คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผีมาสเมชโล่ปะทะคนบ้าวิทยาศาสตร์
ผีมาสเมชโล่ปะทะคนบ้าวิทยาศาสตร์
ด้านเบียคุรัน
“ที่ไหนเนี่ย หลงจนได้น่ะเรา”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ปากก็ยังใส่ใจกับมาสเมชโล่อยู่ดี
“จากสมการรากที่ 4 ของ xเท่ากับy+z-x จะได้บลาๆๆๆๆๆ”เสียงที่ดังเข้ามาในโสตประสาททำให้เกิดความสงสัย สองขาก้าวเข้าไปเพื่อถามทาง และสิ่งที่สงสัยก็ได้กระจ่างนั้นคือ เด็กหนุ่มผมสีแดงอมส้มที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่กับกองหนังสือที่รายล้อมอยู่รอบตัวพลางอ่านออกเสียงเป็นระยะ ท่ามกลางทุ่งหญ้ารกๆที่มีสระน้ำอยู่ด้านหน้า
“ขอโทษน่ะครับคือว่าผมอยากจะถามทางหน่อยน่ะครับ”
“เศษหนึ่งส่วนหนึ่งร้อยสามสิบแปดเมื่อนำมาแทนค่าใน y จะได้เท่ากับบลาๆๆๆๆๆๆ”หาได้สนใจไม่? เบียคุรันจึงก้าวเท้าเข้าไปใกล้ก่อนจะใช้มือสะกิดเบาๆพอให้คนตรงหน้ารู้สึกตัว
“คุณครับ”
“อะไร หวา!”เด็กหนุ่มลุกขึ้นอย่างตกใจก่อนจะล้มโครมใส่กองหนังสือ “โอ๊ย เจ็บชะมัด เอ่อ! มีอะไรเหรอครับ เหวอผีมาสเมชโล่” ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งก่อนตกใจกับภาพที่เห็น เบียคุรันที่มาสเมชโล่อยู่เต็มปาก สองมืออุ้มมาสเมชโล่ไว้ในอ้อมกอด “อย่าหลอกผมเลย กลางวันแสกๆ ยังออกมาได้ ท่าทางจะหิว ผะ..ผมจะเผามาสเมชโล่ไปให้”มือไหว้ปรกๆก่อนสวดมนตร์ไล่
“ผมไม่ใช่ผี แค่อยากถามทางเท่านั้นเอง”หลังจากกลืนมาสเมชโล่ลงคอแล้วจึงเอ่ยดัก
“เอ๊! ขอโทษครับ ผมตกใจไปหน่อย แล้วมีอะไรเหรอครับ”รู้ตัวจึงรีบเอ่ยขอโทษ
“คือว่าผมหลงทางน่ะ ไม่ทราบว่าคุณจะช่วยชี้ทางหน่อยได้ไหม”
“อ้อ ครับก็เดินไปทางนั้นแล้วเลี้ยวซ้ายก็จะเจอร้านวิทย์บุคที่นั้นมีหนังสือวิทยาศาสตร์ขายเยอะมากส่วนตัวผมชอบอ่านเรื่องแรงโน้มถ่วงของโลกน่ะครับ แล้วก็มีหนังสือเกี่ยวกับเทคนิคการสร้างหุ่นยนต์แล้วก็”
“คุณครับผมแค่อยากรู้ทางน่ะ” หลังจากอธิบายซะยาวเบียคุรันก็ดักคอเพราะไม่อยากฟังไปมากกว่านี้
“โทษทีผมลืม เอาล่ะงั้นพอร้านแล้วเลี้ยวซ้ายอีกทีก็จะเจอถนนแล้วล่ะครับ”
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพน่ะครับ”
“อ้อ ผมชื่อเบียคุรันว่าแต่ คุณชื่ออะไรเพื่อวันหน้าจะได้ทักถูก” หันหลังกลับไปถามก็เห็นว่าคนต้องเรื่มอ่านหนังสือเรื่องชีวสติสำหรับบัณฑิตซึ่งมีคำหนึ่งแปะไว้ที่ปกหนังสือ
‘อิริเอะ โชอิจิ’นั้นคือชื่อของเขางั้นเหรอ
‘ไปก่อนน่ะโชจัง หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกน่ะ’
Tbn.
ความคิดเห็น