คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Angry Daddy 4: He does because he likes you
Angry Daddy 4: He does because he likes you
ที่อยแล้.. ที่อยาแหย่..
็แ่หวัว่าเธอะสนใันบ้า..
"านยอนหูานโ่! เอายายบ ืนมานะ!"
พยอนแบฮยอนร้อโวยวายออมาเป็นรอบที่เท่าไรอวันนัวเล็็ไม่ทันะนับ เมื่อเพื่อนหัวโที่นั่อยู่้าๆ วยโอาสหยิบยาลบสีสวยอนไปโยไม่ไ้รับอนุา
"ยาลบ่าหา! บายอนพูไม่ั"
"แบฮยอน! ั! านยอนแหละที่พูไม่ั!"
"านยอลลลล..ลล.. ่าหา"
"านยอ.. ล.. ืนยายบมา!"
"ยาลบสิ!"
เ็สอน่าไม่มีใรยอมใร านยอลแลบลิ้นปลิ้นาใส่เพื่อนที่นั่้าๆ ในะที่แบฮยอนแทบะระโนเ้าไปีออนี้แล้ท่ามลาสายาอยารู้อยาเห็นอีหลายู่อเพื่อนร่วมห้อ
"อ.."
".."
"อ.."
วาลมโเมินวามสนใาแบฮยอนเพื่อนสนิทหันมาหานที่นั่้าๆแทน
"เรียเราหรอ?"
เ็น้อยผิวเ้มพยัหน้าึ้นลแทนำอบ โยอูึเปิรอยยิ้มว้าอย่าเป็นมิร
"ออินมีอะไรหรอ?"
"ยืม.. ไ้ไหม?" นิ้วสั้นๆี้ไปยัอุปร์เรื่อเียนนานานิบนโ๊ะัวเล็ๆอเพื่อนใหม่
"อือๆ เอาสิๆ" ยอูพยัหน้ารับอย่าระือรือร้น
"อบุ.. อ"
มิรภาพน้อยๆเิึ้นับเ็เล็ๆทั้สออย่า่ายาย ถ้าเ็อีสอนิเหมือนับสอนนี้็..
"ไม่!"
"บายอนี้.. อยืม็ไม่ไ้ บายอน็มียาลบเยอะแยะนะ" านยอลหรี่าพลาเถียลับทันทีอย่าไม่เรลัวอีนที่ำลัโรธนัวสั่น
"ไม่ไ้นะ!"
"แล้วทำไมไม่ให้ล่ะ?"
"็มันเป็นเทีุ่ป๊าื้อให้! หายามานะ! ถ้ามันหายะทำยัไ"
ปาร์านยอลเบิาว้าอย่าะลึ พึ่ะรู้ว่าเรื่อสไล์สามารถถ่ายทอไ้ทาพันธุรรม..
สะสมยาลบสีๆ อิส มายสไล์
พ่อเป็นยัไ ลู็ออมาเหมือนันเป๊ะๆ
"เ?.. ยาลบ็ใ้สิ ะเ็บไว้ทำไมไม่เห็นะเ้าใเลย"
"ไม่เ้าใ.. านยอนนโ่็ใ้ยายบ้อนให่ๆเ่าๆ-า-ปรอัวเอไปสิอย่ามายุ่ับอเรา!"
"ไม่เอาหรอ ยาลบอบายอนหอมี.. อ่า.. หอมนน่าะินไ้?"
"หยุเี๋ยวนี้นะ!"
"อ้ามมมมมมมมมมม.." านยอลแล้อ้าปาว้าๆโว์ฟันเยอะๆอเา มือ็ทำท่าะส่้อนยาสีสใสเ้าปาามำู่ที่ล่าวไว้
แบฮยอนหน้าี.. ยมือสอ้าึ้นปิปา
"อี๋! เอาไปเยยนะ ไม่้อเอามาืน"
"อ้าวววววววววววววว ..ไม่เ็บไว้เป็นอ-เล-ั่นหรอ?"
"ไม่เอาแล้ว!"
พยอนแบฮยอนปิล่อินสอสามั้นอนเสียั แล้วนัวเล็ึยับเ้าอี้ออห่าาภัยุามส่วนัวมาที่สุเท่าที่ะมาไ้ โยที่ปาร์านยอล็เอาแ่หัวเราะอยู่อย่าเียว
ไม่รู้ะมีวามสุอะไรนัหนา
ถอยัวออห่า.. ็ใ่ว่าะรอ
ถ้าอีนไม่ให้วามร่วมมือ
วิาศิลปะ
‘วารูปบ้านในฝันอัน’
“บ้านสี่เหลี่ยมผืนผ้า.. มีหลัาสามเหลี่ยม.. หน้า่าสอบาน.. ประูหนึ่บาน.. พระอาทิย์หนึ่ว..”
แรสะิน้อยๆที่ไหล่เล็ๆทำให้พยอนแบฮยอน้อหันไปหาอย่าเสียไม่ไ้ ิ้วเรียวสวยมวันนเป็นปมอย่าไม่พอใ
"บายอนๆ อยืมไม้บรรทัหน่อย ะเอาไปวาบ้าน"
"อนาย็มีนะ!" บายอนแยเี้ยวใส่อีน เริ่มรู้สึเหนื่อยะเถียแล้วว่าื่ออนออเสียว่ายัไ
"อเรามันรุระ.. เอาอบายอนมาใ้ีว่า" นพูยิ้มนเห็นฟันมามายในปา แล้วึถือวิสาสะแย่ไม้บรรทัไปามือป้อมๆโยไม่ออี
"นิสัยไม่ี!"
วิาภาษาอัฤษ
“A.. B.. C.. D..”
"นี่ๆ บายอนๆ"
"ะะิทำไมอี? ุรูให้ท่อA-Zอยู่นะ!" พยอนแบฮยอนมวิ้วยู่หน้าอย่านึโมโหที่นนั่้าๆยัไม่เลิวนใ
"รู้แล้ว.."
"รู้แล้ว็อย่ามาวนสิ!"
“ไม่ไ้วน ะอู้วย”
“อัวเอ็มี!”
แบฮยอถลึาใส่นที่อบมาโมยอๆนอย่านึเือ ่อนที่นัวเล็ะ้มหน้าุๆลไปหาอใ้ลิ้นัอยู่ไ้ไม่นาน แบฮยอน็เยหน้าึ้นมาใหม่พร้อมับม้วนหนัไ่สีเหลือสใส
"โหย! บายอน! เอาอแบบนี้มาโรเรียนทำไม?"
"ุป๊าให้เอามาปิปานพูมาน่ารำา"
แว!
มือเล็ึเทปาวออมาแปะลบนึ่ลาอโ๊ะเรียนอย่าเบี้ยวๆบูๆ
"านยอนหูานโ่! เห็นเส้นใ่ไหม?"
"เห็นนนนนน.. เราไม่ไ้าบอ าโว่าบายอนเยอะ้วย" านยอลแล้เบิาว้าอววาลมโหน้าอิาให้นาเล็ว่า้อเบ้หน้าหนี
"ีมา! ้อลอเรา ใรล้ำเส้น่อนนนั้นแพ้!"
"แ่.."
"นี่! นิ้ว็ห้ามะินะ! เราอยู่ันนละฝั่นะ!"
แบริโอ vs Big boss
น้อแบะไม่ยอมโนหูานโ่รัแอีแน่ๆ!
วิาิศาสร์
“1 + 1 = ..?”
“เอาหนึ่ไว้ในใูนิ้วึ้นมาหนึ่นิ้ว.. นับหนึ่แล้ว.. สอ”
“เท่าับ.. สอ.. ”
ฟิ้ว.. ุบ
พยอนแบฮยอนที่ำลัพยายามั้ใฟัุรูสอนบวเลเบื้อ้นอย่า่ายๆถึับสะุ้สุัว เมื่อู่ๆ็มีอะไรบาอย่าบินมาโนศีรษะทุยๆอเา
ฟิ้ว.. ุบ
วาเรียวรีวัมอศัรูัวร้ายาเียวปั๊
"แล้ทำไม?! นิสัยไม่ี!"
"ใรแล้? บายอนอย่าล่าวหา"
"แล้วปาา-รวใส่เราทำไม?" เสียใสๆโวยวาย พร้อมับมวิ้วแน่น
"็มีำถามแ่บายอนไม่ให้้ามเ"
"หึย! านยอนหูานโ่!"
"อะๆ! ีไม่ไ้นะ ไม่้ามเส้นนะ" านยอลทำเสียุ๊ๆในระหว่าที่ส่เสียปรามนัวเล็ว่าอย่าผู้เหนือว่า
"ฝาไว้่อนเถอะ!"
Big Boss 1 แ้ม!
ริ่!
เสียระับอเวลาเลิเรียนเล่นเอาพยอนแบฮยอนไ้แ่ี๊ปาอย่าไม่พอใ! น้อแบยัไม่อยาลับบ้าน! หมเวลาทั้ๆที่ยัแพ้หูานโ่อยู่อย่านี้ไ้ยัไ?!
“พรุ่นี้แบฮยอนะมาเอาืน!”
“แบออนะเอาอะไรืนหรอ? ายอูยืมอะไรแบออนไปหรอ?” เ็น้อยเ้าอวาลมโั้ำถามลับเพื่อนสนิทที่สุอย่าไม่เ้าใ
“ไม่ใ่ายอายอหรอ.. ายอายอไม่โ่หูาะหน่อย”
“โ่?หูา? ไม่เ้าใ” โยอูส่ายหน้าไปมานหัวหมุนแสออถึวามุนอย่าัเน
“ไม่มีอะรายหรอ.. ุป๊ามาแล้วแบฮยอนลับบ้าน่อนนะ”
ยิ้มแ่เอาแนแนบลำัวแล้วโบมือไวๆามสเ็ป
“บับบาย ายอายอ”
“บายบาย.. แบออน”
เ็ทั้สอน่าน่า็แยย้ายไปหาผู้ปรออัว้วยใบหน้าสใส น้อแบูอมอหาุพ่อสุหรออนไ้ไม่นาน ร่าสูในุสูทสีำพร้อมแว่นาเรย์แบรน์มีสไล์็ปราายออมาเรียให้วาเรียวรีเป็นประายอย่ายินีเป็นที่สุ
“ุป๊า!!!!”
“ลูแบ!!!!”
“ุป๊ามาแย้ว!”
พยอนแบฮยอนวัยห้าวบวิ่ถัเ้าไปหาุพ่อัวสูทันที ร่าน้อยๆุหน้าลับแผ่นอว้าที่ยอบายลมารอรับร่าน้อยๆอย่าอออ้อน หมวสีเหลือเอียแทบหลุออาศีรษะทุยๆเมื่อน้อแบใ้ใบหน้าน้อยๆไถไปามไหล่แรู่ราวับลูแมวัวน้อยไม่มีผิ
“ุป๊า..ิถึ..”
เสียใสๆที่เอ่ยำหวานเล่นเอาริสแทบะยืนร้อไห้อยู่รนั้นเพราะวามาบึ้ ห่าันไปไม่่อยไลไม่ถึสิบั่วโมแ่หัวใวน้อยอผู้ายัวให่รู้สึราวับะาย
ิถึลูนแทบะเป็นบ้า
ร่าสูลูบแผ่นหลัน้อยๆอย่าหวแหน อไม่ไ้ที่ะริมฝีปาหอมลุ่มผมนุ่มนิ่มอย่านึเอ็นู
“ิถึลูแบมาๆเหมือนัน.. ที่โรเรียนสนุไหม?”
เสียทุ้มั้ำถามในะที่มือให่ทั้สอ้า็่วยึระเป๋าเป้ระิน้ำและหมวออาร่าน้อยๆส่่อให้บอี้าร์่วยถือแทน
อู๋สปอยสไล์.. ลูแบอเาะ้อสบายัวที่สุ!
“ื้มๆ.. ็ีฮะ แ่ไม่ีเท่าไร”
“หืม? ยัไหรอรับ? นเ่”
อู๋อี้ฟานอุ้มแบฮยอนัวเล็ึ้นมาอุ้มเอาไว้ ่อนที่ายาวๆะเินนำายุำฝูให่ลับไปที่รถสปอร์ันหรูอย่ามั่นใ
“ไม่มีอะไรฮับ ุป๊า.. น้อแบอยาลับบ้านแล้ว”
“โอเๆ ลับบ้านเราีว่าเนอะ วันนีุ้พ่อให้นรัวทำอาหารเยอะแยะเลย มีแ่อโปรลูแบทั้นั้น”
“อิอิ.. ุป๊าน่ายัที่สุ!”
แบฮยอนบใบหน้าน่ารัลับแผ่นหลัว้าๆอนเป็นพ่อ ่อนวาอาาเอาไว้านัวสูว่าเอาไว้อย่ามิิ..
ในสายาอุป๊า.. น้อแบะ้อเป็นลูน้อยที่น่ารัเสมอ
“ฝาไว้่อนเถอะ านยอนหูานโ่นิสัยไม่ี”
พรุ่นี้น้อแบะมาเอาืน..
วันนี้.. น้อแบะไม่โมโห!
To be Continued.. 5: Earlier morning with a black boy
LinnlyLinn: ื่ออน็รู้แล้วเนอะว่าใระมา อิอิ #ฟิอย่าโมโห
สปอย:
"อ.."
"ายอู.. ไม่ใ่อ.."
ความคิดเห็น