`LAMBY ; free reborn.

ลำดับตอนที่ #152 : Reborn CH 289 [Thai]

---1
target 283 : ความตึงเครียด

จิตใจที่อ่อนโยนของสองคน
รวมเข้ากับความรักในเบสบอล


---2
วองโกเล่เเละชิม่อนต้องการที่ที่จะปกป้องสึนะก่อนที่จะถึงพิธีสืบทอดมรดก,ผู้พิทักษ์ในวันนี้คือ.....
สึนะ-ยามาโมโตะ...
ยามะ-โย่ว
ยามะ-นายมาช้านะ,สึนะ
สึนะ-นั่นมัน!
สึนะ-ผู้ชายที่ชื่อ มิซุโนะ คาโอรุ
สึนะ-นี่เข้าร่วมทีมเบสบอลจริงเหรอเนี่ย
สึนะ(คิด)ไม่มีใครกล้าปฏิเสธว่าเขาดูเหมือนพวกอันธพาล
สึนะ(คิด)มันจะดีเเน่รึเนี่ย?
...อาส์?...


---3
สึนะ:พรุ่งนี้มิสุโนะคุงก็จะมาเป็นตนดูแลให้กับผม ดูเหมือนเข้าข่ายอันธพาลใช่ไหมครับ?
โคโย:ใช่ กลับไปบ้านนายให้เเม่นายทำกลับข้าวอร่อยๆดีกว่า(ติดเชื้อ พ่อซือ=_=) จะบอกอะไรให้เธอฟัง
โคโย:มิซุโน่เคยถูกเรียกว่า "จอมปีศาจถล่มโรงพยาบาล คาโอรุ"
สึนะ:อย่าอธิบายรวบรัดเยี่ยงนี้ท่านTT^TT
สึนะ:นี่ชั้นซวยอะไรเนี่ยยยยยย?
สึนะ:อย่างนี้ตูจะพักผ่อนได้ยังไงถ้ารู้ว่ามีผู้ชายที่น่าหยดหยอง มาเป็นเงาตามตัวตลอดเวลา
รีบอร์น:นี่เเกพูดอะไร?ทุกคนอุตส่าปกป้องนายจากศัตรูเพื่อพิธีสืบทอดมรดก
สึนะ:...เเต่...
รีบอร์น:เเล้วไมไม่เตรียมพร้อมตัวเองหละ
สึนะ:หา?
สึนะ:ไปเตรียมพร้อม?
รีบอร์น:เเทนที่พวกมันจะมาตามเเก ก็ไปที่นั่นด้วยตัวเองสิฟะ
รีบอร์น:สถานที่เปิดโล่งดูสวยงาม บางทีเเกอาจะรู้จักด้วยนะนะ
สึนะ:เเล้วที่นั่นมันไหนล่ะแก?


---4
สึนะ(คิด):ที่นี่เอง...-0-
ยามะ:ชั้นได้ยินมาจากเจ้าหนูเเล้ว นายต้องการมิซุโนะเป็นคนคุ้มครอง นายช่วยออกไปจากสนามซ้อมก่อนได้มั้ย?
ยามะ :ชั้นก็จะคุ้มครองด้วยคน ^^
สึนะ:ขอบใจนะ
สึนะ:เเล้วสมาชิกทีมเบสบอลหายหัวไปไหนหมดล่ะ?
ยามะ:พอเห็นมิซูโนมาะก็วิ่งหนีไปกันหมดเเล้ว^^;;
สึนะ:ทุกคนกลัวหมอนั่น!!!=[ ]= (โอ้ ซือคุง จะว่าไปไม่ต้องมีคนคุ้มครองแกก็ดูแลตัวเองได้นะวะ- -**)
โกคุเทระ:อรุณสวัสดิ์ครับรุ่นที่10
สึนะ:อ๋า? นี่นายอยู่ที่ร.ร.ด้วยเร้ออออ โกคุเทระคูงงงงง
โกคุ:อึ๊ก!!?
โกคุ:หือ? อะไร?
โกคุ:งั้นผมขอไปก่อนนะครับ ปล่อยให้ ยามาโมโตะกับไอ้เเก่น่ากลัวนั่น ฟาดฟันกันไปในสนามซ้อมของเหล่าผุ้พิทักษ์ไปหละกันนะครับ
สึนะ:ไปซะเเล้ว นี่เห็นเป็นเรื่องธรรมดากันรึยังไง
สึนะ:โอ้วไม่นะ
สึนะ:ชั้นคิดว่าชั้นจะใช้วันหยุดนี่คิดเรื่องหนีไม่เข้าพิธีสืบทอดมรดกดีกว่ามั้ยเนี่ย
สึนะ:ชั้นอยากวิ่งออกนอกเวลา......
รีบอร์นซัง:อย่าบอกนะว่านายมีไอเดียดีๆเเล้วอะ


---5
รีบอร์น:ชั้นพาเพื่อนที่น่าสงสารมาส่งเเล้ว
สึนะ:เอ็นมะคุง!!!
สึนะ:นั่นซอสติดอยู่ที่มุมปากใช่มั้ยหนะ?
เอ็นมะ:เผอิญผมมีทาโกยากิอยู่
เอ็นมะ:เเต่เจ้าหมามันพยายามมาเเย่งของผมไป เเต่ดีที่รีบอร์นมาช่วยผมไว้ก่อน
สึนะ:หมาพยายามเเย่งทาโกยากิจากนาย
สึนะ:นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับกับชั้นเนี่ย
รีบอร์น:เอาล่ะ
รีบอร์น:วันนี้ชั้นก็จะได้เห็นความสามารถของมิซูโนะ คาโอรุ
ยามะ:เอาหละ เริ่มได้
ยามะ:เป็นอะไรไปมิซูโนะ ขว้างมาสิ


---6
ยามะ:ขว้างมาเลย โชว์ว่านายดีพอที่จะเข้าทีม นายจะทำอะไรก็เเล้วเเต่นาย
ยามะ:ถ้านายโชว์การขว้างลูกที่ยอดเยี่ยมได้,ชั้นเชื่อว่าอาจะเปลี่ยนใจพวกเขาก็ได้
คาโอรุ:นี่มันเสียเวลาเปล่า!!!
สึนะ:อ๊ะ?
ยามะ:?
สึนะ(คิด)-มันใช้ไม่ได้ผล ยามาโมโตะ
สึนะ(คิด)-ผู้ชายคนนี้น่ากลัวของจริงเลย


---7
เคน:มันอยู่ที่นี่อีกเเล้ว!!
เคน:เสบียงอาหารที่น่าลึกลับ
โคลม:อีกเเล้วเหรอ
โคลม:ใครเป็นคนส่งมานะ..?
จิคุสะ:โคลม?
จิคุสะ:พอจะรู้มั้ยว่าใครส่งมาจากไหน?
จิคุสะ(คิด)-กระเป๋าปาจิงโกะ ไม่น่าใช่จากซาวาดะ สึนะโยชิ
จูลี่:หวังว่าอาหารจะตกถึงท้องสาวยน้อยผ้าปิดตาหละนะ
จูลี่:เธอชอบกินเเต่ช๊อคโกเเลตตลอด
จูลี่:จิตวิญญาณที่อ่อนโยนของคุณ
จูลี่:...จูลี่...


---8
ยามะ:ไม่อยากขว้างลูกงั้นรึมิซึโนะ?
ยามะ:เเต่ชั้นมีความคิดที่อยากให้นายเป็นคนขว้างนี่?
ยามะ:ฮ่าๆ นายกำลังคิดถึงเรื่องอะไรอยู่หละสิ?
ยามะ:งั้น เชิญตามสบาย ชั้นจะรอจนกว่านายพร้อมที่จะขว้าง โอเค้?
คาโอรุ: !
สึนะ:ยามาโมโตะยอดไปเลย..นายใจดีกับทุกคน
คาโอรุ:ตอนนี้
คาโอรุ:ชั้นรู้สึกลำบากใจที่จะปาออกไปใส่คนที่อยู่ข้างหน้า


---9
สึนะ:มันอะไรกัน!!
รีบอร์น:พวกขี้อายรึเนี่ย?
ยามะ:อ๋อ ชั้นเข้าใจเเลัว
ยามะ:ว่านายมีปัญหาถ้าหากมีคนกำลังจ้องดูอยู่
คาโอรุ:ใช่
ยามะ:ตอนนี้ก้าวผ่านความกลัวเเล้วมาร่วมกัน
ยามะ:ชั้นคิดว่าได้เวลาเเล้วหละ
รีบอร์น:นั่นคือเวลาของความกลัว หนึ่งในนั่นคือการกลืนคำว่า"ผู้คน"
รีบอร์น:นายเขียนคำว่า"ผู้คน"ลงบนมือ3ครั้งเเล้วกลืนมันลงไป,มันจะช่วยให้นายใจเย็นลงได้
คาโอรุ:ชั้นเคยลองมาก่อนหน้านี่เเล้ว เเต่ก็ไม่สำเร็จ
รีบอร์น:จะทำยังไงให้นึกภาพคนที่จ้องดูอยู่ให้กลายเป็นผัก?
รีบอร์น:นายไม่ต้องการที่จะหยุดคิด นายคิดว่านายได้ยินเสียงจากฟักทองหรือส้ม,ใช่มั้ย?
คาโอรุ:นั่นชั้นก็ลองเเล้ว
คาโอรุ:เเต่ชั้นก็ยังหยุดคิดไม่ได้


---10
รีบอร์น(คิด)-จากการประเมินค่าในตอนนี้ยังไม่เห็น
รีบอร์น(คิด)-พลังที่เเท้จริงของมิซูโนะ
ยามะ:นี่นายรุ้ไหม,นานเเล้วที่ชั้นเป้นโค๊ชให้กับลีกเล็กๆ
ยามะ:มันก็ช่วยสอนสิ่งดีๆกับชั้นเเละให้คำเเนะนำเกี่ยวกับวิธีการใช้ผัก
สึนะ:เอ๋
ยามะ:เขาเคยพูดว่าทำไมเหตุผลถึงใช้ไม่ได้ผล
ยามะ:นั่นก้เพราะว่านายขาดจินตนาการให้คนกลายเป็นผัก
รีบอร์น:เป็นคำเเนะนำที่ดีนี่
ยามะ:มันก้ใช้ได้เเค่ในเวลาสั้นๆหนะ
ยามะ+รีบอร์น:กระซิบๆๆๆๆ
รีบอร์น:อ่าฟังดูน่าสนใจดีนี่ ทำไมไม่บอกให้เธอมาช่วยหละ?
ฮารุ:ดีใจทีได้พบค่า ชั้นชื่อว่า มิอุระ ฮารุ
ฮารุ:เเละชั้นมากจากร.ร.มัธยมมิโดริค่า


---11
ฮารุ:ขอบคุณที่ช่วยดูเเล
ฮารุ-:สึนะโยชิคุงของหนูนะค้า (ไดได:กรี้ดดดดดดดดดด ของแกเรอะ ของชั้นเท่าน้านนนนนน)
สึนะ:หมายความว่าอะไร "ของหนู"หนะ?
ฮารุ:ก็อี๊ ฮาฮิ๊~~~ ก็ไหนคุณสึนะบอกว่าเราเป็นเเฟมิลี่เดียวกันไงค่า หรือไม่ใช่?
ฮารุ:ในอนาคต- -++ จริงมั้ยล่ะคะ (ไดได :ท่านฮิ และเคียวโกะเท่านั้นที่แนยกให้ซือ!!! //ตบมันด้วยมากุโร่)
สึนะ:ทำไมเธอถึงต้องหน้าเดงด้วยเนี่ย
ฮารุ:ก็”เขิน”นี่ค่ะ
รีบอร์น:ลืมเรื่องครักๆใคร่ๆเถอะ (ก่อนไดไดจะบึ้ม)
รีบอร์น:เเล้วมาเริ่มกันเลยดีกว่า
รีบอร์น:เหตุผลที่เรียกฮารุมาก็เพื่อของพวกนี้หละ
ยามะ:โว้ว


---12
สึนะ:นี่มัน พริกหยวก?
ยามะ:ดูใส่ได้ด้วย
ฮารุ:เเน่นอนสิค่ะ นี่คิอชุดผัก ไว้โชว์งานโรงเรียนไงค่ะ
รีบอร์น:ไอเดียที่จะสร้างภาพคนให้เป็นผักต่างๆเผื่อที่จะช่วยจินตนาการให้กับนาย
รีบอร์น:ต่อไปเราจะให้มิซูโนะใช้สมองของเขาควบคุมความคิดของเขา
สึนะ:เป็นผักเนี่ยนะ
สึนะ:ชั้นไม่เคยพูดเลยว่าชั้นอยากจะใส่มัน
ยามะ:เราเรียกว่าเเผนทุกคนสวมชุดผักเพื่อช่วยมิซูโนะควบคุมความคิด
ยามะ:พวกเราคิดว่าไง?
สึนะ:เเต่นายไม่เคยคิดจะวางเเผนชื่อให้มันสั้นๆเลยนะ
ฮารุ:หนูต้องการคนที่จะมาใส่ชุดให้พอดีกับตัว
รีบอร์น:กับชุดใหญ่ๆอีกสินะ งั้นก็...
เบียงกี้:พวกเรามาช่วยเเล้ว
ฟูตะ:ผมอยากเป็นมะเชือเทศ
เคียวโกะ:น่าสนุกจัง
โอยาม่า:ชั้นมาพร้อมกับเเรมโบ้ซังด้วย
สึนะ:ทุกคน!!!เคียวโกะจังก็มาด้วย!!!


หน้า13
เบียงกี้-ดูเหมือนว่าจะเข้าท่านะพวกเรา
เบียงกี้-สึนะกับเอ็นมะจะช่วยด้วยมั้ย?
สึนะ-อ๋าส์...
ยามะ-ฮ่า ฮ่าๆ
คาโอรุ-ยามาโมโตะ
ยามะ-!
คาโอรุ-ทั้งหมดนี่
คาโอรุ-ทำเพื่อชั้น
ยามะ-เอาน่า
ยามะ-ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่!
เอ็นมะ-อาส์
สึน-โอเครึป่าวเอ็นมะคุง
ฮารุ-ฮาฮิ!
..พวกเราเสร็จหมดเเล้ว..
..มาเริ่มกันเลย..


หน้า14
นายทำได้ นายทำได้ นายทำได้
สึนะ(คิด)-มันจะได้ผลเเน่รึ..?
ยามะ-นายคิดว่าไงคาโอรุ
รีบอร์น-นี่คือภาพที่เกิดจากเสียงของผักผลไม้
คาโอรุ-รู้สึกเหมือนว่า
คาโอรุ-อยู่ในสลัดผัก
ยามะ-เยี่ยมเลย งั้นขว้างมาได้เลย


หน้า15
ยามะ-บอลมัน....หายไป
รีบอร์น-ชายที่ชื่มิซูโนะ..ทำได้ยังไง?


หน้า16-17
โรงเเรมในญี่ปุ่น
โคโยเต้-รุ่นที่9
โคโยเต้-พวกเราได้รับจดมายเร่งด่วน
โคโยเต้-จากเเก๊งพันธมิตรของเราครับ
รุ่นที่9-พวกเขาจะมางานพิธีสืบทอดมรดกเหมือนกัน
รุ่นที่9-นี่มันอะไรกัน?
กานัวเช่ที่3-พวกมันคงจะพบใครคนนึงที่วางเเผนเเทรกเเซงกับพิธีการได้
กานัวเช่ที่3-เเละพวกมันบอกว่าจะเอาของขวัญมอบให้กับบอสวองโกเล่รุ่นที่10,ซาวาดะ สึนะโยชิ

สถาณการณ์เริ่มตึงเครียด ข้อความอันตรายที่ส่งถึงสึนะ

ชื่อผุ้พิทักษ์ จากซ้ายไปขวา
ผู้พิทักษ์อัสนี รุ่นที่9-กานัวเช่ที่3
ผุ้พิทักษ์สายหมอก รุ่นที่9-โครคว้อน บูเก้
ผุ้พิทักษ์วายุ รุ่นที9-โคโยเต้ นูก้าต
ผุ้พิทักษ์อรุณ รุ่นที่9-นีเอ โบรว์ จูเนียร์
ผู้พิทักษ์พิรุณ รุ่นที่9-บราบันเตอร์ ซนิสเทน
ผุ้พิทักษ์เมฆา รุ่นที่9-วิสคอนติ


Thank Theme : "NIGHT'KNIGHT"
เครดิต : http://reborntfc.freeforums.org/reborn-ch-289-t8130.html