ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ฉลามขี้โว้ยปะทะเจ้าชายเอาแต่ใจ
ฉลามขี้โว้ยปะทะเจ้าชายเอาแต่ใจ
ด้าน xanxus
ณ ชานเมือง ครึกครื้นไปด้วยผู้คนมากมาที่หลั่งไหลเข้ามาเพื่อจับจ่ายใช้สอยที่ร้านรวงต่างที่เปิดต้อนรับ
‘หิว หาอะไรกินดีกว่า’คิดพร้อมสอดสายตาหาของกินทีถูกใจแล้วหูดันไปได้เสียงดัง 500 เดซิเบล จึงหันหาต้นเสียง
“โว้ยยยยยยยยยย สตอเบอรีสดๆจากสวน ขายโลล่ะ 5ooo เยน ดูได้ชิมได้เร่เข้ามาเร่เข้ามามีเฉพาะวันนี้เท่านั้นน่ะ”เสียงเรียกลูกค้าที่แสนดุหน้ากลัวนั้น คนน่าจะไม่กล้าเข้าไปซื้อแต่กลับมีผู้คนแห่กันเข้าไปซื้อ อาจจะเป็นเพราะใบหน้าหวานที่สวยเยี่ยงอิสตรี ผมยาวสลวยถึงกลางหลัง นัยต์ตาสีอคอมารีนสีเดียวกับผม ดูน่ามอง ไหนจะปากกระจับได้รูปที่ร้องตะโกนอีก มือขาวนวลที่ยืนสินค้าและรับเงินนั้นดูน่าสัมผัสยิ่ง เหงือที่ไหลจากหน้าผากลงสู่ลำคอระหงยิ่งขับให้ดูเย้ายวนขึ้นไปอีก ภาพที่เห็นตรงหน้าส่งผลให้ขาของซันซัสก้าวเข้าไปหาโดยไม่รู้ตัว
“เหมา”ก่อนเอ่ยปากสั่งอย่างเอาแต่ใจ “เอาไปส่งให้ด้วยนี่เงินกับที่อยู่”สั่งเสร็จก็เดินจากไปเล่นเอาคนขายอยู่ในโหมดงงสักพัก
“ไม่ขายแล้วโว้ย หมดแล้ว เอารถมาใส่จะได้เอาของไปส่ง”พลางหันไปสั่งลูกน้องตัวเอง
ณ ปราสาทวองโกเล่
“แน่ใจว่ามาถูก บ้านคนหรือปราสาทกันแน่เนี่ย”
“ไงไอ้สวะมาช้าน่ะแกน่ะ”
“ขอโทษที่มาช้าครับ”กัดฟันพูดออกไป ‘ถ้าไม่ใช่แกซี้อของฉันน่ะพ่อจะฟันใม่เลี้ยงเลยไอ้หน้าบากนี่!’
“หยุดด่าฉันในใจได้แล้วหนวกหู”
“ครับ สตอเบอรีหนัก 40 กิโล กิโลล่ะ 5000 เยน รวมทั้งหมด 200000เยนครับ”
“อืม”โยนปึกเงินใส่หน้าอย่างจัง “ถ้าฉันจะสั่งซื้อทุกวันได้ไหม”
“ได้ครับ”สคอโร่ตอบอย่างดีใจจนเก็บรอยยิ้มไม่อยู่
‘สวย ’
“พรุ่งนี้เลยล่ะกัน ว่าแต่ไม่ทำสัญญาเหรอไอ้สวะ”สคอโร่ที่มัวแต่ดีใจจนลืมเรื่องสำคัญไป
“อือ”ว่าแล้วก็วิ่งไปสั่งลูกน้องให้กลับไปเอาเอกสารก่อนจะหันไปคุยกับซันซัส
“.......”ซันซัสออกเดินไปที่สวนโดยไม่สนใจคนที่วิ่งตาม ก่อนที่จะชนเข้ากลับแผ่นหลังที่เบรกแบบไม่บอกสงผลให้สคอโร่รวงไปนั่งอยู่ที่พื้น
“จะหยุดเดินก็บอกหน่อยสิโว้ยยยย”แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเชือกที่มัดข้อมืออย่างรวดเร็วก่อนทั้งร่างทั้งรางจะถูกบังคับให้นอนราบไปกับพื้นหญ้า ผ้าผืนบางผูกมัดปากก่อนที่เสื้อตัวบางจะถูกกระชากออกอย่างแรง
“ขาวดีนี่ไอ้สวะ” ร่างสูงกระตุกยิ้มอย่างพอใจ ร่างบางได้แต่ดิ้นโดยไม่สามารถขยับไปได้สักนิด ไนจะเสื้อที่ขาดวิ่นทำให้ผิวสัมผัสที่พื้นหญ้า ว่าแล้วก็ก้มลงซุกจมูกเข้ากับซอกคอขาว
“อ๋อยอ่ะเอ้ยยยยยย”ได้แต่สงเสียงประท้วงในลำคอ
“หอมด้วยแฮะ”มือหนาเลือนไปปลดผ้าปิดปากออกทัททีที่ปากได้รับอิสระร่างบางก็โวยวายทันที
“ปล่อยน่ะโว้ยยยยยย ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย ฉันเป็น อือ อือ” พูดยังไม่ทันจบประโยคปากหนาก็ประกบปิดปากทันทีก่อนส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจโพรงปากเผลออ้าออก ลิ้นร้อนตวัดดูดดุนอย่างรุนแรงจนคนอยู่ด้านล่างหายใจติดขัดไปหมด ร่างหนาถอนจูบช้าๆ ก่อนพินิจดวงหน้าหวานที่บัดนี้ขึ้นสีแดงก่ำ วงปากบางอ้าหอบเพื่อสูดอากาศ
“แถมหวานด้วย ตรงอื่นจะหวานด้วยไหมน่ะ” กล่าวเพื่อให้ร่างบางหน้าแดงอีกครั้งก่อนมือหนาจะเริ่มลูบไล้ต้นขาอย่างถือสิทธิ์
“ผ.บ.สคอโร่” เสียงที่ดังขึ้นอย่างขัดจังหวะของเด็กหัวกบทำได้แค่ให้ซันซัสเงยหน้าขึ้นมอง “เล่นอะไรกันน่ะ ทำไมไม่ไปเล่นในห้องละครับ”ฟรานที่พึ่งโผล่มาพร้อมกับเอกสารในมือ ในจังหวะนั้นเองสคอโร่อาศัยช่วงเวลาด้นหลุดจากร่างของซันซัส ก่อนจะวิ่งไปที่รถโดยไม่สนมือที่ถูกมัดกับเสื้อที่ขาดวิ่น
“นี่เอกสารครับเซ็นให้ด้วยพรุ่งนี้จะมารับ”ซันซัสมองฟรานแบบงงๆ “ไม่ต้องห่วงครับผ.บ.แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ครับ”
“อือ บอกไอ้ฉลามนั่นให้มาเอาเอกสารเองด้วยล่ะ พรุ่งนี้ก็มาส่งสตอเบอรีได้เลย ”
‘อยากรู้นักว่าแกจะกล้ามาไหมไอ้ฉลามสวะ’
Tbn.
แต่งไปกรี๊ดเรื่องจะไปกันใหญ่ สมกับเป็นคู่โปรด
บอกไว้ก่อนว่าไรน่ะแม่ยก xs นร๊าาาาาา
แถมรูปด้วย เพราะคู่โปรด 555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น