คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เตร่ที่เดอะมอร์ แถวบ้าน
ตอนนี้ ผมอยู่ที่บ้านของผมแล้ว แม่ครับผมมาเยี่ยมแม่แล้วน่ะแม่คงดีใจมากๆจิงไหมครับที่ลูกชายที่รักแม่คนนี้ มาเยี่ยมแม่ถึงบ้านของเรา แล้วผมก็ลั่นกุญแจ เข้าไปในบ้าน
"เฮ้อ .....ฝุ่นเต็มไปหมดเลยน่ะเนี่ย" ผมลองใช้นิ้วแตะๆดูที่โต๊ะ ไม่น่าเชื่อฝุ่นหนามากๆเลย
"ตายละวา ฉันต้องกวาด ถู บ้านทั้งหลังเลยหรอเนี่ย พระเจ้า!!" ผมนั่งลงที่โซฟาที่มีผ้าสีขาวคลุมอยู่ด้วยตัวหนึ่งมันให้ความรู้สึกเหมือนวันวานจริงๆ เหมือนกับตอนที่ผมยังเป็นเด็กนู่นแหละน่ะ
เฮ้อ แต่ที่สำคัญวันที่ต้องขอทำความสะอาดห้องนอนก่อน ผมกลัวว่าจะไม่มีที่ซุกหัวนอนน่ะแหละครับ ก็ผมอยู่ที่นู้นยังไม่เคยแทบจับไม้ถูเลย เว้นแต่ในห้องน้ำหน่ะมีแมงมุมวิ่งเข้ามาผมก็จะ จัดการถอดวิณญาณ ออกจากร่างของมันพอดี ไม่รุซิครับ ผมเกลียดพวกมันมากๆเลย มีขา ยุบยับไปหมด ครั้งนึงมันไม่รุมาจากไหนผมก็อาบน้ำอยู่ รุสึกว่ามีตัวอะไรประมาณฝ่ามือ มาเกาะที่ต้นขา ผมแทบจะตะโกนให้คนช่วยจิงๆแล้วด้วย แต่ตอนนั้นผมเลยใช้น้ำจากฝักบัวในอัตราแรงน้ำความเร็วสูงและร้อนพอสมควร ผลรับของมันคือกลายเป็นแมงมุมต้มสมใจผมเลย
คืนนั้นมันทำผมแทบนอนไม่หลับ สัมผัสที่ต้นขา จ๊าก พูดขึ้นมาทีไร เสียววาบไม่หายเลย เฮ้ แล้วผมมานั่งเล่าถึงเรื่องแมงมุมทำไมล่ะเนี่ย ไม้กวาด ไม้ถูรอผมอยู่แล้วไง
------------------------- ---------------------------------
" เฮ้อจบเสียที" มหัศจรรย์ ผมทำได้แล้วห้องนอนสุดแสนน่ารักมันก็ไม่มีอารายมากหรอกแต่ผมก็กวาดและถูเรียบร้อยไม่มีฝุ่นตามพื้นแล้วอย่างน้อย เฟอร์นิเจอ บ้านผมก็พอดูได้อยู่แต่ไอ้พวกผ้าปูเตียงเนี่ยเน่า จนผมรับไม่ได้เลย ตอนนั่งแท็กซี่เข้ามาเห็นเดอะมอร์ อยู่ใกล้ๆ ผมก็กะเดินเลยด้วยซ้ำ แต่ไปเห็นจักรยานคันน้ำเงินอยู่คัน สวยดีแหะ แต่ยางแบนเป็นบ้าผมเลยต้องเข็นมันมาให้ช่างหน้าปากซอยซ่อมให้ซะหน่อย
ผมขี่มานได้สัก 15 นาที "เหนื่อยเป็นบ้าเลยว่ะ" ถึงสักที
เดอะมอร์คนเต็มเลย เดินไปเดินมา วันนี้หลังจากทำความสะอาดบ้านเสร็จ ผมก็อาบน้ำ(ไม่มีแมงมุมด้วย) แต่งตัว เสื้อเชิ๊ต สีขาวแล้วก็กางเกงยีนดำและก็สายเหล็กห้อยกางเกงด้วยเท่เนอะ มาเดินเตร่แถวนี้ แล้วกะซื้อมาม่าไปตุนไว้ด้วย จะว่าไปแถวนี้วัยรุ่นเยอะพอสมควรเลย
ก่อนผมไปซื้อของก็เข้าไปใน ร้านอารหารตามสั่งร้านหนึ่ง รู้สึกคนขายจะมีอาการกระอักกระอ่วนพอสมควร เฮ้อ ไอ้หน้าฝรั่งของผมเนี่ยมันน่าเบื่อก็ตรงเนี้ยแหละครับคนไทย 95%คิดง้าน
ฮือๆ คนเต็มร้านเลยตอนผมเดินเข้ามา แตกตื่นกันใหญ่เลยเหอะ ไม่น่าเชื่อความหน้าตาดีมีเหตุผลน่ะครับ
"what you want?" สำเนียงดีแหะ แต่น้ำหายเต็มปากเลยง่ะ
"เอ่อ เอากระเพราหมูจานนึงคับ ไม่ต้องใส่กุ้งน่ะฮ่ะผมแพ้"ดูคนรับออเดอร์ จางงๆ กับที่ผมพูด
"โถ่ พี่ผมล้อเล่นน่ะ น่าเอาตามเดิมแหละ"55+ การแกล้งคนมันก็มันส์ตรงนี้แหละ ลืมบอกไปผมนิสัยชั่ว มากกว่าทั่วไปอ่ะ
อุ้ยมีสาวๆ นั่งเต็มโต๊ะเลย โต๊ะข้างหน้าผมเอง มีแต่หน้าตา น่ารักๆทั้งนั้นเลย ผมเลยขยิบตาให้สาวคนหนึ่งในนั้น ฮ่ะๆ เธอน่าแดงไปเลย สงสัยจะเขินจัด ตามที่ผมขาดไว้ เธอก็เดินมาหาพร้อม กับเบอร์โทรจริงๆด้วยและนั่งตรงข้ามกับผม
"หวัดดีค่ะ ฉันชื่อเปรี้ยว ค่ะไม่ทราบว่าคุณชื่ออารายหรอค่ะ หน้าตาน่ารักดีนะค่ะ" โฮ สาวไทยสมัยนี้เปรี้ยวดีจริงๆเลย ผมยังไม่ได้อะไรเลยน่ะเนี่ยร่ายมายาวซ่ะ ตน่ะน้อง
"เอ่อ สวัสดีครับคุณเปรี้ยวผมชื่อฮารุครับ "พร้อมกับทำหน้าใสซื่อ น่ารัก
"น่ารักค่ะชื่อ แต่มันชื่อญี่ปุ่นไม่ใช่หรอค่ะ แล้วทำไม...."เธอทำหน้าสงสัยอย่างน่ารำคาณ ผู้หญิงพูดมากเนี่ย ผมตัดทิ้งตลอดล่ะ
"มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมครับ เชิญคุณไปนั่งที่โต๊ะกับเพื่อนๆตามเดิมเถอะ ครับ"ผู้หญิงคนนั้นช๊อคไปเลย กับท่าทีเย็นชาของผม
แล้ว.....กระเพราหมูก็มา
"ง้ำๆๆ"แล้วผมก็เตร็ดเตร่ เดินซื้อของที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตของผม เดินๆๆ แต่ผมสะดุดตากับ ผ้าปูที่นอน ผืนนึงมันเอกลักษณ์จริงๆ ลายดำขาว ถูกใจผมมาก เลยล่ะ
กลับบ้าน ก็ใกล้ๆค่ำ ดีน่ะผมเตรียมซื้อหลอดไปมาเปลี่ยนแล้ว และก็อุปกรณ์ การเรียน เรียบร้อยแล้วพรุ่งนี้แล้วผมต้องไปเรียน
---------------------- ---------------- --------------------
ความคิดเห็น