ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น...
10:02 AM. เป็นเวลาที่แสดงบอกว่าสายแล้วแสงดวงอาทิตย์เริ่มแรงขึ้นให้ทุกๆชีวิตดำเนินต่อไป เวลา10โมงเช้าของประเทศไทยทำไมแดดถึงแรงขนาดนี้นะ หรืออาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เป็นsummerอากาศเลยร้อนแบบนี้ หลังจากก้าวลงจาเครื่องบินลำใหญ่ คนเยอะชะมัดเลยแฮะ - -
ช่วงนี้สำหรับคนไทยคงต่างก็คงพาครอบครัวไปท่องเที่ยวในที่ต่างๆสินะ สนามบินเลยมีคนเยอะอย่างกับหนอนแบบนี้ เฮ้ออ....
โอ๊ยย><' เมื่อยเป็นบ้าเลย นั่งเครื่องบินมาตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงได้ ฉันบ่นในใจหลังจากเดินมารอรับกระเป๋า วันนี้เป็นการมาเมืองไทยครั้งแรกในรอบ16ปี - .-? จริงๆก็มาแล้วล่ะครั้งนึง แต่ว่าตอนนั้นเกิดมาลืมตาดูโลกได้2ปีน่ะนะ คิดว่าฉันจะจำได้มั้ย? บอกเลยว่าไม่คะ มันนานมากแล้วนี่นา
คนก็เยอะฉันจะหลงกับพ่อแม่ไหมเนี่ยชีวิตเหนอชีวิตtt ถ้าเกิดหลงตายเลยฉันถ้าบินกลับไปฝรั่งเศสตอนนี้ก็คงไม่มีใครอยู่ด้วยแล้วสิเนี่ย T-T
ก็ครอบครัวเราต่างขนกันมาเมืองไทยกันหมดเลย พ่อ แม่ แล้วก็พี่สาวของฉันอีกคน พ่อบอกว่าอยากอยู่เมืองไทยบ้างเพราะธุรกิจที่เมืองไทยมีเยอะกว่าที่ฝรั่งเศส พ่อถึงกับขายหุ่นของตัวเองให้กับบริษัทที่พ่อเป็นรองประธานไป บริษัทนั้นพ่อรักมันมากเลยนะ แต่ทำไมถึงยอมขายง่ายๆก็ไม่รู้เหมือนกัน
ใช่ว่าจะเป็นกันได้ง่ายๆซะที่ไหนกันบริษัทที่ใหญ่ระดับต้นๆของฝรั่งเศสแบบนั้น ครอบครัวเรามีธุรกิจเป็นของตัวเองเยอะและหลายอย่างมากบ้างก็เป็นหุ่นส่วน ไม่ต้องออกแรงอะไรมากก็ได้เงินมาใช้มากมายแล้ว ธุรกิจอะไรที่เรามีเหลือที่ฝรั่งเศสอ่ะนะ พ่อก็ให้คนคอยดูแลต่อไปบอกว่าจะมาอยู่เมืองไทยจนกว่าฉันจะเรียนจบ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้ฉันเรียนที่ฝรั่งเศสซะเลยไม่เห็นต้องย้ายมาเมืองไทยอะไรนี่เลย พ่อจะมาดูธุรกิจพ่อมาคนเดียวก็ได้นี่นา ทำไมต้องย้ายมาหมดแบบนี้ด้วย อยู่มาตั้งนานไม่เห็นอยากจะมาเลยเมืองไทย พ่อนะพ่อไม่คิดบ้างหรอว่าลูกคนเนี้ยไม่อยากจะมาเลยต้องมาหาเพื่อนใหม่เรียนก็คนละแบบกันไม่รู้ว่าจะเป็นแบบไหนบ้าง มันไม่ง่ายเลยนะที่จะต้องมาเจออะไรใหม่ๆที่เราไม่คุ้นเคย แต่ก็นะทำไงได้พ่อเป็นคนตัดสินใจอะไรเด็ดขาดด้วยสิ ส่วนฉันที่ยังขอเงินท่านใช้อยู่ก็ต้องทำตามอยู่แล้วนี่ -_-'
"ลาร์แอล"
"....."
"ลาร์แอล..."
"คะ ค่ะ...ว่าไงนะคะ" เสียงแม่เรียกสติฉันกลับมายังสิ่งที่เป็นจริง ขณะที่เดินตามรถเข็นกระเป๋า3คันที่นำหน้าเราไป มีพ่อและพี่สาวเดินตามไปติดๆ เข็นไปตอนไหนเนี่ยฉันยังไม่รู้เรื่องเลยมัวแต่คิดอะไรเพลินๆเลย แม่ดูมีความสุขกว่าคนอื่น ก็แม่ฉันเป็นคนไทยนี่นะคงคิดถึงมากเลยล่ะสิเนี่ยไม่มาตั้งนานแสนนาน พ่อเคยเหล่าให้ฉันฟังว่าแม่เป็นสาวเมืองเหนือที่อยู่ประเทศไทย ตอนนั้นพ่อไปติดต่อธุรกิจกับคุณปู่คุณย่าแล้วไปทานอาหารที่ร้านของแม่ พ่อบอกว่าเห็นแม่แว๊บแรกก็ตกหลุมรักเลย พ่อชอบผู้หญิงสวย เรียบร้อยแล้วแม่ฉันก็มีคุณสมบัติที่พ่อชอบครบทุกประการ
"เหม่ออะไรลูก"
"เอ่อ...เปล่าคะ" เฮ้อ ทำไมฉันต้องไม่อยากมานะทั้งๆที่มีคนๆนึงอยากมาแทบจะขาดใจ คงคิดถึงมากๆเลยสินะแม่ จะว่าไปเมืองไทยก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอกมั้ง ฉันคงคิดมากไปเอง...
.....................................................................................................................
ใครหลงมาอ่านจนจบก็ขอบคุณนะคะ แอลเพิ่งหัดแต่งเป็นเรื่องแรกเลย
ยังไงก็ช่วยคอมเม้นให้ด้วยนะคะ รับรองว่าจะตั้งใจแต่งให้ทุกๆคนอ่านกันคะ
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดบ้างก็ขอโทษด้วยคะ^^
ช่วงนี้สำหรับคนไทยคงต่างก็คงพาครอบครัวไปท่องเที่ยวในที่ต่างๆสินะ สนามบินเลยมีคนเยอะอย่างกับหนอนแบบนี้ เฮ้ออ....
โอ๊ยย><' เมื่อยเป็นบ้าเลย นั่งเครื่องบินมาตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงได้ ฉันบ่นในใจหลังจากเดินมารอรับกระเป๋า วันนี้เป็นการมาเมืองไทยครั้งแรกในรอบ16ปี - .-? จริงๆก็มาแล้วล่ะครั้งนึง แต่ว่าตอนนั้นเกิดมาลืมตาดูโลกได้2ปีน่ะนะ คิดว่าฉันจะจำได้มั้ย? บอกเลยว่าไม่คะ มันนานมากแล้วนี่นา
คนก็เยอะฉันจะหลงกับพ่อแม่ไหมเนี่ยชีวิตเหนอชีวิตtt ถ้าเกิดหลงตายเลยฉันถ้าบินกลับไปฝรั่งเศสตอนนี้ก็คงไม่มีใครอยู่ด้วยแล้วสิเนี่ย T-T
ก็ครอบครัวเราต่างขนกันมาเมืองไทยกันหมดเลย พ่อ แม่ แล้วก็พี่สาวของฉันอีกคน พ่อบอกว่าอยากอยู่เมืองไทยบ้างเพราะธุรกิจที่เมืองไทยมีเยอะกว่าที่ฝรั่งเศส พ่อถึงกับขายหุ่นของตัวเองให้กับบริษัทที่พ่อเป็นรองประธานไป บริษัทนั้นพ่อรักมันมากเลยนะ แต่ทำไมถึงยอมขายง่ายๆก็ไม่รู้เหมือนกัน
ใช่ว่าจะเป็นกันได้ง่ายๆซะที่ไหนกันบริษัทที่ใหญ่ระดับต้นๆของฝรั่งเศสแบบนั้น ครอบครัวเรามีธุรกิจเป็นของตัวเองเยอะและหลายอย่างมากบ้างก็เป็นหุ่นส่วน ไม่ต้องออกแรงอะไรมากก็ได้เงินมาใช้มากมายแล้ว ธุรกิจอะไรที่เรามีเหลือที่ฝรั่งเศสอ่ะนะ พ่อก็ให้คนคอยดูแลต่อไปบอกว่าจะมาอยู่เมืองไทยจนกว่าฉันจะเรียนจบ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้ฉันเรียนที่ฝรั่งเศสซะเลยไม่เห็นต้องย้ายมาเมืองไทยอะไรนี่เลย พ่อจะมาดูธุรกิจพ่อมาคนเดียวก็ได้นี่นา ทำไมต้องย้ายมาหมดแบบนี้ด้วย อยู่มาตั้งนานไม่เห็นอยากจะมาเลยเมืองไทย พ่อนะพ่อไม่คิดบ้างหรอว่าลูกคนเนี้ยไม่อยากจะมาเลยต้องมาหาเพื่อนใหม่เรียนก็คนละแบบกันไม่รู้ว่าจะเป็นแบบไหนบ้าง มันไม่ง่ายเลยนะที่จะต้องมาเจออะไรใหม่ๆที่เราไม่คุ้นเคย แต่ก็นะทำไงได้พ่อเป็นคนตัดสินใจอะไรเด็ดขาดด้วยสิ ส่วนฉันที่ยังขอเงินท่านใช้อยู่ก็ต้องทำตามอยู่แล้วนี่ -_-'
"ลาร์แอล"
"....."
"ลาร์แอล..."
"คะ ค่ะ...ว่าไงนะคะ" เสียงแม่เรียกสติฉันกลับมายังสิ่งที่เป็นจริง ขณะที่เดินตามรถเข็นกระเป๋า3คันที่นำหน้าเราไป มีพ่อและพี่สาวเดินตามไปติดๆ เข็นไปตอนไหนเนี่ยฉันยังไม่รู้เรื่องเลยมัวแต่คิดอะไรเพลินๆเลย แม่ดูมีความสุขกว่าคนอื่น ก็แม่ฉันเป็นคนไทยนี่นะคงคิดถึงมากเลยล่ะสิเนี่ยไม่มาตั้งนานแสนนาน พ่อเคยเหล่าให้ฉันฟังว่าแม่เป็นสาวเมืองเหนือที่อยู่ประเทศไทย ตอนนั้นพ่อไปติดต่อธุรกิจกับคุณปู่คุณย่าแล้วไปทานอาหารที่ร้านของแม่ พ่อบอกว่าเห็นแม่แว๊บแรกก็ตกหลุมรักเลย พ่อชอบผู้หญิงสวย เรียบร้อยแล้วแม่ฉันก็มีคุณสมบัติที่พ่อชอบครบทุกประการ
"เหม่ออะไรลูก"
"เอ่อ...เปล่าคะ" เฮ้อ ทำไมฉันต้องไม่อยากมานะทั้งๆที่มีคนๆนึงอยากมาแทบจะขาดใจ คงคิดถึงมากๆเลยสินะแม่ จะว่าไปเมืองไทยก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอกมั้ง ฉันคงคิดมากไปเอง...
.....................................................................................................................
ใครหลงมาอ่านจนจบก็ขอบคุณนะคะ แอลเพิ่งหัดแต่งเป็นเรื่องแรกเลย
ยังไงก็ช่วยคอมเม้นให้ด้วยนะคะ รับรองว่าจะตั้งใจแต่งให้ทุกๆคนอ่านกันคะ
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดบ้างก็ขอโทษด้วยคะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น