(Fic B.A.P) My Diary รักของผมเป็นรักต้องห้าม

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

INTRO

                   ท้องฟ้าที่เมือดสลัวพร้อมกับลมที่พัดแรงจนคนบอบบางอาจจะปลิวได้ เขาหันมองรอบๆ

สถานที่ที่ไม่คุ้นเคย

'ฉันอยู่ที่ไหน' เขาถามคำถามนี้วนเวียนเป็นสิบรอบ เขาไม่ใช่คนหวาดกลัวหรือขวัญอ่อนแต่ก็ไม่ใช่คนใจกล้า

ซะที่เดียว แต่มนุษย์ทุกคนก็เหมือนกันหมด ถ้าไม่เอาตัวรอดก็อยู่ไม่ได้ เขาเลยตัดสินใจวิ่งออกไปข้างหน้า

ทำให้พบกับทางแยกสองทาง ทางหนึ่งสว่างจนเห็นถึงซากสัตว์ที่ตายเต็มไปหมดกับอีกทางที่มืดจนไม่

สามรถมองเห็นอะไรได้เลย เขาหยุดชะงักการเลือกเป็นสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดและเลี่ยงมาตลอด

แต่เขาก็ดันลืมข้อหนึ่งไป ว่าการเลี่ยงก็คือการเลือกเหมือนกัน...

"เฮือก"นี่ไม่ใช่ฝันร้ายครั้งแรกของจุงฮงแต่ก็เป็นฝฝันที่ร้ายที่สุดในรอบปีก็ว่าได้ เมื่อลืมตามาเขาก็พอว่ามีน้ำตา

อยู่เต็มขอบตา นี่เขาร้องให้ไปงั้นหรอ เขาได้แต่สบถในใจคนแมนๆอย่างเขาเกลียดการร้องไห้ที่สุด

!ครืด..

'ว่าไงมึง' จากลักษณะการพูดก็รู้เลยว่าต้องเป็นคนสนิทแน่ๆ

'ยังจะมาถามอีกสาส ลืมไปแล้วไงว่าเรามีพรีเซ้นเก้าโมง ไอ้เวรจุงฮงง'

"เชี้ยเอ่ย"เสียงบ่นจากปลายสายทำให้เขาถึงกับต้องสบถออกมา นี่ไอ้จองออบมันกินนกหวีดเป็น

อาหารรึไง

'จุงฮงทำไมเงียบ'เหมือนปลายสายจะดูเย็นลงไปบ้างเขาจึงพูดต่อ

'เงียบคือเข้าใจไงฟาย'เขากวนตีนกลับ เอาเหอะนี่เพิ่งแปดโมงสี่สิบ (ทันมากลูก,ไรต์)

'ไอ้@#$%$%^%$%' จองออบด่ากลับทำให้เขารีบกดตัดสายทันที หลายครั้งเขาก็อดสงสัย

ไม่ได้ว่านี่มันแม่หรือเพื่อนกันแน่ แต่ช่างเรื่องจองออบไปก่อนเรื่องสำคัญคือ เขาสายแล้ว!


"โอ้ย นี่มันวันซวยไรของกูเนี่ย"จองแดฮยอนกับผมเทาของเขาที่เด่นตาเดินลงมาจากรถ วันนี้เขาอารมณ์ดี

เป็นพิเศษถ้าไม่ติดว่าไอ้รถเวรของเขามันดับกลางทางแถมวันนี้ยังมีพรีเซ้นอีก ไอ้ยองแจต้องฆ่าเขาแน่

เมื่อเห็นว่ารถคงจะเกินเยียวยาเขาจึงเดินเขาไปหยิบโทรศัพท์เพื่อไปโทรหาเพื่อนรักทันที แต่โชคชะตา

ไม่เข้าข้างเขาเสมอไปเพราะระหว่างทางไปรถดันมีรถมอไซต์ขับเฉี่ยวเขาได้ 

"โอ้ย" ถึงเขาจะดูเเข็งแรงแต่ด้วยความที่ถูกเลี้ยงแบบลูกคุณหนูทำให้เขาเจ็บ