`LAMBY ; free reborn.

ลำดับตอนที่ #166 : Reborn CH 303 [Thai]

หน้า 1
Reborn 303 : เริ่มต้นการต่อสู้

--------"ด้วยมือนี้ ด้วยเปลวไฟนี้ ชั้นจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนมา!!"--------



หน้า 2
--------ผู้คุมกฎได้ประกาศให้การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...!!--------

สึนะ : พวกวินดีเช่กำลังจะหายไป!!
วินดีเช่ : พวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นกรรมการ / และจะไม่ทำอะไรที่นอกเหนือไปจากการประกาศลงโทษ
วินดีเช่ : พวกเราจะเฝ้ารอ ชั่วขณะที่มีผู้แพ้ปรากฏขึ้น



หน้า 3
อาเดลไฮด์ : เดี๋ยวก่อน!! / แล้วจะใช้อะไรตัดสินว่าใครแพ้!?
วินดีเช่ : สิ่งที่ใช้ตัดสินในการต่อสู้ครั้งนี้ / คือเกียรติภูมิ!!
สึนะ : เกียรติภูมิ...
วินดีเช่ : ผู้ที่พ่ายแพ้ / คือผู้ที่เกียรติภูมินั้นได้ถูกทำลายลง



หน้า 4
คุณพี่ : พวกนั้นหายไปแล้ว!!
แรมโบ้ : แว๊ก!!
สึนะ : "เกียรติภูมิ" ที่ว่านั่น หมายถึงอะไรกันน่ะ...?
รีบอร์น : แหงสิ มันก็ต้องหมายถึงเกียรติภูมิของมาเฟียอยู่แล้ว
สึนะ : หา / แต่ว่าฉันไม่ใช่มาเฟียนี่!! / แล้วฉันก็ไม่ได้มีเกียรติภูมิของมาเฟียอะไรนั่นเลยสักนิด!!
เอ็นมะ : นี่นายยังจะพูดแบบนั้นอยู่อีกเหรอ? / นายน่ะยอมให้ตัวเองเป็นบอสของมาเฟียไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
อาเดลไฮด์ : ถึงจะต่างกันแต่ไม่ว่าใครก็ย่อมมีเกียรติภูมิของตัวเอง / จำไว้ด้วยว่าพวกเราจะตัดสินการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยสิ่งนั้น



หน้า 5
สึนะ : ...เข้าใจแล้ว!!
อาเดลไฮด์ : ฉันจะขอเตือนเอาไว้ก่อน ยังไงที่นี่คือเกาะศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา
อาเดลไฮด์ : พวกเราจะไม่ออกมาสู้ ถ้าพวกนายไม่ทำตามกฎของพวกเรา
อาเดลไฮด์ : ทางเดินมีเพียงแค่ทางเดียว / และมีเพียงจุดหมายเดียวที่จะไปถึง
สึนะ : ว่าไงนะ!?
เอ็นมะ : ประวัติศาสตร์ของชิม่อนแฟมิลี่ได้ถูกสลักเอาไว้บนเกาะนี้ / หรือพูดอีกอย่างก็คือ ประวัติความเจ็บปวดที่ชิม่อนได้รับ
เอ็นมะ : เพื่อที่จะไปให้ถึงจุดหมาย พวกนายจะได้ลิ้มรสความเจ็บปวดนั่น
เอ็นมะ : เข้าไปที่ตรงประตูหิน แล้วเดินไปตามทางเดินนั่น
คุณพี่ : นั่นน่ะเหรอ!?



หน้า 6
เอ็นมะ : อีก 6 วัน พลังของพวกเราจะตื่นขึ้นมาโดยสมบูรณ์ / พวกนายก็รีบกันหน่อยล่ะ
จูลี่ : โอ้ แล้วก็ / พวกเราจะช่วยดูแลโคลมจังที่น่ารักให้เอง!
จูลี่ : เอาไว้พวกนายแพ้เมื่อไหร่ ทั้งร่างกายและหัวใจของเธอ / ก็จะเป็นของฉัน!
(...งานนี้ล็อคสเป๊คท่านมุไว้ได้เลย ได้ออกมากระทืบหน้าหื่นๆนั่นด้วยเท้าตัวเองแน่ๆ )
คุณพี่ : คาโต้ จูลี่!!
โกคุ : ไอ้เวรนี่!!
เอ็นมะ : แล้วเจอกัน
สึนะ : เอ็นมะ!! / เดี๋ยวก่อน!!






หน้า 8
สึนะ : เอ็นมะ!! / มาสู้กับฉันตรงนี้เลย!!
ริวจิ : หืม
จูลี่ : วู้ววว!
โคโย : ยังกับเป็นคนละคนกันเลยนะ
อาเดลไฮด์ : พวกนั้นทำให้วองโกเล่ริงก์แข็งแกร่งขึ้นแล้วสินะ?
เอ็นมะ : ดูท่าทางนายจะพัฒนาขึ้นมานิดหน่อยแล้วนี่ / แล้วฉันจะรอเวลาที่พวกเราจะได้สู้กันนะ สึนะคุง



หน้า 9
สึนะ : เดี๋ยวก่อน!! / พวกนั้นหายไปแล้ว... / ไปอยู่ที่ไหนกันน่ะ!?
คุณพี่ : เฮ้!
โกคุ : รุ่นที่ 10!!



หน้า 10
โกคุ : กลับมาแล้ว!
สึนะ : เปล่าประโยชน์...
สึนะ : ที่นี่น่ะมีสิ่งก่อสร้างกระจายอยู่ทั่วทั้งเกาะเลยล่ะ แต่ว่าฉันกลับไม่รู้สึกว่ามีใครอยู่เลย...
สึนะ : แล้วก็เกาะนี้น่ะใหญ่กว่าที่คิดซะอีก พวกเราคงไม่มีทางหาพวกนั้นเจอจากการเดาสุ่มแน่
รีบอร์น : ที่นี่ไม่ใช่อาณาเขตของเรา... / ถึงจะไม่ชอบแต่ดูท่าทางพวกเราคงจะต้องทำตามที่พวกนั้นบอก
สึนะ : นั่นสินะ
โกคุ : ที่สำคัญกว่านั้น อาวุธใหม่นั่นน่ะสุดยอดไปเลยล่ะครับ รุ่นที่ 10!!
สึนะ : อ่ะ... นั่นสินะ วองโกเล่เกียร์น่ะ มันยอดมากเลยล่ะ!!
สึนะ : ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์หรอกนะ แต่ไฟที่ออกมาเองก็ต่างจากเมื่อก่อนมาก รู้สึกว่ามันแข็งแกร่งขึ้นมากๆเลยล่ะ!
โกคุ : โอ้!!


หน้า 11
สึนะ : จะว่าไป นี่ทุกคนเพิ่มพลังให้อาวุธกันหมดแล้วสินะ?
โกคุ : ฮิฮิ / จะว่างั้นก็ได้ครับ!
คุณพี่ : ไว้เดี๋ยวจะโชว์ให้ดู
แรมโบ้ : กิวด้งของแรมโบ้มันหนักขึ้นอ่ะ!!
สึนะ : อ้า! / จริงสิ แหวนของแรมโบ้ยังไม่ได้เพิ่มพลังให้เป็นวองโกเล่เกียร์เลยนี่นา!!
แรมโบ้ : อ๊ะ จิ้งจก!!
รีบอร์น : ดูจากสภาพแรมโบ้ตอนนี้น่ะ ฉันว่าคงไม่มีทางเพิ่มพลังให้แหวนได้แน่...
สึนะ : อะ...
แรมโบ้ : หาง?
โกคุ : ไอ้เด็กบ้านี่...
สึนะ : แฮ่ก นี่พวกเราเดินกันมา 5 ชั่วโมงแล้วนะ...
โกคุ : นี่เจ้าพวกนั้นคิดจะให้เราเดินกันให้ครบ 6 วันเลยเหรอไงนะ?



หน้า 12
แก๊งค์ : นั่นมันอะไรน่ะ...? / อั๊ก!! / พายุเหรอ!? / โอ๊ย!!
สึนะ : ใบไม้มัน!
โกคุ : มันคมยังกับมีด!!
??? : เหล่าพืชพันธุ์ทั้งหมดนี่... / เติบโตขึ้นมาอีกครั้งจากเลือดของบอสชิม่อนรุ่นแรก
สึนะ : มีคนอยู่ตรงนั้น!!



หน้า 13
โคโย : และตอนนี้ก็ได้เวลา ที่พวกมันจะได้ลิ้มรสเลือดของวองโกเล่ / ในตอนสุดท้าย
แก๊งค์ : อาโอบะ โคโย!!! / นี่นายเป็นคนทำสินะ!!
คุณพี่ : ชิ...



หน้า 14
คุณพี่ : ทำไมนายถึงได้ทำแบบนี้ โคโย!! / ฉันคิดว่าพวกเราจะเข้าใจกันได้ในฐานะของนักมวย ที่เป็นนักกีฬาด้วยกันแท้ๆ
โคโย : ก็เพราะว่าความเกลียดชังที่มีต่อวองโกเล่ในตัวฉันมันมีมากกว่านั้นยังไงล่ะ มันมากกว่าเรื่องที่พวกเราจะมาเข้าใจกันได้
โคโย : แล้วอีกอย่าง ฉันเองก็ไม่เคยเป็นนักกีฬาอะไรนั่นอยู่แล้วด้วย
คุณพี่ : ว่าไงนะ!?
โค โย : นายคิดว่าพวกเราจะมีโอกาสได้ใช้เวลาเล่นกีฬาไร้สาระแบบพวกนายเหรอไง? ก็คงต้องขอบคุณวองโกเล่ล่ะนะ พวกเราถึงได้ถูกขยี้จนจมดิน ต้องคืบคลานอย่างสิ้นหวังในฐานะของผู้แพ้ตลอดมา
โคโย : มวยสำหรับฉันน่ะมันคือการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด!!
โคโย : และเป็นสิ่งที่ฉันมีไว้เพื่อแก้แค้นพวกนายยังไงล่ะ



หน้า 15
คุณพี่ : โค... / โคโย...
โคโย : และตอนนี้ ฉันถือว่าพวกนายคือศัตรู / แค่ฉันคนเดียวก็จัดการกับพวกนายทั้งหมดได้ง่ายๆ
คุณพี่ : อย่ามาพูดบ้าๆนะ คิดว่าพวกเราจะใช้วิธีรุมเหรอไง!! / ฉันจะขอสู้กับนายแบบตัวต่อตัวอย่างเท่าเทียมและเสมอภาค!!
คุณพี่ : นี่เป็นเกียรติภูมิของฉัน / ในฐานะของนักมวย!!!
สึนะ : คิด-(คุณพี่...)
โกคุ : คิด - (เจ้าหัวสนามหญ้า...)
โคโย : หึ / นั่นสินะ นี่คือการต่อสู้ด้วยเกียรติภูมิ / ถ้างั้นฉันเองก็จะขอสู้ด้วยเกียรติภูมิของหมัดนี้เช่นกัน



หน้า 16
โคโย : แล้วก็แน่นอนว่า เรื่องวิธีการต่อสู้ / ถ้าเป็นกรณีของฉันกับนายล่ะก็คงไม่มีวิธีอื่น
คุณพี่ : มันแน่อยู่แล้ว...

--------การชกมวย!!!--------

โคโย : ยังไงก็ตาม ฉันไม่สนใจเรื่องกฎที่มีเอาไว้เพื่อปกป้องชีวิตของคู่ต่อสู้
โคโย : การต่อสู้ในยกนี้ของพวกเรา หมายถึงการที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิต!! / ใครที่เข่าแตะพื้นก่อนถือว่าแพ้
สึนะ : เดิมพันด้วยชีวิตเหรอ...!?
โกคุ : ตัดสินในยกเดียว!?
โคโย : จะปาทรายเข้าตา ใช้เข่า หรือว่าจะเล่นสกปรกยังไงก็ได้ทั้งนั้น / และนี่คือสังเวียน!!



หน้า 17
โคโย : เปลี่ยนจากลวดหนาม / เป็นพืชหนามล้อมรอบแทนน่ะ
คุณพี่ : ก็เอาสิ / แล้วใช้ไฟได้หรือเปล่า?
โคโย : ได้แน่นอน / พวกเราจะใช้กันทั้งคู่เลยล่ะ!!



หน้า 18
โกคุ : อั๊ก!! / นี่มันไฟอะไรกันเนี่ย!?
รีบอร์น : พลังไฟขนาดนี้... / มันอันตรายเกินกว่าที่จะเข้าไป
สึนะ : คุณพี่!
คุณพี่ : ถอยไป / เอาล่ะนะ...
คุณพี่ : กัง / การิว!!!

--------"ระฆังของการต่อสู้ดังขึ้นแล้ว!! ตอนหน้า เริ่มการต่อสู้ของคู่แข่งที่ทัดเทียมกัน!!!"--------


Thank Theme : "NIGHT'KNIGHT"
เครดิต : http://reborntfc.freeforums.org/reborn-ch-303-t9247.html