คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : prologue.
ริ๊!
เสียโลหะระทบเ้าับผิวโ๊ะเหล็ลาโรอาหารอมหาวิทยาลัยื่อัเรียวามสนใอสายาแทบทุู่ในลุ่มสาวสวยประำมอ หิสาวแ่ละะมารวมัวันเป็นลุ่ม แ่ละนในลุ่มรูปร่าหน้าาหาใ่ธรรมาทั่วไป แ่ละนล้วนมีำแหน่ มีมิัวผ่านารประวมาหลาหลายเวทีนเรียว่าวามสวยินันไม่ล
“อาทิย์นี้ันไ้แ่ 3 เียร์” ริมฝีปาสีแสอเอรีนเผยอเธอำลัโอ้อวผลานอัวเอับเพื่อนในลุ่ม
นภายนอเห็นว่าเป็นลุ่มเพื่อนรั เป็นลุ่มรวมัวบรราสาว ๆ หน้าาี่าะหารู้เลยว่าวามสัมพันธ์อสาวในลุ่มนั้นเป็นเ่นไร สาวสวยอยู่รวมัวันมันเ็มไป้วยวามอิาริษยาฝัอยู่ในใส่วนลึอแ่ละน แม้่อหน้าเสแสร้ทำปั้นหน้าว่าสนิทันที่สุแ่ไม่ใ่ าริีิเ่นอลุ่มสาวสวยไม่ใ่ารอวระเป๋าแบรน์ ารอวรถหรูราาแพ อวบ้านรวย หรืออวแฟนเศรษี แ่มันือารอวำนวนเียร์ เียร์แ่ละอันเมื่อลพื้นโ๊ะนั่นหมายถึำนวนอผู้ายที่บรราสาว ๆ ในลุ่มล่าแ้มมาไ้ในแ่ละอาทิย์ แ้มที่นับะมาาเียร์อหนุ่มวิศวะแ่ละน พวเธอเพาะเาะเ็บแ้มหนุ่มวิศวะเพราะนับำนวนผู้ายมาาำนวนเียร์ที่ไ้มา
ริ๊!!
ำนวนเียร์อเอรีน ลายเป็นำนวนไร้่าไปเลยเมื่อเทียบับผู้มาใหม่อลุ่ม สาวสวยท้ายสุัวเปรี้ยวัวี๊ที่สุ เรื่อวามสวยไม่มีแผ่วเรื่อวามามไม่มี้อย หิสาวหน้าสวยหวานหยเบ้าหน้าฟ้าประทานเทวาลำเอีย ทว่านิสัยหล่อนไม่หวานเหมือนหน้าาอหล่อนสันิ ลลินนา หรือเพื่อน ๆ ในลุ่ม่าพาันเรียเธอว่า ลลิน ทายาทหนึ่เียวเ้าอบริษัทอสัหาริมทรัพย์ื่อัระูลวันาาัยิ
ใบหน้าสวยเิเย่อหยิ่ เธอปรายามอำนวนเียร์บนโ๊ะที่เอรีนเพิ่วาล ท่าทาสัปาห์นี้เธอลายเป็นผู้พิิัยอีามเย สัปาห์หนึ่มี 7 วัน แ่เียร์อเธอที่วาลมันมีถึ 8 เียร์ นั่นหมายวามว่าในหนึ่ืนเธออาล่าแ้มาหนุ่มวิศวะไ้มาว่า 8 น เล่นเอาเพื่อนสาวที่เหลือพาันเบิาว้าใ บานหันมานินทาันในระยะเผาน และบานเบะปาเ้าใส่้วยวามหมั่นไส้อิาริษยา
“นี่ส่วนอัน มีใรไ้มาว่าันอีปะ” ราวัลอผู้นะในแ่ละสัปาห์ นั่นือำนวนเินาเพื่อนในลุ่มที่ล้วนเป็นลูหลานผู้รามาีผู้มีอันะิน แลมีเวลาว่ามาพอที่ะมานั่หาิรรมระหว่าเรียนแ้เหา แ้เบื่อ แ้เ็ นั่นือเมล่าเียร์ เียร์ที่ไม่สามารถื้อหาไ้ เพราะเียร์ที่ไ้มา้อเป็นอสถาบัน เธอรีบแบมือไปรอบวฝ่ามือแทบิ้มทิ่มหน้าเพื่อนในลุ่ม “เอามาิ เอามา ันนะไม่ใ่หรือไ”
สาว ๆ ในลุ่มพาันทำหน้าเ็อีามเย แ่ในเมื่อเป็นอเม ทุนำ้อวัสมาร์โฟนออมา ลลินนาเ้าหน้าอธนาารหน้าอิวอาร์โ้ยื่นให้เพื่อนในลุ่มสแน
“อ่ะ ันโอนแล้ว” าเสียเพื่อนนแร
“ัน็โอนแล้ว ลิน” มาถึเสียเพื่อนนที่สอ
“ัน็้วย” ามมา้วยเสียนที่สาม และสี่ ห้า ึ่นั่นไม่นับร่วมผู้นะอย่าเธอ ใรเลยะไปิว่าเียร์พวนี้ทำให้เธอทำำไราม ๆ ไ้าเพื่อนในลุ่มห้านรวมันยอถึำนวนหหลั และมันเป็นแบบนั้นมาเสมอั้แ่เริ่มเล่นันมา หิสาวึมือถือลับหลัาเพื่อนสาวสวยในลุ่มโอนเินให้เรียบร้อยพร้อมรอยยิ้มเ้าเล่ห์
“อบใว่ะ ว่าแ่อีสออาทิย์ปิเทอมแล้วิ น่าเสียายว่ะ ันไม่ไ้เินาพวแแล้วิ เสียายริ ๆ” ทิ้วามเ็บใเอาไว้้วยใบหน้าระรื่นแอบสะใอยู่ลึ ๆ ที่สามารถเอานะเพื่อนในลุ่มสามารถรัษาำแหน่ผู้นะไ้อีสัปาห์พลายิ้มเยาะสะใเพื่อนในลุ่ม “ฮึ! ันไป่อนนะพวแ บาย” ยมือระิปลายนิ้วพาลให้นมอามแผ่นหลัร่าเล็ถึับเบะปา้วยวามหมั่นไส้ รั้นพอล้อยหลัลลินนาไปทั้หมลายเป็นนาอิาในนิยายึ้นมาทันที
“แหวะ อีแ่ 8 เียร์ทำมาเป็นุย อยูนะ อาทิย์หน้าันะเอามาสั 10 เียร์ เอาให้นาลลินมันหน้าหายไปเลย”
“แ ๆ แ่ันสสัยวะ ลลินมันเอาเวลาไหนไปล่าเียร์ ทั้ที่มัน็ไป้อปปิ้ับพวเรามื่ำทุวัน”
“โอ๊ยแ แไม่รู้อะไร มันเินับเราแ่สายาแพรวพราวลอเวลาเผลอเป็นแว้บแอบไปแลอนแท็์พวแะไปรู้เหรอ พอล้อยหลั็ลมือ พวแามไม่ทันมันเอ”
“ไม่ไ้ ันไม่ยอม อยูันทร์หน้าันะ้อนะมัน!” เอรีนประาศร้าวลาว านนี้เธอไม่ยอมแพ้แน่ ่อนปิเทอมะ้อเอานะลลินนาให้ไ้ อยู.
ความคิดเห็น