คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ผมลืมตาขึ้นอยู่ดีๆก็มาอยู่ในสถานที่แปลกๆ มองไปทางไหนก็เป็นแต่สีขาวไปหมดและมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหันหลังให้ผม ผมก็เลยเดินเข้าไปใกล้เธอคนนั้น จากนั้นผมก็พูดออกมาลอยๆออกมาว่า
“ที่นี้ ที่ไหนกัน”
เธอก็หันมาหาผมแล้วก็พูดออกมาว่า
“ที่นี้คือภายในจิตใจของนาย น่าจะประมาณนั้นน่ะ”
พร้อมกับรอยยิ้มให้กับผม ผมคิดไปคิดมาจนหลุดออกมาจากหัวกลายเป็นคำพูดสั้นๆ
“ถ้าทางจะเป็นความฝัน”
“นี้ไม่ใช่ความฝัน แต่นี้เป็นความจริง”
“ก็ได้นี้ไม่ใช่ความฝัน แล้วเธอคือใครมาจากไหน”
เธอคนนั้นได้เปลี่ยนสีหน้าจนดูจริงจังมาก เหมือนกับผมถามคำถามที่ไม่น่าถาม แต่ผมว่าสีหน้าที่ดูจริงจังของเธอก็น่ารักดีออก
“ฉันคือนาย นายก็คือฉัน”
คำพูดนั้นทำให้ผมขำออกมา
“555+ ฉันคือเธอ เธอก็คือฉันหรอไม่จริงน่า แล้วเธอมาจากไหน”
แต่สีหน้าของเธอยังดูจริงจัง จนทำให้ผมเริ่มขำไม่ออก มันทำให้ผมเครียดตามไปด้วย ในโลกสีขาวโพลนตอนนี้ จะมีใครสักคนบางไหมมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ตอนนี้ให้ผมได้มั่ง
“เหมือนนายจะไม่เชื่อฉันเลย แต่ก็จะบอกว่าตัวเรามาจากไหน นายรู้จักพาราเรล เวิลหรือโลกคู่ขนาน“
“ตัวเราอีกคนน่ารักขนาดนี้เลยหรอ ถ้าท่าเราจะบ้าไปแล้วถึงได้ฝันแบบนี้”
“ถ้าท่านายจะไม่เชื่อฉัน ก็ได้แล้วเจอกัน ฉันกำลังเดินทางมาถึงโลกของนายแล้ว”
“อย่าบอกนะว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในห้วงมิติ กำลังเดินทางมาหาผม"
“ก็ประมาณนั้น แล้วเจอกันน่ะคิง"
จากนั้นผมก็ลืมตาขึ้นมา อย่างกลับว่าผมฝันไปเลย แต่ก็ยังรู้สึกง่วงนอนอยู่ดี เหมือนกับเรื่องที่ผมฝันเป็นเรื่องจริง ไม่น่าเป็นไม่ได้
ความคิดเห็น