ยัยเซ่อซ่าก่ะนายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : พรีเซนเตอร์หน้าใส

ตอนที่ 2 พรีเซนเตอร์หน้าใส

เช้าวันนี้ ฉันตื่นด้วยอาการงัวเงียสุดขีด บวกกับบรรยากาศของวันนี้ที่ฝนยังไม่หยุดตก หมอกที่เบาบางมาเกาะติดกระจกเป็นฝ้า พร้อมด้วยในห้องที่เปิดแอร์เย็นเฉียบ ทำให้สาวน้อยเซซึกิ หนาวสั่นไปตามกัน  เสียงทุ้มนุ่มของพี่ชายปลุกฉันให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ ไม่คิดเลยว่า พี่ยูอิจิ จะโทรมาหาฉันจริงๆ ฉันเพิ่งนอนไปได้เพียงแค่ 2 ชั่วโมง ก็รู้สึก จิตใจหนาวสั่นและอยากเข้าใกล้พี่ยูอิจิ ทุกวัน   ด้วยความที่อากาศหนาวนั่น ทำให้ผิวของฉัน ตกสะเก็ด แลดูเหมือนงูที่กำลังจะลอกคราบ เสียงพี่โทจิ เรียกฉันอีกครั้งให้ไปอาบน้ำ ฉันรู้ดีว่า พ่อกับแม่ยังไม่กับมาจากที่ทำงานเสียที บ่อยครั้งที่ สองเราพี่น้องอยู่ด้วยกัน บางทีก็มีพี่โยโยะ มาเล่นด้วย บางครั้งจริงๆน่ะ  ด้วยความหนาวจนไม่อยากจะกระดิกตัวไปไหน เสียงของพี่ชาย ที่ตอนนี้เริ่มมีอารมณ์ขุ่นเคือง เนื่องจากเรียกฉันหลายครั้งแล้วก็ไม่มีปฏิกิริยา ตอบโต้กลับมา ฉันอยากจะนั่งอย่างนี้ให้เวลามันผ่านเลยไปจนกว่าพี่ยูอิจิจะมารับ ฉันคิดเพ้อฝันไปอีกแล้ว  คราวนี้พี่ชายฉันไม่เรียกเปล่า พี่ขึ้นมาทำเสียงดังกระทบ บันได เสียงดังทำให้ฉันสะดุ้งนิดๆ

“พี่บอกให้ไปอาบน้ำไม่ได้ยินเหรอ เนี่ยอุตส่าห์นัด โยโยะ กับไอ้อิจิมันมาแล้ว เซซึกิ จะให้พี่รออีกนานไหม ก็รู้อยู่ว่าเธออาบน้ำนาน รีบๆไปเลยน่ะ พี่ให้เวลา ครึ่งชั่วโมง ป่านนี่สุดที่รักฉันรอตายแล้ว ถ้าเธอยังมัวเฉยอย่างนี้อีกล่ะก็ เฝ้าบ้านล่ะกัน!!!”    พี่พูดพร้อมเดินบันไดลง  ปัง!!!!!!

พี่ไม่เคยโมโหรุนแรงขนาดนี้มาก่อน มันแปลกมากๆ สงสัยฉันคงทำตัวน่ารำคาญจริงๆละมั้งแต่ช่างเถอะ คำพูดที่พี่พูดทำให้ฉันใจเต้น อย่างบอกไม่ถูก ฉับรีบ หยิบผ้าขนหนู ไปอาบน้ำในห้องน้ำส่วนตัวที่อยู่ในห้อง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันอาบน้ำได้เร็วขนาดนี้ ไม่ถึง 10 นาที ฉันอาบน้ำเสร็จได้อย่างไร ฉันรีบเช็ดตัว แต่งหน้า เช็ทผมให้ดูเงางามและสลวย จัดเป็นทรงที่ดูดี และเริ่มเลือกเสื้อผ้าที่ดูดีและสวยที่สุด ในที่สุดเสื้อผ้าก็กองกระจาย ดูไม่ได้รูปอยู่บนพื้นห้องนอนฉัน  ฉันเลือกชุดที่จะใส่ลงไปข้างล่างเป็นชุดสีชมพูอ่อน เปิดไหล่ แขนยาว ประดับด้วยเข็มกลัดดอกไม้ ฝังเพชร ที่หน้าอก พร้อมกระโปรงสีหวานแหวว คลุมถึงหัวเข่า ปักลวดลายน่ารักไว้ริมกระโปรง ฉันติดกิ๊ฟ รูปหัวใจฝังเพชร ไว้ที่ผมที่มวยขึ้นเป็นอย่างดี ใส่รองเท้าส้นเตี้ย สีชมพูแก้วน่ารักๆ ก่อนหยิบ กระเป๋าถือคู่ใจ ลงมาข้างล่าง ฉันกลายเป็นสาวหวานในทันใด

เพียงไม่ถึง ๒๐ นาที    ชุดที่ใส่ลงไปทำให้พี่ชายของฉัน มองตาค้างอย่าง งงงวยแล้ว ถามว่า

“ทำไมวันนี้เธอเธออาบน้ำเร็วอย่างนี้แล้วนี้ใส่ชุดอย่างกับไปออกงาน ที่ไปน่ะแค่ห้างน่ะคุณนายน้องสาว”

พี่ชายมองสาวหวานตาโตตรงหน้า พร้อม สตาร์ทเครื่องออกรถไปที่ ห้าง  คริสตัล พลาซ่า เป็นห้างเปิดใหม่ที่ใหญ่ที่สุดใน โตเกียว ที่นี้ถึงแม้จะเปิดใหม่ได้ไม่นานก็เป็นจุดศูนย์รวมความดึงดูดที่น่าสนใจ  ที่นี้มีทั้งกิ๊ฟช้อป ร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ และอื่นๆอีกมากมาย ทั้งยังมีร้านเกมส์ และห้างสรรพสินค้าให้เลือกซื้อของได้อย่างนับไม่ถ้วน เมื่อไปถึง ก็เห็นใบหน้าอันสุดแสนจะเซ็งของพี่โยโยะ และพี่ยูอิจิ คงเป็นเพราะ บรรยากาศภายนอกร้อนอบอ้าวมากผิดกับข้างในนั่นซึ่งมีเครื่องปรับอากาศติดอยู่ทั่วสารทิศ ทำให้ทั้งห้างเย็นช่ำ แต่แล้วทั้งพี่โยโยะและพี่ยุอิจิ ก็ผลิยิ้มออกมาเมื่อเจอเราสองพี่น้องเดินตรงมาหา และรู้สึกว่าพี่โยโยะจะงอนพี่โทจิด้วยล่ะ เธอผลิยิ้มนิดๆก่อนจะสะบัดหน้าหนี เมื่อพี่โทจิ เดินเข้ามาใกล้ๆ

“ ชิ ทำไมไม่มาวันพรุ่งนี้เลยล่ะ :p ”

“ แหม โยโยะก็ ..ก็ยัยน้องสาวตัวดีเนี่ยซิ มัวนั่งคิดอะไรพร่ำเพื่อไม่รู้ เรียกเท่าไหร่ไม่ยอมฟังซะที เลยต้องไปตะโกนเรียกลากตัวเข้าห้องน้ำเนี่ย อย่าโกรธเลยน้าๆๆ”

“…”   ฉันอึ้งไปตั้งนานแล้วเมื่อเดินเข้ามาใกล้พี่ยูอิจิ

“ไงสาวน้อย ทำะไรอยู่เหรอ เอ๊ะ!! วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง ชมพูทั้งชุดเลยน่ะเรา”   พี่ยูอิจิ พูดพร้อมเอามือขยี้ผมเบาๆ ก่อน เผยยิ้มที่สุดแสนจะน่ารักให้ แล้วหันไปอีกทาง

“…”    ไร้เสียงตอบรับจากฉัน  นี่ดีน่ะที่พี่ยูอิจิไปสนใจ เนงมยอน (บะหมี่เย็น) ที่อยู่ใกล้ๆประตูทางออก ไม่งั้นเค้าคงเห็นหน้าแดงฉาดที่ฉันกำลังม้วนหน้าม้วนหลังในขณะนี้ แต่ทว่า จู่ๆ พี่ยูอิจิก็หันกลับมาซะงั้น ฉันเลย อึ้ง อึ้ง และ อึ้งกิมกี่ อย่างทำอะไรไม่ถูก ง่า และรู้สึกว่าหน้าจะแดงไปกว่าเดิมด้วยน่ะ เลยเดินไปเดินมาสะดุดขาตัวเองซะงั้น -_-!! ”

“อ้าว เซซึกิ เป็นอะไรมั้ย อ้าวดูซิหน้าแดงจัดเลย สงสัยว่าข้างนอกจะร้อนเกินไป ไปเถอะเข้าไปข้างในดีกว่า เฮ้ โยโยะ โทจิ เข้าไปข้างในเหอะว่ะ น้องสาวแกหน้าแดงหมดแล้ว สงสันข้างนอกจะร้อน”

และดูเหมือนพี่ชายจะไม่รีบร้อนอะไรเล้ยยย ก็พูดยืนจีบยืนง้อพี่โยโยะที่ทำถ้าบิดไปบิดมา และเชิดหน้าด้วยจริตหญิงนิดๆ   แต่เมื่อพี่ชายได้ยินคำว่า หน้าแดงจัดเลยรีบถลามาทันดีเลย หึหึ ก็ฉันเป็นน้องสาวคนเดียวนี่นา ^0^ แต่พี่ยูอิจิจะรู้ไหมน่ะ ว่าที่ ฉันหน้าแดงเนี่ยก็เพราะพี่นะแหละ T-T แล้วดันทำตัวเองขายหน้า สะดุดล้มอีกสะงั้น เบอะเป็นยัยเซ่อซ่า ซุ่มซ่ามอีกแง้ววววว

ทันทีที่เข้าไปในห้างบรรยากาสที่เย็นช่ำก็เข้ามาแทนที่อากาศที่ร้อนอบอ้าวจากภายนอก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันหายหน้าแดงไปสักนิด พี่ยูอิจิ เอามือจับหน้าผากฉันอีกที ก่อนบอกว่า  “ไม่เป็นไรแล้วล่ะ อีกสักพักก็หาย”  เขาส่งยิ้มน้อยๆจากมุมปาก อะไรจะน่ารักขนาดนี้นะ แล้วจู่ๆ ก็มี ชายจิตใจหญิงคนหนึ่ง ใส่แว่นหนาเตอะมาเพ่งพินิจ พี่ยูอิจิของฉัน <เฮ้ยเป็นของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ เฮ้อ ช่างเหอะๆ>  แล้วนางนี่ เอ้ยเขามาดูอะไรเนี่ย และสงสัยยัยนี่จะรู้ตัวว่าเข้ามาใกล้จนสังเกตได้แล้ว ยัยนี่ จึงยิ้มแห้งๆ ก่อนเดินถอยไปห่างๆ แต่ก็ยังไม่วางสายตา ฮึ่ม จะดูอะไรนักหนาฟะ หึงเฟ้ย เอ้ยล้อเล่นจ้า

“เอ่อ ขอโทษน่ะ ฮ้า คือว่าน้องคนนี้ ถ้าเจ๊ ดูดีๆแล้วน่ารักมากเลยเจ้จะขอน้องช่วยงานอะไรบางอย่างได้ไหมฮ้า”

ยัยนั่นพูดพร้อมส่งการ์ดนามบัตรให้ แถมยังทำสีหน้าอ้อนวอน แหวะ นังกระเทยเอ้ยย ชิ

“นี่อะไรเหรอครับ -_-? ”

“นี่ คือว่า เจ๊จะให้น้องเป็นพรีเซนเตอร์ เสื้อผ้าชั้นนำราคาสูงของห้างนี้ อ้อ เนี่ยอ่ะจ๊ะ คริสตัล โมเมนต์ รู้จักใช่ไหมล่ะ โฮะๆ แน่นอนอยู่แล้วเป็นใคร ใครก็รู้จักล่ะจ้า คือว่า ถ้าน้องเป็นพรีเซนเตอร์ให้เจ๊ เจ๊จ่ายค่าตัวให้แบบไม่อั้นเลยน่ะ เอาเป็นว่าช่วยเจ๊เหอะน่ะ ส่วนนี่นามบัตรเจ๊ เจ๊ชื่อ ซินดี้ นะฮ้า เรียกเจ้ซินก็ได้”

ฉันและพี่โยโยะ ทำท่าตะลึงงันพร้อมด้วยตาเป็นประกายแวววาว ส่วนพี่ชายฉันน่ะเหรอ ฮึ เมินซะเถอะ พี่ฉันไปเหล่ สาวตรงนู้นแล้ว และแล้วพี่โยโยะก็เห็นจนได้ จึงเดินปึงปัง อย่างอารมณ์เสียไปลากตัวพี่ชายฉันไปซะงั้นแหะๆ เข้าเรื่องเหอะ เฮ้ย ฉันตาฝาดไปป่าวฟะเนี่ย ง่ะ พี่ยูอิจิ จะได้เป็น พรีเซนเตอร์ เสื้อผ้ายี่ห้อโคตรจะดังอย่างนี้ด้วยเหรอ และที่รู้ๆมา มันราคาแพงมากๆ โห ฉันก็ชอบเสื้อผ้ายี่ห้อนี่มากๆ ขนาดตอนนั้นฉันยังจำได้ดี เหอะ >///< ก็ไปยืนดิ้นหน้าร้านให้แม่ซื้อให้อ่ะดิ อุตส่าห์ลงทุนขนาดนั้นแล้วนะ แม่ฉันบอกว่า ตัวนั้น ราคาเท่ากับเกินครึ่งเงินเดือนแม่เลย T-T แล้วก็เป็นเสื้อผ้าคนมีระดับด้วย อ้ากกกก ทำไมไม่เอาฉันเป็นพรีเซนเตอร์แทนน่ะ จะได้หอบเอาเสื้อสวยนี่กลับบ้านไปฝากญาติพี่น้องคนละตัว เหอะ -_-!! ”

“เอ่อ ผม คือ ผมไม่มีความสามารถด้านนี้เลยน่ะครับ เอ่อ..คง….”

“อ่ะๆๆๆ ไม่ต้องพูดหรอกๆ เดี๋ยวเจ๊จัดการเอง ง่ายนิดเดียวเองน่ะ เอาเหอะๆ ไม่ต้องรีบตัดสินใจก็ได้ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจ๊นัดที่ร้าน |Sweet Coffee Shop| นั่นก็แล้วกันน่ะ เดี๋ยวเจ๊จะมารอคำตอบมาประมาณ บ่าย 2 น่ะ เดี๋ยวเจ๊มีธุระสำคัญต้องไปอีก เจ๊ไปล่ะน๊าา”

                พี่ยูอิจิ อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนหันกลับมา ยิ้มแห้งๆให้กับพวกเรา เอ้ยไม่ใช่ซิ ต้องฉันคนเดียวมากกว่า คือว่า พี่โยโยะ กับ พี่โทจิ ไม่รู้หายไปไหนแล้วอ่ะจิ ฉันก็เลยต้องยิ้มแห้งๆกับไปตามมารยาท แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อครู่แล้ว ทำให้ฉันกระโดดโหยงๆให้เพื่อนพี่ชายสุดหล่อคนนี้เป็นพรีเซนเตอร์ให้ได้ แหะๆ @-@ ทามมายน่ะเหรอ ก็คือ <อีนี่คิดแผนการชั่วร้ายได้ทุกขณะขั้นตอนเลยน่ะ เหอะๆ> ก็ เพื่อนที่จะได้ให้ฉันขอให้พี่ยูอิจิ เอาเสื้อน่ารักๆสักตัวมาฝากฉันน่ะซิ อิอิ แค่ตัวเดียวก็เกินพอแล้ว แหะ >_<  แล้วสักพัก พี่ยูอิจิ ก็ทำท่า สงสัยนิดก่อน ยิ้มอย่างน่ารักและถามฉันว่า

“แล้วโยโยะ ก่ะโทจิ ล่ะ”

“เชอะ พี่โดนพี่โยโยะจัดการเรียบร้อยแล้วล่ะ ตอนนี้ก็ไปสวีทกันอยู่ที่ไหนสักแห่งละมั้ง เหอะ ;p”

“อ้าว ไอ้โทจิ ไปทำอะไรให้โยโยะโกรธอีกล่ะ”

“ก็เหล่สาวน่ะซิ อิอิ โดนเรียบเลย 555+”

“งั้นดีเลย ไปเดินดูอะไรเล่นๆ กันก่อนเถอะ พี่ไม่อยากโทรไปรบกวนเวลาหวานของพวกมัน”

                พี่ยูอิจิ พูดพร้อมกับ หัวเราะเบาๆอย่างอาร์มณ์ดี พร้อมกับ เอ้ยยยย พร้อมกับ >///< จับมือฉันไปด้วยซิ กรี๊ดดด ดีใจโคตรๆๆๆเลยอ่ะ ว้ายยยย ฉัน พริ้วแล้วน่ะ พริ้วไปตามอารมณ์...รักเธอ

“อ่ะ เอ่อ ไปซิค่ะ ปายยยย”  ทำไรไม่ถูกอีกแล้ว ตัวจะปลิวแล้วน่ะ

“อ้าว เป็นอะไรล่ะ วันนี้ขาอ่อนจัง มาๆเดี๋ยวพี่ช่วยพยุงน่ะ” พี่ยูอิจิ พูดพร้อมพูดทำหน้าแดงนิดๆ อิอิ เขินด้วยเหมือนกันนิ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อุ๊ย พี่ค่ะไปดูร้านนั่นกันเถอะ น่ารักจัง”  ด้วยความเขินอาย ฉันจึง ชี้ไปยังร้านค้าแถวๆนั้นมั่วๆเพื่อกลบเกลื่อนใบหน้าที่แดงระเรื่อ  อุ๊ยไม่น่าเชื่อว่าจะ เป็นร้านที่น่ารักจริงๆล่ะ ร้านนี้เป็นร้านขายกิ๊ฟช้อป น่ารักมั่กๆ ข้างในติดวอลเปเปอร์สีชมพูสดใสน่ารัก ข้างนอกทาด้วยสีขาว ทำให้กลายเป็นลูกเล่นของร้าน ขาว-ชมพู น่ารักจังเลย  แถมยังขายสินค้าที่น่าสนใจอีก มีทั้งตุ๊กตี คิตตี้ น่ารักจังแหะ แต่ดูท่าทางจะแพงด้วยล่ะ เปลี่ยนร้านดีกว่า ยังไม่ทันจะชี้ไปอีกร้าน พี่ยูอิจิ จงจับมือ และมาเดินเข้าไป อ้ายยย

“อืมน่าสนใจจริงๆด้วย”

พี่ยูอิจิ หยิบสร้อยรูปหยดน้ำฝังเพรช เม็ดในเป็นคริสตัล ส่องประกาย แวววาว อืม สวยดีน่ะ แต่จู่ๆ ก็รู้สึกเย็นวาบแถวลำคอ ฉันเอามือลูบแถวลำคอ ร็สึกสัมผัสถึงมืออันอบอุ่น ที่กำลังทาบสร้อยรูปหยดน้ำกับคออันขาวนวลของฉัน ฉันหันหน้ามามองพี่ยูอิจิ เขาทำหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มพร้อมเอ่ยว่า

“เหมาะสมกับเธอจริงๆ  เอ่อ พ่าครับเอาสร้อยเส้นนี้เส้นนึงน่ะครับ ^-^”

                ฉันยังไม่ทัน ที่จะพูดอะไรพี่ยูอิจิก็สวมสร้อยคอเส้นนั้นให้กับฉัน และจ่ายเงินให้กับแคชเชียร์ตรงหน้า เอ๊ะ มองไปมองมาก็เหมาสมกับฉันจริงๆด้วย

“...”

“สำหรับเธอน่ะ สาวน้อย”

“อ่ะ พี่ยูอิจิ นี่มันแพงมากเลยน่ะ เซซึกิ รับไว้ไม่ได้หรอก” ฉันตอบพี่ยูอิจิ อย่างตะกุกตะกัก แล้วจึงหลบสายตาที่ดูคม พี่ยูอิจิ ตอนนี้ดูเท่มากๆเลยล่ะ ว้าว เทพบุตรสุดหล่อของฉานนนน

“เอาเหอะจ๊ะ  อืมเซซึกิ คือว่าพี่จะเป็นพรีเซนเตอร์ดีมั้ย เซซึกิว่ายังไงดีล่ะ พี่ทำตามเธอทุกอย่างเลยน่ะ ดีไหมล่ะ”

                จริงเหรอเนี่ย ว้าว เป็นเลยเป็นเลยๆ อิอิ ดีซิๆ

“ดีเลยค่ะพี่ชายเป็นพรีเซนเตอร์น่ะ หนูคอยเชียร์พี่อยู่น่ะ ^0^”

“เอ่อ จริงเหรอ ลืมงั้นขอเวลาสักครู่น่ะ”

                ฉันไม่รู้หรอกว่าพี่ยูอิจิ โทรหาใคร แต่คงเป็นนังกระเทยนั่นแหละ ชิ ม่ายเป็นไร สงบใจไว้ๆ พี่เขาจะได้เป็น ซูเปอร์สตาร์ เย้      อืมแล้วจู่พี่โยโยะก็เดินควงมือพี่โทจิมาเชียวแหมน่าหมั่นไส้จริงๆ เอาเหอะๆ  และ ระหว่างที่พี่โทจิและพี่โยโยะเดินเข้ามา รู้สึกว่าพี่ยูอิจิจะคุยโทรศัพท์ เสร็จพอดี อื้มแล้วพี่ยูอิจิก็หันมาพร้อมรอยยิ้มที่แสนน่ารัก และชูสองนิ้วให้   

พี่โมทจิ อาสา พาพี่โยโยะกับพี่ยูอิจิไปส่งที่บาน ระหว่างนั้น เราไม่ได้คุยกันเลย  ระหว่างนั้น พี่โทจิพาพี่ยูอิจิไปส่งที่บ้าน ก่อนลงพี่ยูอิจิ ยิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก และเดินลงไป ก่อนที่จะมาส่งพี่โยโยะ เมื่อถึงบ้านพี่โยโยะแล้วก่อนเข้าบ้านพี่โทจิ เดินไปส่งถึงที่พร้อมกับหอมแก้ม แหยะ เลี่ยนอ่ะเลี่ยน ทีพี่ยูอิจิน่ะ ส่งแค่ทางเข้าปากซอยเฉยๆ เหอะๆ พี่ชายฉันน่ะช่างไร้น้ำใจกับหนุ่มหล่อๆจริง ถ้าเป็นไปได้น่ะฉันจะไปส่งพี่ยูอิจิถึงที่เลย >///<  

.....วันต่อมา.....

                พี่ยูอิจิมารับฉันที่หน้าบ้านพร้อมกับพาฉันไปในที่ๆหนึ่ง พี่ยูอิจิเข้าไปขออนุญาติพี่ชายที่กำลังงัวเงียอยู่ขณะนั้น พร้อมออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กระซิบกับฉันเบาๆว่า

“พี่เป็นพรีเซนเตอร์แล้วน่ะสาวน้อย เอ่อพี่มีอะไรจะบอก” พี่ยูอิจิพูดพร้อมกับทำหน้าแดง    หวา อะไรเนี่ย  

“คบกับพี่น่ะ”  

                อะไรเนี่ย อะ ๆ ฉันเหมือนกับจะเป็นลมล้มพับอยู่ตรงนั้น อ้าย ละลาย

“พะ พี่ค่ะ เอ่อ คือ”

“ไม่ต้องรีบคิดก็ได้น่ะพี่รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นอย่างนี้ พี่แค่อยากจะบอกว่า ก่อนหน้านี้พี่ไม่เคยพี่ความสุขขนาดนี้มาก่อน และวันนั้นที่ใต้ต้นไม้ที่เธอและเพื่อนๆไปสีไวโอลินด้วยกัน ใบหน้าวันนั้น เธอเหมือนนางฟ้าใจดีมาโปรด และทุกๆครั้งที่อยู่ใกล้เธอ มันทำให้เอ่อ คือ พูดง่ายๆก็คือ พี่รักเธอน่ะ แต่ว่าสาวน้อย เธอไม่ต้องตอบหรอกนะ ยังไงพี่ก็รู้อยู่แล้วว่าเธอคงไม่มีใจให้พี่หรอก ก็แค่วันนี้อยากบอกเธอว่า พี่รักเธอ รักมากๆ เธอไม่ต้องตอบน่ะ คือว่าพี่ไม่อยากให้ตัวเองผิดหวังน่ะ”

                พี่ยูอิจิพูดพร้อมหันหลังไป  ฉันจึงรีบคว้าข้อมือ และหลบหน้า

“เอ่อ พี่ค่ะ อย่าคิดอย่างที่พี่พูดซิค่ะคือว่า รู้มั้ย ฉันชอบพี่ตั้งแต่แรกที่เจอเลยล่ะ ชอบตั้งนานแล้วแต่ก็ไม่เคยกล้าบอกสักที”

                พี่ยูอิจินิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนที่จะเอาแขนอันแข็งแกร่งโอบรอบเอวแล้วจับหัวของฉันเบาๆซบที่หน้าอก

“ฉันรักเธอน่ะเด็กโง่  พร้อมรับรักของพรีเซนเตอร์ที่ไม่ค่อยหล่อคนนี้รึยังล่ะ”

“ใครบอกล่ะ ฉันก็รักนายเหมือนกันน่ะ พรีเซนเตอร์หน้าใสของฉัน”

                ฉันเขย่งตัวหอมแก้มพี่ยูอิจิเบาๆทำให้พี่ยูอิจิอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะผลิยิ้มแห่งความสุขก่อนกระชับวงแขนโอบกอดฉันอีกครั้ง

รู้ไหมพรีเซนเตอร์ที่รัก วันนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลย

แหะๆ เพื่อนที่โรงเรียนบอกว่า อ่านแล้วงงๆหน่อย แหมก็เพิ่งเขียนนี่นา เอาเหอะ จะพยายามเต็มที่น่ะค่ะ โทษทีน้ามาอัพตอน 2 ช้า เพื่อนสอบเสร็จๆกันแล้วใช่ไหมค่ะ ขอให้มีสนุกกับวันปิดเทอมนะค่ะ ส่วนเราช่างเหอะๆ ก็โดนแม่กักบริเวณแล้วนิ  ไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่าถ้าเพื่อนๆว่างๆไม่มีอะไรทำก็แอดเมลเรามาคุยน่ะค่ะ lalita_nan@hotmail.com อย่าลืมน้า อิอิ