คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Angry Daddy 8: You don't love me so I Hate you
Angry Daddy 8: You don’t like me so I hate you
ทำไมถึไม่ยอมุยับแบฮยอน?!
วาเรียวรีอหนูน้อยพยอนแบฮยอนวัยห้าวบับ้ออยู่ที่ร่าเล็ๆอเพื่อนอีนราวับเป็นำรวับผิผู้ร้ายเหมือนอย่าในาร์ูนแนวสืบสวนทีุ่พ่อ(?)อบู ใบหน้าน่ารัที่อ้ำอยู่แล้วลับยิ่้อบึ้บูึ้นว่าเิมเมื่อนที่นให้วามสนใไม่ยอมแม้แ่ะเหลือบหาามามอเลยสันิ
แบฮยอนะโรธแล้วนะ!
ปาร์านยอลนโ่้อ้อแบฮยอนสิ!
านยอลหันไปหัวเราะบมือับเพื่อนๆอย่าร่าเริทิ้ให้แบฮยอน้อระฟัระเฟียอยู่ับเหุาร์ที่ลับาลปัรเพียลำพั..
แบฮยอนะฟ้อุป๊า!!!
ในระหว่าที่หัวลมๆอเ็น้อยำลัรุ่นิอย่าหนัและเ็มไป้วยวามสับสนปนุนผสมวามไม่เ้าใ เาน้อยๆอใรบาน็รเ้ามาใล้พาทับให้แบฮยอน้อเหลือบาึ้นมามอ
“แบออน..” นาโเหลือามอเพื่อนวัยเียวัน้วยวาใสแ๋วไร้เียสา เสียเล็เอ่ยเรียื่ออย่าระท่อนระแท่นที่ทำให้เ้าอื่อ้อเอียอมอแสวามสสัย
“ายอ ายอ.. มีอะไรหยอ?”
โยอูเปิรอยยิ้มว้านริมฝีปาหยัเป็นรูปหัวใ ่อนที่มือน้อยๆะล้วลไปในระร้าหวายใบน้อยที่ิมือมา้วยอย่ารีบร้อน
“ให้..”
๊อโแลรูปหัวใวเบ้อเริ่มแ่ิะเบี้ยวๆบูๆไม่สวยามถูยื่นให้ท่ามลาวามแปลใอนรับ
“ให้ทำไม?”
ศีรษะน้อยๆส่ายไปมานผมยุ่ ่อนที่เสียใสๆะเอ่ยออมาอย่าน่ารัว่า..
“ไม่ยู้ ุนแม่บอให้เอามาให้เปื้อนๆ”
“้อให้ทุนเลยหยอ?”
ยอูส่ายหน้าอีรั้
“เป่า.. านยอนอให้เอามาให้แบออน านออนบอว่าแบออนำลัอารมไม่ยี ให้๊อโและไ้อารมยี” พูบามเทพัวน้อย็เินระโเหยๆไปแนม่อ ทิ้ให้พยอนแบฮยอนไ้แ่อมลมนแ้มพอ
แบฮยอนเยแ่อน.. เย้อใรที่ไหน?
เ็น้อยวิ่ถัๆรเ้าไปในโรอาหารอย่ารวเร็ว ัวที่ยัสูไม่พ้นเาน์เอร์ายนมทำให้แบฮยอนำ้อูแนึ้นฟ้าโบไปโบมาอย่าร้อนรน
“ุนป้า.. ุนป้า..” เสียใสๆเอ่ยเรียเ้าอร้านเสียัฟัั้วยวามรีบร้อน
“ว่าไ๊ะหนู?” หิสาววัยลานะโใบหน้าลมาหาเ็อนุบาลัวระิริที่ยืนอยู่หน้าร้านเพียลำพั้วยรอยยิ้มใี
“แบอายอนอยาไ้าหนม๊อโแลิ้นห่ายห่าย” เ็น้อยวัยอนุบาลสอบอวาม้อารอนพร้อมทำท่าประอบอย่าไร้เียสา
“ะเอาไปให้แฟนวันวาเลนไทน์หรอ๊ะ?” นถามถามพลาลั้วหัวเราะในะที่นฟัไ้แ่เอียออย่าไม่เ้าใ
แฟนืออะไร?
ไม่รู้อะไรเ็น้อย็พยัหน้ารับไว้่อนอย่าทีุ่พ่อสอนไว้้วยวาใสแ๋วที่มีแ่วามุนสับสนเ็มไปหม ุป้าเ้าอร้านนมหัวเราะน้อยๆพลาส่ายหน้าไปมาอย่าอิไม่ไ้ว่า..
โลหมุนเร็วนันามไม่ทันแล้วพี่บัวลอย
“๊อโแลรูปหัวใวให่ที่สุ 1,000 วอนนะ๊ะหนู..”
“อ่า..” แบฮยอนยู่หน้าพลามวิ้วแน่นอย่าใ้วามิ มือน้อยๆำนแน่น เหื่อาฬไหลอาบามไรผมเพราะวามื่นเ้นใ
แบฮยอนไม่มีเินเลยสัวอนเียว!
“เี๋ยวเย็นนี้แบอายอนใหุ้นป๊ามา่ายไ้ไหม? อ๊อโแลไป่อนนะ” เสียเล็ๆเอ่ยบออย่าไม่มั่นใในะที่เ้าอร้านสูวัยถึับถอนหายใออมา ่อนที่ะส่ายไปมาน้อยๆล้ายับะบอว่าเหมือนอย่าที่เาไว้ั้แ่แร
“ไม่..”
แ่ยัไม่ทันที่หิสาวะไ้เอ่ยำปิเสธออมาวาเบื้อหลัรอบแว่นาสุเย็เหลือบไปเห็นเาำๆอายในุำท่าทาไม่น่าไว้ใ
“อะ.. เอ่อ..”
“ุนป้าไ้ไหม?” แบฮยอนเอ่ยปาอร้อ วาลมๆสั่นน้อยๆล้ายะมีน้ำาไหลึมออมาาวาลมๆน่าสสาร
“อ่า..” หิสาวเ้าอร้านเหื่อแพราไ้แ่พยัหน้ารับรัวๆพร้อมับยันมใส่มือเ็อนุบาลอย่าร้อนรนโยที่พยอนแบฮยอนไม่รู้ัวเลยว่าเบื้อหลัอนนอุพ่อำลัู่เ้าอร้านผู้น่าสสารอยู่
“อบุนฮับ ุนป้าใีทีุ่เยย”
เมื่อไ้อที่้อารแบฮยอนห้อสีมพู็รีบวิ่ลับเ้าไปในห้อเรียนอย่ารวเร็ว้วยรอยยิ้มว้าๆนเ็มใบหน้า ปล่อยให้บอี้าร์หน้าโหอน่ายเิน่านมให้ับเ้าอร้านที่แทบะเป็นลมอยู่รนั้นเพราะวามหวาลัว
รอ่อนนะปาร์านยอล!
แบฮยอนะเอาหัวใไปให้!><~
มือเล็ๆำนมิ้นให่เอาไว้นแน่นใบหน้าอวบอูมยัยิ้มว้าในะที่าน้อยๆพาร่าเล็ๆลับเ้ามาภายในห้ออนุบาลสอสีมพูอีรั้
“านยอนนนนนนนนนนน~ ” เสียใสๆะโนเรียื่อเพื่อนเสียลั่น ในะที่วาเรียวรีเริ่มสอสายามอหาเ้าอื่อ
“อ อ.. ออีเห็นานยอนไหม?” พยอนแบฮยอนวิ่เ้าไปหาเ้าายนิทราประำห้อพลาั้ำถาม้วยใบหน้าไม่แน่ใ..
ลัวว่านรหน้าะไม่รู้ัเพื่อนร่วมห้อที่นพูถึ
“านยอน.. านยอนที่หูาๆ” สอมือยึ้นแนบหูอนทำท่า ‘ัมโบ้’ ให้อินูราวับำลัเล่นเมส์ทายำ
“อืม.. เห็น” ิมอินพยัหน้าึ้นล้าๆ ่อนที่นิ้วสั้นๆะี้ไปยั้านหลัห้อ
“อยอเล่นับเพื่อนอยู่”
“อ่า.. อบุนนะออี” แบฮยอนระบายรอยยิ้มว้าๆอย่าน่ารั แล้วนัวเล็็เินหายไปทันทีโยไม่ทันไ้สนใเสียเรียแผ่วๆอเพื่อนผิวเ้ม
“เราื่ออินนะ.. แบฮยอน”
“านยอน.. ผัานยอน.. านยอนผั..”
พยอนแบฮยอนร้อเพลเรียเพื่อนแู่เหมือนว่านำลัมีอยู่ในภวั์ะไม่ไ้ยิน..
หูาๆไม่ไ้มีประโยน์เลย
“านยอนหูาไม่อบินผั” เ็น้อยในุนัเรียนสีฟ้าสใสัเริ่มหุหิเพื่อนร่วมั้นที่เอาแ่เพ่สมาธิับปลาทอในโหลแ้ว
ามำบอเล่าออิน.. านยอลำลัเล่นับเพื่อนที่เป็นปลา..
พยอนแบฮยอนสูลมหายใเ้าปอลึอย่า่มอารม์
แบฮยอนไม่อบถูละเลย..
“านยอนนนนนนนนนนนนนนนนนน” เสียเล็ๆะโนรอใส่ใบหูให่ๆอปาร์านยอลเสียลั่น เ้าอื่อถึับร้อเสียหลเพราะใ นเสียหลัถอยหลัสะุาัวเอล้มทับอีนที่ยืน้อนหลัอยู่เป็นโมิโน
“อ่า! ใ! อ่า.. ใ!” เ็าโร้อออมา ่อนที่เาะ่อยๆลุึ้นยืนอย่ารวเร็ว
ปาร์านยอลปวเศษฝุ่นที่อาะิามัว แล้วเ็น้อยหูาๆถึเริ่มเอ็ใ
“หืม?.. แบยอน?” วาลมโเบิว้าเมื่อใบหน้าเอ๋อๆเมินลับมาเห็นแบฮยอนที่ำลันั่นิ่อยู่ับพื้นพร้อมๆับที่เอาแ่้มหน้าอยู่อย่านั้น
“แบยอน! เ็บไหม? ล้มหรอ? ลุไหวไหม?” านยอลร้อถามอย่าื่นเ้น มือให่ยื่นออไปเบื้อหน้าหวัะ่วยพยุเพื่อนอีนให้ลุึ้นยืน
เพี๊ยะ!
พยอนแบฮยอนปัมือที่เ็มไป้วยวามหวัีอออย่าแรนานยอลถึับหน้าเหวอ
“แแย้ว..”
“..”
“หัวายแแย้ว..”
มือเล็ๆโว์นมที่อุส่าห์ไปามหามา หัวใที่มีรอยร้าวรลาทำให้พยอนแบฮยอนร้อไห้ออมาไม่หยุ น้ำใสๆลิ้ออมาาหน่วยาู่สวยทีละหยสอหยอย่าน่าสสารรีร้อออมาเสียัะนถ้าุพ่อริสมาเห็นอาะ้อร้อไห้าม
“ปัทำไม?”
“..”
“ปัมือเราทำไม?”
ปาร์านยอลที่เห็นอีนร้อไห้็เริ่มร้อออมาบ้าอย่าเ็บปว เ็น้อยที่เยมีรอยยิ้มอยู่เสมอร่ำรวออมาอย่าเ็บปว สับสน และไม่เ้าใ สะอึสะอื้นะนไม่เหมือนนเิมอย่าที่เยเป็น
โยอูเหลือบาึ้นมอใบหน้าอเพื่อนร่วมั้นทั้สอที่เอาแ่แหปาร่ำไห้ ไม่รู้ะทำยัไีเลยร้อไห้ามบ้า.. ิมอินที่ถูปลุึ้นมาาห้วนิทรา เ็ผิวเ้ม็แหปาร้ออแออมาบ้าอย่าไม่มีเหุผล.. แม้แ่หัวหน้าห้อนเ่อย่าแ็ไม่สามารถหยุน้ำาอนเอไ้เลยสันิ
เ็อนุบาลที่เห็นน้ำาเป็นโริ่อั้นร้ายแร
เ็ๆห้อสีมพูร้อไห้ันระมร้อนถึุรูประำั้นให้้อรีบวิ่เ้ามาอปลอบเ็น้อยในวามูแลเพราะวามเป็นห่ว ุรูุนมยอนที่พอเห็นนัเรียนัวเล็ๆที่รัร้อไห้็อไม่ไ้ที่ะร้อไห้าม
สภาพห้อเรียนึแทบะมน้ำาและเ็มไป้วยวามทุลัทุเลน่าูว่าเหุาร์ทั้หมะลับเ้าสู่วามสบอีรั้..
หลัาวันนั้นพยอนแบฮยอน็ไม่ยอมพูับปาร์านยอลอีเลย..
“แบยอน..”
“..”
“แบอายอน..”
“..”
“แบฮายอน..”
“..”
“แบฮยอน..”
“..”
“บายอน!”
“ย่าส์! เราื่อแบอายอนนะ! านยอนนนนนนนน!”
“บายอน! บายอน!”
“แบอายอน่าหา! านยอนหูา!”
“บายอน! บายอน! บายอน!”
“บอว่าแบอายอนไ! านยอนหูานโ่นิสัยไม่ี!”
“บายอน..”
“ย่าส์!..”
แบฮยอนัวระิริวิ่ไล่เพื่อนัวพอๆันเพราะวามโรธ แ่ยิ่อีฝ่ายโมโหมาเท่าไรานยอล็ยิ่อยาะยั่วให้อีนไม่พอใมาึ้นว่าเิมอีเรื่อยๆ
ไม่ไ้อยายั่วเพราะนึสนุ หรืออยาแล้ล้อเลียน..
ปาร์านยอล็แ่..
“บายอนพู้วยแล้ว!”
“บอว่าแบอายอนไ!!!~”
..็เท่านั้น
To be Continued..
LinnlyLinn: อนหน้าลับมาเป๋นอนุบาลสามห้อทานะวันแย้วน้าาาาา อิอิ #ฟิอย่าโมโห
สปอย
"แบฮยอนเลียานยอนหูานโ่นิสัยไม่ี!"
...
"ฮึๆ แบฮยอนอโทษ.. เลือออ! ฮือ อโทษ"
ความคิดเห็น