ฉัน ไม่ต้องตะคอกหรอกอาเฮียไฮโซ ฉันด้านเกินกว่าจะรู้สึกผิดแล้ว-__-



\"ล้างให้หน่อยได้ไหมคะ??\"   ฉันถาม พลางทำหน้าน่ารักสุดชีวิต ทั้งๆที่รู้ว่าทำไปก็ไม่มีใครกล้าหลง-_-^





................



............



-------------------------------------



\"เลวๆๆๆๆ\"   ฉันนั่งบ่นอยู่ในห้อง เพราะเนื่องจากเมื่อเช้านี้ไอ้กำแพงนั่นมันไม่ยอมล้างคอนแท็คให้ฉัน แถมตอนฉันถามมัน มันก็ดันชิ่งหนีไปซะก่อน ไม่มีการบอกกล่าวว่าไม่ว่างอะไรซักนิด ฉันเลยเดินล่องลอยขอคนนู้นคนนี้ล้างให้ และยิ่งไปกว่านั้นก็คือ



\"นี่ ช่วยล้างคอนแท็คเลนด์ให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ?\"



\"เหวอ!!ผู้หญิงอะไรน่ากลัวจัง...ปะ...ไป ไกลๆเลยนะ\"



\"นี่ เดี๋ยวสิ!\"





\"ช่วยพากลับห้องเรียนม.6ห้องAหน่อยได้มั้ยคะ?หรือช่วยล้างคอนแท็คให้หน่อยก็ได้\"



\"ว้ายๆๆๆ ผีหลอกกก....ช่วยลูกช้างด้วย ฮือๆ ได้โปรดเถอะนะ ฉันยังมีแม่ที่ป่วย น้องสาวตัวเล็กๆและยายแก่ๆให้เลี้ยงนะ.........อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ! ใช่ๆ ฉันจะไม่โกหกอีกแล้วล่ะ ที่โม้ไปเมื่อกี๊ฉันสำนึกแล้วนะTT^TT\"



\"เอ่อ...ฉัน..ไม่ใช่\"



\"กรี๊ดดดดด\"



\"ฉันเป็นแค่คนสายตาสั้นมากเท่านั้นเองนะ! ไอ้มิว แกบอกสภาพฉันตอนนั้นซิ มันน่ากลัวขนานหนักเลยหรอวะ\"    ถ้าน่ากลัวนัก แล้วทำไมไอ้กำแพงนั่นไม่เห็นกลัวเลย โรงเรียนนี้มันบ้าอะไร เห็นไดโนเ....เห็นคนเป็นผีไปได้!!



\"ไม่เลยๆ แกก็ดูปกติดีนี่\"   มิวพูดตะกุกตะกัก ลุกลี้ลุกลนชอบกล หรือว่าแกก็กลัวฉันนะ-__-



\"ไม่แปลกหรอกย่ะ แหมๆหน้าตาเธอปกติน่ะ เดินผ่านใคร ใครเค้าก็ผวากันหมดแหละ แล้วยิ่ง......ยิ่งตอนที่บาดเจ็บ แถมคลุกดิน เปื้อนทรายเต็มตัว เดินลอยไปลอยมา แบมือเอาไว้เนี่ย ไม่รู้จักจริงๆหัวหดกันทุกคนนั่นแหละ\"   ยัยจินนี่เดินเฉียดไหล่มิวไปนิวนึงแล้วก็เปิดปากแมนๆของมันออกมาพล่ามด่าฉัน.....แต่ไม่ล่ะ วันนี้ฉันจะตายอยู่แล้ว=___=



\"แล้วแกดูดิ ฉันเลยต้องกลับมาใส่แว่นเน่าๆนี่อีก เพราะไอบ้านั่นคนเดียว เก็บทั้งทีก็ไม่ยอมเก็บมา 2อัน\"



\"โหแกเอ๊ย เค้าช่วยแกก็ดีแล้ว บ่นอยู่ได้.....ว่าแต่แกเลยมองไม่เห็นหน้าเค้าเลยอ่ะดิ\"   พอมิวพูดเสร็จ มันก็หัวเราะหึหึ  นึกว่าฉันไม่รู้รึไงว่าแกคิดอะไรอยู่ แกคงคิดว่า คนที่เห็นฉันแล้วไม่หัวโกร๋น ต้องเป็นพวกอัปลักษณ์เหมือนกันใช่มั้ย?-_-^^^



\"ก็ไม่ได้อยากจะเห็นอยู่แล้วล่ะ.....ว่าแต่ วันนี้น่าเบื่อจังนะ\"   ฉันพูด เนือยๆ



และคำว่า เบื่อ ของฉันนั่นเองก็ไปสกิดใจยัยสมองใสที่ยืนอยู่แถวๆนั้นพอดี ชื่อว่าไหม  ยายคนนี้เป็นคนที่มีเพื่อนมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา รู้สึกว่าชื่นชอบเกมเป็นพิเศษ พอได้ยินใครบ่นเบื่อ ยายคนนี้จะเข้าไปอาสาแก้เซ็งทันที  ดังนั้นคำว่าเบื่อ จึงเป็นคำต้องห้าม แต่ฉันก็ดันพูดออกไปซะแล้ว=_=



\"เทีย มิว ไม่ต้องเบื่อหรอก ฉันมีเกมดีดีมาให้พวกเธอ\"   ไหมพูด น้ำเสียงออกแนวท้าทาย ฉันมองเปียยาวๆที่สะบัดไปมาบนหลังของไหม อย่างสนใจ  ส่วนยัยมิว ตอนนี้กำลังนั่งเอามือเท้าคางตั้งใจฟัง ผิดกับฉัน ที่เอาแต่มองเปีย!-_-



\"เกมอะไรอ่ะ?\"   มิวยิงคำถาม



\"เกมฉันรักเธอ 10วัน\"



\"น่าเล่นจัง กติกาล่ะ กติกา>o<\"    เนี่ยหรอน่าเล่น-__-ฉันรักเธออะไร10วัน บ้ารึเปล่าวะ??



\"หึหึ กติกาคือ....ทำไงก็ได้ให้คนที่เรากำหนด มาบอกรักเราภายใน 10วัน เป็นไงล่ะ น่าเล่นใช่มั้ย?ฉันเพิ่งคิดออกตะกี้นี้เอง^O^\"   ไหมกับ มิว ตาลุกวาว ส่วนฉัน........















.................. ไม่เข้าใจ-________-^



--------------------------------------------





แง่มๆ เดี๋ยวหาว่านาน ปั่นมาลงสุดใจ>_<   เอ่อ สำหรับผู้มาเสาะแสวงหาความฮา ตอนนี้อาจจะไม่มีนะคะ (แต่ไม่ออกง่ะ)



รักคนอ่านเหมือนเดิมค่า~





ลานีนา (โหมดคิดว่านามปากกาฟังดูเห่ยๆ-_-)