คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Bigin of Love : Two
"ขอโทษนะครับสาวสวยสนใจไปต่อกับผมไหมครับ"
บร๊ะแม่เจ้า!!!ทำไมเสียงกูมันหล่อแบบนี้วะเสียงยิ่งกว่าเทพบุตรมาจุติบนโลกมนุษย์ คนมันหล่อเสียงก็หล่อเป็นธรรมดาครับไม่ต้องอิจฉาผม แต่เดี๋ยว!!!นั่นไม่ใช่เสียงผม!แต่เป็นเสียงของไอ้เชี่ยที่ไหนไม่รู้ครับมาชิงตัดหน้าผมก่อนคือผมเดินมาถึงแล้วไงกำลังอ้าปากพูดเลยแต่ไอ้ก้อนขี้ที่ไหนไม่รู้พูดขึ้นก่อนผมนี่เส้นสมองขาดผึ่งเลย
"มึง ไอ้เชี่ย!!"
ไม่สนใจสาวแล้วครับกูโมโหอย่างเดียวมึงเป็นใครมาชิงตัดหน้าสาวกูแบบนี้จับไหล่มันใด้ผมก็มอบหมัดอันงามใส่หน้ามันเลยพร้อมบาทาอันหนักอึ้งของผมเมื่อเห็นว่ามันล้มแล้วผมก็รีบขึ้นค่อมมันแล้วซัดรัวๆเลยครับ เสียงสาวๆนี่ดังกระหึ่งเสียงเพลงหยุดทุกคนคือวุ่นวายไปหมดบอร์ดี้การ์ดของร้านรีบเข้ามาห้ามพวกมันรีบพาไอ้ห่านั้นออกไปทางด้านหลังของร้านส่วนผมโดนเฮียไบร์ทกับเฮียซันจับไว้ครับหน้าผมนี่แตกมุมปากนิดน่อยโดนมันซัดมามือโคตรหนักไอ้สัส
ตอนนี้อยู่คอนโดผมแล้วครับเฮียปริ้นอยู่ที่Buner กำลังกลับแกอยู่เคลียเรื่องให้เพราะเฮียปริ้นแกเป็นคนใจเย็นครับเลยคุยให้ใด้
"ใจเย็นไอ้เกียร์ มึงไปหาเรื่องเขาทำไมวะ"
ไม่ใด้ถามครับเเต่เป็นประโยคด่าทางอ้อมไอ้ห่าตุลก็ทำแผลให้ครับมือหรือตีนวะโคตรเจ็บเลยทำเบาๆน่อยไอ้ห่า
"มันแย่งสาวผมโคตรเกลียดแมร่งเลยอย่าให้กูเจอหน้าอีกรอ..."
"พอๆๆเดี๋ยวรอไอ้ปริ้นมาก่อนมันกำลังขับรถมา"
ผ่านไปสักพักเฮียปริ้นก็มาถึงเหงื่อแกนี่ซกๆเลย
"มึงไปหาเรื่องเขาทำไมวะดีนะเขาไม่เอาเรื่องมึงไม่งั้นมึงใด้นอนแดกข้าวแดงในประเทศฮ่องกงแบบสบายใจเฉิบแน่มึง"
คำถามเดิมเพิ่มเติมคือประชดกูครับผมไม่ตอบแต่เดินไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันทีอาบน้ำใด้พักใหญ่ๆก็ออกมาจากห้องน้ำเห็นไอ้ตุลกับไอ้เบสกำลังหาของกินที่เคาร์เตอร์ครัวส่วนเฮียๆยกเว้นเฮียซันหลับไปละแกนั่งจิบเหล้าต่อคือเฮียครับพรุ่งนี้วันพฤหัสกูมีเรียนเช้า
"ไม่กลับไงวะเฮีย"
"อยู่เป็นเพื่อนกลัวมึงโดดตึกตายสงสารเจ้าของคอนโด"
ไอ้ห่าเป็นห่วงกูก็บอกดีๆเฮียปริ้นไม่ว่ามึงเสียฟอมหรอกผมเดินเลี่ยงมาหาเชี่ยตุลกับเชี่ยเบสที่กำลังนั่งแดกขนมกันอยู่
"นอนนี่ไงวะ"
"ไม่ เดี๋ยวสักพักก็กลับไม่มีชุดไปเรียนพรุ่งนร้"
โถ่ไอ้ผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดินทำเป็นคนดีผีเด็กเรียนเข้าสิงมึงไงวะไอ้ห่าเบส
"งั้นกูไปนอนระกลับดีๆนะมึง"
ผมเดินไปห้องแต่งตัวแล้วเข้าห้องนอนมาล้มตัวลงนอนทันที
นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วครับหลังจากที่ผมมีเรื่องแต่ผมก็ยังไปผับทุกวันนะครับเพราะเฮียแกบังคับ วันนี้วันเสาร์ว่างไงครับเลยกลับมาบ้านเดือนนี้ป๊ากับม๊าไม่อยู่ครับไปอเมริกาไปเดทกันฮ่าๆจริงๆไปทำงานครับกลับมาครั้งนี้ไม่ใด้มาคนเดียวครับพวกเพื่อนๆที่น่ารักขอมาด้วยเลยจัดให้ตามคำขอพวกเฮียๆตามมาทีหลังประมาณบ่ายๆถึงจะมาไอ้ฝิ่นจะอยู่บ้านไหมวะ
"ไอ้ฝิ่น...อยู่บ้านปะเนี่ย"
ตะโกนเรียกมันแต่เงียบครับหรือมันไม่อยู่วะผมเลยเดินไปดูที่ห้องมันหลับครับยังไม่ตื่นนอนแดกบ้านแดกเมืองชิบหาย10โมงจะ11โมงอยู่ละหัดตื่นเช้าแบบกูบ้าง
"ไอ้เชี่ยฝิ่นยังไม่ตื่นช่างมันเอาข้าวมาแกะดิหิวว่ะ"
"เล่นบาสกันมึง"
ไอ้คิงมันชอบเล่นบาสเป็นชีวิตจิตใจครับพอเห็นสนามบาสแล้วมึงใจไม่อยู่กับข้าวแล้วแทบจะกระโดดข้ามสระว่ายน้ำข้ามไปสนามบาสแต่ดีล็อคประตูกระจกไว้
"แดกข้าวก่อนไอ้ห่าปูอลาสก้ามึงเนี่ยแดกๆไปซื้อห่าไรมาเนอะแยะ"
"ก็กูอยากกินนิ"
"เฮียโจบอกถ้ามึงกินไม่หมดเจอดีแน่"
ต้องเอาเฮียโจมาขู่ครับถึงไอ้คิงมันจะไม่ชอบเฮียโจแต่มันก็เคารพที่สุดเชื่อฟังสุดๆไม่งั้นไอ้คิงคอหลุดบ่าแน่
"ไอ้ห่าไม่ต้องเอามาขู่กูแดกหมดอยู่แล้ว"
ใด้แต่ส่ายหัวกับความคิดเด็กๆของมันคือตัวมันใหญ่นะแต่ตัวเล็กกว่าไอ้เบสผิวที่ขาวออกเหลือง(มันเลือดจาง)หน้ามันคมๆออกหวานๆคือจะถ่ายมันมุมไหนคือดูดีตลอดแต่เถื่อนกับจังไรไปน่อยไม่ผ่าน
"ม๊ามึงไปไหนวะ"
"ไอ้สัสถามถึงม๊ากูเลยนะคิดไรปะเนี้ยกูหึงนะ"
ตอนนี้กินข้าวเสร็จล้างจานจัดเก็บเรียบร้อยก็ออกมานั่งดื่มข้างสระนอกบ้านชิวๆครับวันนี้อากาศดีลมอ่อนๆแดดไม่แรงมากตอนนี้เฮียกำลังมาถึงครับ
"ไอ้ห่าป๊ามึงดุจะตายกูไม่เอาหรอกถึงจะใจดีแต่กับเมียทีไรหน้านี่แทบจะแดกพวกกูเข้าไป"
"ม๊ากูสวยไงลูกเลยหล่อ"
แกร๊ก..ครืด~~
เสียงเปิดประตูกระจกกับเสียงรูดม่านสงสัยไอ้ฝิ่นมันตื่นแล้วไม่ผิดคาดมันเดินออกมาจากประตูเดินมาทางที่พวกผมนั่งอยู่เมื่อมันเห็นเพื่อนผมมันก็ยกมือไหว้แล้วเดินไปหาไรกินในครัว
"มันดูโตขึ้นเนอะ"
กวนโอ้ยด้วยไอ้สัสอย่าให้มันใด้อ้าปากกูนึกว่ามันจะปล่อยหมามารุมกัดนั่งคุยไปสักพักไอ้ฝิ่นก็มานั่งคุยด้วยถูกปากกันเลยสิมึงคุยส่ะลืมเลยว่านั่นเพื่อนกู
"ไอ้เกียร์วันนี้เพื่อนกูกับเฮียๆกูมาบ้านนะ"
ผมเบนสายตาจากไอ้คิงที่กำลังเล่นบาสอยู่กับไอ้เบสหันมามองมันผมแค่พยักหน้าไม่ใด้ว่าไรวัยรุ่นมันก็ธรรมดาเพราะวันนี้แก๊งผมก็มาเหมือนกันมีวุ่นแน่กูว่าวันนี้แก๊งไอ้ฝิ่นอีก8พวกผมอีก9รวมเป็น17รวมผมกับไอ้ฝิ่นอีก19เ**เป็ดเละแน่บ้านกู
"กูถามไรมึงน่อยดิ"
"ตอบใด้กูก็ตอบตอบไม่ใด้กูไม่ตอบ"
กวนตีนกูอีกไอ้ห่าถ้ากูไม่เห็นว่าคำตอบอยู่กับมึงกูถีบมึงไปนานระไอ้ห่า
"มึงรู้จักเฮียอาร์ตหรอวะ"
"มึงจะถามอะไรกันแน่เอาตรงๆไม่ต้องอ้อม"
สัสรู้ทันกูอีกไอ้จิกโก๋
"มึงเป็นไรกับเฮียอาร์ต"
มันไม่ตอบเลยครับมองหน้าผมแบบไม่สามารถอ่านสายตามันใด้เลยคือเฉยๆมากทุกอย่างคือเงียบมีแค่เสียงเล่นบาสของไอ้คิงกับไอ้เบสผ่านไปสักพักพวกเพื่อนไอ้ฝิ่นก็มาคือพวกมันซื้อของมาเยอะมากๆแล้วคือมึงซื้อมาถมที่รึไงวะพอมันเห็นพวกผมก็ยกมือไหว้กัน
"เฮียเกียร์หล่อขึ้นนะคะจีบใด้ปะ"
เสียงผึ้งครับน้องมันชอบแซวงี้แหละแต่ผมไม่ว่าไรนะดีสะอีกจะใด้ไม่เหงามีเสียงชายในร่างหญิงฮ่าๆๆตะโกนถามไม่พอจะเดินมากอดคอผมที่นั่งอยู่เลยครับเพื่อนนี่แทบดึงไม่ทัน
"ซื้ออะไรกันมาสะเยอะเลย"
"ไอ้ฝิ่นแมร่งบอกอยากแดกกุ้งผมเลยจัดให้มันมาสามโลนี่ถ้ามันแดกไม่หมดกะไว้แล้วจะเอาเปลือกกุ้งยัดปากมัน"
ฮ่าๆผมก็ว่างั้นไอ้ฝิ่นมันชอบกินกุ้งตัวใหญ่ๆแต่ผิดกับผมที่แพ้กุ้งแค่โดนผิวนิดเดียวก็ผื่นขึ้นแล้วเวลามันกินกุ้งมันชอบซื้อมาเยอะๆแต่เสือกแดกไม่หมดทุกครั้งครับไม่ใช่ครั้งเดียวเป็นสันดานของไอ้ฝิ่นที่แก้ไม่ใด้
"ขอบายวะ"
ผมเดินเลี่ยงออกมาจากโซนเคาร์เตอร์ครัวบ้านผมห้องครัวแบ่งเป็นสองโซนครับจะเป็นห้องครัวสำหรับทำอาหารก็จะมีห้องครัวทางหลังโต๊ะกินข้าวแต่เคาร์เตอร์ครัวสำหรับพวกอาหารที่ซื้อมาแล้วไม่ต้องทำจะติดกับกำแพงทางด้านข้างของโต๊ะกินข้าวนึกออกไหมลักษณะเป็นตัวแอลกลับหัวเหมือนสระว่ายน้ำครับคือเดินถัดมาจากโซนนั่งเล่นจะเป็นประตูห้องครัวหน้าห้องครัวเป็นโต๊ะกินข้าวถัดจากโต๊ะกินข้าวเป็นเคาร์เตอร์ครัวฝั่งด้านนี้สิ้นสุดที่โซนอาหารพอเดาใด้เนอะ
สักพักเฮียผมกับเฮียไอ้ฝิ่นก็มาถึงแต่เฮียอาร์ตยังไม่มาครับเห็นเฮียปริ้นบอกไปเอาของแต่ของอะไรขอไม่เสือกแล้วกันทั้งพวกผมทั้งพวกไอ้ฝิ่นที่เห็นเป็นเฮียๆมาก็ยกมือไหว้แบบมั่วๆไปเลยครับเยอะเกิน
"เฮียอาร์ตไปเอาไรวะ"
"เสือกทำไมไอ้ห่าเรื่องของกู"
ไอ้เบสมือไม้อ่อนเลยครับสะดุ้งแทบตกเก้าอี้มันถามเฮียปริ้นไงแต่ตัวจริงมาจากไหนไม่รู้ตอบเองแบบชัดแจ๋วขำกันลั่นบ้านเลยครับตอนนี้พวกผมอยู่ในบ้านส่วนพวกไอ้ฝิ่นอยู่สระว่ายน้ำครับอากาศดีมันไม่ค่อยร้อนเท่าไร
"มาไม่ให้ซุบให้เสียงเลยนะเฮียตกใจหมด"
"ถ้ากูมาดีๆจะรู้ไหมมึงนินทากู"
"ใช่ที่ไหนละเฮียแค่ถามหาเองคิดถึง"
เฮียอาร์ตไม่ตอบแต่ตบหัวไอ้เบสเข้าป้าปใหญ่เจ็บไหมมึง
"นั่นไรวะเฮียกล่องเค้กใครสตอเบอร์รี่ด้วย"
ไอ้คิงชี้นิ้วไปที่กล่องเค้กในมือเฮียอาร์ตที่ถือมาด้วยเออว่ะผมก็พึ่งเห็นถ้าไอ้คิงไม่ทักก็ไม่สังเกตุเค้กใครวะเฮียอาร์ตแดกเค้กที่ไหนอย่าว่าแต่เค้กของหวานนี่ไม่แตะเลยครับ
"เอามาง้อเมีย"
ห่ะ!!!คือห่ะพร้อมกันทุกคนเลยครับพวกข้างนอกนี่ถึงกับหันมามองงงไงครับใครเมียเฮียมึงวะ?
"เดี๋ยวๆๆไอ้อาร์ตมึงไปมีเมียตอนไหน"
"เออนั่นดิวันมึงเอาแต่ทำงาน"
"เห้ย..เฮียอาร์ตอาจจะแบบ...เอ่อ..ง้อเมียไงแล้วถือเค้กติดมือมา"
ความคิดไอ้ตุลที่มันคิดดังไปน่อยผมนี่หันควับเลยครับความคิดมึงแบบเชี่ยมากเอาเค้กไปง้อเมียแต่เสือกเอาเค้กมาด้วยWhy!?
"เสือกเรื่องกู"
เฮียแกไม่สนใจครับเดินเอาเค้กไปวางไว้บนโต๊ะอาหารแล้วเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมากินหน้าตาเฉยปล่อยให้พวกผมยืนงงในดงเค้ก
"เล่นบาสปะวะ"
เสียงเฮียโจครับชวนเล่นบาสเออๆดีๆนั่งเล่งนั่งคุยเฉยๆเบื่อครับทุกคนเลยตกลงเล่นกันพอเดินออกมาก็ชวนพวกไอ้ฝิ่นมาเล่นด้วยสรุปเล่นทุกคนครับยกเว้นไอ้ฝิ่นกับน้องผึ้งแต่น้องผึ้งนี่เป็นตากล้องถ่ายรูปน้องถ่ายรูปสวยครับเลยให้ถ่ายรูปให้
เล่นไปพักใหญ่ก็มานั่งพักแล้วไปเล่นต่อแต่ไอ้ฝิ่นหายไปแล้วครับน่าจะเข้าห้องมันไปแล้วส่วนเฮียๆแกก็เล่นบาสเหมือนเดิมแต่เฮียอาร์ตหายไปไหนแล้วหรือว่ากลับแล้ววะผมเลยเดินออกไปดูอ้าว รถก็อยู่แล้วไปไหนวะ
"เฮีย..เฮียอาร์ตกลับแล้วหรอวะ"
"กูจะรู้ไหม เล่นบาสอยู่กับมึงเนี่ย"
ตอบใด้กวนส้นตีนกูมากครับเฮียซันตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่มจะสองทุ่มแล้วครับเหลือแต่ไอ้คิงกับไอ้เบสแล้วก็เฮียอาร์ต(ไม่แน่ใจนะว่ากลับยังแต่รถอยู่ตัวไม่อยู่)
"เป็นห่าไรไอ้เกียร์หิวขี้ไงทำหน้าอมทุกข์อยู่ใด้"
ไอ้สัสเบสไอ้เชี่ยกูกำลังซีเรียลอาหารเช้าอยู่กวนตีนกูอยู่ใด้
"เฮียอาร์ตกลับยังวะ"
"ถามหาแต่เฮียแกมึงคิดไรกะเฮียอาร์ตปะเนี่ย"
"คิดกับผีนี่กูแค่อยากรู้รถอยู่แต่ตัวไปไหนวะ"
"เออวะ...กูก็พึ่งนึกใด้"
ไอ้คิงก็เริ่มคิดเหมือนกับผมครับแต่ไอ้เบสนั่งแดกเหล้าต่อไม่สนใจ
"ปล่อยเฮียเขาเถอะอย่ายุ่งกับเขาเลยดีสะอีกเฮียอาร์ตไม่อยู่กูเห็นแกเอาเค้กไปไว้ในตู้เย็นมึงไปเอามาดิไอ้เกียร์"
ห่วงแต่แดกชิบหายไอ้เวรคิดว่ากูจะลุกทำตามรึไงหึมือกูจะเปิดตู้เย็นแล้วมึงบอกช้าไปแต่พอเปิดมาไม่เจอกล่องเค้กแล้วครับมีแต่ขวดไวน์กับเหล้าแล้วก็พวกขนมอ้าวเอากลับไปสะแล้วเสียดายชิบหายเค้กS&Pโคตรอร่อย
"เฮียแกเอาไปแล้ววะ"
แกร๊ก~~
พวกผมที่นั่งอยู่ใด้ยินคนเปิดประตูออกมาจากข้างในเลยหันไปมองเห็นเฮียอาร์ตกำลังเดินออกจากบ้านผมนี่รีบตะโกนเรียกเลยครับ
"เดี๋ยว!!!เฮียอาร์ตเฮียหายไปไหนมาวะ"
แกหันมามองแล้วยิ้มมุมปากแต่ไม่ตอบผมครับแล้วแกก็หันหลังงเดินออกไปจากบ้านผมเลยสักพักเสียงรถก็ค่อยๆดังหายไปพวกผมเลยเลิกสนใจหันมานั่งแดกเบียร์ต่อแต่ในสมองผมนี่สิคิดตลอดเฮียอาร์ตหายไปไหน แล้วหายไปทำไรบ้านผมเป็นห้องโถงใหญ่ครับแค่เดินเข้ามาในข้างในก็มองเห็นรอบบ้านแล้วแต่ถ้าเฮียแกหายไปแบบหาไม่เจอ...ผมเริ่มเอ๊ะใจพอคิดใด้ก็ลุกเดินไปห้องไอ้ฝิ่นเลยครับ
พอผมเปิดประตูมันเข้าเห็นมันนั่งกินเค้กที่เฮียอาร์ตซื้อมาคำพูดเฮียอาร์ตไหลเข้ามาในหัวผมทันที
"เอามาง้อเมีย"
มาง้อเมีย
ง้อเมีย
เมีย ห่ะ!!!!
อย่าบอกนะว่าไอ้ฝิ่น!!!!
"จารย์จะพูดอีกนานปะวะกูร้อนไอ้ชิบหาย"
ใด้ข่าวว่าโรงเรียนมึงมีโดมไอ้ห่าท่านเทพคิงหลังจากวันนั้นไอ้ฝิ่นมันก็เล่าเรื่องมันกับเฮียอาร์ตให้ผมฟังครับแต่มันบอกขอให้เก็บเป็นความลับแต่พวกเพื่อนเชี่ยของผมมันแอบฟังครับแล้วมันโทรคุยกลุ่มกันไงรู้ยันเฮียอาร์ตมันทั้งโมโหทั้งเขิลยิ่งเฮียซันนะแซวจนวันนั้นไอ้ฝิ่นเกือบต่อยหน้าแต่ดีเฮียอาร์ตห้ามไว้ทันก่อน
วันนั้นนัดแดกเหล้ากันแล้วเชี่ยฝิ่นมันมากับเฮียอาร์ตไงแมร่งโดนเเซวจนมันแทบร้องไห้อ้อนเฮียอาร์ตใหญ่เลยคือมีแบคหลังดีไงเลยเอาใหญ่แต่ดีครับผมไม่เคยเห็นมันในมุมนี้ผมชอบมันมุมนี้มากกว่าดูน่ารักดีเฮียอาร์ตแมร่งทำไงวะไอ้ฝิ่นถึงไม่ดื้อด้วยส่วนป๊ากับม๊ารู้เรื่องแล้วครับม๊านี่เห่อลูกเขยใหญ่เลยครับด้วยความที่แกก็พอรู้จักตะกูลของเฮียอาร์ตบ้างแฟนคลับตัวยงครับยิ่งกว่าติ่งเกาหลีอีกแต่ปัจจุบันนี้ไอ้ฝิ่นย้ายไปอยู่กับเฮียอาร์ตที่บ้านแล้วครับใด้ข่าวมาว่าปิดเทอมนี้มันจะย้ายไปเรียนที่ฮ่องกงบ้านเกิดเฮียอาร์ตผมคงคิดถึงมันแย่เลยครับแต่ก็ดีในเมื่อมันคิดแบบนั้นผมก็อยากให้มันไปเรียนรู้โลกภายนอกบ้าง
ส่วนเรื่องที่คิงมันบ่นว่าร้อนนักร้อนหนาเหมือนคนอื่นไม่ร้อนก็คือวันนี้มีอาจารย์มาใหม่สอนประจำที่ชั้นม.4กับม.5เลยต้องเสียเวลามานั่งฟันอาจารย์แกแนะนำตัวและเล่าประวัติความเป็นมาของตัวเองผมว่าถ้าจะให้แนะนำขนาดนี้ไม่ให้บอกด้วยระว่าคลอดทางไหนผ่าหรือธรรมชาติ(ฮั่นแน่~~คิดว่าผมจะบอกทางไหนละฮ่าๆๆๆ)ไม่ใด้ครับเดี๋ยวใด้บินทั้งผมทั้งไรท์ฮ่าๆๆ(น่ารักมากลูก)
.
.
.
.
.
ตอนที่2แล้วเย้ๆๆ ไอ้เราก็ว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรในกอไผ่ฝากติดตามและคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์แต่งตอนต่อไปด้วยนะ
พระเอกค่าตัวเอง(มาก)เลยออกช้านิดนึง^^
เอารูปน้องเกียร์มาฝากนิดนึง8
ความคิดเห็น