หลิวเฟิงผิง

 รายงาน! ท่านแม่ทัพมีสารด่วนขอรับ

"ดวงใจของเจ้าอยู่ที่ข้า หากยังอยากให้สตรีที่เจ้ารักไร้รอยบาดแผล ก็จงมาหาข้าแต่จงมาผู้เดียวไม่งั้นข้าก็ไม่แน่ใจว่าสภาพนางจะเป็นเช่นใด"

"โดนสุนัขลอบกัดจนได้" กุนซือพูดด้วยความหัวเสีย

"ท่านแม่ทัพ ท่านจะทำอย่างไรกับสุนัขลอบกัดผู้นั้นดี" กุนซือเหลียงถามด้วยความอยากรู้จะได้เตรียมตัวได้

"เรียกทุกคนประชุม" แม้เสียงที่เอ่ยออกมาจะเรียบเชยแต่กุนซือที่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันมานานย่อมทราบดีว่าท่านแม่ทัพกระวนกระวายใจเพียงใด ก่อนที่กุนซือจะออกไปเรียกประชุม ก็มีเสียงรายงานขึ้น

รายงาน! มีสารด่วนขอรับท่านแม่ทัพ

ท่านแม่ทัพเปิดอ่านด้วยความร้อนใจ

"คือข้าไม่ใช่พี่รอง ไม่ต้องถอยทัพข้าดูแลตัวเองได้ " ถ้อยคำในจดหมายทำให้ความกระวนกระวายทั้งหมดเลือนหายไปเพราะหย่งฉีเชื่อว่านางจะดูแลตัวเองได้

"สารนี้เชื่อถือได้แน่หรือขอรับท่านแม่ทัพ" กุนซือถามด้วยความข้องใจ

"ถึงนางจะซุกซนแต่นางรักพี่สาวนางไม่ต่างจากข้านักหรอก" ท่านแม่ทัพตอบเสียงเรียบก่อนออกคำสั่งใหม่

"สั่งคนของเราเตรียมตัวให้พร้อมเราจะใช้แผนเดิม บุกอย่างเต็มกำลัง ข้าเบื่อหน่ายสุนัขลอบกัดแคว้นชางเต็มทีแล้ว"

"ขอรับ!"