คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Angry Daddy 7: Lesson one Listen Love [มาฆบูชา Special]
Angry Daddy 7: Lesson one Listen love
“แบออนไม่อบานออนหรอ?”
“ใ่! เลียมาเยย”
“ทำไมล่ะ? านออนนิสัยีนะ”
“ไม่ริ! านยอนหูานโ่นิสัยไม่ีใร้าย!”
“ุนป๊า น้อแบไปโรเรียน่อนนะฮะ”
ลูายัวระิริเย่ปลายเท้าึ้นหอมแ้มสาๆอุพ่อัวสูที่ยอบายลมาหาแ้วาวใัวน้อยอเา
“แบฮยอนอ่า.. ะึ้นรถโรเรียนริๆหรอ ุพ่อนึว่าหนูแ่อยาลอเล่นๆไม่ี่รั้็เลิะอี”ริสทำหน้าอ นัวสูึแบฮยอนเ้ามาอไว้แนบอ ูบที่ลุ่มผมนุ่มนิ่มอย่าหวแหน
“ไม่ใหุ้พ่อไปส่ที่โรเรียนริๆหรอรับ? นเ่”
"ไม่เป็นไย น้อแบไปับรถโรเรียนไ้ มีเพื่อนๆเยอะเลย" เ็น้อยบอับุพ่อ้วยวาใสแ๋วไร้เียสา
ริสไ้แ่ถอนหายใยาวๆ หวลู.. แ่็ไม่อยาัใ
ถึเวลาแล้วหรอ? ที่เาะ้อัสินใรั้ยิ่ให่ในีวิ!
"แ่.. ลูแบอ่า.." นัวสูทำเสียอ้อนยิ่ว่าเ็ัวเล็ๆ ริสทำหน้าอมอใบหน้าน่ารัอ้อนๆอย่ามีวามหวั แล้ววไฟอันริบรี่็ับมอลเมื่อน้อแบยัยืนยันำเิม
"ุนป๊า น้อแบ้อึ้นรถแย้ว"
พยอนแบฮยอนยิ้มหวาน ่อนที่ใบหน้าน่ารัะโน้มลมาหอมแ้มอุพ่อฟอสอฟอพอให้นัวสูยิ้มออมาไ้บ้า..
"่ะ.. ลูแบอ่า.."
วแนแร่ำ้อปล่อยร่าน้อยๆออาารเาะุมอย่าแสนเสียาย เมื่อแบฮยอนเริ่มิ้นน้อยๆะแล้ว
ัใลูไม่ไ้ริๆ.. รู้อย่านี้ไม่น่ายอมให้แลอไ้ึ้นรถโรเรียนเลยT^T
ุพ่อริสเป็นห่ว
หัวใร้าวราน เ็บปวนแทบลั่.. แ่สิ่ที่อู๋อี้ฟานทำไ้็แ่เพีย ปั้นยิ้มใี โบมือน้อยๆส่แ้วาวใสุที่รัึ้นรถสีเหลืออ๋อยไป
น้อแบัสินใแล้ว.. พ่อ้อเื่อาม..
ฮอล.. ุพ่อริสอย่าร้อไห้
แบฮยอนัวน้อยโบมือลาุพ่อายาว้วยอารม์แ่มใส ในะที่วามายมอามรถันให่ที่่อยๆเลื่อนหายไปนลับา
สีหน้าสใสอริสเปลี่ยนไปเป็นเศร้าโศ ่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาะเร่เรียึ้นมาในทันที
"สมุนในุำหนึ่ สอ.."
บอี้าร์ร่าสูสอนปราึ้นาอึเมื่อเ้านายร้อเรีย
"ามไปประบลูแบ! แ่อย่าให้แรู้ัว..!"
สั่บนหวลู็สะบับ๊อบหันหลัเินเ้าบ้านไป เสียทุ้มเผลอฮัมเพลเบาๆในลำออย่าผ่อนลาย
สมุนในุำทั้สอถือเป็นมือหนึ่เรื่อสะรอย..
แ่นี้็สบายใไปไ้หน่อยนึแล้วล่ะ!..
ลอใรหน้าไหนมาทำให้ลูแบ้อเสียน้ำา..
สาบานไ้ว่าพ่อะไม่เอามันไว้แน่!
ุหนูวัยสี่วบเินัวเอีย้ายทีวาทีไปามแรเหวี่ยเบาๆอรถโรเรียน พยอนแบฮยอนลารอเท้านเิเสียัไปามทา วาเรียว็อยสอส่อมอหาใรบานทีุ่้นเย..
รอยยิ้มปราึ้นบนใบหน้าน่ารัทันทีที่นัวเล็เหลือบไปเห็นเพื่อนอารม์ีที่ำลัหัวเราะร่าเริอยู่ไม่ห่า ร่าน้อยๆวิุ่ๆรไปหาเป้าหมายโยทันที ่อนที่..
“ลุนะ! รนี้ที่นั่อแบอายอน” เ็อนุบาลสอัวนิเียวยมือึ้นเท้าสะเอวพลาบอเ็ัวให่ว่าที่นั่อยู่้าๆานยอลโยไม่ไ้รับอนุาาน
“แ่เรามา่อนนะ..” เ็นนั้นอบ้วยน้ำเสียเนือยๆ สร้าวามัใให้ับเ็เอาแ่ใไ้เป็นอย่าี
“แบอายอนนั่รนี้ทุวันนะ!”
“เมื่อวานเรา็นั่รนี้..”
“แ่แบฮยอนะนั่นะ!” น้อแบเม้มปาแน่นยมือึ้นอออย่าไม่ยอม เสียทะเลาะันที่เริ่มัึ้นึวามสนใาานยอลไ้ในที่สุ ใบหน้าลมๆหันมามอเ็เอาแ่ใอย่าๆ ่อนที่เาะยิ้มออมานเ็มใบหน้า
“อะ! บายอนไม่มีที่นั่หยอ?”
“เราื่อแบฮยอน.. มีที่นั่นะ!”
“แย้วทำไมไม่นั่ล่ะ?” ปาร์านยอลถามอีอย่านไม่เ้าใสถานาร์เท่าที่วร
“ไม่มีเพื่อนนั่ย้วย..”
แบฮยอนพูเสียอ่อย ในะทีู่่สนทนาร้ออ้ออมาัลั่น ใบหน้าลมๆพยัึ้นลรัวๆอย่ารับรู้ ่อนที่ปาร์านยอละทำในสิ่ที่แบฮยอนาไม่ถึ
“ปะ!”
“ะไปไหน?” วาเรียวรีเบิว้าอย่าไม่เ้าใ เมื่อู่ๆานยอล็ลุึ้นาที่นั่เิมอน พร้อมับู้อมือเล็เอาไว้หลวมๆ
ไม่ไ้ะไล่นนอให้ออไป แ่..
“ไปนั่้าหลัย้วยันนะ! บายอน..”
ปาร์านยอลหัวเราะเอิ้อ๊าพร้อมับๆร้อเพลพระอาทิย์ยิ้มแ่ไปพลาๆอย่าอารม์ี ในะที่พยอนแบฮยอนเริ่มสอส่ายสายามอไปรอบๆอย่าื่นๆ
นั่หลัรถเวลารถเลี้ยวที็เหวี่ยแรว่า.. เวลาระแทที็ระเ้สูว่า..
น่าลัว..
“นี่ๆ บายอน..”
“อะไร?.. เราื่อแบฮยอนนะ” พอโนนเรียื่อผิบายอนน้อย็ลืมวามลัวไปอย่ารวเร็ว
“่ะ! มันยานะ.. แบอายอน”
“พายายามสิ!”
“โอเๆ.. พายายามะไ้” านยอลยู่หน้ามวิ้วเมื่อโนนวัยเียวันบ่นใส่ ่อนที่เาะลับมาร่าเริอย่ารวเร็ว
“บา..แบยอนๆ.. ยู้ไหมวันนี้วันสำันนะ!?”
“วันอาราย? วันเิเราหรอ?” แบฮยอนมวิ้ว
ุพ่อบอว่า.. ในหนึ่ปีมีวันสำัที่สุเพียวันเียวือวันเิน้อแบ..
“ม่าย่ายๆ.. วันนี้วันให้ฟามรั”
“วันให้ฟามรั?” เ็อนุบาลสอพูามเพื่อนอนุบาลสออย่าไม่เ้าใอยู่ี.. วันอะไรน้อแบไม่รู้ั?
“่ายๆ ยูรานูนาบอว่าวันนี้วันวาเลนทาย เราให้อนที่เรารั” านยอลอธิบาย่อไปามที่เ้าใ
“้อให้อ้วย?”
“่ายๆ เมื่อเ้าเราให้พ่อแม่แล้ว็ยูรานูนาไปแล้ว เี๋ยวให้บายอน้วยนะ” เ็น้อยเปิระเป๋าเป้สีเียวลายเบนเทนอนออมา มือน้อยล้วลไปวานหาออย่าั้อั้ใ
“แบฮยอน..” เสียเล็ๆเถียเบาๆ ในะที่วาเรียวรีำลัเหลือบมออีนอย่าสนออนใ
“เอแย้ว!”
“อาไย?”
“หัวาย!” ปาร์านยอลโว์แผ่นสิ๊เอร์สีสันสใสให้เพื่อนูอย่าื่นเ้น ่อนที่นิ้วเล็ๆะแะเอาสิ๊เอร์สีแวที่ให่และโเ่นที่สุออมาาแผ่นระาษาว
“ให้บายอนวห่ายทีุ่ เพราะรับายอนทีุ่เลยนะ”
ใบหน้าน่ารั้มลมอานยอลที่บรริหัวใวให่ไว้ที่อ้ายรับหัวใอแบฮยอนพอี ถึแม้ว่าใบหน้าน่ารัะึ้นสีาๆอย่าัเิน แ่เสียเล็ๆ็อไม่ไ้ที่ะเถียออมาเบาๆว่า
“แบ-ฮา-ยอน ่าหา”
“เหมือนันแหละ.. รัมาทีุ่นเียวัน”
ิหัวใให้รับหัวใ..
หรือนี้ะเป็นารแสวามเป็นเ้าอแบบไม่รู้ัว
นัวน้อยำลันั่หน้าอ ใบหน้าน่ารัมวิ้วแน่น ริมฝีปาบาเม้มแน่นนเป็นเส้นีร
พยอนแบฮยอนำลัโรธ..
ไม่ไ้แ่โรธธรรมา.. แ่ำลัโรธมา!
โรธเพราะนบานำลัทำเรื่อที่ัใเป็นที่สุ
"ายอูว์~ เอาหัวายสีไหนี?" ปาร์านยอลยิ้มแ้มแทบปริะที่นัวสูำลัั้ำถามับเพื่
"ีฟ้า.. เอ๊ะ! หรือีเียวี?" ยอูมวิ้วแน่น้วยสีหน้
"อะๆ เยือไม่ไ้ อบหมเยย" นาโส่ายหน้าไปมาอย่าสับสน.. รู้สึเรียและเป็นัวลเหลื
"อโทนะ.."
"ไม่เป็นไยๆ เอาอวเลย็ไ้ ให้วเล็นะ แปะๆ" านยอลรีบโบมือพลาร้อบอ้
พยอยแบฮยอนแบะปาพร้อมับมวิ้วแน่นึ้นว่าเิมโยที่เ้าัว็ไม่ทันรู้ัว
ปาร์านยอลนโ่!
เมื่อให้หัวใวเล็ับเพื่อนาโแล้ว นอัธยาศัยี็วิ่ออไปหาเหยื่อราย่อไปแทบะในทันที
"ออีน~ ออีน~ เราให้หัวายวันแห่ฟามรันะ"
เ็น้อยผิวเ้มวัยเียวันเยหน้าึ้นมอใบหน้ายิ่มแย้มแ่มใสอเพื่อนอย่าุนปนไม่เ้าใ ่อรที่เาะเอ่ยอบรับออไปามสไล์ว่า
"อือ.."
านยอลไ้ยินันั้น็แทบะีปีบินเ็น้อยแทบะระโนเ้าไปหาอินอย่ารวเร็ว
"ให้หัวายสีำนะ ไม่ไ้หมายฟามว่าออินายำนะ แ่ว่ามันเหมาะับออินนะ"
อธิบายไปยึยาว ผลลัพธ์็เหมือนันืออิน็อยรับเพียว่า
"อือ.."
หลัาเสร็ภาริส่่อวามรัอปาร์านยอลั้นอนุบาลสอห้อสีมพูแล้ว เ้าัว็เินลาเท้าลับมาทิ้ายนั่ล้าๆับแบฮยอน้วยอารม์เบิบาน
"บา.. แบยอนๆ.. เปื้อนๆอบหั
".."
"แบยอน.."
".."
"แบยอน.. ไ้ยินเราไหม?"
".."
“แบยอน.."
".."
"แบอายอน.."
".."
".."
".."
านยอลไ้แ่เอียอมอเพื่อนเ้าอหัวใวให่วให่ที่สุอย่าไม่เ้าใ ไ้แ่นึแปลใที่ทำไมู่ๆ็โนหมาเมิน
วาลมๆเหลียวมอ้ายทีวาทีอย่าั่ใ แล้ว..
"บายอน.."
"เราื่อแบอายอน! านยอนนโ่!" พยอนแบฮยอนหันวับมาหานที่
"ยอมพูแย้ว! ยอมพูแย้ว~"
"อะไยอนาย~" แบฮยอนทำปายู่ให้อใส่นที่
"บายอน.."
"แบอายอนนะ!"
"ยอมพูแย้ว.. นึว่าอนอะไยเรา" เ็น้อยยิ้มนแ้มแทบปริ
"รายอน มีแ่เ็ๆที่ะอนัน แบอายอนโแล้ว ไม่อนแล้ว" พูบนโแล้ว็เิใบหน้าึ้
"แบยอนอนแน่ๆ ยูรานูน่าบอว่าทำแบบนี้เรียว่
"ทำอาไย แบอายอนไม่ไ้ทำนะ!" เ็น้อยเบ้ปาพร้อมๆับเถี
"็ทำหน้าอ.. ปา่ำ.. แล้ว็ึ้นเสีย.. อนัๆเยย" ปาร์านยอลโ้ลับเบาๆ้
"ุนป๊าบอว่าแบอายอนหน้
"ึ้นเสียอีแย้ว.."
"็านยอนฟัไม่ยู้เยื่อหนิ!"
"โอเๆ ยอมแย้วๆ็ไ้ อโท.." นอัธยาศัยี ้มหน้าิอพลาอ้อมแอ้มบออี
"ีแย้ว.. ทำปิ้อยอมรับปิ ถึเป็นเ็ี"
เ็ีเอียอน้อย พร้อมับมวิ้วอย่าุน
"เราทำอาไยผิอะ?"
“ปิมา! ไหนบอว่ารัแบอายอน็้อรัแบอายอนนเียวสิ!” เ็น้อยออแน่นพลาบออย่าเื้อยแ้ว แล้วแบฮยอนึพู่อไปอีว่า
“นายให้หัวายนอื่นไ้าย!?”
“อ้อ.. ็ให้เปื้อนๆ แ่.. แ่ให้หัวายแบยอนวห่ายุๆเลยนะ ริๆนะ รัทีุ่เลยนะ” านยอลอ้าแนว้าๆโว์พร้อมับยิ้มว้าๆล้ายอยาะ้อ
“ุนป๊ามีอะไร็ให้แบอายอนนเียวไม่ให้นอื่น เพราะุนป๊ารัแบอายอนทีุ่ านยอนไม่ไ้รัแบอายอนทีุ่หรอ แบอายอนไม่เื่อ”
“ั้นเอาหัวายอีไหม? ให้อีเยอะๆเยย แบยอนะไ้เื่อไว่าเราร้าแบยอนทีุ่”
“ม่ายอ้าว ม่ายเื่อออออออ..”
ปาร์านยอลแบะปา เสียทุ้มอไม่ไ้ที่ะส่เสียืมๆำๆในลำอล้ายะเริ่มน้อยใบ้า
“แบยอนไม่เห็นให้อาไยเราเลย แบยอน็ม่ายรัเราหรอ”
“..”
ปาร์านยอลำลัอน..
แล้วพยอนแบฮยอนะ้อยัไีล่ะ?
To be Continued.. 8: You don't love me so I Hate you.
LinnlyLinn: ิิถึ่ใรี ไรท์หรือบายอน? #ฟิอย่าโมโห
สปอย
"แบอายอนอื้อเ้๊อโแล เี๋ยวใหุ้นป๊ามา่ายให้นะ"
ความคิดเห็น