คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Angry Daddy 6: Its a World War between me and you!
Angry Daddy 6: It’s a World War between me and you!
อนุบาล1 ห้อระ่าย
อนุบาล2 ห้อสีมพู
อนุบาล3 ห้อทานะวัน
ลอสามปีที่พยอนแบฮยอนับปาร์านยอลไ้อยู่ั้นและห้อเียวันเสมอ
ย้อนลับไปในวันแรที่พวเาพบัน
"ุนป๊า.. น่อแบัว.."
ลูายัวระิ๊ริำเสื้อัวให่อุพ่อร่าสูนแน่น น้ำใสอาบแ้มทั้สอ้า ัวสั่นๆอย่าน่าสสาร
วันแรในั้นเรียนอนุบาล1.. น้อแบที่ไม่เยห่าาอออี้ฟานำลัหวาหวั่นมามายเหลือเิน
"ัว.."
"ลูแบอพ่อ"
นหวลูแทบอยาะร้อไห้ามร่าเล็ๆในอ้อมแน มือให่ลูบลุ่มผมนุ่มนิ่อเ้าัวน้อยอย่าปลอบโยน
"ไม่ร้อนะนเ่.. ที่โรเรียนมีเพื่อน มีอเล่นเยอะแยะเลยนะรับ"
โถ่! เ็น้อยที่น่าสสาร
โรเรียนอาะเป็นเรื่อหนัเินไปสำหรับเ็สามวบ
หรือบาที.. เาวระ้าุรูมาสอนที่บ้าน
"ื้อ.. แ่ไม่มีุนป๊า.."
ทำไมลูแบน่ารัแบบนี้!
"ไม่เป็นไรนะนเ่.. น้อแบูเพื่อนสิ เพื่อนยัไม่ร้อเลย"
นิ้วยาวๆี้ไปยัเาโอีนทีู่เหมือนว่าะมาโรเรียนรั้แรเหมือนับลูายัวน้อยอเา..
"ถึโรเรียนแล้วนะ! วันนี้็สู้ๆนะัวเล็"
เ็ัวเล็ยืนาสั่นพับๆ วาลมโสั่นระริพยายามอย่ายิ่ที่ะไม่ร้อไห้ออมาให้ผู้ปรอนสวยไม่สบายใ
"ฮะ..ฮับ"
"ย่าส์! สู้ๆ นายทำไ้อยู่แล้ว!"
ริสยิ้มน้อยๆให้ับผู้ปรออหนูน้อยาลม นัวสู่อยๆสาวเท้าเ้าไปหาหิสาวนนั้นพลาวาลูายัวเล็อน้าๆับเพื่อนใหม่อย่าแผ่วเบา
"ลูแบไปับเพื่อนนะรับ.. นีอพ่อ"
อู๋อี้ฟานโ้ัวน้อยๆให้ผู้ปรออเ็นนั้นอย่าแสนสุภาพ
"อนุบาล1 หรือเปล่ารับ?"
"อ่าใ่ะ.. แอยู่ห้อระ่าย"
ริสถึับยิ้มออมา
"ลูแบ.. เพื่อนอยู่ห้อเียวับลูแบเลย"
พยอนแบฮยอนยัเอาแ่่อนใบหน้าน่ารัไว้้านหลัายาวๆอุพ่อัวสู เรียเสียหัวเราะาผู้ปรอทั้สอไ้เป็นอย่าี
"ฮ่าๆ แยัลัวอยู่เลยรับ"
"น้อายอัน็ลัวนะะ.."
ในระหว่าที่ผู้ให่ทั้สอนำลัผูมิรันอยู่ เ็ที่มาับพี่สาว็ัสินใเินอาๆไปหานวัยเียวันอย่า้า
แรสะิเบาๆที่ไหล่ทำให้แบฮยอน้อหันวามสนใไปหาอย่า้าๆ
"หือ?.."
"ัวหยอ.."
"อือ.." น้อแบพยัหน้ารับรัวเร็ว
"ไม่้อัว.. ไม่มีอาไยนะ ไป้วยานนะ" เ็นนั้นระบายรอยยิ้มว้าๆอวฟันน้ำนมาวสะอาอย่าเป็นมิร ในะที่แบฮยอนยัเอียอมออีฝ่ายอย่าั่ใ
"เธอื่ออาไย?"
"แบ.. แบ.. แบอายอน"
"ยาั.."
"แย้วเธอ?"
นยิ้มเ่ยิ้มว้าว่าเิมนาหยี ่อนที่เาะบอื่อับอีน้วยน้ำเสียัฟัั
"านยอน เราื่อานยอน!"
พยอนแบฮยอนพยัหน้ารับ้าๆ แล้วเ็น้อยี้ลัวึยับรอยยิ้มว้าๆออมาบ้า มือเล็ๆ่อยๆวาลบนมือป้อมๆอานยอลที่ส่มาให้อย่ารออย
"อือ!"
แบฮยอนัวน้อยไม่รู้ัวสันิเลยว่า.. ัวเอน่ารัแ่ไหน
"ุนป๊า.. น้อแบไม่อยาไป"
พยอนแบฮยอนในุเรื่อแบบุนัเรียนเ็มยศบอับุพ่ออเา้วยวาเศร้าสร้อย
โอ๊ย! ริสอยาะร้อไห้ามลู
"ทำไมล่ะรับ? ึ้นอนุบาล2แล้ว แบฮยอนยัลัวอีหรอรับ?" นัวสูยอบายลมาหาแ้วาวใวน้อย อร่าน้อยๆเอาไว้อย่าหวแหน พลา้มลุ๊บระหม่อมอเ็น้อยเบาๆ
แบฮยอนส่ายหน้าไปมา
"ไม่ลัว แล้วทำไมไม่อยาไปโรเรียนรับนเ่?"
"น้อแบไม่อยาอยู่ห้อสีฟ้า อยาอยู่สีมพู"
ไ้ยินเพียแ่นั้นุพ่อี้โมโห็อารม์ึ้นอย่า่ายาย
"ไม่เป็นไรนี.. อยาอยู่ห้อสีมพูใ่ไหม? เี๋ยวพ่อัให้นะ" เสียทุ้มบอับหนูน้อยอย่าอ่อนโยนทั้ๆที่ภายในใแทบะระเบิออมาเพราะวามไม่พอใ
ใรบัอามาัใลูแบสุที่รั!
"ริๆนะ.. ให้น้อแบอยู่ห้อสีมพูนะ" วาเรียวรีเป็นประายระยิบระยับอย่านมีวามหวั
“แน่นอน! ลูแบอยาไ้อะไรพ่อะัารให้ทุอย่าเลยนะ นเ่”
“รัุป๊าทีุ่!” น้อแบโผเ้าอร่าสูว่าุใบหน้าน่ารัลับไหล่แร่อย่าอออ้อน
“ุพ่อ็รัน้อแบนะ..”
ุพ่อหอมแ้มป่อๆอุลู นสอนฟัันอยู่หน้าบ้านไ้ไม่นาน รถบัสสีเหลือ็แล่นเ้ามาอรอรับนัเรียนนเ่
“รถมาแล้วนะ.. ลูแบ” มือให่ลูบลุ่มผมนิ่มๆพลาระิบบอเ็น้อยอย่าอ่อนโยน
“ุป๊าอย่าลืมเรื่อห้อสีมพูนะ”เสียใสๆระิบบอในะทีุ่พ่อายาวสาวเท้าพาร่าเล็ๆไปส่ให้ับุรูประำรถ
“ไ้เลย เี๋ยวุพ่อุยให้”
สอพ่อลูยัไม่ทันะร่ำลาันนบี ู่ๆ็มีเสียอใรสันัแทรึ้นมา ทำให้ริส้อมอาวาใส่เ็น้อยนนั้นอย่าลืมัว นนัวสู้อรีบปรับสีหน้าอย่ารวเร็ว
เาเป็นแ่เ็..
“บายอน!”
ปี๊!
ลูันื่อแบฮยอน!
“แบฮยอน่าหา! านยอนเรียผิ”
“อ่าๆ.. อโทษ แบฮายอนยา บายอน่ายว่า”
“านยอนนโ่!”
“านยอล่าหา..”
เ็สอนเถียันไปมาแลูน่าเอ็นู แ่นหวลูลับไม่ิอย่านั้น ริสเริ่มมวิ้ว้อเม็เ็ผู้ายวัยเียวับลูแบล้ายอยาะเอาเิเาะหัว
ปาร์านยอลเหลือบาไปเห็นนอายุมาว่าพอี นอารม์ีึหยุารเถียันับอีน้วยารหันไปทัทายุพ่ออแบฮยอนแทน
"สวัสีฮับ ุพ่ออบายอน"
อู๋อี้ฟานรู้สึถึแรระุที่หาาวาทันที เาทำไ้แ่เ้นยิ้มอย่ายาลำบา ไม่เ้าใเลยสันิว่าทำไมเาถึรู้สึไม่่อยถูใเ็น้อยนนี้อย่าไม่มีเหุผล
"แบฮยอนนะ!"
“มันยานะ!”
“แบ.. ฮา.. ยอน.. ไม่ยานะ!”
"โอเๆ.. แบ-ฮา-ยอน.. ะไ้"
"ีมา!"
แบฮยอนพยัหน้าอย่าพออพอใเมื่ออีนยอมเรียื่อเาอย่าใล้เียมาึ้น แม้ว่าะเรีย้วยวามไม่เ็มใ็าม..
"บา..แบ..ยอน.. อยู่อออทับอะไย?" เ็าโั้ำถามอีพร้อมรอยยิ้มว้าๆ ในะที่หาาวาอุพ่อายาวลับำลัระุแปลๆแรึ้นเรื่อยๆ
วาร้าย.. ้ายี..
น้อแบเหลือบามอุพ่อัวสูอย่าเว้าวอน ่อนที่เสียเล็ะอ้อมแอ้มบอว่า
"ห้อีมพู"
"ห้อเียวันเยย! ีั"
านยอลเปิรอยยิ้มนเ็มใบหน้า นัวสูเลยไม่ทันสัเเลยว่าใบหน้าน่ารัอแบฮยอนำลัึ้นสีาๆเพราะวามเินอาย ในะที่ริสมวิ้วแน่น
รู้สึหวลูึ้นมาแปลๆ
แล้วทำไมาวาถึระุไม่หยุแบบนี้?!
โอ้วไม่! พ่อริสะไม่โมโห.. พ่อริสะเป็นปะป๊าที่น่ารัอแบฮยอนนเ่..
ริสอย่าโมโห.. อย่าโมโห..
“ุป๊า น้อแบไปโรเรียนแย้วนะฮับ”
“๊ะ นเ่อพ่อ” รอยยิ้มอ่อนโยนุึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาอย่า่ายาย ่อนที่อี้ฟานะหุบยิ้มอย่ารวเร็วเมื่อปาร์านยอลโ้ลาเาอย่าสุภาพพร้อมับพูว่า..
“สวัสีรับ.. ุพ่อ”
เี๋ยวนะ! ันมีลูแ่นเียว..
"เอาหนัสืออเราืนมานะ! านยอนหูานโ่นิสัยไม่ี!"
ลับมาที่ปัุบัน.. อนุบาลสามห้อทานะวันแทบะแออเป็นเสี่ยๆ้วยฝีมืออสุแสบทั้สอที่ไม่เยมีใรยอมใร
"บายอนี้! อู็ไม่ไ้"
"ไม่ไ้อ ถ้าอ็ให้แย้ว!"
"็บายอนไม่ให้้ามเ่น"
"แ่านยอน็้ามมาาโมยหนัสือเรา"
“ไม่ไ้้าม! บายอนแหละล้ำมา”
พยอนแบฮยอนเม้มริมฝีปาแน่น ิ้วเรียวสวยมวันนะผูเป็นโบว์ นึอยาะพูแรๆใส่นรหน้าสัประโยสอประโย
แ่..
“อะ.. อะ.. อะ..”
“อะราย? บายอน?”
“อะ.. ไอ้.. อะ..”
“..?”
“อะ.. ไอ้นนิสัยไม่ี!”
ำๆนี้.. ็ะแรและหยาบายที่สุในีวิอเ็ห้าวบนหนึ่แล้ว..
“บายอนใร้าย.. อบุเรา..” านยอลทำปายื่น พร้อมีหน้าอ้ำอย่านึน้อยใ อไม่ไ้ที่ะบ่นอ้อมแอ้มเบาๆให้อีนพอะไ้ยินเพียแผ่วๆ
“เมื่อ่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เยย..”
แบฮยอนย่นมูพร้อมับเิหน้าไปอีทา..
“ใรันแน่.. หูานโ่นิสัยไม่ีใร้าย!”
สรุปะแนน
แบริโอ้ vs บิ๊บอส
1 : 1 เสมอ
To be Continued.. 7: Leson one Listen love (Valentine Special)
LinnlyLinn: หลบายอน้วยันเถอะ อิอิ #ฟิอย่าโมโห
สปอย:
"โรธแล้ว! ไมุ่ย้วยแล้ว!"
"แบอายอนโรธอะไรเรา"
"โป้ร้อยปีอย่ามาีร้อยาิ!"
ความคิดเห็น