คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 การเริ่มต้นช่างหดหู่
สายลมเอื่อยๆพัดผ่านทุ่งดอกแดนดิไลออน ราวกับจะหยอกล้อดอกไม้สีเหลืองแสนน่ารักเหล่านี้ ดวงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยลอยต่ำเรี่ยผิวน้ำ เกิดเป็นทัศนียภาพอันแสนงดงาม แต่แล้วก็มีวัตถุปริศนาลอยมาตกกระทบผิวน้ำให้เกิดระลอกคลื่น แต่นั่นไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้นกแตกตื่น......
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก! บัดซบ! ชีวิตนี้มันบัดซบเกินไปแล้ว ฮือๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ" ใต้ต้นเอนเซล*มีเด็กหนุ่มวัยต่อต้านบุพการีนั่งอย่างทอดอาลัยตายอยากในชีวิต ไร้ซึ่งสามัญสำนึกว่าไม่ควรทำลายทัศนียภาพอันงดงามนี้
"ทำไม ทำไม ทำไมกัน ท่านแม่ต้องใจร้ายกับข้าอย่างนี้ สวยก็ไม่สวย ยังใจร้ายอีก กระซิกๆทำไมทำกับคนหล่อได้"
โป๊ก!? " วอท เดอะ มาเธอร์ฟ...." เมื่อเด็กหนุ่มหันกลับไปมองข้างหลังก็พบเงามืดอันน่ากลัวบางอย่าง "อ่า แม่คงได้ยินผิดไปใช่ไหมจ๊ะ ไหนลองกล่าวอีกครั้งสิ" แม่ของเด็กหนุ่มกล่าวพร้อมรอยยิ้มแสยะ
"เอ่อ..... ทะ..ท่านแม่ ใช่ซิ ข้ากำลังสรรเสริญท่าน ช่างงดงามปานจะหาที่ใดเทียบเคียงไม่ได้ ใจดีไม่เป็นสองรองใคร หากจะกล่าวว่าท่านเป็นนางฟ้าบนดินก็ไม่มีใครกล้าเถียง" เขากล่าว
"ข้าสงสัย ใครกันเลี้ยงเจ้ามาให้เปลี่ยนสีได้ฉับไวยิ่งนัก บาเลอลิซ" นางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เชือดเชือนยิ่งกว่าคมกระดาษ "งือออออ ท่านแม่ ย่อมต้องเป็นท่าน อันตัวข้าย่อมไม่สงสัย ในเมื่อท่านเป็นคนเกิดข้า เลี้ยงดูข้า อบรมสั่งสอนข้า ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นใคร?" ลิซยิ้มยียวนกวนโทสะที่เจ้าตัวถนัด จนท่านแม่คนงามยั้งมือไม่อยู่ โป๊ก!!
"ฮือๆๆๆ ถ้าท่านจะฟาดข้าด้วยด้ามไม้กวาดนั้น ก็จงฟาดให้พอใจ" แต่ท่านแม่มีหรือจะไม่สนองความต้องการของลูกชายของนาง ย่อมจัดไปตามคำขอ
"ช้าแต่!! ยั้งมือไว้ไมตรีข้าบ้าง ใบหน้าหล่อๆแสนเพอร์เฟ็คของข้าฟกช้ำหมดแล้ว ท่านคงไม่อยากให้น้ำตาท่วมบ้านหรอก..." กล่าวยังไม่ทันจบ ก็ต้องรีบหลบไปอย่างว่องไว เมื่อมีไม้กวาดบินพุ่งตรงมาทางเขา "หึ ใบหน้าเจ้า ข้าสามารถรักษาให้ได้ เจ้าคงไม่ลืมหรอกว่า ข้าคือ อัศวินพฤกษาเหรียญดาเรียนชั้นหนึ่ง" แต่ก่อนที่ลิซจะหลบหนีอีกครั้งได้ทัน ท่านแม่ก็จิกหัวไว้แล้ว
" เจ้าอย่าคิดหนีอีก เจ้าตัวแสบ จริงสิ! เจ้าคงรู้แล้วว่า ข้าจะส่งเจ้าไปเรียนที่ Preknight School เรื่องที่พัก อาหารการกินไม่ต้องห่วง เรนนี่จะดูแลเจ้าเอง" และแล้วเรื่องที่ไม่อยากรับรู้ที่สุดก็กลับมาอีกครั้ง
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
................................................................................................
กริ๊ง!! กริ๊ง!! กริ๊ง!!
" งืมมมมมม ขอนอนต่ออีก 15 นาทีเถอะน่า "
เมื่อพูดจบ เด็กหนุ่มก็เอาผ้าห่มมาคลุมเพื่อนอนต่อ แต่ดูเหมือนใครบางคนไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น
" ลิซซี่~~ น้องน้อยที่น่ารัก วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุด อย่าเอาแต่หลับสิจ๊ะ " เรนนี่ หรือที่น้องชายสุดที่รักมากของเธอมักเรียกว่า ' ยัยป้ามหาภัย' ปลุกเขาด้วยน้ำเสียงที่ต่อให้อยากหลับต่อ ก็ไม่กล้า
" พี่อ่ะ นอนต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้" แล้วก็ทำแก้มป่อง เขาใช้มารยาสาไถยขนาดนี้ จงยอมสยบแทบเท้าซะเถอะ!
" ลิซที่รัก พี่ก็อยากให้เจ้านอนต่อน่ะ ถ้าหากเวลานี้ไม่ใช่เวลาอันสมควรที่เจ้าต้องย้ายก้นเน่าๆของเจ้าออกจากเตียงเพื่อที่จะเตรียมตัวไปสอบวันแรก เจ้าคงไม่ลืมหรอกใช่ไหม หืม? " เรนนี่กล่าวด้วยรอยยิ้มอำมหิต
" มันยังไม่สายนี่น่.... เฮ้ย!!! 8 โมง แล้วเรอะ อ๊ากกกกกก สายแล้วๆๆ" ในพริบตา ลิซก็จัดการตัวเองเสร็จ และรีบออกจากบ้านไป เร็วกระทั่งเรนนี่ยังอึ้ง
" ลิซซซซซซซ แกลืมกระเป๋าตังค์ ! แล้วนี่จะกินอะไรล่ะ อีกอย่างโรงเรียนนั่นใช่ว่าจะออกได้ง่ายๆ จนกว่าจะจบการทดสอบล่ะน่ะ โฮะ โฮะ " หลังจากตะโกนเรียกลิซ ซึ่งดูเหมือนจะสายเกินไป เรนนี่ได้แต่สมน้ำหน้าน้องชายของตนที่รีบร้อนเกินไปจนลืมสิ่งที่สำคัญที่สุด
แน่นอน!!!! ความรักอันเต็มเปี่ยมของพี่สาวคนนี้ไงล่ะ!
--- ช่วงขยายความภาษา ประสาคนหล่อ ----
* ต้นเอนเซล
ต้นไม้ชนิดหนึ่ง ใบเรียวรีคล้ายเข็ม ดอกมีสีม่วงแกมเหลือง มักออกผลในช่วง เดือนมกราคม โดยผลมีลักษณะคล้ายส้ม แต่มีสีแดง สามารถรับประทานได้ทั้งหมด มีรสหวานฝาด นิยมใช้ในการปรุงยาประเภทฟื้นฟูร่างกาย
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขออภัยที่ดองยาวไปนิดส์ (กรุณาลืมๆ ส์ ที่อยู่หลังนิด)
เคยตอบกลับคอมเม้นต์ว่าจะมาลงให้ แต่ยังไม่ลงให้ แต่ในวันนี้ได้ลงแล้ว เหตุผลก็ไม่มีไรมาก ลืมเนื้อหานิยาย 5555 ความรั่วแบบในตอนแรกๆ อาจจะน้อยไปหน่อย รวมถึงการใช้คำอาจจะแตกต่าง (เพราะไม่ได้มีแค่นักอ่านที่รู้สึก ผู้เขียนก็สัมผัสได้) อย่างไรก็ตามก็ขอบคุณใครก็ตามที่เผลอหลงมา ผู้เขียนสัญญาว่า //เเอบเอานิ้วไขว้กัน//
ข้าพเจ้าจะไม่ดองนิยายเรื่องนี้ และจะคืนความสุขให้พี่น้องประชาชนทุกคน
ปล.1 เคยบอกว่าจะพยายามเขียนให้ยาวขึ้น หวังว่าจะยาวขึ้นแล้วน่ะ
ปล.2 ขอขอบคุณสปอนเซอร์หลัก แค่ก! แค่ก! ผิด เอาใหม่ 1 2 3 เริ่ม! ----> ขอขอบคุณคุณ ChanInfinityGalaxy ที่คอมเม้นน่ะค่ะ
ด้วยรักเเละคิดถึงอย่างยิ่ง
GemiNi_#
ความคิดเห็น