side story ตอนพิเศษ ห้อง ม.1/7 kus 41

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

มาพบกับเรื่องฮา ๆ ของการยำห้อง
หนึ่งทับเจ็ด
สำหรับ kus 41 โดยเฉพาะ ...
ใครไม่ชอบหน้าใครบอกได้ จะยำให้

ห้องอื่นก้อแจมด้วยได้จ้า

อ่านแล้วอย่าลืมเม้นด้วย
ปล.ไม่ฮาตรงไหนบอก
ไม่ชอบตรงไหนเม้นแก้ด้ายยย ...
อาราย ๆ ก้อแก้ด้ายยย ...
ปล.2 อาจมีการพาดพิงการ์ตูนและ
บุคคลรวมถึงนิทานบางเรื่อง

เนื้อเรื่อง

          กาลครั้งหนึ่ง...

         
          กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นาน นาน นาน นาน นาน (จะนานไปถึงเมื่อไร) มีเมืองอยู่เมืองหนึ่ง มีผู้ปกครอง คือ พระราชาศาต และ ราชินี "ท่านผู้นั้น"อาเบะ (ปล. จะเรียกว่า ราชินี หรือพระราชาดีล่ะ) ได้มีพระราชธิดาที่น่ารัก น่า (เกลียด) ชัง ชื่อ เปื่อย
          ต่อมา เปื่อย ได้เติบโตขึ้นมาโดยมีพระสิริโฉมงดงาม แต่...แน่นอนว่าเมืองของเรายังไม่สงบสุข เนื่องจาก ในตอนเด็ก ๆ เปื่อย ได้เที่ยวเล่นอยู่ในสวนได้พบกับโดราเอมอนที่กำลังเล่นกับกระเป๋าสี่มิติอยู่ ปรากฎว่า เปื่อยสะดุดล้มทำให้ของบางอย่างพัง โดราโกรธมาก เสกให้เปื่อยต้องหลับปายตลอดกาลเมื่อครบอายุ 12 ซึ่งตอนนี้เปื่อยก้อครบ 12 พอดี
          พระราชาศาตและราชินีอาเบะมัวแต่จู๋จี๋กันอยู่ ทำให้ ภู ขุนนางผู้ภักดี (รึป่าว) ลำบากใจมากกกกกก และต้องการออกตามหาผู้ที่จะแก้คำ(แมลง)สาบได้ (ปล.ลืมบอกไปว่ามีวิธีแก้คำสาปคือ ต้องช่วยตามหาเนื้อคู่ให้โดราเอมอน ซึ่งปัญหาที่สำคัญที่สุดคือ โดราเอมอน เป็น เป็น เป็น เกย์)
         "เอ่ออ... คือพวกท่านไม่คิดจะช่วยเจ้าหญิงกันหน่อยหรือ พะย่ะค่ะ"
         "อย่ามายุ่งข้ากำลังอ่านโดจินอยู่..." พระราชาตอบ
         "เจ้าจะทำอะไรก็ทำ ไปเข้าห้องกันเถอะท่านพี่" พระราชินีพาพระราชาเดินเข้าห้องบรรทมไป เหลือแต่ความงุนงงให้ขุนนางภู
         "ไม่เป็นไรถ้าไม่มีใครช่วยเจ้าหญิงข้าจะช่วยเอง" ภูตัดสินใจออกจากวังเพียงลำพังเพื่อตามหาเนื้อคู่ของโดราเอมอน

ระหว่างทาง...
          "ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย"หมาป่าหน้าตาเหี้ยมแต่ทำเสียงแอ๊บแบ๊ววิ่งหนีอะไรบางอย่างมาทางขุนนางภู
          "มีอะไรเกิดขึ้น"ภูพูดไม่ทันขาดคำ หนูน้อยหมวกแดงน่ารักก็วิ่งตามมา
          "ช่วยส่งคุณหมาป่าให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ"
          "ไม่นะ ไม่นะ ช่วยข้าที" หมาป่าทำหน้ากลัวสุดขีด ทำเอาภูงงเต๊ก หนูน้อยหมวกแดงไม่พูดพร่ำทำเพลง กระชากหนังหมาป่ามาใกล้ ๆ ตัว แล้วล้วงหยิบอะไรซักอย่างในตะกร้าขนมปังออกมา
          "ว้าว ๆ เรื่องชาวบ้านคืองานของเรา เรื่องเจ้าหญิงไว้ทีหลังละกัน"
(เหมือนว่าจะตรงกับนิสัยจริงเต็มที่) พูดเสร็จภูก็วิ่งตามไปชิดติดขอบสนาม
ปรากฏว่าสิ่งที่ออกมาจากตะกร้า ไม่ใช่ขนมปังอย่างที่ควรจะเป็นแต่กลับเป็น RPG รุ่นใหม่ล่าสุดพร้อมกระสุนไม่อั้น เดี๋ยวนี้เค้าพกของอย่างนี้กันเรอะ (มันยัดลงตะกร้าได้ไงหว่า) สาดใส่หมาป่าผู้น่าสงสารที่กำลังวิ่งหนีแบบไม่ยั้ง
          "ไม่คิดจาช่วยเลยช่ายม้ายยยยย..."หมาป่าตะโกนไปวิ่งหนีไป
          "ถ้าช่วยนั่นล่ะไม่ใช่ข้า ฆ่ามัน ๆ ๆ ๆ"ภูเชียร์อย่างเมามันราวกับเชียร์การเล่นยูกิ ต่อจากการกระหน่ำ RPG ก็เป็นการปาชูริเคน (ดาวกระจายของนินจา) เริ่มยาวขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้ายกลายเป็นดาบเอ๊กซ์คาลิเบอร์ พอจบรายการขงมีคมก็เปลี่ยนเป็นน้อยหน่าเหล็ก และระเบิดมืออีกหลายบึ้ม นอกจากนี้ยังไม่รวมถึงระเบิดอุณจิ
          "พอเถอะ ๆ น่าเบื่อจัง เอาแต่วิ่งหนีอย่างเดียวมันจาสนุกอาราย ไปดีก่า" ภูเดินต่อไปปล่อยสงครามของหนูน้อยหมวกแดงกับหมาป่าไว้เบื้องหลัง เมื่อเข้าเขตป่าใหญ่ก็ไปพบกับบ้านหลังเล็ก ๆ ภูตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น
          "มีใครอยู่มั้ยคร้าบบบบ..." ภูตะโกนถามสุดเสียงแต่ไม่มีใครตอบมา 5 นาทีต่อมาก็มีคนที่ดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเดินมาหาภู
          "มีอะไร" คน ๆ นั้นถาม
          "ไม่ทราบว่าท่านคือ..."
          
          
... เดี๋ยวมาแต่งต่อ