คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
สวัสดีครับ ผมชื่อ อุจิวะ ซาสึเกะ อายุ 8 ขวบ ผมมีเรื่องหนึ่งที่พวกคุณจะต้องอิจฉาแน่ๆ เรื่องอะไรน่ะเหรอ? ก็เรื่องที่ผมเป็นน้องชายของ อุจิวะ อิทาจิ ยังไงล่ะ!
พี่อิทาจิน่ะสุดยอดไปเลยยย ทั้งเก่งทั้งใจดี ถึงเรื่องทำอาหารจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่วิชานินจานี่สุดยอดด! ถึงจะชอบดีดหน้าผากผมบ่อยๆผมก็ไม่โกรธหรอก และถึงพี่จะชอบแอบหายไปที่ไหนผมก็จะตามไปทุกทีนั่นแหละ พี่หนีผมไม่พ้นหรอกน่า!
แต่เดี๋ยวนี้ เวลาผมเจอพี่ทีไร มักจะมีใครบางคนพ่วงมาด้วยเสมอ ทำตัวเหมือนเป็นเงาของพี่อย่างงั้นแหละ ชอบมาเกาะแกะอยู่กับพี่ตลอด แถมเวลาว่างทีไรพี่ก็ไปหาคนๆนี้ทุกที ทั้งๆที่บอกว่าจะสอนวิชาให้ผมแท้ๆ! ซาสึเกะไม่พอใจนะ!
เวลาที่พี่อิทาจิอยู่กับคนนี้ๆ พี่เขามักจะยิ้มเสมอ บางทีผมเห็นว่าพี่หัวเราะด้วยนะ และคนๆนี้ก็ชอบทำให้พี่เป็นแบบนั้นตลอด เพราะฉะนั้นผมจึงคิดว่าคนๆนี้ก็คงเป็นคนดีเหมือนกัน
แต่มันไม่ดีก็ตรงที่มาแย่งเวลาของพี่จากเขาไปนี่แหละ!
“อิทาจิ!”
“อ๊ะ! มาแล้วเหรอ ตายจริง...อิทาจิยังไม่กลับมาเลย ซาสึเกะ ไปพาพี่เขามาข้างในก่อนสิลูก” คุณแม่ที่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดเตรียมอาหารอยู่วานให้เขาช่วยที แต่ผมไม่อยากไปนี่!
“ไม่เอาอ่ะ”
“อย่าดื้อสิ!” ผมลุกขึ้นยืนในที่สุดแล้วรีบวิ่งออกไปที่หน้าบ้าน ผมไม่ได้กลัวหรอกนะ ก็แค่ไม่อยากให้คุณแม่เหนื่อยเฉยๆ จริงๆนะ...
ผมเดินมาถึงหน้าบ้าน เห็นคนๆนั้นยืนมองซ้ายมองขวา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากำลังตามหาพี่แหงๆ ขนาดเขามายืนอยู่ตรงหน้ายังไม่ทักทายสักนิด!
“อ๊ะ! ซาสึเกะ อรุณสวัสดิ์ อิทาจิไปไหนเหรอ?” ผมปัดมือที่กำลังจะลูบหัวออก แต่คนๆนั้นดูจะชอบใจกลายเป็นเปลี่ยนมาขยี้หัวผมแทน
“ปล่อยนะ!”
“ไม่ปล่อยหรอก จนกว่าจะยอมบอกว่าพี่ชายนายไปไหน สารภาพมาซะดีๆ ว่าเอาพี่นายไปซ่อนไว้ที่ไหนฮะ ซาสึเกะคุง” คนๆนั้นล็อคคอผมเข้าไปก่อนจะขยี้ผมพลางหัวเราะชอบใจ ในขณะที่ผมพยายามดิ้นรนให้หลุดอย่างสุดชีวิต หนอย พอพี่ไม่อยู่ก็แกล้งเขางั้นเหรอ คอยดูนะ เขาจะบอกพี่ให้หมดด้านร้ายๆของคนคนนี้น่ะ พี่จะต้องตาสว่างไม่ถูกหลอกอีก!
“ไม่บอกนายหรอกน่า!” ในที่สุดผมก็สะบัดคนๆนั้นหลุด ผมหอบแฮ่กๆ เพราะใช้พลังงานไปเยอะเหลือเกิน และช่างน่าเจ็บใจที่คนตรงหน้าดูเหมือนไม่ใช้แรงอะไรเลย บ้าที่สุด!
“หือ? ไม่บอก?”
“ผมไม่บอกหรอกว่าพี่ไปไหน เลิกมายุ่งกับพี่อิทาจินะ!”
“หมายความว่ายังไงน่ะ ซาสึเกะ?”
“ผมไม่ยอมยกพี่ให้คุณหรอก!” ผมตะโกนเสียงดังพลางชี้หน้าคนๆนั้นที่มองมาแบบไม่เข้าใจ หนอย ต้องพูดกันให้เคลียร์แบบลูกผู้ชายซะแล้ว
“พี่อิทาจิน่ะเป็นของผมนะ! ผมไม่ยกให้คุณแน่ อุจิวะ ชิซุย!!”
และนี่เป็นการประกาศสงครามของ อุจิวะ ซาสึเกะ วัย 8 ขวบ
ความคิดเห็น